Rok 2005

Na Oścież > 2001 - 2010

Nr 1 (123) styczeń 2005

W numerze m.in.:

Oto Matka Twoja,
Łaska odpustu
Tato powiedział: "Tak... ale",
1% kręci Wiatrak,
Świeżo malowane,
O "bydgoskiej krwawej niedzieli".

Temat przewodni wydania to „Walka postu z karnawałem”. Gdy zapytałem w gronie znajomych kiedy w Polsce zaczyna się karnawał – otrzymałem wiele różnych odpowiedzi, z których prawidłowa brzmi: – po Objawieniu Pańskim, czyli po Trzech Królach. W tym roku jest on bardzo krótki i trwa zaledwie do północy 8 lutego, ogółem 32 dni.
Ale wróćmy do początku tego co wydarzyło się od poprzedniego wydania „Na oścież”. Najpierw minęła fala spotkań opłatkowych w różnych wspólnotach, grupach, kręgach. Przyszły święta Bożego Narodzenia.
„Ruszyła” transmisja Mszy św. z naszego kościoła parafialnego. Osoby mające dostęp do Internetu dowiedzą się o wszystkim na parafialnej stronie www. Pierwsze głosy popłynęły w świat Internetu podczas „Pasterek”. Nadawanie trwa. Są następne plany, ale o tym niebawem.
W pierwsze święto Bożego Narodzenia minęła II rocznica od śmierci naszego nieodżałowanego pierwszego proboszcza ks. Zygmunta Trybowskiego. I znów rzewliwie zabrzmiały parafialne dzwony, popłynęły modlitwy, zapaliły się znicze. Msze św. w Jego intencji przypominały nam te smutne chwile, ale były też powodem do zamyślenia nad upływającym czasem.
Wiele radości przyniosła XII – tradycyjna asysta Żywego Żłóbka, który wnosi wiele przeżyć i daje radość dzieciom dużym i małym.
Nastał z wielkim hukiem Nowy Rok 2005 z kolędą i koncertami. Grały trąby, koncertowały zespoły chóralne i śpiewacze przypominając piękno polskich, i nie tylko polskich, kolęd i pastorałek.
Jakże niespodziewaną wizytą zaskoczyła nas Matka Boża „Stolica Mądrości” przybywając do nas w długiej trasie wędrowania po świecie. Było przyjęcie i pożegnanie. Zostały wspomnienia i wrażenia. Warto do nich zajrzeć.
Czym więc chcą autorzy niniejszego wydania zainteresować PT Czytelników? Z pewnością rozmową z dziadkiem Benedyktem, który już 52 lata temu założył rodzinę. Będą to również opisy wydarzeń w parafii i z udziałem parafian. Warto poświęcić trochę czasu na to, o czym mówi w kolejnym odcinku „Tato, który powiedział”. A może warto wziąć udział w nowym konkursie o Eucharystii?

2005

Nr 2 (124) luty 2005

W numerze m.in.:

Pokłosie kolędowe,
Tato powiedział: "Bilans krzywd",
Ewangeliczna przestroga,
Radość przez łzy,
Mam rezerwację,
Spełnione wizje.

