Wpisy do księgi w sprawie SYNODU

Synod Parafialny 2007r

DIECEZJA BYDGOSKA

PARAFIA  RZYMSKOKATOLICKA

pw. Matki Boskiej Królowej Męczenników

ul. Gen. Mikołaja Bołtucia 5   85- 796 Bydgoszcz    tel. (052) 346-76-25

www.mbkm.pl,   e-mail: parafia@mbkm.pl

Sanktuarium   Królowej   Męczenników  *  Kalwaria   Bydgoska * Golgota XX Wieku

I  SYNOD  PARAFIALNY

"Pan na nowo będzie się cieszył ze świadczenia ci dobrodziejstw, jak cieszył się wyświadczając je twoim przodkom, jeśli będziesz słuchał głosu Pana, Boga swego, przestrzegając Jego poleceń i postanowień zapisanych w księdze tego Prawa; jeśli wrócisz do Pana, Boga swego, z całego swego serca i z całej swej duszy. Polecenie to bowiem, które ja ci dzisiaj daję, nie przekracza twych możliwości i nie jest poza twoim zasięgiem"  (Pwt 30, 9-11).

Parafia Matki Boskiej Królowej Męczenników w Bydgoszczy ma za sobą bogate doświadczenie historyczne. To doświadczenie historyczne dotyczy przede wszystkim diecezji chełmińskiej, w której granicach została powołana przez ks. bp. Mariana Przykuckiego   w 1983 r. i w której funkcjonowała do 25 marca 1992 r. Wówczas papież Jan Paweł II bullą Totus Tuus Poloniae Populus dokonał reorganizacji diecezji i prowincji kościelnych  w Polsce. Utworzył nowe diecezje i metropolie, potwierdził już istniejące, określił granice wszystkich diecezji i ich przynależność metropolitalną. Od tego czasu najstarsza z wszystkich diecezji-archidiecezja i metropolia gnieźnieńska zaczęła funkcjonować w nowym kształcie  i nowych granicach. Wówczas część dekanatu Fordon, położonego w obrębie granic administracyjnych Bydgoszczy, z diecezji chełmińskiej weszła w skład tejże archidiecezji gnieźnieńskiej. Tym samym parafia  również zmieniła swoją przynależność do diecezji  i z diecezji chełmińskiej weszła w struktury archidiecezji gnieźnieńskiej. Marzeniem wielu Bydgoszczan jednak było mieć własną diecezję i to pragnienie ziściło się w 2004 r.

W piątą rocznicę wizyty papieża w Bydgoszczy, Jan Paweł II, kontynuując dzieło reformy struktury administracyjnej Kościoła w Polsce, w dniu 25 marca 2004 r. utworzył diecezję bydgoską. Bydgoszcz zaczęła funkcjonować w nowej rzeczywistości kościelno-prawnej, która rozpoczęła nowy okres historyczny, zarówno w dziejach archidiecezji gnieźnieńskiej jak i nowoutworzonej diecezji bydgoskiej i parafii Matki Boskiej Królowej Męczenników. Należało zatem wykorzystać doświadczenia wieków, ocenić chwilę obecną oraz przystąpić do budowania własnej tożsamości parafialnej.

Nowa decyzja ks. bp. Jana Tyrawy o ustanowieniu w dniu 7 października 2008 r. Sanktuarium Królowej Męczenników Kalwarii Bydgoskiej Golgoty XX wieku dla mnie,  proboszcza parafii Matki Boskiej Królowej Męczenników  w Bydgoszczy - oznaczała w konsekwencji m.in. rychłą potrzebę odbycia Synodu dla wspólnoty parafialnej. Powstała bowiem zupełnie nowa rzeczywistość pastoralna, która nakazywała odczytywać z wielką pilnością znaki obecnego czasu i Boży zamysł wobec nas.

