Księga Psalmów

1 ¹ Szczęśliwy mąż, który nie idzie za radą występnych, nie wchodzi na drogę grzeszników i nie siada w kole szyderców, ² lecz ma upodobanie w Prawie Pana, nad Jego Prawem rozmyśla dniem i nocą. ³ Jest on jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą, które wydaje owoc w swoim czasie, a liście jego nie więdną: co uczyni, pomyślnie wypada. ⁴ Nie tak występni, nie tak: są oni jak plewa, którą wiatr rozmiata. ⁵ Toteż występni nie ostoją się na sądzie ani grzesznicy - w zgromadzeniu sprawiedliwych, ⁶ bo Pan uznaje drogę sprawiedliwych, a droga występnych zaginie.

2 ¹ Dlaczego narody się buntują, czemu ludy knują daremne zamysły? ² Królowie ziemi powstają i władcy spiskują wraz z nimi przeciw Panu i przeciw Jego Pamazańcowi: ³ Stargajmy Ich więzy i odrzućmy od siebie Ich pęta! ⁴ Śmieje się Ten, który mieszka w niebie, Pan się z nich naigrawa, ⁵ a wtedy mówi do nich w swoim gniewie i w swej zapalczywości ich trwoży: ⁶ Przecież Ja ustanowiłem sobie króla na Syjonie, świętej górze mojej. ⁷ Ogłoszę postanowienie Pana: Powiedział do mnie: Tyś Synem moim, Ja Ciebie dziś zrodziłem. ⁸ Żądaj ode Mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo i w posiadanie Twoje krańce ziemi. ⁹ Żelazną rózgą będziesz nimi rządzić i jak naczynie garncarza ich pokruszysz. ¹⁰ A teraz, królowie, zrozumcie, nauczcie się, sędziowie ziemi! ¹¹ Służcie Panu z bojaźnią ¹² i Jego nogi ze drżeniem całujcie, bo zapłonie gniewem i poginiecie w drodze, gdyż gniew Jego prędko wybucha. Szczęśliwi wszyscy, co w Nim szukają ucieczki.

3 ¹ Psalm Dawida, gdy uciekał przed swoim synem Absalomem. ² Panie, jakże wielu jest tych, którzy mnie trapią, jak wielu przeciw mnie powstaje! ³ Wielu jest tych, co mówią o mnie: Nie ma dla niego zbawienia w Bogu. ⁴ A jednak, Panie, Ty, jesteś dla mnie tarczą, Tyś chwałą moją i Ty mi głowę podnosisz. ⁵ Wołam swym głosem do Pana, On odpowiada ze świętej swojej góry. ⁶ Kładę się, zasypiam i znowu się budzę, bo Pan mnie podtrzymuje. ⁷ Wcale się nie lękam tysięcy ludu, choć przeciw mnie dokoła się ustawiają. ⁸ Powstań, o Panie! Ocal mnie, mój Boże! Bo uderzyłeś w szczękę wszystkich moich wrogów i wyłamałeś zęby grzeszników. ⁹ Od Pana pochodzi zbawienie. Błogosławieństwo Twoje nad narodem Twoim.

4 ¹ Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Psalm. Dawidowy. ² Kiedy Cię wzywam, odpowiedz mi, Boże, co sprawiedliwość mi wymierzasz. Tyś mnie wydźwignął z utrapienia - zmiłuj się nade mną i wysłuchaj moją modlitwę! ³ Mężowie, dokąd będziecie sercem ociężali? Czemu kochacie marność i szukacie kłamstwa? ⁴ Wiedzcie, że Pan mi okazuje cudownie swą łaskę, Pan mnie wysłuchuje, ilekroć Go wzywam. ⁵ Zadrżyjcie i nie grzeszcie, rozważcie na swych łożach i zamilknijcie! ⁶ Złóżcie należne ofiary i miejcie w Panu nadzieję! ⁷ Wielu powiada: Któż nam ukaże szczęście? Wznieś ponad nami, o Panie, światłość Twojego oblicza! ⁸ Wlałeś w moje serce więcej radości niż w czasie obfitego plonu pszenicy i młodego wina. ⁹ Gdy się położę, zasypiam spokojnie, bo Ty sam jeden, Panie, pozwalasz mi mieszkać bezpiecznie.

5 ¹ Kierownikowi chóru. Na flety. Psalm. Dawidowy. ² Usłysz, Panie, moje słowa, zwróć na mój jęk uwagę; ³ natęż słuch na głos mojej modlitwy, mój Królu i Boże! Albowiem Ciebie błagam, ⁴ o Panie, słyszysz mój głos od rana, od rana przedstawiam Ci prośby i czekam. ⁵ Bo Ty nie jesteś Bogiem, któremu miła nieprawość, złego nie przyjmiesz do siebie w gościnę. ⁶ Nieprawi nie ostoją się przed Tobą. Nienawidzisz wszystkich złoczyńców, ⁷ zsyłasz zgubę na wszystkich, co mówią kłamliwie. Mężem krwawym i podstępnym brzydzi się Pan. ⁸ Ja zaś dzięki obfitej Twej łasce, wejdę do Twojego domu, upadnę przed świętym przybytkiem Twoim przejęty Twoją bojaźnią. ⁹ O Panie, prowadź mnie w swej sprawiedliwości, na przekór mym wrogom: wyrównaj przede mną Twoją drogę! ¹⁰ Bo w ustach ich nie ma szczerości, ich serce knuje zasadzki, ich gardło jest grobem otwartym, a językiem mówią pochlebstwa. ¹¹ Ukarz ich, Boże, niech staną się ofiarą własnych knowań; wygnaj ich z powodu licznych ich zbrodni, buntują się bowiem przeciwko Tobie. ¹² A wszyscy, którzy się do Ciebie uciekają, niech się cieszą, niech się weselą na zawsze! Osłaniaj ich, niech cieszą się Tobą, ci, którzy imię Twe miłują. ¹³ Bo Ty, Panie, będziesz błogosławił sprawiedliwemu: otoczysz go łaską jak tarczą.

6 ¹ Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Na oktawę. Psalm. Dawidowy. ² Nie karć mnie, Panie, w swym gniewie i nie karz w swej zapalczywości. ³ Zmiłuj się nade mną, Panie, bom słaby; ulecz mnie, Panie, bo kości moje strwożone ⁴ i duszę moją ogarnia wielka trwoga; lecz Ty, o Panie, jakże długo jeszcze ... ? ⁵ Zwróć się, o Panie, ocal moją duszę, wybaw mnie przez Twoje miłosierdzie, ⁶ bo nikt po śmierci nie wspomni o Tobie: któż Cię wychwala w Szeolu? ⁷ Zmęczyłem się moim jękiem, płaczem obmywam co noc moje łoże, posłanie moje skrapiam łzami. ⁸ Od smutku oko moje mgłą zachodzi, starzeję się z powodu wszystkich mych wrogów. ⁹ Odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy zło czynicie, bo Pan usłyszał głos mojego płaczu; ¹⁰ Pan usłyszał moje błaganie, Pan przyjął moją modlitwę. ¹¹ Niech się wszyscy moi wrogowie zawstydzą i bardzo zatrwożą, niech odstąpią i niech się zawstydzą!

7 ¹ Skarga Dawida, którą wyśpiewał do Pan z powodu Kusza Beniamity. ² Panie, Boże mój, do Ciebie się uciekam; wybaw mnie i uwolnij od wszystkich prześladowców, ³ by kto - jak lew - mnie nie porwał i nie rozszarpał, gdy zabraknie wybawcy. ⁴ Boże mój, Panie, jeżeli ja to popełniłem, jeśli nieprawość plami moje ręce, ⁵ jeśli wyrządziłem zło swemu dobroczyńcy i swego wroga złupiłem doszczętnie, ⁶ to niech nieprzyjaciel ściga mnie i schwyci, i wdepcze w ziemię me życie, a godność moją niechaj w proch obali. ⁷ Powstań, o Panie, w Twym gniewie, podnieś się przeciw zaciekłości mych ciemięzców, wystąp w sądzie, jaki zapowiedziałeś. ⁸ Gromada narodów niechaj Cię otoczy, a Ty zasiądź ponad nią wysoko. ⁹ Pan jest Sędzią narodów: Panie, przyznaj mi słuszność, według mej sprawiedliwości i według niewinności, jaka jest we mnie. ¹⁰ Niechaj ustanie nieprawość występnych, a sprawiedliwego umocnij, Boże sprawiedliwy, Ty, co przenikasz serca i nerki. ¹¹ Tarczą jest dla mnie Bóg, co zbawia prawych sercem. ¹² Bóg - Sędzia sprawiedliwy, Bóg codziennie pałający gniewem. ¹³ Jeśli się [kto] nie nawróci, miecz swój On wyostrzy; ¹⁴ przygotuje na niego pociski śmiertelne, sporządzi swe ogniste strzały. ¹⁵ Oto [tamten] począł nieprawość, brzemienny jest udręką i rodzi podstęp. ¹⁶ Wykopał dół i pogłębił go, lecz wpadł do jamy, którą przygotował. ¹⁷ Jego złość obróci się na jego głowę, a jego gwałt spadnie mu na ciemię. ¹⁸ Ja zaś uwielbiam Pana za Jego sprawiedliwość, psalm śpiewam imieniu Pana Najwyższego.

8 ¹ Kierownikowi chóru. Na wzór z Gat. Dawidowy. ² O Panie, nasz Boże, jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi! Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa. ³ Sprawiłeś, że [nawet] usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę, na przekór Twym przeciwnikom, aby poskromić nieprzyjaciela i wroga. ⁴ Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców, księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził: ⁵ czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym - syn człowieczy, że się nim zajmujesz? ⁶ Uczyniłeś go niewiele mniejszym od istot niebieskich, chwałą i czcią go uwieńczyłeś. ⁷ Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich; złożyłeś wszystko pod jego stopy: ⁸ owce i bydło wszelakie, a nadto i polne stada, ⁹ ptactwo powietrzne oraz ryby morskie, wszystko, co szlaki mórz przemierza. ¹⁰ O Panie, nasz Panie, jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi!

9 ¹ Kierownikowi chóru. Na modłę pieśni Mut labben. Psalm. Dawidowy. ² Chwalę Cię, Panie, całym sercem, opowiadam wszystkie cudowne Twe dzieła. ³ Cieszyć się będę i radować Tobą, psalm będę śpiewać na cześć Twego imienia, o Najwyższy. ⁴ Bo wrogowie moi się cofają, padają, giną sprzed Twego oblicza. ⁵ Boś Ty przeprowadził mój sąd i wyrok, zasiadając na tronie - Sędzio sprawiedliwy. ⁶ Zgromiłeś pogan, zgubiłeś występnych, imię ich na wieczne czasy wymazałeś. ⁷ Upadli wrogowie - w wieczyste ruiny, miasta poburzyłeś - przepadła o nich pamięć. ⁸ A Pan zasiada na wieki, swój tron ustawia, by sądzić. ⁹ Sam będzie sądził świat sprawiedliwie, wyda narodom bezstronny wyrok. ¹⁰ Niech Pan będzie ucieczką dla uciśnionego, ucieczką w czasach utrapienia. ¹¹ Ufają Tobie znający Twe imię, bo nie opuszczasz, Panie, tych, co Cię szukają. ¹² Psalm śpiewajcie Panu, co mieszka na Syjonie, pośród narodów głoście Jego dzieła, ¹³ bo mściciel krwi pamięta o ubogich, pamięta, a nie zapomina ich wołania. ¹⁴ Zmiłuj się nade mną, Panie, spójrz, jak mnie poniżają ci, <którzy mnie nienawidzą>. Ty, co mnie wyprowadzasz z bram śmierci, ¹⁵ bym głosił całą Twą chwałę w bramach Córy Syjońskiej i weselił się Twoją pomocą. ¹⁶ Poganie wpadli w jamę, którą wykopali; noga ich uwięzła w sidle przez nich zastawionym. ¹⁷ Pan się objawił, sąd przeprowadził, w dzieła rąk swoich uwikła się występny. ¹⁸ Niechaj występni odejdą precz do Szeolu, wszystkie narody, co zapomniały o Bogu. ¹⁹ Bo ubogi nie pójdzie w zapomnienie na stałe, ufność nieszczęśliwych nigdy ich nie zawiedzie. ²⁰ Powstań, o Panie, by człowiek nie triumfował; osądź narody przed Twoim obliczem. ²¹ Przejmij ich, Panie, bojaźnią; niech wiedzą poganie, że są tylko ludźmi.