Jesteśmy już w samym centrum Wielkiego Postu. Niniejsze wydanie redagowano pod hasłem „Rachunki krzywd”. Jak udało wywiązać się z tego zamiaru, ocenią sami Czytelnicy. Warto jednak zauważyć, że jest wiele tekstów, które bezpośrednio lub pośrednio nawiązują do tego tematu.
Wymienię choćby: rozmowę miesiąca, kolejny odcinek z cyklu „Tato powiedział”, czy spory tekst o nieżyjącym już ks. Zygmuncie Trybowskim i jego wizjach na temat Doliny Śmierci. Znamy już terminy rekolekcji, a więc czas obrachunków trwa. A tak na dobrą sprawę, to dopóty, dopóki człowiek żyje, nie skończy się to rachowanie.
Niesamowite jest również to, że schorowany tata, będący w ciężkim stanie zdrowia i przed operacją nie chciał zrezygnować z kolejnego spotkania z czytelnikami. A miał rzeczywiście co powiedzieć. Warto przeczytać.
Szczególna jest rozmowa miesiąca – bez wyraźnego wskazania rozmówcy. Zabieg ten pokazuje delikatność materii, o której mówi. Powstała z inspiracji czytelników, którzy prosili o inny niż dotąd typ rozmowy, tzw. monotematyczny – dotyczący jednej sprawy. Po jej lekturze można będzie sobie wiele spraw duchowych poukładać – jednym słowem „rachmistrz”.
Skończyła się kolęda i ks. Proboszcz w dorocznym, tzw. „pokłosiu", (chwała Mu za to, że nie zrezygnował z tej formy rozmowy z parafianami) robi parafialny rachunek sumienia. Pokazuje jaka jest kondycja parafii. Niesamowite jest to, że będąc zaledwie kilka miesięcy z nami, tak trafnie postawił diagnozę. Nie chodzi mi w tym miejscu o wystawianie cenzurek PT Autorowi, ale o jakże przydatną dla każdego refleksję o parafii, którą tworzymy – lektura obowiązkowa.
I jeszcze jedno ważne wydarzenie. Nasz rezydent – ks. emeryt Jan Mieczkowski obchodził niecodzienny jubileusz 55 lat kapłaństwa. Podczas tego świętowania zaskoczyła mnie skromność ks. Jubilata, który wszystkim za wszystko dziękował. Wiem, że jego kapłańskie życie nie było łatwe, bo zasadniczy jego kawałek przypadał na tzw. „Polskę Ludową” i wiele się natrudził, by być wiernym powołaniu. Myślę, że ten czas biblijnie można określić, jako przejście przez „morze czerwone”. Warto więc czasami odwiedzić taką osobę i posłuchać świadka niedawnej przecież historii. Szczęść Boże księże Janie.

2005

Nr 3 (125) marzec 2005

W numerze m.in.:

Strach prosić - sonda,
Tato powiedział: "Ludzka rzecz",
Caritas - mołość - rozmowa,
Tajemniczy zygzak - o Eucharystii,
Szczere wyznanie - świadectwo,
Piąte spotkanie - historia Misterium.

Czas od ostatniego wydania upłynął w wielkopostnej zadumie, ćwiczeniach rekolekcyjnych, dniach skupienia. Przed nami finał – Zmartwychwstanie.
Jako temat przewodni wydania redakcja proponuje „strach”. Dziwne to trochę, ale okazuje się, że wybór takiego hasła ma spore uzasadnienie.
Ze strachem spotykamy się bowiem przy różnych okazjach. Wokół tego słowa toczy się rozmowa miesiąca z katechetką i teologiem świeckim. Strach ma miejsce tam, gdzie nie ma miłości.
Na jednej ze stron jest sonda na temat strachu, którą przeprowadziła Zosia. Ciekawe są wypowiedzi ludzi zapytanych trochę z zaskoczenia o to: czym jest strach i jak na niego reagują. Jedna w wypowiedzi brzmi. „Nie mam się czego bać, bo jestem ochrzczony”.
O innym aspekcie strachu opowiada Tato. Dla niego ważnym jest strach jako rodzaj naturalnego i ludzkiego „hamulca”, który zadziaławszy w porę potrafi ostrzec człowieka przed nieszczęściem.
Jest też wiele innych informacji o wydarzeniach w parafii i grupach parafialnych.
Tradycyjnie znajdziemy też „wielkotygodniowy, parafialny rozkład jazdy”. A wszystko rozpocznie się Niedzielą Palmową i V Misterium w Dolinie Śmierci. Oj będzie się działo. W Niedzielę Palmową mija 12 lat, jak ukazało się pierwsze wydanie „Na oścież”. Ile ich jeszcze będzie, któż to wie?
Do tradycyjnych celebracji wielkotygodniowych, w tym roku dojdą jeszcze dni rekolekcji parafialnych dla dorosłych.
Lubię nasze staranne celebracje dni Wielkiego Tygodnia, a szczególnie Triduum Paschalnego, kiedy wszystko dzieje się, jak mówią dzieci „na prawdziwo”. Jest prawdziwy blask świecy, dym kadzidła, cisza po zamilknięciu organów i dzwonów, prawdziwy głos kołatek, prawdziwe więzienie dla Pana Jezusa, prawdziwa męka i prawdziwy grób. Jest też prawdziwy ogień i ponowny dźwięk dzwonów i radosne Alleluja! w Wielką Noc.