Już przed laty Sobór Watykański II przewidywał otwarcie Kościoła na potrzeby  i wyzwania nowych czasów. Należy o tym pamiętać zwłaszcza w tym momencie dziejowym, gdy przekroczyliśmy próg nowego wieku oraz tysiąclecia. Otworzyły się bowiem przed nami nowe możliwości ewangelizacji i wielkie przestrzenie Bożej łaski. Nie wolno się więc lękać nowego czasu. Nie wolno żywić obaw również wtedy, gdy przychodzi nam oderwać się od dotychczasowych nawyków czy przyzwyczajeń. Za stan życia kościelnego w parafii odpowiadają wszyscy chrześcijanie - duchowni i świeccy. Ale największa odpowiedzialność spada na kapłanów, którzy - jako szczególni świadkowie Chrystusa - mają być pełni głębokiej wiary i autentycznie zjednoczeni z Bogiem.

Parafia Matki Boskiej Królowej Męczenników, z jej budowniczym i pierwszym proboszczem ks. Zygmuntem Trybowskim, od początku swego istnienia dawała duże możliwości działania rożnym wspólnotom modlitewnym i apostolskim, które poprzez swoją aktywność miały stale ewangelizować życie społeczne, gospodarcze, polityczne i kulturalne. Synod miał być zatem wspólnym dziełem świeckich i duchownych oraz przyczynić się do jeszcze pełniejszego zaangażowania się dla Boga, Kościoła i Ojczyzny. W imię Boże podjęto więc decyzję zwołania Pierwszego Synodu Parafialnego.

Synod Parafialny trwał od 23 października 2007 r. do 3 marca 2009 r. Podjął on temat misji Kościoła we współczesnym świecie. Natomiast cele, jakie sobie postawił, to przede wszystkim pogłębienie i umocnienie wiary, aby wyrażana była w prawdziwych oraz autentycznych postawach chrześcijańskich, jak również budowanie wspólnoty opartej na miłości oraz wzajemnym zaufaniu.

Synod Parafialny ukazał „diagnozę” życia religijnego parafii po 25 latach jej istnienia i określił kierunki jej rozwoju. Synodem kierowało Prezydium i Sekretariat, które to struktury czuwały nad pracami zebrań problemowych podejmujących następujące tematy: Duszpasterstwo Powołań, Pastoralna troska o małżeństwo i rodzinę, Duszpasterstwo młodzieży, Katecheza dorosłych, Dzieła charytatywne, Wierny świecki w Kościele, Otoczenie troską życia.

Dyskusje na Synodzie były otwarte. Wypowiadali się kapłani, liderzy wspólnot parafialnych, a także specjaliści z danych dziedzin.

Na prace Synodu nakładały się ważne dla parafii wydarzenia kościelne. Dnia  7 października 2008 r. parafia Matki Boskiej Królowej Męczenników obchodziła Srebrny Jubileusz istnienia. W dwudziestą piątą rocznicę powstania parafii, podczas Mszy św. dziękczynnej sprawowanej przez Księdza Kardynała Józefa Glempa, świątynia wraz  z pobliską Doliną Śmierci otrzymała zaszczytny tytuł Sanktuarium Królowej Męczenników Kalwarii Bydgoskiej-Golgoty XX wieku.

Pierwszym doniosłym wydarzeniem po zakończeniu prac Synodu była uroczystość konsekracji biskupiej ks. Jana Romeo Pawłowskiego, kapłana z Diecezji Bydgoskiej, którego Ojciec Święty Benedykt XVI mianował nuncjuszem papieskim w Kongo Brazzaville  i Gabonie. Było to pierwsze tego typu wydarzenie na terenie Polski. Sakry biskupiej ks. prał. Janowi Pawłowskiemu 30 kwietnia 2009 r. udzielił sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej kard. Tarcisio Bertone, który przewodniczył Eucharystii. Współkonsekratorami byli bp bydgoski Jan Tyrawa i emerytowany nuncjusz apostolski w Portugalii abp Alfiusz Rapisarda.  W konsekracji uczestniczyło szereg biskupów z Polski i z zagranicy. W parafii Matki Boskiej Królowej Męczenników zgromadziła się również rzesza wiernych bydgoskiego Kościoła katolickiego.

