Ojciec Święty Franciszek oficjalnie ogłosił Jubileusz 2025 roku – pod hasłem „Pielgrzymi Nadziei„. Uroczystość, która odbyła się 9 maja 2024 r., rozpoczęła się w przedsionku bazyliki św. Piotra w Watykanie, przed jej Drzwiami Świętymi, otwieranymi na każdy kolejny Jubileusz. Papież Franciszek wręczył bullę „Spes non confundit” (Nadzieja zawieść nie może) zwołującą Jubileusz 2025 archiprezbiterom czterech bazylik papieskich oraz przedstawicielom Kościoła powszechnego z różnych stron świata i dziekanowi protonotariuszy apostolskich, który następnie odczytał najistotniejsze fragmenty tego dokumentu.

Jubileusz zainauguruje otwarcie Drzwi Świętych w bazylice watykańskiej 24 grudnia 2024, a ich zamknięcie odbędzie się 6 stycznia 2026 roku. W diecezjach Rok Jubileuszowy otworzy Eucharystia sprawowana we wszystkich katedrach i konkatedrach na świecie 29 grudnia 2024 r.

Ksiądz Biskup Krzysztof Włodarczyk zaprasza kapłanów i diecezjan do uroczystej inauguracji Roku Jubileuszowego w katedrze – 29 grudnia, o godz. 12:30. Uroczystą Mszę Świętą poprzedzi procesja jubileuszowa z kościoła oo. Jezuitów do katedry o godz. 12:00. Podczas Eucharystii zostaną ogłoszone nominacje Kościołów Jubileuszowych w diecezji oraz powołanie na ten czas Misjonarzy Miłosierdzia.

Wśród kościołów stacyjnych w Roku Świętym 2025, znajduje się również nasza Bazylika Matki Boskiej Królowej Męczenników i Sanktuarium Kalwarii Bydgoskiej.  

Inauguracja Roku Jubileuszowego w naszym kościele nastąpi w środę 12 stycznia 2025 roku Mszą św. o godz. 13:00. Już dzisiaj zapraszamy do wspólnej modlitwy i skorzystania z wielu okazji do pozyskania Bożych łask przez cały Rok Jubileuszowy.

Biskup Krzysztof Włodarczyk wskazał, by następujące miejsca kultu naszej diecezji stały się „Kościołami Jubileuszowymi” dla zyskania szczególnych odpustowych łask:

KOŚCIOŁY JUBILEUSZOWE DIECEZJI BYDGOSKIEJ W ROKU 2025

• Sanktuarium Matki Bożej Pięknej Miłości (Parafia Katedralna pw. św. Marcina i św. Mikołaja w Bydgoszczy);
• Bazylika i Sanktuarium Królowej Męczenników Kalwaria Bydgoska – Golgota XX Wieku (Parafia pw. Matki Boskiej Królowej Męczenników i św. Jana Pawła II w Bydgoszczy);
• Sanktuarium Nowych Męczenników (Parafia pw. Świętych Polskich Braci Męczenników w Bydgoszczy);
• Sanktuarium Krzyża Świętego (Parafia pw. Wniebowzięcia NMP w Kcyni);
• Sanktuarium Matki Bożej Góreckiej – Królowej Krajny (Parafia pw. NMP Niepokalanie Poczętej w Górce Klasztornej);
• Sanktuarium Zawierzenia (Szensztacki Instytut Sióstr Maryi);
• Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej (Parafia pw. Matki Bożej Fatimskiej w Bydgoszczy);
• Sanktuarium Świętego Huberta Biskupa (Parafia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Żołędowie);
• Sanktuarium Świętej Rity (Parafia pw. św. Łukasza Ewangelisty i św. Rity w Bydgoszczy);
• Bazylika Wincentego a Paulo w Bydgoszczy.