2005

Nr 4 (126) kwiecień 2005

W numerze m.in.:

Piotr naszych czasów,
Tato powiedział: "Radosny płacz",
Po śmierci Ojca,
Mój Ojciec Święty,
Zajączkowe brykanie,
Odpus w Centrum Onkologii,
Nie jestem g(ł)odna - o Eucharystii,
Ciemność i jasność.

Czas od ostatniego wydania upłynął ponad miesiąc. Jako temat przewodni wydania redakcja wybrała „radość”. Wybór takiego hasła miał swoje uzasadnienie. Z radością spotykamy się bowiem przy różnych okazjach. Mieliśmy Radość przeżyć Wielkiego Tygodnia, tj. V Misterium Męki Pańskiej w Dolinie Śmierci, rekolekcji parafialnych, Sakramentu Pojednania w Wielką Środę, uroczystej celebracji Triduum Paschalnego, które zakończyła Liturgia Wigilii Paschalnej. Później było Alleluja i radość Wielkanocnego Poranka i Świąt Zmartwychwstania Pana Jezusa. Spodziewaliśmy się w parafii jeszcze innych radości, m.in. zbliżającego się dnia udzielania Sakramentu Bierzmowania naszej młodzieży klas gimnazjalnych.
Nikt jednak nie spodziewał się, że przyjedzie nam przeżyć następny „wielki tydzień”, który naznaczony był wielkim cierpieniem i w wigilię Uroczystości Miłosierdzia Bożego zakończył się śmiercią naszego umiłowanego Ojca papieża Jana Pawła II. Była więc i „radość przez łzy” jak napisał obok ks. proboszcz. Łzy spowodowane jego „odejściem do domu Ojca” i radość z dzieła jaki po sobie zostawił.
Później było wielkie czuwanie przy zmarłym Ojcu Świętym i największy w dziejach pogrzeb.
Czas czuwania w naszej parafii wypełniony był specjalnymi Mszami św. za zmarłego Ojca z bardzo licznym udziałem parafian, wpisami do „Księgi wdzięczności” i wspólnym oglądaniem w kościele obrazów z Watykanu w dniu pogrzebu zmarłego Papieża.
Potem nastały dni żałoby i oczekiwanie na konklawe oraz wybór następcy, którym jak już wiemy został wybrany kard. Józef Ratzinger – Niemiec, a który przyjął imię Benedykta XVI.
Żyć nam przystało w bardzo ciekawych czasach i nie wiem, czy współcześnie jest szansa na taki czas, by spokojnie płynęły dni i lata? Jeśli więc pożyjemy to... zobaczymy. A więc do następnego spotkania.

2005

Nr 5 (127) maj 2005

W numerze m.in.:

Dlaczego procesja?
Budynek, ciepło, kąt,
Dni radości,
Pióra i koloratki,
Zające w kościele? O Eucharystii.