Drugim doniosłym wydarzeniem, mającym miejsce krótko po zakończeniu prac synodalnych, były wojewódzkie obchody siedemdziesiątej rocznicy wybuchu II wojny światowej. Dnia 14 września 2009 r., po Mszy św. sprawowanej pod przewodnictwem ordynariusza bydgoskiego ks. bp Jana Tyrawy w Sanktuarium Królowej Męczenników Kalwarii Bydgoskiej Golgoty XX wieku w intencji ofiar, w Dolinie Śmierci została poświęcona XII stacja Kalwarii Bydgoskiej-Golgoty XX wieku, tzw. „Brama do nieba”.

Bowiem Fordońska Dolina Śmierci to cmentarz i miejsce mordu około 1200 bydgoszczan. Wzorem Jezusa odbywali oni tutaj ostatnią drogę, to była ich Golgota. Kalwaria Bydgoska oddaje więc hołd cierpieniu i męczeństwu ludzi XX wieku. „Brama do nieba”,  w powiązaniu ze stacjami drogi krzyżowej jest wieloelementowym pomnikiem, który jest największym tego typu przedsięwzięciem w Polsce. Poszczególne stacje drogi krzyżowej – kalwaryjskie dróżki prowadzą do głównego monumentu („Bramy do Nieba”).

„Brama do Nieba” to 24-metrowej ściana zbudowana z 716 elementów wzorowanych na krzyżach greckich i wysokości 12 metrów. W szczelinie ściany - dzielącej ją na jakby dwa skrzydła - umieszczono 3 metrowej wysokości pasyjkę - ażurowe wyobrażenie postaci Chrystusa. Kamień węgielny Kalwarii 7 czerwca 1999 r. poświęcił Jan Paweł II. To Ojciec Święty podczas pobytu w Bydgoszczy w 1999 r. wspomniał o Dolinie Śmierci i nakazał obecnemu pokoleniu dbać o miejsca pamięci, ubogacać je i przekazywać pamięć o nich następnym pokoleniom.

Pragnę podziękować wszystkim osobom, które brały udział w pracach Synodu  i wspierali jego dzieło swoją modlitwą. Serdeczne podziękowania składam kapłanom, liderom oraz członkom grup i wspólnot parafialnych uczestniczących w spotkaniach synodalnych oraz członkom Komisji synodalnej.

ks. Jan Andrzejczak

    proboszcz

POSTANOWIENIA  SYNODALNE,  WNIOSKI,  PRZESŁANIE  SYNODU

Podejmując próbę zebrania owoców I Synodu parafialnego, wspólnego wysiłku duszpasterzy i świeckich warto   uświadomić sobie, że: 

Pierwszy Synod Parafii Matki Boskiej Królowej Męczenników, w części już zakończonej, którą można nazwać Sesją pierwszą wprowadził parafię w doniosłe wydarzenia i spełnił swoją rolę. Należy rozważyć postulat o podjęciu drugiej sesji Synodu i kontynuowania prac związanych z funkcjonowaniem Parafii i Sanktuarium Kalwarii Bydgoskiej Golgoty XX wieku, ich roli i znaczenia w warunkach współczesności, w jakich przyszło nam żyć.

Parafia MBKM i zarazem Sanktuarium KM KBGXXW jest wspólnotą młodą. Z racji funkcji i zadań z nich wynikających, jakie przyszło pełnić jej w Kościele Bydgoskim, wymaga stałej i wzajemnej troski wszystkich ją tworzących. Troska ta to dbanie o jej kondycję duchową i materialną.

Ze względu na ponadparafialne działania (np. duszpasterskie, społeczne, patriotyczne), które mają już w niej miejsce trzeba, by coraz bardziej Parafia i Sanktuarium stawały się miejscem z działaniami współtworzącymi ich tożsamość i podmiotowość. Tradycyjne już diecezjalne nabożeństwa Drogi Krzyżowej różnych wspólnot na Kalwarii Bydgoskiej, misteria Męki Pańskiej, „Żywy Żłobek”, daleko wykraczają poza jej granice.

Obdarowanie szczególnymi znakami: relikwii Krzyża Świętego, św. Siostry Faustyny, św. Ojca Pio, wiernej kopii Całunu Turyńskiego, szczególnym miejscem na ziemi – „Doliną Śmierci” wymaga owocowania, utrwalania i tworzenia wokół nich istniejących i kolejnych inicjatyw duszpasterskich (np. nabożeństw, katechez tematycznych, stałego konfesjonału, cmentarza parafialnego).