WYTYCZNE DLA KOŚCIOŁÓW JUBILEUSZOWYCH

ZASADA OGÓLNA ODPUSTÓW

(o czym należy przypomnieć wiernym przed rozpoczęciem dzieła związanego z odpustem)

Podczas Zwyczajnego Jubileuszu roku 2025 pozostaje w mocy każdy inny udzielony odpust. Wszyscy wierni naprawdę pokutujący, wykluczający wszelkie przywiązanie do jakiegokolwiek grzechu (por. Enchiridion Indulgentiarum, wyd. IV, norm. 20, § 1) i poruszeni duchem miłosierdzia, którzy w Roku Świętym oczyścili się poprzez sakrament pokuty i pokrzepili się Komunią Świętą, będą modlić się zgodnie z intencjami Papieża, ze skarbca Kościoła będą mogli uzyskać odpust zupełny, odpuszczenie i darowanie win swoich grzechów, który będzie można także zyskać dla dusz czyśćcowych, dokonując jednego z wymienionych niżej dzieł:

PIELGRZYMKA DO WYZNACZONYCH MIEJSC JUBILEUSZOWYCH

Wierni będą mogli uzyskać odpust jubileuszowy udzielony przez Ojca Świętego, jeśli odbędą pobożną pielgrzymkę do Rzymu lub Ziemi Świętej lub w kierunku dowolnego świętego miejsca jubileuszowego: do kościoła katedralnego lub innych kościołów i miejsc świętych wyznaczonych przez ordynariusza miejsca. Biskupi uwzględnią potrzeby wiernych i samą możliwość zachowania nienaruszonego znaczenia pielgrzymki, z całą jej mocną symboliką, zdolną ukazać naglącą potrzebę nawrócenia i pojednania, by tam pobożnie uczestniczyć we Mszy Świętej  

– o pojednanie,

– o odpuszczenie grzechów,

– o uproszenie miłości,

– o zachowanie pokoju i sprawiedliwości.

A także:

– we Mszy przy udzieleniu sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego,

– we Mszy przy udzielaniu sakramentu namaszczenia chorych,

– nabożeństwie Słowa Bożego,

– Liturgii Godzin (godzina czytań, jutrznia, nieszpory),

– Drodze Krzyżowej,

– różańcu,

– recytacji hymnu Akatystu,

– nabożeństwie pokutnym, zakończonym indywidualną spowiedzią penitentów.

2. POBOŻNE NAWIEDZENIE WYZNACZONEGO MIEJSCA JUBILEUSZOWEGO

Miejsca jubileuszowe to (oprócz wyznaczonych w Rzymie i Ziemi Świętej):

– każda bazylika mniejsza,

– katedra,

– sanktuarium maryjne,

– każde wyróżniające się sanktuarium wyznaczone przez biskupa diecezjalnego, a także sanktuaria krajowe lub międzynarodowe wskazane przez Konferencje Episkopatów.

Wierni będą mogli uzyskać odpust jubileuszowy, jeśli indywidualnie lub w grupie pobożnie nawiedzą dowolne miejsce jubileuszowe i tam spełnią łącznie poniższe praktyki pobożne:

– przez odpowiedni czas odprawią adorację eucharystyczną i rozmyślanie,

– kończąc je modlitwą: Ojcze nasz,

– Wyznaniem wiary w jakiejkolwiek dopuszczonej formie,

– modlitwą do Maryi, Matki Bożej, aby w tym Roku Świętym wszyscy „mogli doświadczyć bliskości najczulszej z mam, która nigdy nie opuszcza swoich dzieci”.

 Wierni, którzy nie mogą osobiście nawiedzić wyznaczonego miejsca:

Wierni prawdziwie skruszeni, którzy nie będą mogli uczestniczyć w uroczystych celebracjach, pielgrzymkach i pobożnym nawiedzeniu, z ważnych powodów (przede wszystkim siostry i mnisi klauzurowi, osoby starsze, chorzy, osadzeni w więzieniach, a także ci, którzy w szpitalu lub w innych miejscach opieki, stale posługują chorym), uzyskają odpust jubileuszowy na tych samych warunkach, jeżeli:

– zjednoczeni duchowo z wiernymi obecnymi, zwłaszcza w momentach, w których słowa Ojca Świętego lub biskupów diecezjalnych są przekazywane za pośrednictwem środków komunikacji medialnej, w swoim domu lub tam, gdzie powstrzymuje ich przeszkoda (np. w kaplicy klasztornej, w szpitalu, w domu opieki, w więzieniu…):

– odmówią Ojcze nasz,

– Wyznanie wiary w jakiejkolwiek dopuszczonej formie,

– i inne modlitwy zgodne z intencjami Roku Świętego, ofiarowując swoje cierpienia lub życiowe trudności.