Redakcja, w tym wydaniu, jako temat przewodni wybrała słowo „dom”.
Dramaturgii powstawania niniejszego wydania dodała śmierć Taty, który od wielu lat towarzyszył nam w cyklu „Tato powiedział”. Wojciechowi udało się jeszcze porozmawiać z tatą o domu – koniecznie przeczytać.
Wojciech ma teraz dom bez taty i mamy. W tym miejscu składam Mu wyrazy serdecznego współczucia. Tatę wspominam w innym miejscu. Robi też to samo Wojciech. Warto zajrzeć w oba teksty. Zostawili naszemu miesięcznikowi kawał swego serca. Dziękuję obu Rozmówcom.
Główny i najważniejszy tekst o domu to rozmowa miesiąca. Zamierzona początkowo jako dialog, przerodziła się w domowy ,,okrągły stół” lekarzy – specjalistów z różnych dziedzin i teologa. W rozmowie jest mowa o bydgoskim hospicjum – Domu Sue Ryder, które służy pomocą różnym ludziom, szczególnie tym u mety życia. Mimo długości rozmowy zachęcam gorąco do jej przeczytania.
Jest jeszcze sporo miejsca poświęconego Domowi Jubileuszowemu. Była szczególna okazja, by nim się zainteresować, bowiem odbywał się kolejny Festyn Maryjny.
Dom ten, mimo że jeszcze trwa jego budowa, daleko promieniuje różnymi działaniami poza granice naszej parafii i Bydgoszczy. Jego materialną funkcję spełnia przejściowo dom parafialny, ale miejmy nadzieję na szybkie „umeblowanie” nowego domu.
Jest w wydaniu ważny głos o zagrożeniach dla człowieka jakie niosą współczesne media – środki społecznego przekazu. Wypowiadał się na ten temat w Bydgoszczy znany specjalista – ks. bp Adam Lepa, a zarejestrowała to Zosia.
Dzięki naszemu parafianinowi – alumnowi Tomaszowi – zwiększyła się liczba robotników w Domu Pana. Wspomóżmy go naszymi modlitwami.
Coraz trudniej powstaje nasz miesięcznik, ale świadectwa czytelników i opieka Królowej Męczenników są nam szczególnie bliskie. Pewnie będzie więc następne wydanie.

2005

Nr 6 (128) czerwiec 2005

W numerze m.in.:

Doktor Kościoła,
Na furcie Lednicy,
Kap, kap... - o Eucharystii,
"Przystanek" Kolonia,
Tylko dla dzieci,
Ciebie Boga wysławiamy.

Redakcja, w tym wydaniu, jako temat przewodni wybrała hasło „dzieckiem być”.
Motyw ten pojawia się w różnych tekstach. Koniecznie trzeba przeczytać rozmowę miesiąca z ks. Dariuszem. Jest tam wiele myśli o dzieciach, służbie dla nich i ich rozumieniu świata.
Jak co roku wielkim wydarzeniem było spotkanie na Lednicy. Pisze też o tym czuwaniu Zosia, która pełniła służbę recepcjonistki na Lednicy.
Jest jak zawsze wiele tekstów – świadectw z życia wspólnot i grup parafialnych. Warto wyróżnić tekst o wyjeździe (w nagrodę za całoroczną służbę w parafii) ministrantów i lektorów do niemieckiego Heide Parku.
Bez wątpienia ważnym wydarzeniem był jubileusz 40-lecia kapłaństwa i 70-lecia urodzin ks. Arkadiusza kapelana w Centrum Onkologii. Zacnemu Jubilatowi życzę – Plurimos annos!

2005

Nr 7-8 (129) lipiec-sierpień 2005

W numerze m.in.:

Świętych obcowanie,
Duchowa troska,
Kołpje,
Chełmiński zjazd.