Parafialne grupy i ruchy apostolskie oraz wspólnoty istniejące przy parafii należy dalej otaczać troską i opieką duszpasterską. Bowiem ich aktywność składa się na całość podejmowanych i trwających tradycji parafialnych. W nich też swoje miejsce mogą odnaleźć ludzie różnego wieku i stanu.

Zgodnie z poruszanymi na Synodzie zagadnieniami wnioski naszych prac są takie:

Temat I: Duszpasterstwo powołań 

„Pragnienie Boga jest wpisane w serce człowieka, ponieważ został on stworzony przez Boga
i dla Boga. Bóg nie przestaje przyciągać człowieka do siebie i tylko w Bogu człowiek znajdzie prawdę i szczęście, których nieustannie szuka. Szczególny charakter godności ludzkiej polega na powołaniu człowieka do łączności z Bogiem. Człowiek jest zaproszony do rozmowy
z Bogiem już od chwili narodzin; istnieje on bowiem tylko dlatego, że został stworzony przez Boga z miłości jest zawsze z miłości zachowywany i nie żyje w pełnej zgodności z prawdą, jeżeli w sposób wolny nie uzna tej miłości i nie odda Stworzycielowi.” KKK (27)

1. Naturalnym miejscem narodzin powołań jest dobrze uformowana katolicka rodzina. Tam właśnie zaciszu domowego Kościoła rodzą się powołania do wyłącznej służby Bogu w życiu konsekrowanym. Troska o normalną, solidną rodzinę, to tworzenie podwalin i mocnych fundamentów dla narodzin i rozwoju duszpasterstwa powołaniowego.
2. W duszpasterstwie powołań istotną rolę pełnią grupy i wspólnoty istniejące przy parafii. To tam w dużej mierze odbywa się katecheza powołaniowa, a troska o powołania przeradza się w odpowiedzialne kształtowanie młodego pokolenia. Przykładem jest chociażby grupa ministrantów i lektorów, dlatego tak bardzo istotna jest formacja tych chłopców prowadzona w parafii przez kapłana.
3. Bardzo ważna jest troska o powołania szczególnie teraz, gdy katecheza odbywa się w szkołach i trudniej jest dotrzeć do młodych, nawiązać z nimi bliższe relacje, zwłaszcza, gdy religii nie uczy kapłan.
4. Wielu młodych ludzi nie przynależy do żadnej grupy, czy wspólnoty, dlatego zadaniem powinno być docieranie do nich przy innych okazjach, np. podczas mszy św., dorocznych rekolekcji, nabożeństw, sakramentów, a szczególnie podczas sakramentu pokuty i pojednania, który jest dla wielu młodych ludzi trudnym doświadczeniem.
5. Istotnym w rozeznaniu powołania przez młodych jest spotkanie i przebywanie
   z kapłanami, którzy poprzez świadectwo swojego życia i powołania zapalą ich serca do służby Bogu.
6. Dla młodych wiernych ważne jest, aby kapłan towarzyszący im w drodze do stanu duchownego, był otwarty, radosny, zaangażowany w życie parafii.
7. Kapłanom, podobne jak i innym powołaniom, zagraża rutyna. Ważne jest, aby dbali oni o swój wzrost duchowy, pielęgnowali życie modlitewne, uczestniczyli w rekolekcjach i dniach skupienia dla kapłanów.

Temat II Sakrament pokuty

„Posługa sakramentalna w Kościele jest więc służbą pełnioną w imię Chrystusa. Ma ona charakter personalny oraz formę kolegialną. Potwierdza się to w więzach między Kolegium Biskupim i jego głową, następcą św. Piotra oraz w relacji między odpowiedzialnością pasterską biskupa za jego Kościół partykularny i wspólną troską Kolegium Biskupiego
o Kościół powszechny.”  KKK (879)