10 ¹ Dlaczego z dala stoisz, o Panie, w czasach ucisku się kryjesz, ² gdy występny się pyszni, biedny jest w udręce i ulega podstępom, które tamten uknuł? ³ Bo występny się chełpi swoim pożądaniem, bluźni drapieżca i pogardza Panem. ⁴ W pysze swojej powiada występny: Nie pomści; nie ma Boga: oto jest całe jego myślenie. ⁵ Drogi jego układają się zawsze szczęśliwie; Twe wyroki zbyt są wzniosłe dla niego; parska na wszystkich swoich przeciwników. ⁶ Myśli on sobie: Ja się nie zachwieję; nie zaznam niedoli w najdalsze pokolenia. ⁷ Usta jego pełne przekleństwa, zdrady i podstępu, na jego języku udręka i złośliwość. ⁸ Siedzi w zasadzce przy drogach i niewinnego zabija w ukryciu; oczy jego śledzą biedaka. ⁹ Zasadza się w kryjówce, jak lew w swej jaskini; zasadza się, by porwać ubogiego: porywa ubogiego i w sieć swoją wciąga. ¹⁰ Schyla się, przysiada na ziemi, a od jego przemocy pada ubogi. ¹¹ Mówi w swym sercu: Bóg nie pamięta, odwraca swe oblicze, nigdy nie zobaczy. ¹² Powstań, o Panie, wznieś swą rękę, Boże! Nie zapominaj o biednych! ¹³ Dlaczego występny gardzi Bogiem, mówi w swym sercu: Nie pomści? ¹⁴ A Ty widzisz trud i boleść, patrzysz, by je wziąć w swoje ręce. Tobie się biedny poleca, Tyś opiekunem sieroty! ¹⁵ Skrusz ramię występnego i złego: pomścij jego nieprawość, by już go nie było. ¹⁶ Pan jest królem na wieki wieków, z Jego ziemi zniknęli poganie. ¹⁷ Panie, usłyszałeś pragnienie pokornych, umocniłeś ich serca, nakłoniłeś ucha, ¹⁸ aby strzec praw sieroty i uciśnionego i aby człowiek [powstały] z ziemi nie siał już postrachu.

11 ¹ Kierownikowi chóru. Dawidowy. Do Pana się uciekam; dlaczego mi mówicie: Niby ptak uleć na górę! ² Bo oto grzesznicy łuk napinają, kładą strzałę na cięciwę, by w mroku razić prawych sercem. ³ Gdy walą się fundamenty, cóż może zdziałać sprawiedliwy? ⁴ Pan w świętym swoim przybytku, Pan ma tron swój na niebiosach. Oczy Jego patrzą, powieki Jego badają synów ludzkich. ⁵ Pan bada sprawiedliwego i występnego, nie cierpi Jego dusza tego, kto kocha nieprawość. ⁶ On sprawi, że węgle ogniste i siarka będą padać na grzeszników; wiatr palący będzie udziałem ich kielicha. ⁷ Bo Pan jest sprawiedliwy, kocha sprawiedliwość; ludzie prawi zobaczą Jego oblicze.

12 ¹ Kierownikowi chóru. Na oktawę. Psalm. Dawidowy. ² Ratuj, Panie, bo nie ma pobożnych, zabrakło wiernych wśród ludzi. ³ Wszyscy mówią kłamliwie do bliźniego, mówią podstępnymi wargami i z sercem obłudnym. ⁴ Niech Pan wygubi wszystkie wargi podstępne i język pochopny do zuchwałej mowy. ⁵ Tych, którzy mówią: Naszą siłą język, usta nasze nam służą, któż jest naszym panem? ⁶ Wobec utrapienia biednych i jęku ubogich - mówi Pan: Teraz powstanę i dam zbawienie temu, który go pożąda. ⁷ Słowa Pańskie to słowa szczere, wypróbowane srebro, bez domieszki ziemi, siedmiokroć czyszczone. ⁸ Ty nas zachowasz, o Panie, ustrzeżesz nas na wieki od tego plemienia. ⁹ Występni krążą dokoła, gdy to, co najmarniejsze, bierze górę wśród ludzi.

13 ¹ Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. ² Jak długo, Panie, całkiem o mnie nie będziesz pamiętał? Dokąd kryć będziesz przede mną oblicze? ³ Dokąd w mej duszy będę przeżywał wahania, a w moim sercu codzienną zgryzotę? Jak długo mój wróg nade mnie będzie się wynosił? ⁴ Spojrzyj, wysłuchaj, Panie, mój Boże! Oświeć moje oczy, bym nie zasnął w śmierci, ⁵ by mój wróg nie mówił: Zwyciężyłem go, niech się nie cieszą moi przeciwnicy, gdy się zachwieję. ⁶ Ja zaś zaufałem Twemu miłosierdziu; niech się cieszy me serce z Twojej pomocy, chcę śpiewać Panu, który obdarzył mnie dobrem.

14 ¹ Kierownikowi chóru. Dawidowy. Mówi głupi w swoim sercu: Nie ma Boga. Oni są zepsuci, ohydne rzeczy popełniają, nikt nie czyni dobrze. ² Pan spogląda z nieba na synów ludzkich, badając, czy jest wśród nich rozumny, który szukałby Boga. ³ Wszyscy razem zbłądzili, stali się nikczemni: nie ma takiego, co dobrze czyni, nie ma ani jednego. ⁴ Czyż się nie opamiętają wszyscy, którzy czynią nieprawość, którzy lud mój pożerają, jak gdyby chleb jedli, którzy nie wzywają Pana? ⁵ Tam zadrżeli ze strachu, gdyż Bóg jest z pokoleniem sprawiedliwym. ⁶ Chcecie udaremnić zamiar biedaka: lecz Pan jest jego ucieczką. ⁷ Kto przyniesie z Syjonu zbawienie Izraela? Gdy Pan odmieni los swego narodu, Jakub się rozraduje, Izrael się ucieszy.

15 ¹ Psalm. Dawidowy. Kto będzie przebywał w Twym przybytku, Panie, kto zamieszka na Twojej świętej górze? ² Ten, który postępuje bez skazy, działa sprawiedliwie, a mówi prawdę w swoim sercu ³ i nie rzuca oszczerstw swym językiem; ten, który nie czyni bliźniemu nic złego i nie ubliża swemu sąsiadowi; ⁴ kto złoczyńcę uważa za godnego wzgardy, a szanuje tego, kto się boi Pana; ten, kto dotrzyma, choć przysiągł ze swoim uszczerbkiem; ⁵ ten, kto nie daje swoich pieniędzy na lichwę i nie da się przekupić przeciw niewinnemu. Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.

16 ¹ Miktam. Dawidowy. Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się u Ciebie, ² mówię Panu: Tyś jest Panem moim; nie ma dla mnie dobra poza Tobą. ³ Ku świętym, którzy są na Jego ziemi, wzbudził On we mnie miłość przedziwną! ⁴ Ci, którzy idą za obcymi [bogami], pomnażają swoje boleści. Nie wylewam krwi w ofiarach dla nich, imion ich nie wymawiam swoimi wargami. ⁵ Pan częścią dziedzictwa i kielicha mego: To właśnie Ty mój los zabezpieczasz. ⁶ Sznur mierniczy wyznaczył mi dział wspaniały i bardzo mi jest miłe to moje dziedzictwo. ⁷ Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, bo nawet nocami upomina mnie serce. ⁸ Stawiam sobie zawsze Pana przed oczy, nie zachwieję się, bo On jest po mojej prawicy. ⁹ Dlatego się cieszy moje serce, dusza się raduje, a ciało moje będzie spoczywać z ufnością, ¹⁰ bo nie pozostawisz mojej duszy w Szeolu i nie dozwolisz, by wierny Tobie zaznał grobu. ¹¹ Ukażesz mi ścieżkę życia, pełnię radości u Ciebie, rozkosze na wieki po Twojej prawicy.

17 ¹ Modlitwa. Dawidowy. Wysłuchaj, Panie, słuszności, zważ na me wołanie, przyjmij moje modły z warg nieobłudnych! ² Niech przed Twoim obliczem zapadnie wyrok o mnie: oczy Twoje widzą to, co prawe. ³ Choćbyś badał me serce, nocą mnie nawiedzał i doświadczał ogniem, nie znajdziesz we mnie nieprawości. Moje usta nie zgrzeszyły ⁴ ludzkim obyczajem; według słów Twoich warg wystrzegałem się ścieżek gwałtu. ⁵ Moje kroki trzymały się mocno na Twoich ścieżkach, moje stopy się nie zachwiały. ⁶ Wzywam Cię, bo Ty mnie wysłuchasz, o Boże! Nakłoń ku mnie Twe ucho, usłysz moje słowo. ⁷ Okaż miłosierdzie Twoje, Zbawco tych, co się chronią przed wrogami pod Twoją prawicę. ⁸ Strzeż mnie jak źrenicy oka; w cieniu Twych skrzydeł mnie ukryj. ⁹ przed występnymi, co gwałt mi zadają, przed śmiertelnymi wrogami, co otaczają mnie zewsząd. ¹⁰ Zamykają oni swe nieczułe serca, przemawiają butnie swoimi ustami. ¹¹ Okrążają mnie teraz ich kroki; natężają swe oczy, by [mnie] powalić na ziemię - ¹² podobni do lwa dyszącego na zdobycz, do lwiątka, co siedzi w kryjówce. ¹³ Powstań, o Panie, wystąp przeciw niemu i powal go, swoim mieczem wyzwól moje życie od grzesznika, ¹⁴ a Twoją ręką, Panie - od ludzi: od ludzi, którym obecne życie przypada w udziale i których brzuch napełniasz Twymi dostatkami; których synowie jedzą do sytości, a resztę zostawiają swoim małym dzieciom. ¹⁵ Ja zaś w sprawiedliwości ujrzę Twe oblicze, powstając ze snu nasycę się Twoim widokiem.