3. DZIEŁA MIŁOSIERDZIA I POKUTY

Ponadto wierni będą mogli uzyskać odpust jubileuszowy, gdziekolwiek się znajdują, jeśli:

– w duchu pobożności będą uczestniczyć w misjach ludowych,

– w duchu pobożności będą uczestniczyć w rekolekcjach,

– w duchu pobożności będą uczestniczyć w spotkaniach formacyjnych poświęconych tekstom Soboru Watykańskiego II i Katechizmu Kościoła Katolickiego, które odbędą się w kościele lub innym odpowiednim miejscu.

Pomimo zasady, że dziennie można uzyskać tylko jeden odpust zupełny (por. Enchiridion Indulgentiarum, wyd. IV, norm. 18, § 1), wierni otrzymają akt miłosierdzia na rzecz dusz czyśćcowych, jeśli prawowicie przystąpią po raz drugi tego samego dnia do sakramentu Komunii, będą mogli uzyskać dwukrotnie odpust zupełny tego samego dnia, obowiązujący jedynie za zmarłych (czyli w ramach celebracji eucharystycznej).

W szczególny sposób w Roku Jubileuszowym będziemy wezwani do bycia namacalnymi znakami nadziei dla wielu braci i sióstr żyjących w trudnych warunkach. Odpust jest zatem również przypisany do:

– dzieł miłosierdzia i pokuty, które świadczą o podjętym nawróceniu. Wierni podążając za przykładem i poleceniem Chrystusa, będą zachęcani do częstszego podejmowania dzieł miłości i miłosierdzia, głównie na rzecz służby braciom obciążonym różnymi potrzebami. Dokładniej odkryjmy na nowo „uczynki miłosierdzia względem ciała: głodnych nakarmić, spragnionych napoić, nagich przyodziać, przybyszów w dom przyjąć, chorych nawiedzać, więźniów pocieszać, umarłych pogrzebać” i odkryjmy na nowo również „uczynki miłosierdzia względem ducha: wątpiącym dobrze radzić, nieumiejętnych pouczać, grzeszących upominać, strapionych pocieszać, urazy chętnie darować, przykrych cierpliwie znosić, modlić się za żywych i umarłych”.

– udania się w celu odwiedzenia i poświęcenia właściwego czasu braciom znajdującym się w potrzebie lub w trudnej sytuacji(chorym, więźniom, samotnym osobom starszym, niepełnosprawnym…), pielgrzymując niejako do obecnego w nich Chrystusa (por. Mt 25, 34-36) i wypełniając zwykłe warunki duchowe, sakramentalne i modlitewne. Wierni bez wątpienia będą mogli te odwiedziny powtarzać w ciągu Roku Świętego, uzyskując za każdym razem odpust zupełny, nawet każdego dnia.

Podejmując działania wyrażające w sposób konkretny i bezinteresowny ducha pokuty, który jest jakby duszą Jubileuszu:

– odkrywając na nowo w szczególności pokutną wartość piątku: powstrzymanie się w duchu pokuty przynajmniej przez jeden dzień od błahych rozrywek (realnych, ale także wirtualnych, spowodowanych na przykład przez media i sieci społecznościowe) oraz od zbędnej konsumpcji (na przykład praktyka postu lub wstrzemięźliwości zgodna z ogólnymi normami Kościoła i szczegółowymi zaleceniami biskupów), połączona z przekazaniem odpowiedniej sumy pieniędzy ubogim;

– wspieranie dzieł o charakterze religijnym lub socjalnym, zwłaszcza na rzecz obrony i ochrony życia na wszystkich jego etapach oraz samej jakości życia, opuszczonych dzieci, młodzieży zmagającej się trudnościami, starców potrzebujących opieki lub samotnych, migrantów z różnych krajów, „którzy opuszczają swoją ziemię w poszukiwaniu lepszego życia dla siebie i swoich rodzin”;

– poświęcanie znacznej części wolnego czasu na działalność na rzecz wolontariatu, która służy interesowi społeczności, lub inne podobne formy osobistego zaangażowania.