Redakcja, w tym wydaniu, jako temat przewodni wybrała hasło „Świadectwo”.
Rodzajem szczególnego świadectwa jest rozmowa miesiąca z ks. proboszczem Janem Andrzejczakiem. W rozmowie tej poruszanych jest wiele spraw. Każdy parafianin powinien poznać jej treść.
Było też i serdeczne wydarzenie, takie jak imieniny ks. proboszcza Jana Andrzejczaka i ks. seniora Jana Mieczkowskiego w uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela (24 czerwca). Wzruszającym akcentem tego dnia były życzenia najmłodszych parafian modlących się w grupie Podwórkowych Kół Różańcowych, które do Solenizantów skierowały życzenia w formie piosenki Życzymy, życzymy... i zdrowia i szczęścia i błogosławieństwa przez ręce Maryi. Przyłączam się do tych słów.
Niezwykłym wydarzeniem w parafii było spotkanie ze św. Teresą od Dzieciątka Jezus. Osobiście uczestniczyłem w Drodze Krzyżowej, gdy szła Doliną Śmierci i później w Eucharystii celebrowanej przez ks. bpa Jana Tyrawę. Było tak jak napisał „Antoni” w tekście „Świętych obcowanie”. Kto nie był, a mógł być – niech żałuje. Bo gdy św. Teresa potrafiła przyjechać do nas z Lisieux kilka tysięcy kilometrów, to wielkim wstydem było nie przejść kilka kroków na spotkanie z Nią do parafialnego kościoła. W spotkaniu mogli uczestniczyć również ci, którzy w tym czasie byli daleko poza parafią, gdyż całodzienna transmisja umożliwiała wysłuchanie słów wypowiedzianych na spotkaniu praktycznie w całym „internetowym” świecie.
Przed nami dalej czas wakacji. Warto zaplanować tak wypoczynek aby skorzystać przynajmniej z jednej propozycji, które słyszymy w ogłoszeniach duszpasterskich. Są wyjazdy pielgrzymkowe do Lichenia, Niepokalanowa, śladami Ojca Świętego Jana Pawła II i na Lednicę Seniora (3 września). Pójdą piesi pielgrzymi do Częstochowy. W tym roku pierwszy raz pójdzie do Częstochowy nasza Diecezjalna Pielgrzymka Piesza, a w niej studencka grupa „Przezroczysta” z DA „Martyria”. Pójdzie Grupa „Biało-Żółta” w Pielgrzymce „Promienistej”. Będziemy mogli też, choć symbolicznie, włączyć się w pielgrzymi trud przyjmując w naszych domach pielgrzymów pieszych z Gdańska do Częstochowy (1 sierpnia).

2005

Nr 9 (130) wrzesień 2005

W numerze m.in.:

Kęs matczynej dobroci,
Piękna, bo odpowiedzialna,
Lednica seniora,
Mannheim - czas przygotowania,
Kolonia z Papieżem,
Obowiązek obserwacji,
Baptyści, kura i życzliwość,
Rozśpiewać życie,
Matka Boża Pięknej Miłości.

Redakcja, w tym wydaniu, jako temat przewodni wybrała hasło „Piękna miłość”.
Do tego hasła nawiązuje wiele tekstów. Koniecznie trzeba przeczytać rozmowę miesiąca z panią Marią. Niech jej treść – świadectwo będzie zachętą nie tylko do październikowej modlitwy różańcowej, ale również do stałego odmawiania choć dziesiątki różańca.
Matce Bożej Pięknej Miłości – patronce naszej Diecezji bydgoskiej pisze KfAD.
odpowiedzialnych zadaniach Jej czcicieli mówił ks. bp Jan Tyrawa podczas odpustowego kazania 8 września br. Uroczystości odpustowe zakończyły się Aktem Zawierzenia Diecezji Bydgoskiej Matce Pięknej Miłości. Warto również do tych tekstów zajrzeć.
pięknym miłowaniu mówi kazanie ks. Dariusza, które spisała Irena Jadwiga.
Do pięknej miłości należą różne świadectwa wypoczynku i pielgrzymich wędrówek oraz XX Światowe Dni Młodych z udziałem naszych parafian.
Obrazem pięknej miłości było drugie spotkanie na ,,Lednicy Seniora”. Na Lednicę zawsze warto pojechać, czy to wiosną, czy jesienią, czy też o innej porze roku. Lednica żyje cały rok. Jest tam wiele darów Jana Pawła II dla budującego się ośrodka duszpasterskiego. Można odpocząć fizycznie i zaczerpnąć sił duchowych. A może warto pojechać tam w grupie apostolskiej na dzień skupienia lub rekolekcje? Miejsca jest dużo i warunki coraz lepsze.