18 ¹ Kierownikowi chóru. Sługi Bożego, Dawida, który wypowiedział do Pana słowa tej pieśni, gdy go Pan wybawił z mocy wszystkich jego nieprzyjaciół i z ręki Saula. ² Rzekł wtedy: Miłuję Cię, Panie, Mocy moja, ³ Panie, ostojo moja i twierdzo, mój wybawicielu, Boże mój, skało moja, na którą się chronię, tarczo moja, mocy zbawienia mego i moja obrono! ⁴ Wzywam Pana, godnego chwały, i jestem wolny od moich nieprzyjaciół. ⁵ Ogarnęły mnie fale śmierci i zatrwożyły mnie odmęty niosące zagładę; ⁶ oplątały mnie pęta Szeolu, zaskoczyły mnie sidła śmierci. ⁷ W moim utrapieniu wzywam Pana i wołam do mojego Boga; usłyszał On mój głos ze swojej świątyni, a krzyk mój dotarł do Jego uszu. ⁸ Zatrzęsła się i zadrżała ziemia, posady gór się poruszyły, zatrzęsły się, bo On zapłonął gniewem. ⁹ Uniósł się dym z Jego nozdrzy, a z Jego ust - pochłaniający ogień: od niego zapaliły się węgle. ¹⁰ Nagiął On niebiosa i zstąpił, a czarna chmura była pod Jego stopami. ¹¹ Lecąc cwałował na cherubie, a skrzydła wiatru Go niosły. ¹² Przywdział mrok niby zasłonę wokół siebie, jako okrycie ciemną wodę, gęste chmury. ¹³ Od blasku Jego obecności rozżarzyły się węgle ogniste. ¹⁴ Pan odezwał się z nieba grzmotem, to głos swój dał słyszeć Najwyższy, ¹⁵ wypuścił swe strzały i rozproszył wrogów, cisnął błyskawice i zamęt wśród nich wprowadził. ¹⁶ Aż ukazało się łożysko morza i obnażyły się posady lądu od groźnej nagany Twej, Panie, i tchnienia wichru Twoich nozdrzy. ¹⁷ On wyciąga [rękę] z wysoka i chwyta mnie, wydobywa mnie z toni ogromnej; ¹⁸ Wyrywa mnie od przemożnego nieprzyjaciela, od mocniejszych ode mnie, co mnie nienawidzą. ¹⁹ Napadają na mnie w dzień dla mnie złowrogi, lecz Pan jest moją obroną, ²⁰ wyprowadza mnie na miejsce przestronne; ocala, bo mnie miłuje. ²¹ Pan nagradza moją sprawiedliwość, odpłaca mi według czystości rąk moich. ²² Strzegłem bowiem dróg Pańskich i nie odszedłem od mojego Boga, ²³ bo mam przed sobą wszystkie Jego przykazania i nie odrzucam od siebie Jego poleceń, ²⁴ lecz jestem wobec Niego bez skazy i wystrzegam się grzechu. ²⁵ Pan mię nagradza za moją sprawiedliwość, za czystość rąk przed Jego oczyma. ²⁶ Ty jesteś miłościwy dla miłościwego i względem nienagannego działasz nienagannie, ²⁷ względem czystego okazujesz się czystym, wobec przewrotnego jesteś przebiegły. ²⁸ Albowiem Ty wybawiasz naród uniżony a pognębiasz oczy wyniosłe. ²⁹ Bo Ty, Panie, każesz świecić mojej pochodni: Boże mój, oświecasz moje ciemności. ³⁰ Bo z Tobą zdobywam wały, mur przeskakuje dzięki mojemu Bogu. ³¹ Bóg - Jego droga jest nieskalana, słowo Pana w ogniu wypróbowane; On tarczą dla wszystkich, którzy doń się chronią. ³² Bo któż jest Bogiem prócz Pana? Lub któż jest Skałą prócz Boga naszego? ³³ Bóg, co mocą mnie przepasuje i nienaganną czyni moją drogę, ³⁴ On daje moim nogom rączość nóg łani i stawia mnie na wyżynach, ³⁵ On ćwiczy moje ręce do bitwy, a ramiona - do napinania spiżowego łuku. ³⁶ Dajesz mi tarczę Twą dla ocalenia, i wspiera mnie Twoja prawica, a Twoja troskliwość czyni mnie wielkim. ³⁷ Wydłużasz mi kroki na drodze i stopy moje się nie chwieją. ³⁸ Ścigam mych wrogów i dopadam, a nie wracam, póki nie zginą. ³⁹ Starłem ich, nie mogli się podnieść, upadli pod moje stopy. ⁴⁰ Mocą mnie przepasujesz do bitwy, sprawiasz, że przeciwnicy gną się pode mną, ⁴¹ zmuszasz wrogów moich do ucieczki, a wytracasz tych, co mnie nienawidzą. ⁴² Wołają - lecz nie ma wybawcy; do Pana - lecz im nie odpowiada. ⁴³ Jak proch na wietrze ich rozrzucę, zdepczę jak błoto uliczne. ⁴⁴ Ty mnie ocalasz od buntów ludu, ustanawiasz mnie głową narodów. Służy mi lud, którego nie znałem. ⁴⁵ Są mi posłuszni na pierwsze wezwanie; cudzoziemcy mi schlebiają. ⁴⁶ Cudzoziemcy bledną, z drżeniem wychodzą ze swoich warowni. ⁴⁷ Niech żyje Pan! Moja Skała niech będzie błogosławiona! Niech będzie wywyższony Bóg, mój Zbawca, ⁴⁸ Bóg, który zapewnia mi pomstę i poddaje mi narody, ⁴⁹ wybawia mnie od nieprzyjaciół, wynosi nad moich wrogów i uwalnia od gwałtownika. ⁵⁰ Przeto będę Cię, o Panie, chwalił wśród narodów i będę wysławiał Twoje imię. ⁵¹ Tyś zwycięstwa wielkie dał królowi i Twemu pomazańcowi okazałeś łaskę, Dawidowi i jego potomstwu na wieki.

19 ¹ Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. ² Niebiosa głoszą chwałę Boga, dzieło rąk Jego nieboskłon obwieszcza. ³ Dzień dniowi głosi opowieść, a noc nocy przekazuje wiadomość. ⁴ Nie jest to słowo, nie są to mowy, których by dźwięku nie usłyszano; ⁵ ich głos się rozchodzi na całą ziemię i aż po krańce świata ich mowy. Tam słońcu namiot wystawił, ⁶ i ono wychodzi jak oblubieniec ze swej komnaty, weseli się jak olbrzym, co drogę przebiega. ⁷ Ono wschodzi na krańcu nieba, a jego obieg aż po krańce niebios, i nic się nie schroni przed jego żarem. ⁸ Prawo Pana doskonałe - krzepi ducha; świadectwo Pana niezawodne - poucza prostaczka; ⁹ nakazy Pana słuszne - radują serce; przykazanie Pana jaśnieje i oświeca oczy; ¹⁰ bojaźń Pańska szczera, trwająca na wieki; sądy Pańskie prawdziwe, wszystkie razem są słuszne. ¹¹ Cenniejsze niż złoto, niż złoto najczystsze, a słodsze od miodu płynącego z plastra. ¹² Chociaż Twój sługa na nie uważa, w ich przestrzeganiu zysk jest wielki, ¹³ kto jednak dostrzega swoje błędy? Oczyść mnie od tych, które są skryte przede mną. ¹⁴ Także od pychy broń swojego sługę, niech nie panuje nade mną! Wtedy będę bez skazy i wolny od wielkiego występku. ¹⁵ Niech znajdą uznanie słowa ust moich i myśli mego serca u Ciebie, Panie, moja Skało i mój Zbawicielu!

20 ¹ Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. ² Niech Pan cię wysłucha w dniu utrapienia, niech ciebie chroni imię Boga Jakuba. ³ Niech ześle tobie pomoc z świątyni i niech cię wspiera z Syjonu. ⁴ Niechaj pamięta o wszystkich twych ofiarach i niech Mu będzie miłe twe całopalenie. ⁵ Niech ci udzieli, czego w sercu pragniesz, i wypełni każdy twój zamysł. ⁶ Chcemy się cieszyć z twego ocalenia i w imię Boga naszego podnieść sztandary. Niech Pan wypełni wszystkie twoje prośby! ⁷ Teraz wiem, że Pan wybawia swego pomazańca, odpowiada mu ze świętych swych niebios, przez możne czyny zbawczej swej prawicy. ⁸ Jedni wolą rydwan, drudzy konie, a nasza siła w imieniu Pana, Boga naszego. ⁹ Tamci się zachwiali i upadli, a my stoimy i trwamy. ¹⁰ Panie, wybaw króla, a nas wysłuchaj w dniu, gdy Cię wzywamy.

21 ¹ Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. ² Panie, król się weseli z Twojej potęgi, jak bardzo się cieszy z Twojej pomocy! ³ Spełniłeś pragnienie jego serca i nie odmówiłeś błaganiu warg jego. ⁴ Bo go uprzedzasz pomyślnymi błogosławieństwami, koronę szczerozłotą wkładasz mu na głowę. ⁵ Prosił Ciebie o życie: Ty go obdarzyłeś długimi dniami na wieki i na zawsze. ⁶ Wielka jest jego chwała dzięki Twej pomocy, ozdobiłeś go blaskiem i dostojeństwem. ⁷ Bo go czynisz błogosałwieństwem na wieki, napełniasz go radością przed Twoim obliczem. ⁸ Król bowiem w Panu pokłada nadzieję i z łaski Najwyższego się nie zachwieje. ⁹ Niech spadnie Twa ręka na wszystkich Twoich wrogów; niech znajdzie Twa prawica tych, co nienawidzą Ciebie. ¹⁰ Uczyń ich jakby piecem ognistym, gdy się ukaże Twoje oblicze. Niech Pan ich pochłonie w swym gniewie, a ogień niechaj ich strawi! ¹¹ Wytrać ich potomstwo z ziemi, usuń ich plemię spośród synów ludzkich! ¹² Choćby zamierzyli zło przeciwko Tobie, choćby uknuli podstęp, nie dopną niczego, ¹³ bo Ty ich zmusisz do ucieczki, z Twego łuku będziesz mierzyć w ich twarze. ¹⁴ Powstań, Panie, w swej potędze, chcemy śpiewać i moc Twoją sławić.

22 ¹ Kierownikowi chóru. Na modłę pieśni: Łania o świcie. Psalm. Dawidowy. ² Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Daleko od mego Wybawcy słowa mego jęku. ³ Boże mój, wołam przez dzień, a nie odpowiadasz, wołam i nocą, a nie zaznaję pokoju. ⁴ A przecież Ty mieszkasz w świątyni, Chwało Izraela! ⁵ Tobie zaufali nasi przodkowie, zaufali, a Tyś ich uwolnił; ⁶ do Ciebie wołali i zostali zbawieni, Tobie ufali i nie doznali wstydu. ⁷ Ja zaś jestem robak, a nie człowiek, pośmiewisko ludzkie i wzgardzony u ludu. ⁸ Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą, rozwierają wargi, potrząsają głową: ⁹ Zaufał Panu, niechże go wyzwoli, niechże go wyrwie, jeśli go miłuje. ¹⁰ Ty mnie zaiste wydobyłeś z matczynego łona; Ty mnie czyniłeś bezpiecznym u piersi mej matki. ¹¹ Tobie mnie poruczono przed urodzeniem, Ty jesteś moim Bogiem od łona mojej matki, ¹² Nie stój z dala ode mnie, bo klęska jest blisko, a nie ma wspomożyciela. ¹³ Otacza mnie mnóstwo cielców, osaczają mnie byki Baszanu. ¹⁴ Rozwierają przeciwko mnie swoje paszcze, jak lew drapieżny i ryczący. ¹⁵ Rozlany jestem jak woda i rozłączają się wszystkie moje kości; jak wosk się staje moje serce, we wnętrzu moim topnieje. ¹⁶ Moje gardło suche jak skorupa, język mój przywiera do podniebienia, kładziesz mnie w prochu śmierci. ¹⁷ Bo sfora psów mnie opada, osacza mnie zgraja złoczyńców. Przebodli ręce i nogi moje, ¹⁸ policzyć mogę wszystkie moje kości. A oni się wpatrują, sycą mym widokiem; ¹⁹ moje szaty dzielą między siebie i los rzucają o moją suknię. ²⁰ Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka; Pomocy moja, spiesz mi na ratunek! ²¹ Ocal od miecza moje życie, z psich pazurów wyrwij moje jedyne dobro, ²² wybaw mnie od lwiej paszczęki i od rogów bawolich - wysłuchaj mnie! ²³ Będę głosił imię Twoje swym braciom i chwalić Cię będę pośród zgromadzenia: ²⁴ Chwalcie Pana wy, co się Go boicie, sławcie Go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się Go, całe potomstwo Izraela! ²⁵ Bo On nie wzgardził ani się nie brzydził nędzą biedaka, ani nie ukrył przed nim swojego oblicza i wysłuchał go, kiedy ten zawołał do Niego. ²⁶ Dzięki Tobie moja pieśń pochwalna płynie w wielkim zgromadzeniu. Śluby me wypełnię wobec bojących się Jego. ²⁷ Ubodzy będą jedli i nasycą się, chwalić będą Pana ci, którzy Go szukają. Niech serca ich żyją na wieki. ²⁸ Przypomną sobie i wrócą do Pana wszystkie krańce ziemi; i oddadzą Mu pokłon wszystkie szczepy pogańskie, ²⁹ bo władza królewska należy do Pana i On panuje nad narodami. ³⁰ Tylko Jemu oddadzą pokłon wszyscy, co śpią w ziemi, przed Nim zegną się wszyscy, którzy w proch zstępują. A moja dusza będzie żyła do Niego, ³¹ potomstwo moje Jemu będzie służyć, opowie o Panu pokoleniu ³² przyszłemu, a sprawiedliwość Jego ogłoszą ludowi, który się narodzi: Pan to uczynił.

23 ¹ Psalm. Dawidowy. Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego. ² Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach. Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć: ³ orzeźwia moją duszę. Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach przez wzgląd na swoje imię. ⁴ Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. Twój kij i Twoja laska są tym, co mnie pociesza. ⁵ Stół dla mnie zastawiasz wobec mych przeciwników; namaszczasz mi głowę olejkiem; mój kielich jest przeobfity. ⁶ Tak, dobroć i łaska pójdą w ślad za mną przez wszystkie dni mego życia i zamieszkam w domu Pańskim po najdłuższe czasy.