1. Istotne jest, aby w parafii Matki Boskiej Królowej Męczenników, a tym bardziej
   w Sanktuarium Kalwarii Bydgoskiej Golgoty XX Wieku  miał miejsce, trwał stały dyżur spowiedniczy w wyznaczonych dniach i godzinach. Dobrym czasem do inicjacji jest już dziś  piątek, kiedy w kaplicy Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego jest całodzienne wystawienie Najświętszego Sakramentu.
2. Kapłan winien do każdego penitenta podchodzić indywidualnie, sakrament pokuty
   i pojednania powinien być bowiem przeżywany w sposób osobowy, bez pośpiechu, ze zwróceniem szczególnej uwagi na wiek, doświadczenia i życie konkretnej osoby.
3. Ważne jest odpowiednie przygotowania się wiernych do sakramentu pokuty
   i pojednania. Dlatego w parafii powinny być głoszone katechety, w których wierni poznają warunki dobrej spowiedzi, przeżyją nabożeństwo pokutne, przeprowadzą rachunek sumienia oraz zrozumieją uzdrawiającą moc sakramentu pokuty.

Temat III Słowo Boże

„Święta Tradycja słowo Boga, powierzone Apostołom przez Chrystusa Pana i Ducha Świętego, przekazuje w całości następcom Apostołów, aby w swoim przepowiadaniu oświecali Duchem prawdy, wiernie go strzegli, ukazywali je i szerzyli.” KKK (81n) 

1. Słowo mówione, orędzie kapłana (homilia) jest bardzo ważne i często trafia do wiernych bardziej niż słowo czytane, dlatego istotne jest, aby znalazły się w nim konkretne przykłady, przemyślenia i świadectwa kapłanów (w nawiązaniu do ich życia osobistego, jak i bieżących wydarzeń, którym dramaturgii nie brakuje i wierni tracą orientację w rozumieniu ich jako znaków).
2. Istotne jest poznawanie Słowa Bożego, karmienie się nim. Pomocą mogłyby być spotkania biblijne, na których można byłoby Słowo poznać, poczuć, dotknąć usłyszeć głos Pana.
3. Dla poznania Słowa Bożego konieczna jest katecheza szczególnie dla dzieci
   i młodzieży, aby zachęcić je do częstego czytania i rozważania Słowa Bożego. W tym miejscu warto przypomnieć o współodpowiedzialności w formacji młodych ich rodziców i wychowawców.

Temat IV Eucharystia

„Eucharystia, którą Jezus ustanawia w tej chwili, będzie „pamiątką” Jego ofiary. Włącza On Apostołów do swojej ofiary i poleca, by ją przedłużali. Przez to Jezus ustanawia swoich Apostołów kapłanami Nowego Przymierza. „Za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie’ (J 17, 19).” KKK (611)

1. Ważne jest, aby wierni świadomie, czynnie i owocnie przeżywali Eucharystię. Pomocne w tym mogą okazać się katechezy tematyczne zawierające nauki
   o słuchaniu, modlitwie, śpiewie, wspólnym przystępowaniu do Stołu Pańskiego oraz gestach i postawach ciała tak istotnych, a często niezrozumianych lub niepoprawnie interpretowanych.
2. Słowo śpiewane podczas Eucharystii jest bardzo ważne, dlatego każdy zespół muzyczny lub kantor powinien być w stałym kontakcie z organistką parafialną. Natomiast kapłan celebrujący Eucharystię również powinien czynnie włączać się
   w śpiew ze zwróceniem uwagi, iż Eucharystia kończy się pieśnią, dlatego służba liturgiczna powinna być obecna w trakcie jej odśpiewania.
3. Każdej Eucharystii towarzyszy śpiew na „wejście” i „wyjście”. Wszelki pośpiech celebransa(ów) (szczególnie w przypadku śpiewu „na wyjście” jest niewskazany, gdyż ten śpiew należy niepodzielnie do Mszy św.

