Dlaczego narody się buntują,
czemu ludy knują daremne zamysły?
Królowie ziemi powstają
i władcy spiskują wraz z nimi
Przeciw Panu i przeciw Jego Pomazańcowi:
"Stargajmy Ich więzy 
i odrzućmy od siebie Ich pęta!".

Śmieje się Ten, który mieszka w niebie,
Pan się z nich naigrywa,

a wtedy mówi do nich w swoim gniewie
i w swej zapalczywości ich trwoży:
"Przecież Ja ustanowiłem sobie króla
na Syjonie, świętej górze mojej".

Ogłoszę postanowienie Pana:
Powiedział do mnie:
"Tyś Synem moim,
Ja Ciebie dziś zrodziłem.
Żądaj ode mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo
i w posiadanie Twoje krańce ziemi.
Żelazną rózgą będziesz mi rządzić
i jak naczynie garncarza ich pokruszysz".

A teraz, królowie, zrozumcie,
nauczcie się sędziowie ziemi!
Służcie Panu z bojaźnią
i Jego nogi ze drżeniem całujcie,
bo zapłonie gniewem i poginiecie w drodze,
gdyż gniew Jego prędko wybucha.
Szczęśliwi wszyscy, co w Nim szukają ucieczki.