24 ¹ Dawidowy. Psalm. Do Pana należy ziemia i to, co ją napełnia, świat i jego mieszkańcy. ² Albowiem On go na morzach osadził i utwierdził ponad rzekami. ³ Kto wstąpi na górę Pana, kto stanie w Jego świętym miejscu? ⁴ Człowiek o rękach nieskalanych i o czystym sercu, który nie skłonił swej duszy ku marnościom i nie przysięgał fałszywie. ⁵ Taki otrzyma błogosławieństwo od Pana i zapłatę od Boga, Zbawiciela swego. ⁶ Takie jest pokolenie tych, co Go szukają, co szukają oblicza Boga Jakubowego. ⁷ Bramy, podnieście swe szczyty i unieście się, prastare podwoje, aby mógł wkroczyć Król chwały. ⁸ Któż jest tym Królem chwały? Pan, dzielny i potężny, Pan, potężny w boju. ⁹ Bramy, podnieście swe szczyty i unieście się, prastare podwoje, aby mógł wkroczyć Król chwały! ¹⁰ Któż jest tym Królem chwały? To Pan Zastępów: On sam Królem chwały.

25 ¹ Dawidowy. Ku Tobie, Panie, wznoszę moją duszę, ² mój Boże, Tobie ufam: niech nie doznam zawodu! Niech moi wrogowie nie triumfują nade mną! ³ Nikt bowiem, kto Tobie ufa, nie doznaje wstydu; doznają wstydu ci, którzy łamią wiarę dla marności. ⁴ Daj mi poznać drogi Twoje, Panie, i naucz mnie Twoich ścieżek! ⁵ Prowadź mnie według Twej prawdy i pouczaj, bo Ty jesteś Bóg, mój Zbawca, i w Tobie mam zawsze nadzieję. ⁶ Wspomnij na miłosierdzie Twe, Panie, na łaski Twoje, co trwają od wieków. ⁷ Nie wspominaj grzechów mej młodości ani moich przewin ale o mnie pamiętaj w Twojej łaskawości ze względu na dobroć Twą, Panie! ⁸ Pan jest dobry i prawy: dlatego wskazuje drogę grzesznikom; ⁹ rządzi pokornymi w sprawiedliwości, ubogich uczy swej drogi. ¹⁰ Wszystkie ścieżki Pana - to łaskawość i wierność dla tych, co strzegą przymierza i Jego przykazań. ¹¹ Przez wzgląd na Twoje imię, Panie, odpuść mój grzech, a jest on wielki. ¹² Kim jest człowiek, co się boi Pana? Takiemu On wskazuje, jaką drogę wybrać. ¹³ Będzie on przebywał wśród szczęścia, a jego potomstwo posiądzie ziemię. ¹⁴ Pan przyjaźnie obcuje z tymi, którzy się Go boją, i powierza im swoje przymierze. ¹⁵ Oczy me zawsze zwrócone na Pana, gdyż On sam wydobywa nogi moje z sidła. ¹⁶ Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną, bo jestem samotny i nieszczęśliwy. ¹⁷ Oddal uciski mojego serca, wyrwij mnie z moich udręczeń! ¹⁸ Spójrz na udrękę moją i na boleść i odpuść mi wszystkie grzechy! ¹⁹ Spójrz na mych nieprzyjaciół: jest ich wielu i gwałtownie mnie nienawidzą. ²⁰ Strzeż mojej duszy i wybaw mnie, bym się nie zawiódł, gdy się uciekam do Ciebie. ²¹ Niechaj mnie chronią niewinność i prawość, bo w Tobie, Panie, pokładam nadzieję. ²² Boże, wybaw Izraela ze wszystkich jego ucisków!

26 ¹ Dawidowy. Oddaj mi, Panie, sprawiedliwość, bom nienagannie postępował i nie byłem chwiejny, pokładając nadzieję w Panu. ² Doświadcz mnie, Panie, wystaw mnie na próbę, wybadaj moje nerki i serce: ³ Bo mam przed oczyma Twoją łaskawość i postępuję w Twej prawdzie. ⁴ Nie zasiadam z ludźmi fałszywymi ani z niegodziwymi się nie spotykam. ⁵ Nie cierpię zgromadzenia złoczyńców, a nie przestaję z występnymi. ⁶ Umywam moje ręce na znak niewinności i obchodzę Twój ołtarz, Panie, ⁷ by obwieszczać głośno chwałę i rozpowiadać wszystkie Twoje cuda. ⁸ Panie, miłuję dom, w którym mieszkasz, i miejsce, gdzie przebywa Twoja chwała. ⁹ Nie dołączaj mej duszy do grzeszników i życia mego do ludzi pragnących krwi, ¹⁰ w ich ręku zbrodnia, a ich prawica pełna jest przekupstwa. ¹¹ Ja zaś postępuję nienagannie, wyzwól mnie i zmiłuj się nade mną! ¹² Moja stopa stoi na równej drodze, na zgromadzeniach błogosławię Pana.

27 ¹ Dawidowy. Pan światłem i zbawieniem moim: kogóż mam się lękać? Pan obroną mojego życia: przed kim mam się trwożyć? ² Gdy na mnie nastają złośliwi, by zjeść moje ciało, wtenczas oni, wrogowie moi i nieprzyjaciele, chwieją się i padają. ³ Chociażby stanął naprzeciw mnie obóz, moje serce bać się nie będzie; choćby wybuchła przeciw mnie wojna, nawet wtedy będę pełen ufności. ⁴ O jedno proszę Pana, tego poszukuję: bym w domu Pańskim przebywał po wszystkie dni mego życia, abym zażywał łaskawości Pana, stale się radował Jego świątynią. ⁵ Albowiem On przechowa mnie w swym namiocie w dniu nieszczęścia, ukryje mnie w głębi swego przybytku, wydźwignie mnie na skałę. ⁶ Już teraz głowa moja się podnosi nad nieprzyjaciół, co wokół mnie stoją. Złożę w Jego przybytku ofiary radości, zaśpiewam i zagram Panu. ⁷ Usłysz, Panie, głos mój - wołam: zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mnie! ⁸ O Tobie mówi moje serce: Szukaj Jego oblicza! Szukam, o Panie, Twojego oblicza; ⁹ swego oblicza nie zakrywaj przede mną, nie odpędzaj z gniewem swojego sługi! Ty jesteś moją pomocą, więc mnie nie odrzucaj i nie opuszczaj mnie, Boże, moje Zbawienie! ¹⁰ Choćby mnie opuścili ojciec mój i matka, to jednak Pan mnie przygarnie. ¹¹ Panie, naucz mnie Twojej drogi, prowadź mnie ścieżką prostą, ze względu na mych wrogów! ¹² Nie wydawaj mnie na łaskę moich nieprzyjaciół, bo przeciw mnie powstali kłamliwi świadkowie i ci, którzy dyszą gwałtem. ¹³ Wierzę, iż będę oglądał dobra Pańskie w ziemi żyjących. ¹⁴ Ufaj Panu, bądź mężny, niech się twe serce umocni, ufaj Panu!

28 ¹ Dawidowy. Do Ciebie, Panie, wołam, Skało moja, nie bądź wobec mnie głuchy, bym wobec Twego milczenia nie stał się jak ci, którzy zstępują do grobu. ² Usłysz głos mego błagania, gdy wołam do Ciebie, gdy wznoszę ręce do świętego przybytku Twego. ³ Nie gub mnie z występnymi i z tymi, co czynią nieprawość, co rozmawiają przyjaźnie z bliźnimi, a w duszy żywią zły zamiar. ⁴ Odpłać im według ich czynów i według złości ich postępków! Według dzieła ich rąk im odpłać, oddaj im własnymi ich czynami! ⁵ Skoro nie zważają na czyny Pana ani na dzieła rąk Jego: niechaj On ich zniszczy, a nie odbuduje! ⁶ Błogosławiony Pan, usłyszał bowiem głos mego błagania, ⁷ Pan moją mocą i tarczą! Moje serce Jemu zaufało: Doznałem pomocy, więc moje serce się cieszy i pieśnią moją Go sławię. ⁸ Pan jest mocą zbawczą dla swojego ludu, twierdzą zbawienia dla swego pomazańca. ⁹ Ocal Twój lud i błogosław Twemu dziedzictwu, bądź im pasterzem, na ręku nieś ich na wieki.

29 ¹ Psalm. Dawidowy. Przyznajcie Panu, synowie Boży, przyznajcie Panu chwałę i potęgę! ² Przyznajcie Panu chwałę Jego imienia, na świętym dziedzińcu uwielbiajcie Pana! ³ Głos Pański ponad wodami, zagrzmiał Bóg majestatu: Pan ponad wodami niezmierzonymi! ⁴ Głos Pana pełen potęgi! Głos Pana pełen dostojeństwa! ⁵ Głos Pana łamie cedry, Pan łamie cedry Libanu, ⁶ sprawia, że Liban skacze niby cielec i Sirion niby młody bawół. ⁷ Głos Pana rozsiewa ogniste strzały, ⁸ głos Pana wstrząsa pustynią, Pan wstrząsa pustynią Kadesz. ⁹ Głos Pana zgina dęby, ogałaca lasy: a w Jego pałacu wszystko woła: Chwała! ¹⁰ Pan zasiadł na tronie nad potopem i Pan zasiada jako Król na wieki. ¹¹ Niech Pan udzieli mocy swojemu ludowi, niech Pan błogosławi swój lud, darząc go pokojem.

30 ¹ Psalm. Pieśń na uroczystość poświęcenia świątyni. Dawidowy. ² Wysławiam Ciebie, Panie, boś mnie wybawił i nie uradowałeś mych wrogów z mojego powodu. ³ Panie, mój Boże, do Ciebie wołałem, a Tyś mnie uzdrowił. ⁴ Panie, dobyłeś mnie z Szeolu, przywróciłeś mnie do życia spośród schodzących do grobu. ⁵ Śpiewajcie Panu psalm wy, co Go miłujecie, wychwalajcie pamiątkę Jego świętości! ⁶ Gniew Jego bowiem trwa tylko przez chwilę, a Jego łaskawość - przez całe życie. Płacz nadchodzi z wieczora, a rankiem okrzyki radości. ⁷ A ja powiedziałem pewny siebie: Nigdy się nie zachwieję. ⁸ Z łaski Twojej, Panie, uczyniłeś mnie niezdobytą górą, a gdy ukryłeś swe oblicze, ogarnęła mnie trwoga. ⁹ Wołam do Ciebie, Panie, błagam Boga mego o miłosierdzie: ¹⁰ Jaki będzie pożytek z krwi mojej, z mojego zejścia do grobu? Czyż proch Cię będzie wysławiał albo rozgłaszał Twą wierność? ¹¹ Wysłuchaj, Panie, zmiłuj się nade mną; bądź, Panie, dla mnie wspomożycielem! ¹² Biadania moje zmieniłeś mi w taniec; wór mi rozwiązałeś, opasałeś mnie radością, ¹³ by moje serce nie milknąc psalm Tobie śpiewało. Boże mój, Panie, będę Cię wysławiał na wieki.