Temat V Pastoralna troska o małżeństwo i rodzinę

„Mężczyzna i kobieta są stworzeni „jedno dla drugiego”: Bóg nie stworzył ich „jako połowicznych” i „niekompletnych”. Bóg stworzył ich do wspólnoty osób, w której jedno może być „pomocą” dla drugiego, ponieważ są równocześnie równi jako osoby („kość z moich kości…”) i uzupełniają się wzajemnie jako mężczyzna i kobieta. Bóg łączy ich w małżeństwie w taki sposób, że stając się „jednym ciałem” (Rdz 2, 24), mogą przekazywać życie ludzkie: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię” (Rdz 1, 28). Przekazując swojemu potomstwu życie ludzkie, mężczyzna i kobieta jako małżonkowie i rodzice współdziałają w wyjątkowy sposób z dziełem Stwórcy.” KKK (372)

1. Współczesne małżeństwo, a później rodzina przeżywają kryzys (o czym świadczy liczba zgłaszanych wniosków o stwierdzenie nieważności małżeństwa). 
2. Warto więc stale  przypomnieć, że małżeństwo jest sakramentem, a rodzina Kościołem domowym. Rodzice powinni być więc nawzajem dla siebie i dla swoich dzieci świadkami wiary i miłości Chrystusa. Dlatego bardzo ważne jest właściwe przygotowanie się mężczyzny i kobiety do małżeństwa poprzez uczestnictwo w naukach i kursach przedmałżeńskich. Dobrze jest, gdy taki kurs prowadzony jest przez małżonków, kobietę i mężczyznę, dzielących się własnym doświadczeniem, troskami i radościami powołania do życia w małżeństwie.
3. Powołanie do życia w małżeństwie wymaga ciągłej pracy nad sobą i współpracy ze współmałżonkiem na każdym etapie wspólnego życia niezależnie od stażu małżeńskiego. Dlatego w rodzinie bardzo ważną rolę odgrywają wspólnie przeżywane uroczystości rodzinne, święta, wzajemna troska oraz odpowiedzialne podejmowanie decyzji.
4. Dla uświęcania związku małżeńskiego ważne jest, aby małżeństwa uczestniczyły
   w tematycznych rekolekcjach lub dniach skupienia. Mogą się one odbywać także
   w parafii, wówczas warto zaprosić kapłana specjalizującego się w tematyce rodzinnej i małżeńskiej.
5. Dobrym przykładem dbałości o małżeństwo jest zainicjowana już w naszej parafii celebracja małżeńskich jubileuszy (5,10,15 …) w niedzielę przed odpustem parafialnym.

Temat VI Sakrament bierzmowania – duszpasterstwo młodzieży

„Sakrament bierzmowania wraz z chrztem i Eucharystią należy do „sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego”, którego jedność powinna być zachowywana. Należy zatem wyjaśnić wiernym, że przyjęcie tego sakramentu jest konieczne jako dopełnienie łaski chrztu. Istotnie, przez sakrament bierzmowania [ochrzczeni] jeszcze doskonalej wiążą się z Kościołem i obdarzeni są szczególną mocą Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze bardziej są zobowiązani, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do jej obrony.” KKK (1285)

1. Kandydaci do bierzmowania powinni uczestniczyć w sakramentalnym życiu Kościoła. Dlatego oprócz lekcji religii w przygotowaniu do przyjęcia tego sakramentu powinny towarzyszyć także inne formy pogłębiania duchowości i poznawania nauki Kościoła. Do tych form należą: spotkania młodzieży w małych grupach formacyjnych, spotkania z młodzieżą należącą do wspólnot parafialnych z możliwością wejścia do grupy, pielgrzymki.
2. Szczególnym zadaniem w tej kwestii jest podkreślenie współodpowiedzialności wychowawców, rodziców, katechetów za religijne wychowanie młodych (np. wspólnie podpisywanie deklaracji woli przyjęcia sakramentu przez rodziców i dzieci).
3. Należy wśród dzieci i młodzieży zachować ciągłość formacyjną poza lekcjami religii prowadzonymi w szkołach od czasu przyjęcia Sakramentu I Komunii Świętej do momentu przyjęcia Sakramentu Bierzmowania.