2005

Nr 10 (131) październik 2005

W numerze m.in.:

Jestem wielką szczęściarą,
Koncert galowy,
Lednica Seniora,
II Stacja Golgoty,
Matka Bożą Królowa Męczenników.

Od ostatniego wydania naszego miesięcznika, przez naszą wspólnotę parafialną, przetoczyła się prawdziwa lawina wydarzeń. Echo wielu z nich znalazło się w formie tekstów i fotografii na stronach bieżącego wydania. Było ich tak wiele, że wymienię tylko niektóre, jak: przeżywanie rekolekcji i samego dnia odpustu parafialnego, inauguracja roku akademickiego, poświęcenie II stacji Golgoty XX wieku, Bieg ku czci ofiar II wojny światowej i V Dzień Papieski.
Jako temat wiodący wydania redakcja obrała „Nauka i wiara”. Temat ten pojawia się też w relacjach i tekstach. Bieżące wydanie ukazuje się już u progu miesiąca, który z natury pobudza do refleksji, więc tekstów takich jest sporo.
Próbując zachęcić PT Czytelników do zapoznania się z niektórymi tekstami zacznę jednak od jeszcze innego wydarzenia. W dniu odpustu parafialnego ukazało się trzecie (w formie niezależnego wydawnictwa) wydanie „Kalendarza parafialnego 2006” przygotowane przez duszpasterzy i osoby świeckie. Myślę, że każdy parafianin powinien skorzystać z tego przewodnika.
Zachęcając do lektury powiem, że warto przeczytać umieszczone obok „Zamyślenia”, rozmowę miesiąca z Natalią Kukulską i inne teksty okolicznościowe. Dowiedzieć się z nich będzie można o tym, że np. mając 70 lat można przebiec w dobrej formie 12,5 km ze Starego Rynku do Doliny Śmierci na Fordonie, czcząc w ten sposób ofiary II wojny światowej w 66 rocznicę jej wybuchu. Również napisano o tym, jak ks. bp Jan Tyrawa uruchamia jedyną w swej formie stronę internetową, poświęconą Janowi Pawłowi II, której adres warto zapamiętać: www.janpawelii.pl i często tam zaglądać.
Pisze się również o spotkaniu młodych ludzi z kilku krajów na Zamku Bierzgłowskim, którzy „łamiąc" różnego typu przeszkody szukają porozumienia ponad granicami państw, kultur, przyzwyczajeń i wyobrażeń.
Zaskoczeniem może być informacja o powstaniu grupy KMM (Klub Młodych Mam) na „terenie” CKK „Wiatrak”, która ma pomóc „raczkującym” jeszcze stażem mamom w dobrym wypełnianiu ich rodzicielskich obowiązków. Oj jest co czytać, a idą nowe spotkania, choćby w ramach rozpoczynającego się niebawem XXIV Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej.

2005

Nr 11 (132) listopad 2005

W numerze m.in.:

Polska bomba demograficzna,
Ku wolności,
Dziesięciolatek,
Chrystus w dziejach narodu,
Uczestnictwo i zaangażowanie,
Ludzie z pomniak,
Różaniec z Janem Budziaszkiem.