31 ¹ Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. ² Panie, do Ciebie się uciekam, niech nigdy nie doznam zawodu; wybaw mnie w Twojej sprawiedliwości! ³ Skłoń ku mnie ucho, pośpiesz, aby mnie ocalić. Bądź dla mnie skałą mocną, warownią, aby mnie ocalić. ⁴ Ty bowiem jesteś dla mnie skałą i twierdzą; przez wzgląd na imię Twoje kieruj mną i prowadź mnie! ⁵ Wydobądź mnie z sieci zastawionej na mnie, bo Ty jesteś moją ucieczką. ⁶ W ręce Twoje powierzam ducha mojego: Ty mnie wybawiłeś, Panie, Boże wierny! ⁷ Nienawidzisz tych, którzy czczą marne bóstwa, ja natomiast pokładam ufność w Panu. ⁸ Weselę się i cieszę z Twojej łaski, boś wejrzał na moją nędzę, uznałeś udręki mej duszy ⁹ i nie oddałeś mnie w ręce nieprzyjaciela, postawiłeś me stopy na miejscu przestronnym. ¹⁰ Zmiłuj się nade mną, Panie, bo jestem w ucisku, od smutku słabnie me oko, a także moja siła i wnętrzności. ¹¹ Bo zgryzota trawi me życie, a wzdychanie - moje lata. Siłę moją zachwiał ucisk i kości moje osłabły. ¹² Stałem się znakiem hańby dla wszystkich mych wrogów, dla moich sąsiadów przedmiotem odrazy, dla moich znajomych - postrachem; kto mnie ujrzy na ulicy, ucieka ode mnie. ¹³ Zapomniano w sercach o mnie jak o zmarłym: stałem się jak sprzęt wyrzucony. ¹⁴ Słyszę bowiem złorzeczenia wielu: Trwoga dokoła, gdy przeciw mnie się zbierają, zamyślają odebrać mi życie. ¹⁵ Ja zaś pokładam ufność w Tobie, Panie, mówię: Ty jesteś moim Bogiem. ¹⁶ W Twoim ręku są moje losy: wyrwij mnie z ręki mych wrogów i prześladowców! ¹⁷ Niech zajaśnieje Twoje oblicze nad Twym sługą: wybaw mnie w swej łaskawości! ¹⁸ Panie, niech nie doznam zawodu, skoro Cię wzywam; niech się zawiodą występni, niech zamilkną w Szeolu! ¹⁹ Niech zaniemówią wargi kłamliwe, co zuchwale wygadują na sprawiedliwego z pychą i ze wzgardą. ²⁰ Jakże jest wielka, o Panie, Twoja dobroć, którą zachowujesz dla tych, co się boją Ciebie, i okazujesz tym, co w Tobie szukają ucieczki na oczach synów ludzkich. ²¹ Ukrywasz ich pod osłoną Twojej obecności od spisku mężów, w swoim namiocie ich kryjesz przed sporem języków. ²² Błogosławiony niech będzie Pan, który okazał cuda swoje i łaski w mieście warownym. ²³ Ja zaś powiedziałem przerażony: Odcięty jestem od Twoich oczu, lecz Tyś wysłuchał głos mego błagania, gdy do Ciebie wołałem. ²⁴ Miłujcie Pana, wszyscy, co Go czcicie! Pan zachowuje wiernych, a odpłaca z nawiązką tym, którzy wyniośle postępują. ²⁵ Bądźcie mocni i mężnego serca, wszyscy, którzy pokładacie ufność w Panu!

32 ¹ Dawidowy. Pieśń pouczająca. Szczęśliwy ten, komu została odpuszczona nieprawość, którego grzech został puszczony w niepamięć. ² Szczęśliwy człowiek, któremu Pan nie poczytuje winy, w którego duszy nie kryje się podstęp. ³ Póki milczałem, schnęły kości moje, wśród codziennych mych jęków. ⁴ Bo dniem i nocą ciążyła nade mną Twa ręka, język mój ustawał jak w letnich upałach. ⁵ Grzech mój wyznałem Tobie i nie ukryłem mej winy. Rzekłem: Wyznaję nieprawość moją wobec Pana, a Tyś darował winę mego grzechu. ⁶ Toteż każdy wierny będzie się modlił do Ciebie w czasie potrzeby. Choćby nawet fale wód uderzały, jego nie dosięgną. ⁷ Tyś dla mnie ucieczką: z ucisku mnie wyrwiesz, otoczysz mnie radościami ocalenia. ⁸ Pouczę cię i wskażę drogę, którą pójdziesz; umocnię moje spojrzenie na tobie. ⁹ Nie bądźcie bez rozumu niczym koń i muł: tylko wędzidłem i uzdą można je okiełznać, nie zbliżą się inaczej do ciebie. ¹⁰ Liczne są boleści grzesznika, lecz łaska ogarnia ufających Panu. ¹¹ Cieszcie się sprawiedliwi i weselcie w Panu, wszyscy o prawym sercu, wznoście radosne okrzyki!

33 ¹ Sprawiedliwi, wołajcie radośnie na cześć Pana, prawym przystoi pieśń chwały. ² Sławcie Pana na cytrze, śpiewajcie Mu przy harfie o dziesięciu strunach. ³ Śpiewajcie Jemu pieśń nową, pełnym głosem pięknie Mu śpiewajcie! ⁴ Bo słowo Pana jest prawe, a każde Jego dzieło niezawodne. ⁵ On miłuje prawo i sprawiedliwość: ziemia jest pełna łaskawości Pańskiej. ⁶ Przez słowo Pana powstały niebiosa i wszystkie ich zastępy przez tchnienie ust Jego. ⁷ On gromadzi wody morskie jak w worze: oceany umieszcza w zbiornikach. ⁸ Niech cała ziemia boi się Pana i niech się Go lękają wszyscy mieszkańcy świata! ⁹ Bo On przemówił, a wszystko powstało; On rozkazał, a zaczęło istnieć. ¹⁰ Pan udaremnia zamiary narodów; wniwecz obraca zamysły ludów. ¹¹ Zamiar Pana trwa na wieki; zamysły Jego serca - poprzez pokolenia. ¹² Szczęśliwy lud, którego Bogiem jest Pan - naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie. ¹³ Pan patrzy z nieba, widzi wszystkich synów ludzkich. ¹⁴ Spogląda z miejsca, gdzie przebywa, na wszystkich mieszkańców ziemi: ¹⁵ On, który ukształtował każdemu z nich serce, On, który zważa na wszystkie ich czyny. ¹⁶ Nie uratuje króla liczne wojsko ani wojownika nie ocali wielka siła. ¹⁷ W koniu zwodniczy ratunek i mimo wielkiej swej siły nie umknie. ¹⁸ Oto oczy Pana nad tymi, którzy się Go boją, nad tymi, co ufają Jego łasce, ¹⁹ aby ocalił ich życie od śmierci i żywił ich w czasie głodu. ²⁰ Dusza nasza wyczekuje Pana, On jest naszą pomocą i tarczą. ²¹ W Nim przeto raduje się nasze serce, ufamy Jego świętemu imieniu. ²² Niech nas ogarnie łaska Twoja Panie, według ufności pokładanej w Tobie!

34 ¹ Dawidowy. Gdy wobec Abimeleka udawał szaleńca i odszedł wygnany przez niego. ² Chcę błogosławić Pana w każdym czasie, na ustach moich zawsze Jego chwała. ³ Dusza moja będzie się chlubiła w Panu, niech słyszą pokorni i niech się weselą! ⁴ Uwielbiajcie ze mną Pana, imię Jego wspólnie wywyższajmy! ⁵ Szukałem Pana, a On mnie wysłuchał i uwolnił od wszelkiej trwogi. ⁶ Spójrzcie na Niego, promieniejcie radością, a oblicza wasze nie zaznają wstydu. ⁷ Oto biedak zawołał, a Pan go usłyszał, i wybawił ze wszystkich ucisków. ⁸ Anioł Pana zakłada obóz warowny wokół bojących się Jego i niesie im ocalenie. ⁹ Skosztujcie i zobaczcie, jak dobry jest Pan, szczęśliwy człowiek, który się do Niego ucieka. ¹⁰ Bójcie się Pana, święci Jego, gdyż bogobojni nie doświadczają biedy. ¹¹ Możni zubożeli i zaznali głodu; a szukającym Pana żadnego dobra nie zabraknie. ¹² Pójdźcie, synowie, słuchajcie mnie; nauczę was bojaźni Pańskiej. ¹³ Jakim ma być człowiek, co miłuje życie i pragnie dni, by zażywać szczęścia? ¹⁴ Powściągnij swój język od złego, a twoje wargi od słów podstępnych! ¹⁵ Odstąp od złego, czyń dobro; szukaj pokoju, idź za nim! ¹⁶ Oczy Pana [zwrócone są] ku sprawiedliwym, a Jego uszy na ich wołanie. ¹⁷ Wołali, a Pan ich wysłuchał i uwolnił od wszystkich przeciwności. ¹⁸ Oblicze Pana [zwraca się] przeciw źle czyniącym, by pamięć o nich wygładzić z ziemi. ¹⁹ Pan jest blisko skruszonych w sercu i wybawia złamanych na duchu. ²⁰ Wiele nieszczęść [spada na] sprawiedliwego; lecz ze wszystkich Pan go wybawia. ²¹ Strzeże On wszystkich jego kości: ani jedna z nich nie ulegnie złamaniu. ²² Zło sprowadza śmierć na przewrotnego, wrogów sprawiedliwego spotka kara. ²³ Pan uwalnia dusze sług swoich, nie dozna kary, kto się doń ucieka.

35 ¹ Dawidowy. Wystąp, Panie, przeciw tym, co walczą ze mną, uderz na moich napastników! ² Pochwyć tarczę i puklerz i powstań mi na pomoc. ³ Rzuć włócznią i toporem na moich prześladowców; powiedz mej duszy: Jam twoim zbawieniem. ⁴ Niech się zmieszają i niech się zawstydzą ci, co na życie me czyhają; niech się cofną zawstydzeni ci, którzy zamierzają mi szkodzić. ⁵ Niech będą jak plewy na wietrze, gdy będzie ich gnał anioł Pański. ⁶ Niech droga ich będzie ciemna i śliska, gdy anioł Pański będzie ich ścigał. ⁷ Bez przyczyny bowiem zastawili na mnie sieć swoją, bez przyczyny dół kopią dla mnie. ⁸ Niech przyjdzie na nich zagłada niespodziana, a sidło, które zastawili, niech ich pochwyci; niechaj sami wpadną w dół, który wykopali. ⁹ A moja dusza będzie radować się w Panu, będzie się weselić z Jego ratunku. ¹⁰ Wszystkie moje kości powiedzą: Któż, o Panie, podobny do Ciebie, który wyrywasz biedaka z mocy silniejszego, z mocy grabieżcy - [biedaka] i nędzarza. ¹¹ Powstają fałszywi świadkowie, pytają o to, czego nie wiem. ¹² Płacili mi złem za dobro, czyhali na moje życie. ¹³ A ja, gdy chorowali, wór przywdziewałem, umartwiałem się postem i moja modlitwa wracała do mojego łona, ¹⁴ jak po stracie przyjaciela czy brata. Chodziłem jak w żałobie po matce sczerniały i pochylony. ¹⁵ Lecz kiedy się chwieję, z radością się zbiegają, przeciwko mnie się schodzą obcy, których nie znałem, szarpią mnie bez przerwy, ¹⁶ napastują i szydzą ze mnie, zgrzytając przeciw mnie zębami. ¹⁷ Jak długo, Panie, będziesz na to patrzeć? Wyrwij moje życie tym, co ryczą, lwom - moje jedyne dobro! ¹⁸ Będę składał Ci dzięki w wielkim zgromadzeniu, będę Cię chwalił wśród licznego ludu. ¹⁹ Niech wrogowie zakłamani nie cieszą się ze mnie; nienawidzący mnie bez powodu mrugają oczami. ²⁰ Bo nie mówią o tym, co służy pokojowi, a dla spokojnych w kraju obmyślają zdradliwe plany. ²¹ I otwierają przeciw mnie swe usta, wołają: Ha, ha, ha, widzieliśmy na własne oczy! ²² Widziałeś, Panie, zatem nie milcz, o Panie, nie bądź ode mnie daleko! ²³ Przebudź się, wystąp w obronie mego prawa, w mojej sprawie, mój Boże i Panie! ²⁴ Osądź mnie, Panie, Boże mój, w Twej sprawiedliwości; niech się nie cieszą oni nade mną. ²⁵ Niech nie pomyślą w swym sercu: Ha, tegośmy chcieli! Niechaj nie powiedzą: Otośmy go pożarli. ²⁶ Niech się zmieszają i wszyscy razem zawstydzą, co się cieszą z moich nieszczęść; niech się okryją wstydem i wzgardą, którzy przeciwko mnie się podnoszą. ²⁷ A sprzyjający mej sprawie niech się radują i cieszą, i mówią zawsze: Wielki jest Pan, który chce pomyślności swojego sługi. ²⁸ A język mój będzie głosił Twoją sprawiedliwość i nieustannie Twą chwałę.

36 ¹ Kierownikowi chóru. Dawida, sługi Pańskiego. ² Nieprawość mówi do bezbożnika w głębi jego serca; bojaźni Boga nie ma przed jego oczyma. ³ Bo jego własne oczy [zbyt] mu schlebiają, by znaleźć swą winę i ją znienawidzić. ⁴ Słowa jego ust to nieprawość i podstęp, zaniechał mądrości i czynienia dobrze. ⁵ Na swoim łożu zamyśla nieprawość, wkracza na niedobrą drogę, nie stroni od złego. ⁶ Łaskawość Twoja, Panie, dosięga nieba, a Twoja wierność samych obłoków. ⁷ Twoja sprawiedliwość - jak najwyższe góry; Twoje wyroki - jak Wielka Otchłań: niesiesz, Panie, ocalenie ludziom i zwierzętom. ⁸ Jak cenna jest Twoja łaska, synowie ludzcy przychodzą do Ciebie, chronią się w cieniu Twych skrzydeł: ⁹ sycą się tłuszczem Twojego domu, poisz ich potokiem Twoich rozkoszy. ¹⁰ Albowiem w Tobie jest źródło życia i w Twej światłości oglądamy światłość. ¹¹ Zachowaj łaskę Twą dla tych, co Ciebie znają, i sprawiedliwość Twą dla prawych sercem! ¹² Niech mnie nie dogoni stopa pyszałka i ręka grzesznika niech mnie nie płoszy! ¹³ <Oto> czyniący nieprawość runęli: zostali powaleni i nie mogą powstać.