Temat VII Modlitwa – katecheza dorosłych

„Jezus w całym swoim życiu przedstawia siebie jako nasz wzór: jest „człowiekiem doskonałym”, który zaprasza nas, abyśmy się stali jego uczniami i szli za Nim. Przez swoje uniżenie dał nam wzór do naśladowania, przez swoją modlitwę pociąga do modlitwy, przez swoje ubóstwo wzywa do dobrowolnego przyjęcia ogołocenia i prześladowań.” KKK (520)

1. Należy szczególną troską formacyjną objąć ludzi dorosłych.
2. Współcześni ludzie potrzebują indywidualnej rozmowy z kapłanem, dlatego należy stwarzać jak najwięcej okazji ku temu, abyś świeccy mogli spotykać się z kapłanami, a ci w duchu służby powinni być otwarci na potrzeby wiernych.
3. Potrzebna jest dziś odnowa modlitwy. Żyjemy bowiem w pośpiechu, hałasie, często nie mamy czasu na przemyślenia i refleksję. Pomocą mogą być katechezy tematyczne oraz grupy apostolskie i wspólnoty istniejące przy parafii, w których jest okazja do pogłębiania swojej duchowości.
4. Zainteresowanie sprawami wiary powinno wypływać ze strony świeckich wiernych   W pogłębianiu swojej wiedzy katechetycznej pomagają dziś media: programy telewizyjne i radiowe, strony internetowe, prasa katolicka i wydawnictwa. Należy wiernych na bieżąco informować, gdzie mogą znaleźć najnowsze informacje z życia Kościoła.

Temat VIII Dzieła charytatywne

„Bóg daje ludziom możliwość dobrowolnego uczestnictwa w swojej Opatrzności, powierzając im odpowiedzialność za czynienie sobie ziemi „poddaną” i za panowanie nad nią. Bóg pozwala więc ludziom być rozumnymi i wolnymi przyczynami w celu dopełnienia dzieła stworzenia, w doskonałej harmonii dla dobra własnego i dobra innych. Ludzie często nieświadomi współpracownicy woli Bożej, mogą wejść w sposób dobrowolny w Boży zamysł przez swoje działania, przez swoje modlitwy, a także przez swoje cierpienia. Stają się więc
w pełni „pomocnikami Boga j jego Królestwa.” KKK (307)

1. Jan Paweł II powtarzał, że miłosierdzie jest ponad wszystkim i nie ogranicza się tylko do pomocy materialnej. Dzieła miłosierdzia potrzebują ducha modlitwy i czynu.
2. Troską Kościoła, a tym samym parafii jest, aby dziełami charytatywnymi objąć wszystkich ludzi potrzebujących i wszystkie ich potrzeby.
3. Istotne jest ukierunkowanie na osoby chore, samotne, ubogie. Pomocą mogłoby okazać się Parafialny Oddział Caritas Diecezji Bydgoskiej parafii Matki Boskiej Królowej Męczenników, formalnie i prawnie działająca instytucja charytatywna pomagająca potrzebującym.
4. Należy rozwijać parafialne formy pomocy rodzinie „Kilogram dla potrzebujących”, kwestę „ufundowania obiadów dzieciom z rodzin najuboższych”, czy też „wydawanie odzieży” jako formy pośrednictwa między obdarowującymi i obdarowywanymi.

Temat IX Wierny świecki w Kościele.

„Przez pojęcie świeccy rozumie się… wszystkich wiernych, którzy nie są członkami stanu duchownego i stanu zakonnego prawnie ustanowionego w Kościele. Są to wierni, którzy wcieleni przez chrzest w Chrystusa, ustanowieni jako Lud Boży, stawszy się na swój sposób uczestnikami kapłańskiej, prorockiej i królewskiej misji Chrystusa, sprawują właściwe całemu ludowi chrześcijańskiemu posłannictwo w Kościele i w świecie.” KKK (897)

1. Wierni świeccy w Kościele i parafii stanowią zasadniczą większość mieszkańców, dlatego należy otoczyć ich szczególną opieką, dać możliwość rozwoju duchowego i dbać o wzrost grup apostolskich i wspólnot istniejących przy parafii.
2. Jest pilna potrzeba wykorzystania potencjału wiedzy i doświadczenia, nie tylko  religijnego wiernych świeckich, szczególnie tych i w tych miejscach, gdzie mogą wyręczać duszpasterzy.
3. Szczególną troską formacyjną należy objąć najmłodszych parafian. W sposób naturalny ich życie w Kościele będzie przynosiło owoce w czasie późniejszym, natomiast dzieci będą mieć  niepowtarzalną okazję do świadczenia wiary w Boga przed dorosłymi, w tym przed swoimi rodzicami.
4. Miejscem aktywności świeckich może być/powinna (z uwagi na różnorodność działań i aktywności w naszej parafii) Parafialna Rada Duszpasterska i Parafialna Rada Ekonomiczna (patrz Kan. 529 §2 KPK oraz Kan. 536 i 537 KPK i inne).