Nie wiem, co redakcja miała na myśli wybierając za hasło wydania stwierdzenie „koniec świata”? Zwrot ten brzmi chyba wielu osobom zbyt dosłownie, ale gdy w listopadzie idziemy na cmentarze stwierdzamy, że świat dla wielu osób, które dobrze mamy w pamięci – już się skończył – nadszedł realny dla nich koniec ziemskiej drogi.
„Koniec świata” może oznaczać też coś innego. Może być nim koniec czasów „rabunkowej” uprawy gleby i próba odwrotu od takiego sposobu jej uprawiania o czym mówi w „rozmowie miesiąca” nasz parafianin prof. Jan Koper znany specjalista z zakresu biologii gleby. W rozmowie poruszane są i inne sprawy. Warto ją przeczytać.
Końcem świata może być też radykalna zmiana stylu życia, jaka nastąpiła np. w życiu pana Romana Kluski, o której opowiada w DA „Martyria”.
Może to być opis sytuacji demograficznej w Polsce, o której usłyszeliśmy na wykładzie dra Stanisława Kluza w ramach XXIV Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej.
Może to oznaczać również napominanie znanych Polaków do zmiany sposobu życia rodaków i wyboru Chrystusa, o której możemy przeczytać w kolejnej relacji z tegorocznej Lednicy.
Wiatrak obchodził dziesiąte urodziny. Skończył się dla niego wiek dziecięcy. Za rok będzie już nastolatkiem. Niech rośnie na chwałę u Boga i ludzi.
Nadszedł Adwent. Na kogo lub na co czekamy?, jak pyta ks. Proboszcz w „Zamyśleniach”.
Do zobaczenia w wydaniu świątecznym już za niecały miesiąc.

2005

Nr 12 (133) grudzień 2005

W numerze m.in.:

Rok kościelny w aparafii,
Odzyskiwanie wolności,
Czas na Qumanie,
Piękny wieniec adwentowy,
Muzyczna terapia,
Trudno uniknąć - lekarskie dylematy.

Bieżącemu wydaniu towarzyszy hasło „Choinka” Z tekstów zamieszczonych na różnych stronach można dowiedzieć się wiele na ten temat, bo choinka to nie tylko drzewko iglaste, ale również pełen różnych znaczeń symbol.
Warto przeczytać „rozmowę miesiąca”, w której leśniczy – nasz parafianin opowiada o swojej pracy w lesie położonym w części na terenie naszej parafii i o problemach wynikających z bliskiego sąsiedztwa lasu i dużego miasta.
W miesięczniku wiele miejsca zajmuje spojrzenie na miniony „Rok kościelny” w naszej parafii, który skończył się wraz z I Niedzielą Adwentu (27. listopada br.). Gdyby zapytać, w której parafii ks. Biskup Ordynariusz gości kilka razy w roku; mają miejsce niezwykłe wydarzenia, jak np.: w kościele asystuje w celebracji Mszy św. „Żywy żłóbek”, odbywają się Misteria Męki Pańskiej, buduje się Kalwarię – Golgotę XX wieku, kilkuset parafian czynnie uczestniczy w kilkudziesięciu ruchach i wspólnotach parafialnych, do 1000 osób przychodzi pomodlić się przy figurze Matki Bożej Fatimskiej, działa radio internetowe transmitujące niedzielne Msze św. na cały świat – internetowy i wiele, wiele innych akcji i inicjatyw duszpasterskich to z pewnością byłoby takich niewiele. Jest to z pewnością powód do dumy, ale i do refleksji. Warto zadać sobie pytanie, w których z wydarzeń wybranych przez KFAD’a udało mi się osobiście uczestniczyć? Niech propozycje zawarte w nowej edycji „Kalendarza parafialnego 2006” będą zachętą do czynniejszego udziału w życiu wspólnoty parafialnej.
Idą święta Bożego Narodzenia i Nowy Rok 2006. Niech nadchodzące dni będą dla wszystkich czasem radości, podejmowania nowych zadań, ale też czasem refleksji i zadumy nad sensem ludzkiego bytowania.
Może warto przemyśleć, co proponuje cytowana Ewa Szumańska w tekście „Proboszczowskie zamyślenia” pisząc o „zegarze choinkowym”. Wszystkim – szczęść Boże

2005