37 ¹ Dawidowy. Nie unoś się gniewem z powodu złoczyńców ani nie zazdrość niesprawiedliwym, ² bo znikną tak prędko jak trawa i zwiędną jak świeża zieleń. ³ Miej ufność w Panu i postępuj dobrze, mieszkaj w ziemi i zachowaj wierność. ⁴ Raduj się w Panu, a On spełni pragnienia twego serca. ⁵ Powierz Panu swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał ⁶ i sprawi, że twoja sprawiedliwość zabłyśnie jak światło, a słuszność twoja - jak południe. ⁷ Upokórz się przed Panem i Jemu zaufaj! Nie oburzaj się na tego, komu się szczęści w drodze, na człowieka, co obmyśla zasadzki. ⁸ Zaprzestań gniewu i porzuć zapalczywość; nie oburzaj się: to wiedzie tylko ku złemu. ⁹ Złoczyńcy bowiem wyginą, a ufający Panu posiądą ziemię. ¹⁰ Jeszcze chwila, a nie będzie przestępcy: spojrzysz na jego miejsce, a już go nie będzie. ¹¹ Natomiast pokorni posiądą ziemię i będą się rozkoszować wielkim pokojem. ¹² Przeciw sprawiedliwemu zło knuje występny i zgrzyta na niego zębami. ¹³ Pan śmieje się z niego, bo widzi, że jego dzień nadchodzi. ¹⁴ Występni dobywają miecza, łuk swój napinają, by powalić biedaka i nieszczęśliwego, by zabić tych, których droga jest prosta. ¹⁵ Ich miecz przeszyje własne ich serca, a ich łuki zostaną złamane. ¹⁶ Lepsza jest odrobina, którą ma sprawiedliwy, niż wielkie bogactwo występnych, ¹⁷ bo ramiona występnych będą połamane, a sprawiedliwych Pan podtrzymuje. ¹⁸ Pan zna dni nienagannych, a ich dziedzictwo trwać będzie na wieki; ¹⁹ w czasie klęski nie zaznają wstydu, a we dni głodu będą syci. ²⁰ Występni natomiast poginą; wrogowie Pana jak krasa łąk zwiędną, jak dym się rozwieją. ²¹ Występny pożycza, ale nie zwraca, a sprawiedliwy lituje się i obdarza. ²² Błogosławieni przez Pana posiądą ziemię, przeklęci przez Niego będą wyniszczeni. ²³ Pan umacnia kroki człowieka i w jego drodze ma upodobanie. ²⁴ A choćby upadł, to nie będzie leżał, bo rękę jego Pan podtrzymuje. ²⁵ Byłem dzieckiem i jestem już starcem, a nie widziałem sprawiedliwego w opuszczeniu ani potomstwa jego, by o chleb żebrało. ²⁶ Lituje się on w każdym czasie i pożycza; potomstwo jego stanie się błogosławieństwem. ²⁷ Odstąp od złego, czyń dobro, abyś mógł mieszkać na wieki, ²⁸ bo Pan miłuje sprawiedliwość i nie opuszcza swych świętych; nikczemni wyginą, a potomstwo występnych będzie wytępione. ²⁹ Sprawiedliwi posiądą ziemię i będą mieszkać na niej na zawsze. ³⁰ Usta sprawiedliwego głoszą mądrość i język jego mówi to, co słuszne. ³¹ Prawo jego Boga jest w jego sercu, a jego kroki się nie zachwieją. ³² Występny czatuje na sprawiedliwego i usiłuje go zabić, ³³ lecz Pan nie zostawia go w jego ręku i nie pozwala skazać, gdy stanie przed sądem. ³⁴ Miej nadzieję w Panu i strzeż Jego drogi, a On cię wyniesie, abyś posiadł ziemię; zobaczysz zagładę występnych. ³⁵ Widziałem, jak występny się pysznił i rozpierał się jak cedr zielony. ³⁶ Przeszedłem obok, a już go nie było; szukałem go, lecz nie można było go znaleźć. ³⁷ Strzeż uczciwości, przypatruj się prawości, bo w końcu osiągnie [ten] człowiek pomyślność. ³⁸ Wszyscy zaś grzesznicy będą wyniszczeni, potomstwo występnych wyginie. ³⁹ Zbawienie sprawiedliwych pochodzi od Pana; On ich ucieczką w czasie utrapienia. ⁴⁰ Pan ich wspomaga, wyzwala; wyzwala ich od występnych i zachowuje, do Niego bowiem się uciekają.

38 ¹ Psalm Dawidowy. Dla wspomnienia. ² Nie karć mnie, Panie, w Twoim gniewie i nie karz mnie w Twej zapalczywości! ³ Utkwiły bowiem we mnie Twoje strzały i ręka Twoja zaciążyła nade mną. ⁴ Nie ma w mym ciele nic zdrowego na skutek Twego zagniewania, nic nietkniętego w mych kościach na skutek mego grzechu. ⁵ Bo winy moje przerosły moją głowę, gniotą mnie jak ciężkie brzemię. ⁶ Cuchną, ropieją me rany na skutek mego szaleństwa. ⁷ Jestem zgnębiony, nad miarę pochylony, przez cały dzień chodzę smutny. ⁸ Bo ogień trawi moje lędźwie i w moim ciele nie ma nic zdrowego. ⁹ Jestem nad miarę wyczerpany i złamany; skowyczę, bo jęczy moje serce. ¹⁰ Przed Tobą, Panie, wszelkie me pragnienie i moje wzdychanie nie jest przed Tobą ukryte. ¹¹ Serce się me we mnie trzepoce: moc mnie opuściła, zawodzi nawet światło moich oczu. ¹² Przyjaciele moi i sąsiedzi stronią od mojej choroby i moi bliscy stoją z daleka. ¹³ Ci, którzy czyhają na moje życie, zastawiają sidła, ci, którzy źle mi życzą, mówią przewrotnie i przez cały dzień obmyślają podstępy. ¹⁴ A ja nie słyszę - jak głuchy; i jestem jak niemy, co ust nie otwiera. ¹⁵ I stałem się jak człowiek, co nie słyszy; i nie ma w ustach odpowiedzi. ¹⁶ Bo Tobie ufam, o Panie! Ty odpowiesz, Panie, Boże mój! ¹⁷ Mówię bowiem: Niech się ze mnie nie cieszą; gdy moja noga się chwieje, niech się nie wynoszą nade mnie! ¹⁸ Bo jestem bardzo bliski upadku i ból mój jest zawsze przede mną. ¹⁹ Ja przecież wyznaję moją winę i trwożę się moim grzechem. ²⁰ Lecz silni są ci, co bez powodu mi się sprzeciwiają, i liczni, którzy oszczerczo mnie nienawidzą. ²¹ Ci, którzy złem odpłacają za dobro, za to mi grożą, że idę za dobrem. ²² Nie opuszczaj mnie, Panie, mój Boże, nie bądź daleko ode mnie! ²³ Spiesz mi na pomoc, Zbawienie moje - o Panie!

39 ¹ Kierownikowi chóru, Jedutunowi. Psalm. Dawidowy. ² Rzekłem: Będę pilnował dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem; nałożę na usta wędzidło, dopóki naprzeciw mnie jest występny. ³ Oniemiałem, zamilkłem pozbawiony szczęścia, lecz moja boleść wzmogła się na nowo. ⁴ Serce w mym wnętrzu rozgorzało; gdy rozważałem, zapłonął w nim ogień: język mój przemówił. ⁵ O Panie, mój kres pozwól mi poznać i jaka jest miara dni moich, bym wiedział, jak jestem znikomy. ⁶ Oto wymierzyłeś moje dni tylko na kilka piędzi, i życie moje jak nicość przed Tobą. Doprawdy, życie wszystkich ludzi jest marnością. ⁷ Człowiek jak cień przemija, na próżno tyle się niepokoi, gromadzi, lecz nie wie, kto to zabierze. ⁸ A teraz w czym mam pokładać nadzieję, o Panie? W Tobie jest moja nadzieja. ⁹ Wybaw mnie od wszelkich moich nieprawości, nie wystawiaj mnie na pośmiewisko głupca! ¹⁰ Zamilkłem, ust mych nie otwieram: Ty bowiem [to] sprawiłeś. ¹¹ Odwróć ode mnie Twe ciosy: ginę pod uderzeniem Twej ręki. ¹² Za winę chłoszczesz człowieka karaniem, jak mól obracasz wniwecz to, czego pożąda. Doprawdy, każdy człowiek jest marnością. ¹³ Usłysz, o Panie, moją modlitwę, i wysłuchaj mego wołania; na moje łzy nie bądź nieczuły, bo gościem jestem u Ciebie, przechodniem - jak wszyscy moi przodkowie. ¹⁴ Odwróć oczy ode mnie, niech doznam radości, zanim odejdę i mnie nie będzie.

40 ¹ Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm. ² Złożyłem w Panu całą nadzieję; On schylił się nade mną i wysłuchał mego wołania. ³ Wydobył mnie z dołu zagłady i z kałuży błota, a stopy moje postawił na skale i umocnił moje kroki. ⁴ I włożył w moje usta śpiew nowy, pieśń dla naszego Boga. Wielu zobaczy i przejmie ich trwoga, i położą swą ufność w Panu. ⁵ Szczęśliwy mąż, który złożył swą nadzieję w Panu, a nie idzie za pyszałkami i za zwolennikami kłamstwa. ⁶ Wiele Ty uczyniłeś swych cudów, Panie, Boże mój, a w zamiarach Twoich wobec nas nikt Ci nie dorówna. I gdybym chciał je wyrazić i opowiedzieć, będzie ich więcej niżby można zliczyć. ⁷ Nie chciałeś ofiary krwawej ani obiaty, lecz otwarłeś mi uszy; całopalenia i żertwy za grzech nie żądałeś. ⁸ Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę; w zwoju księgi o mnie napisano: ⁹ Jest moją radością, mój Boże, czynić Twoją wolę, a Prawo Twoje mieszka w moim wnętrzu. ¹⁰ Głosiłem Twoją sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu; oto nie powściągałem warg moich - Ty wiesz, o Panie. ¹¹ Sprawiedliwości Twojej nie kryłem w głębi serca. Głosiłem Twoją wierność i pomoc. Nie taiłem Twej łaski ani Twej wierności przed wielkim zgromadzeniem. ¹² A Ty, o Panie, nie wstrzymuj wobec mnie Twego miłosierdzia; łaska Twa i wierność niech mnie zawsze strzegą! ¹³ Otoczyły mnie bowiem nieszczęścia, których nie ma liczby, winy moje mnie ogarnęły, a gdybym mógł je widzieć, byłyby liczniejsze niż włosy na mej głowie, więc we mnie serce ustaje. ¹⁴ Panie, racz mnie wybawić; Panie, pospiesz mi na pomoc! ¹⁵ Niech się zmieszają i razem okryją rumieńcem ci, co na życie me czyhają, aby je odebrać. Niech się cofną zawstydzeni ci, którzy z niedoli mojej się weselą. ¹⁶ Niech osłupieją hańbą okryci, którzy mi mówią: Ha, ha! ¹⁷ Niech się radują i weselą w Tobie wszyscy, co Ciebie szukają i niech zawsze mówią: Pan jest wielki ci, którzy pragną Twojej pomocy. ¹⁸ Ja zaś jestem ubogi i nędzny, ale Pan troszczy się o mnie. Ty jesteś wspomożycielem moim i wybawcą; Boże mój, nie zwlekaj!