Temat X Otoczmy troską życie.

„Bóg, w samym sobie nieskończenie doskonały i szczęśliwy, zamysłem czystej dobroci
w sposób całkowicie wolny stworzył człowieka, by uczynić go uczestnikiem swojego szczęśliwego życia. Dlatego w każdym czasie i w każdym miejscu jest On blisko człowiekowi. Bóg wzywa człowieka i pomaga mu szukać, poznawać, miłować siebie ze wszystkich sił. Wszystkich ludzi rozproszonych przez grzech zwołuje, by zjednoczyć ich w swojej rodzinie
– w Kościele. Aby to zrealizować, posłał swego Syna jako Odkupiciela i Zbawiciela, gdy nadeszła pełnia czasów. W Nim i przez Niego Bóg powołuje ludzi, by w Duchu Świętym stali się Jego przybranymi dziećmi, a przez to dziedzicami Jego szczęśliwego życia.” KKK (1)

Podsumowując wszystkie spotkania Pierwszego Synodu Parafii Matki Boskiej Królowej Męczenników należy w sposób szczególny podkreślić:

1. Rodzina, wartość i nierozerwalność małżeństwa powinny być otoczone szczególną troską.
2. Grupom i ruchom apostolskim oraz wspólnotom istniejącym przy parafii należy zapewnić rozwój i opiekę duszpasterską. Tam bowiem swoje miejsce odnaleźć mogą ludzie w różnym wieku i stanie cywilnym.
3. Należy ożywiać działalność charytatywną i wolontaryjną, aby poprzez czyn miłosierdzia umożliwić wiernym przybliżanie się do tronu łaski.
4. Istotne dla rozwoju życia duchowego i religijności wiernych okazują się być katechezy tematyczne, które powinny być podejmowane prze kapłanów z parafii
   i zaproszonych gości.

Pierwszy Synod Parafii Matki Boskiej Królowej Męczenników wprowadził parafię  w doniosłe wydarzenia i spełnił swoją rolę. Obecnie należy pomyśleć o podjęciu kolejnego cyklu spotkać tematycznych związanych już z funkcjonowaniem Sanktuarium Kalwarii Bydgoskiej Golgoty XX wieku, jej roli i znaczenia  w warunkach społeczno-historycznych, jakich przyszło nam żyć.

Na zakończenie Pragnę podziękować wszystkim, którzy brali udział w pracach Synodu i wspierali jego dzieło swoją modlitwą. Serdeczne podziękowania składam kapłanom, liderom oraz członkom grup i wspólnot parafialnych uczestniczących w spotkaniach synodalnych oraz członkom Komisji synodalnej. Osobne podziękowania kieruję do Redakcji „Na oścież” za przygotowanie założeń programowych i metod realizacji Statutów Synodalnych, udział w obradach Synodu i znaczący wkład w jego formę i przebieg.

Synod nasz wtedy wyda pełny owoc w Duchu Świętym, gdy jego postanowienia
i uchwały wejdą rzeczywiście w życie. Największy nasz Prawodawca, Jezus Chrystus, powiedział: "Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać do człowieka roztropnego, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony"  (Mt 7, 24-25).

Mam głębokie przekonanie, że nad dziełem Synodu ciągle czuwa Matka Odkupiciela Królowa Męczenników jako Patronka naszej parafii. Błagajmy ją usilnie o stałą opiekę  i wstawiennictwo u Boga, aby idee, uchwały i postanowienia synodalne jak najszybciej  i najpełniej weszły w życie codzienne naszej wspólnoty parafialnej.