4. BŁOGOSŁAWIEŃSTWO APOSTOLSKIE

Biskup diecezjalny w najwłaściwszym dniu tego okresu jubileuszowego, przy okazji głównych uroczystości w katedrze i w poszczególnych kościołach jubileuszowych, będzie mógł udzielić papieskiego błogosławieństwa z dołączonym odpustem zupełnym, który mogą otrzymać wszyscy wierni, którzy otrzymają to błogosławieństwo pod zwykłymi warunkami – celebrowane wg Caeremoniale Episcoporum nry 1138-1142.

5. SAKRAMENT POKUTY I POJEDNANIA

W celu duszpasterskiego ułatwienia dostępu do sakramentu pokuty i osiągnięcia Bożego przebaczenia poprzez władzę kluczy, ordynariusze miejsca proszeni są o udzielenie kanonikom i kapłanom, którzy w katedrach i kościołach wyznaczonych na Rok Święty, będą mogli wysłuchać spowiedzi wiernych, uprawnień jedynie do forum wewnętrznego, o których mowa w kan. 508, § 1 KPK, czyli rozgrzeszanie w zakresie sakramentalnym od cenzur latae sententiae, ale niezadeklarowanych i niezastrzeżonych Stolicy Apostolskiej.

Penitencjaria wzywa wszystkich księży, aby z hojną dyspozycyjnością i poświęceniem siebie zapewnili jak najszerszą możliwość uzyskania przez wiernych środków zbawienia:

– ustalali i publikowali terminy spowiedzi, w porozumieniu z proboszczami lub rektorami sąsiednich kościołów;

– znajdowali się w konfesjonale;

– planowali stałe i częste celebracje pokutne, zapewniając jednocześnie jak najszerszą dostępność księży, którzy po osiągnięciu wymaganego wieku, nie pełnią określonych funkcji duszpasterskich.

W zależności od możliwości pamiętajmy także, zgodnie z Motu proprio Misericordia Dei, o duszpasterskiej możliwości słuchania spowiedzi także podczas celebracji Mszy Świętej.

W celu ułatwienia zadań spowiednikom, Penitencjaria Apostolska, z upoważnienia Ojca Świętego, stanowi, że kapłani, którzy towarzyszą lub przyłączają się do pielgrzymek jubileuszowych poza własną diecezją, mogą korzystać z tych samych uprawnień, jakie zostały im powierzone w ich własnej diecezji przez prawowity organ.

Spowiednicy, po uprzednim pouczeniu z miłością wiernych o powadze grzechów, do których należą te z dołączonym zastrzeżeniem lub cenzurą, wyznaczą z duszpasterską miłością odpowiednie pokuty sakramentalne, aby w miarę możliwości doprowadzić ich do trwałej pokuty i w zależności od charakteru spraw, zaprosić ich do naprawienia skandali i szkód.

Penitencjaria na koniec gorąco zachęca Biskupów, jako posiadaczy potrójnego munus nauczania, rządzenia i uświęcania, aby zadbali o jasne wyjaśnienie proponowanych tutaj przepisów i zasad dotyczących uświęcenia wiernych, ze szczególnym uwzględnieniem lokalnych warunków, kultury i tradycji. Katecheza dostosowana do specyfiki społeczno-kulturowej każdego narodu będzie w stanie zaproponować sposób skutecznego głoszenia Ewangelii i całokształtu orędzia chrześcijańskiego, zakorzeniając głębiej w sercach pragnienie tego wyjątkowego daru, uzyskanego za pośrednictwem Kościoła.