41 ¹ Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. ² Szczęśliwy ten, kto myśli o biednym i o nędzarzu, w dniu nieszczęścia Pan go ocali. ³ Pan go ustrzeże, zachowa przy życiu, uczyni szczęśliwym na ziemi i nie wyda go wściekłości jego wrogów. ⁴ Pan go pokrzepi na łożu boleści: podczas choroby poprawi całe jego posłanie. ⁵ Mówię: O Panie, zmiłuj się nade mną; uzdrów mnie, bo zgrzeszyłem przeciw Tobie! ⁶ Nieprzyjaciele moi mówią o mnie złośliwie: Kiedyż on umrze i zginie jego imię? ⁷ A jeśli przychodzi któryś odwiedzić, mówi puste słowa, w sercu swym złość gromadzi, a skoro wyjdzie za drzwi, wypowiada ją. ⁸ Szepcą przeciw mnie wszyscy, co mnie nienawidzą i obmyślają moją zgubę: ⁹ Zaraza złośliwa nim zawładnęła i Już nie wstanie ten, co się położył. ¹⁰ Nawet mój przyjaciel, któremu ufałem i który chleb mój jadł, podniósł na mnie piętę. ¹¹ Ale Ty, Panie, zmiłuj się nade mną i dźwignij mnie, abym im odpłacił. ¹² Po tym poznam, żeś dla mnie łaskawy, że mój wróg nie odniesie nade mną triumfu. ¹³ A Ty mnie podtrzymasz dzięki mej prawości i umieścisz na wieki przed Twoim obliczem. ¹⁴ Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieku aż po wiek! Amen, amen.

42 ¹ Kierownikowi chóru. Pieśń pouczająca. Synów Koracha. ² Jak łania pragnie wody ze strumieni, tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże! ³ Dusza moja pragnie Boga, Boga żywego: kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże? ⁴ Łzy stały się dla mnie chlebem we dnie i w nocy, gdy mówią mi co dzień: Gdzie jest twój Bóg? ⁵ Gdy wspominam o tym, rozrzewnia się dusza moja we mnie, ponieważ wstępowałem do przedziwnego namiotu, do domu Bożego, wśród głosów radości i dziękczynienia w świątecznym orszaku. ⁶ Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać: Zbawienie mego oblicza ⁷ i mojego Boga. A we mnie samym dusza jest zgnębiona, przeto wspominam Cię z ziemi Jordanu i z ziemi Hermonu, i z góry Misar. ⁸ Głębia przyzywa głębię hukiem Twych potoków. Wszystkie twe nurty i fale nade mną się przewalają. ⁹ Za dnia udziela mi Pan swojej łaski, a w nocy Mu śpiewam, sławię Boga mego życia. ¹⁰ Mówię do Boga: Moja Skało, czemu zapominasz o mnie? Czemu chodzę smutny, gnębiony przez wroga? ¹¹ Kości we mnie się kruszą, gdy lżą mnie przeciwnicy, gdy cały dzień mówią do mnie: Gdzie jest twój Bóg? ¹² Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać: Zbawienie mego oblicza i mojego Boga.

43 ¹ Wymierz mi, Boże, sprawiedliwość i broń mojej sprawy przeciw ludowi, co nie zna litości; wybaw mnie od człowieka podstępnego i niegodziwego! ² Przecież Ty jesteś Bogiem mej ucieczki, dlaczego mnie odrzuciłeś? Czemu chodzę smutny gnębiony przez wroga? ³ Ześlij światłość swoją i wierność swoją: niech one mnie wiodą i niech mnie przywiodą na Twoją świętą górę i do Twych przybytków! ⁴ I przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, który jest moim weselem. Radośnie będę Cię chwalił przy wtórze harfy, Boże, mój Boże! ⁵ Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać: Zbawienie mego oblicza i mojego Boga.

44 ¹ Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Pieśń pouczająca. ² Boże, słyszeliśmy na własne uszy: ojcowie nasi nam opowiedzieli o czynie, którego za ich dni dokonałeś, za dni starożytnych. ³ Ty własną ręką wygnałeś pogan, a ich zasadziłeś, starłeś narody, a im dałeś przestrzeń. ⁴ Bo nie zdobyli kraju swoim mieczem ani ich nie ocaliło własne ramię, lecz prawica i ramię Twoje, i światło Twego oblicza, boś ich umiłował. ⁵ Ty, o mój Boże, jesteś moim Królem, który Jakubowi zapewniałeś ocalenie. ⁶ Dzięki Tobie nacieramy na naszych wrogów i naszych napastników depczemy w imię Twoje. ⁷ Bo nie zaufałem mojemu łukowi ani mój miecz mnie nie ocalił; ⁸ lecz Ty nas wybawiłeś od wrogów i zawstydziłeś Tych, co nas nienawidzą. ⁹ W każdym czasie chlubimy się Bogiem i sławimy bez przerwy Twe imię. ¹⁰ A jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz już z naszymi wojskami; ¹¹ sprawiłeś, że ustępujemy przed wrogiem, a ci, co nas nienawidzą, łup sobie zdobyli. ¹² Na rzeź nas wydałeś jak owce i rozproszyłeś nas między pogan. ¹³ Swój lud sprzedałeś za bezcen i niewiele zyskałeś na tej sprzedaży. ¹⁴ Wystawiłeś nas na wzgardę sąsiadom, na śmiech i urąganie naszego otoczenia. ¹⁵ Uczyniłeś nas przedmiotem przysłowia wśród pogan, ludy potrząsają głową nad nami. ¹⁶ Wciąż przede mną jest moja zniewaga i wstyd mi twarz okrywa, ¹⁷ na głos miotającego obelgi i szyderstwa, wobec wroga i mściciela. ¹⁸ Wszystko to na nas przyszło, a jednak myśmy nie zapomnieli o Tobie i nie złamaliśmy Twego przymierza, ¹⁹ ani serce nasze się nie odwróciło i kroki nasze nie zboczyły z Twej ścieżki, ²⁰ kiedy nas starłeś w miejscu szakali i okryłeś nas mrokiem. ²¹ Gdybyśmy zapomnieli imię Boga naszego i wyciągali ręce do obcego boga, ²² czyżby Bóg tego nie dostrzegł, On, który zna tajniki serca? ²³ Lecz to przez wzgląd na Ciebie ciągle nas mordują, mają nas za owce na rzeź przeznaczone. ²⁴ Ocknij się! Dlaczego śpisz, Panie? Przebudź się! Nie odrzucaj na zawsze! ²⁵ Dlaczego ukrywasz Twoje oblicze? Zapominasz o nędzy i ucisku naszym? ²⁶ Albowiem dusza nasza pogrążyła się w prochu, a ciało do ziemi. ²⁷ Powstań, przyjdź nam na pomoc i wyzwól nas przez swą łaskawość!

45 ¹ Kierownikowi chóru. Na melodię: Lilie... Synów Koracha. Pieśń pouczająca. Pieśń miłosna. ² Z mego serca tryska piękne słowo: utwór mój głoszę dla króla; mój język jest jak rylec biegłego pisarza. ³ Tyś najpiękniejszy z synów ludzkich, wdzięk rozlał się na twoich wargach: przeto pobłogosławił tobie Bóg na wieki. ⁴ Bohaterze, przypasz do biodra swój miecz, swą chlubę i ozdobę! ⁵ Szczęśliwie wstąp na rydwan w obronie wiary, pokory i sprawiedliwości, a prawica twoja niech ci wskaże wielkie czyny! ⁶ Strzały twoje są ostre - ludy poddają się tobie - trafiają w serce wrogów króla. ⁷ Tron Twój, o Boże, trwa wiecznie, berło Twego królestwa - berło sprawiedliwe. ⁸ Miłujesz sprawiedliwość, wstrętna ci nieprawość, dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił ciebie olejkiem radości hojniej niż równych ci losem; ⁹ wszystkie twoje szaty pachną mirrą, aloesem; płynący z pałaców z kości słoniowej dźwięk lutni raduje ciebie. ¹⁰ Córki królewskie wychodzą ci na spotkanie, królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy. ¹¹ Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, zapomnij o twym narodzie, o domu twego ojca! ¹² Król pragnie twojej piękności: on jest twym panem; oddaj mu pokłon! ¹³ I córa Tyru nadchodzi z darami; możni narodów szukają twych względów. ¹⁴ Cała pełna chwały wchodzi córa królewska; złotogłów jej odzieniem. ¹⁵ W szacie wzorzystej wiodą ją do króla; za nią dziewice, jej druhny, wprowadzają do ciebie. ¹⁶ Przywodzą je z radością i z uniesieniem, przyprowadzają do pałacu króla. ¹⁷ Niech twoi synowie zajmą miejsce twych ojców; ustanów ich książętami po całej ziemi! ¹⁸ Przez wszystkie pokolenia upamiętnię twe imię; dlatego po wiek wieków sławić cię będą narody.

46 ¹ Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Na melodię: Alamot... Pieśń. ² Bóg jest dla nas ucieczką i mocą: łatwo znaleźć u Niego pomoc w trudnościach. ³ Przeto się nie boimy, choćby waliła się ziemia i góry zapadały w otchłań morza. ⁴ Niech wody jego burzą się i kipią, niech góry się chwieją pod jego naporem: Pan Zastępów jest z nami, Bóg Jakuba jest dla nas obroną. ⁵ Odnogi rzeki rozweselają miasto Boże - uświęcony przybytek Najwyższego. ⁶ Bóg jest w jego wnętrzu, więc się nie zachwieje; Bóg mu pomoże o brzasku poranka. ⁷ Zaszemrały narody, wzburzyły się królestwa. Głos Jego zagrzmiał - rozpłynęła się ziemia: ⁸ Pan Zastępów jest z nami, Bóg Jakuba jest dla nas obroną. ⁹ Przyjdźcie, zobaczcie dzieła Pana, dzieła zdumiewające, których dokonuje na ziemi. ¹⁰ On uśmierza wojny aż po krańce ziemi, On kruszy łuki, łamie włócznie, tarcze pali w ogniu. ¹¹ Zatrzymajcie się, i we Mnie uznajcie Boga wzniosłego wśród narodów, wzniosłego na ziemi! ¹² Pan Zastępów jest z nami, Bóg Jakuba jest dla nas obroną.

47 ¹ Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Psalm. ² Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie, wykrzykujcie Bogu radosnym głosem, ³ bo Pan najwyższy, straszliwy, jest wielkim Królem nad całą ziemią. ⁴ On nam poddaje narody i ludy rzuca pod nasze stopy. ⁵ Wybiera dla nas dziedzictwo - chlubę Jakuba, którego miłuje. ⁶ Wstąpił Bóg wśród radosnych okrzyków, Pan przy dźwięku trąby. ⁷ Śpiewajcie naszemu Bogu, śpiewajcie; śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie! ⁸ Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, hymn zaśpiewajcie! ⁹ Bóg króluje nad narodami, Bóg zasiada na swym świętym tronie. ¹⁰ Połączyli się władcy narodów z ludem Boga Abrahama. Bo możni świata należą do Boga: On zaś jest najwyższy.

48 ¹ Pieśń. Psalm. Synów Koracha. ² Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały w mieście Boga naszego. Góra Jego święta, ³ wspaniałe wzgórze, radością jest całej ziemi; góra Syjon, kraniec północy, jest miastem wielkiego Króla. ⁴ Bóg w jego zamkach okazuje się obroną. ⁵ Oto bowiem złączyli się królowie i razem natarli. ⁶ Zaledwie ujrzeli, zdrętwieli, zmieszali się i uciekli. ⁷ Drżenie ich tam chwyciło jak bóle kobietę, gdy rodzi, ⁸ takie - jak kiedy wiatr wschodni druzgoce okręty z Tarszisz. ⁹ Jakeśmy słyszeli, tak i zobaczyli, w mieście Pana Zastępów, w mieście Boga naszego: Bóg je umacnia na wieki. ¹⁰ O Boże, rozważamy Twoją łaskawość we wnętrzu Twojej świątyni. ¹¹ Jak imię Twe, Boże, tak i chwała Twoja sięga po krańce ziemi. Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości. ¹² Niech się weseli góra Syjon, niech się radują córki Judy z powodu Twoich wyroków! ¹³ Obchodźcie Syjon dokoła, policzcie jego baszty. ¹⁴ Przypatrzcie się jego murom, oglądajcie jego warownie, by opowiedzieć przyszłym pokoleniom, ¹⁵ że Bóg jest naszym Bogiem na wieki wieków i że On nas będzie prowadził.

49 ¹ Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Psalm. ² Słuchajcie tego, wszystkiego narody, nakłońcie uszu, wszyscy, co świat zamieszkujecie, ³ wy, niscy pochodzeniem, tak samo jak możni, bogaty na równi z ubogim! ⁴ Moje usta wypowiedzą mądrość, a rozmyślanie mego serca - roztropność. ⁵ Nakłonię mego ucha ku przypowieści, przy dźwięku liry wyjaśnię mą zagadkę. ⁶ Dlaczego miałbym się trwożyć w dniach niedoli, gdy otacza mnie złość podstępnych, ⁷ którzy ufają swoim dostatkom i chełpią się z ogromu swych bogactw? ⁸ Nikt bowiem siebie samego nie może wykupić ani nie uiści Bogu ceny swego wykupu ⁹ - jego życie jest zbyt kosztowne i nie zdarzy się to nigdy - ¹⁰ by móc żyć na wieki i nie doznać zagłady. ¹¹ Każdy bowiem widzi: mędrcy umierają, tak jednakowo ginie głupi i prostak, zostawiając obcym swoje bogactwa. ¹² Groby są ich domami na wieki, ich mieszkaniem na wszystkie pokolenia, choć imionami swymi nazywali ziemie. ¹³ Bo człowiek nie będzie trwał w dostatku, przyrównany jest do bydląt, które giną. ¹⁴ Taka jest droga tych, co ufność pokładają w sobie, i taka przyszłość miłośników własnej mowy. ¹⁵ Do Szeolu są gnani jak owce, pasie ich śmierć, zejdą prosto do grobu, serca prawych zapanują nad nimi, rano zniknie ich postać, Szeol ich mieszkaniem. ¹⁶ Lecz Bóg wyzwoli moją duszę z mocy Szeolu, bo mię zabierze. ¹⁷ Nie obawiaj się, jeśli ktoś się wzbogaci, jeżeli wzrośnie zamożność jego domu: ¹⁸ bo kiedy umrze, nic z sobą nie weźmie, a jego zamożność nie pójdzie za nim. ¹⁹ I chociaż w życiu sobie pochlebia: Będą cię sławić, że dobrześ się urządził, ²⁰ musi iść do pokolenia swych przodków, do tych, co na wieki nie zobaczą światła. ²¹ Człowiek, co w dostatku żyje, ale się nie zastanawia, przyrównany jest do bydląt, które giną.

50 ¹ Psalm. Asafowy. Przemówił Pan, Bóg nad bogami, i zawezwał ziemię od wschodu do zachodu słońca. ² Bóg zajaśniał z Syjonu, korony piękności. ³ Bóg nasz przybył i nie milczy: przed Nim ogień trawiący, wokół Niego szaleje nawałnica. ⁴ Wzywa On z góry niebo i ziemię, by lud swój sądzić. ⁵ Zgromadźcie Mi moich umiłowanych, którzy zawarli ze Mną przymierze przez ofiarę. ⁶ Niebiosa zwiastują Jego sprawiedliwość, albowiem sam Bóg jest sędzią. ⁷ Posłuchaj, mój ludu, chcę przemawiać i świadczyć przeciw tobie, Izraelu: Ja jestem Bogiem, Bogiem twoim. ⁸ Nie oskarżam cię o twe ofiary, bo twoje całopalenia zawsze są przede Mną. ⁹ Nie chcę przyjmować cielca z twego domu ni kozłów ze stad twoich, ¹⁰ bo do Mnie należy cała zwierzyna po lasach, tysiąc zwierząt na moich górach. ¹¹ Znam całe ptactwo powietrzne, i do Mnie należy to, co się porusza na polu. ¹² Gdybym był głodny, nie musiałbym tobie mówić, bo mój jest świat i to, co go napełnia. ¹³ Czy będę jadł mięso cielców albo pił krew kozłów? ¹⁴ Złóż Bogu ofiarę dziękczynną i wypełnij swe śluby złożone Najwyższemu, ¹⁵ wtedy wzywaj Mnie w dniu utrapienia: Ja cię uwolnię, a ty Mnie uwielbisz. ¹⁶ A do grzesznika Bóg mówi: Czemu wyliczasz moje przykazania i masz na ustach moje przymierze ¹⁷ ty, co nienawidzisz karności i moje słowa rzuciłeś za siebie? ¹⁸ Ty widząc złodzieja, razem z nim biegniesz i trzymasz z cudzołożnikami. ¹⁹ W złym celu otwierasz usta, a język twój knuje podstępy. ²⁰ Zasiadłszy, przemawiasz przeciw swemu bratu, znieważasz syna swojej matki. ²¹ Ty to czynisz, a Ja mam milczeć? Czy myślisz, że jestem podobny do ciebie? Skarcę ciebie i postawię ci to przed oczy. ²² Zrozumcie to wy, co zapominacie o Bogu, bym nie porwał, a nie byłoby komu zbawić. ²³ Kto składa Mi ofiarę dziękczynną, ten Mi cześć oddaje, a postępującym bez skazy ukażę Boże zbawienie.

51 ¹ Kierownikowi chóru. Psalm. Dawida, ² gdy przybył do niego prorok Natan po jego grzechu z Batszebą. ³ Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości, w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość! ⁴ Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego! ⁵ Uznaję bowiem moją nieprawość, a grzech mój jest zawsze przede mną. ⁶ Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą, tak że się okazujesz sprawiedliwym w swym wyroku i prawym w swoim osądzie. ⁷ Oto zrodzony jestem w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka. ⁸ Oto Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie, naucz mnie tajników mądrości. ⁹ Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję. ¹⁰ Spraw, bym usłyszał radość i wesele: niech się radują kości, któreś skruszył! ¹¹ Odwróć oblicze swe od moich grzechów i wymaż wszystkie moje przewinienia! ¹² Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego! ¹³ Nie odrzucaj mnie od swego oblicza i nie odbieraj mi świętego ducha swego! ¹⁴ Przywróć mi radość z Twojego zbawienia i wzmocnij mnie duchem ochoczym! ¹⁵ Chcę nieprawych nauczyć dróg Twoich i nawrócą się do Ciebie grzesznicy. ¹⁶ Od krwi uwolnij mnie, Boże, mój Zbawco: niech mój język sławi Twoją sprawiedliwość! ¹⁷ Otwórz moje wargi, Panie, a usta moje będą głosić Twoją chwałę. ¹⁸ Ty się bowiem nie radujesz ofiarą i nie chcesz całopaleń, choćbym je dawał. ¹⁹ Moją ofiarą, Boże, duch skruszony, nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym. ²⁰ Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci: odbuduj mury Jeruzalem! ²¹ Wtedy będą Ci się podobać prawe ofiary, dary i całopalenia, wtedy będą składać cielce na Twoim ołtarzu.

52 ¹ Kierownikowi chóru. Pieśń pouczająca. Dawidowa. ² Gdy Edomita Doeg przybył i zawiadomił Saula w słowach: Dawid wszedł do domu Achimeleka. ³ Dlaczego złością się chełpisz, przemożny niegodziwcze? Przez cały dzień ⁴ zamyślasz zgubę, twój język jest jak ostra brzytwa, sprawco podstępu. ⁵ Miłujesz bardziej zło niż dobro, bardziej kłamstwo niż mowę sprawiedliwą. ⁶ Miłujesz wszelkie zgubne mowy, podstępny języku! ⁷ Dlatego zniszczy cię Bóg na wieki, pochwyci cię i usunie z twego namiotu, wyrwie cię z ziemi żyjących. ⁸ Ujrzą sprawiedliwi i ulękną się, a będą śmiali się z niego: ⁹ Oto człowiek, który nie uczynił Boga swoją warownią. ale zaufał mnóstwu swych bogactw, a w siłę wzrósł przez swoje zbrodnie. ¹⁰ Ja zaś jak oliwka, co kwitnie w domu Bożym, zaufam na wieki łaskawości Boga. ¹¹ Chcę Cię wysławiać na wieki za to, coś uczynił, i polegać na Twoim imieniu, bo jest dobre dla ludzi Tobie oddanych.

53 ¹ Kierownikowi chóru. Na melodię: Machalat. Pieśń pouczająca. Dawidowa. ² Mówi głupi w swoim sercu: Nie ma Boga. Oni są zepsuci, ohydne rzeczy popełniają, nie ma takiego, co dobrze czyni. ³ Bóg spogląda z nieba na synów ludzkich, badając, czy jest wśród nich rozumny, który by szukał Boga. ⁴ Wszyscy razem zbłądzili, stali się nikczemni, takiego, co dobrze czyni, nie ma ni jednego. ⁵ Czy się nie opamiętają ci, którzy czynią nieprawość, co lud mój pożerają, jak gdyby chleb jedli, a nie wzywają Boga? ⁶ Tam zadrżeli ze strachu, gdzie strachu nie było, albowiem Bóg rozproszył kości tych, co cię oblegli; doznali wstydu, bo Bóg ich odrzucił. ⁷ Kto przyniesie z Syjonu zbawienie Izraelowi? Gdy Bóg odmieni los swego narodu, Jakub się uraduje, Izrael się ucieszy.

54 ¹ Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Pieśń pouczająca. Dawidowa. ² Gdy Zifejczycy przybyli do Saula, mówiąc: Oto Dawid u nas się ukrywa. ³ Boże, zbaw mnie, w imię swoje, swoją mocą broń mojej sprawy! ⁴ Boże, słuchaj mojej modlitwy, nakłoń ucha na słowa ust moich! ⁵ Bo powstają przeciwko mnie pyszni, a gwałtownicy czyhają na moje życie; nie mają Boga przed swymi oczyma. ⁶ Oto Bóg mi dopomaga, Pan podtrzymuje me życie. ⁷ Niechaj zło spadnie na moich przeciwników i przez wzgląd na Twą wierność zniwecz ich! ⁸ Będę Ci chętnie składać ofiarę, sławić Twe imię, bo ono jest dobre, ⁹ bo wybawi mię z wszelkiej udręki, a moje oko ogląda hańbę moich wrogów.

55 ¹ Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Pieśń pouczająca. Dawidowa. ² Boże, nakłoń ucha na moją modlitwę i nie odwracaj się od mojej prośby, ³ zwróć się ku mnie i wysłuchaj mnie! Szamocę się w moim ucisku, jęczę ⁴ pod wpływem głosu nieprzyjaciela, pod wpływem wołania grzesznika, bo sprowadzają na mnie niedolę i napastują mnie w gniewie. ⁵ Drży we mnie moje serce i ogarnia mnie lęk śmiertelny. ⁶ Przychodzą na mnie strach i drżenie i przerażenie mną owłada. ⁷ I mówię sobie: gdybym miał skrzydła jak gołąb, to bym uleciał i spoczął - ⁸ oto bym uszedł daleko, zamieszkał na pustyni. ⁹ Prędko bym wyszukał sobie schronienie od szalejącej wichury, od burzy. ¹⁰ O Panie, rozprosz, rozdziel ich języki; bo widzę przemoc i niezgodę w mieście. ¹¹ Obchodzą je w ciągu dnia i nocy po jego murach, a złość i ucisk są w pośrodku niego. ¹² Pośrodku niego jest zagłada, a z jego placu nie znika krzywda i podstęp. ¹³ Gdybyż to lżył mnie nieprzyjaciel, z pewnością bym to znosił; gdybyż przeciw mnie powstawał ten, który mnie nienawidzi, ukryłbym się przed nim. ¹⁴ Lecz jesteś nim ty, równy ze mną, przyjaciel mój zaufany, ¹⁵ z którym żyłem w słodkiej zażyłości, chodziliśmy po domu Bożym w orszaku świątecznym. ¹⁶ Niechaj śmierć na nich spadnie, niechaj żywcem zstąpią do Szeolu, bo w ich mieszkaniach jest wśród nich nikczemność! ¹⁷ A ja wołam do Boga i Pan mnie ocali. ¹⁸ Wieczorem, rano i w południe narzekam i jęczę, a głosu mego [On] wysłucha. ¹⁹ Ześle pokój - uratuje moje życie od tych, co na mnie nastają: bo wielu mam przeciwników. ²⁰ Usłyszy Bóg i poniży ich Ten, który zasiada na tronie od początku, bo nie ma dla nich opamiętania i nie boją się Boga. ²¹ [Każdy] podnosi ręce na domowników, umowę swoją łamie. ²² Jego twarz jest gładsza niż masło, lecz serce gotowe do walki. Jego mowy łagodniejsze niż olej, lecz są to obnażone miecze. ²³ Zrzuć swą troskę na Pana, a On cię podtrzyma; nie dopuści nigdy, by miał się zachwiać sprawiedliwy. ²⁴ Ty, o Boże, ich wtrącisz do studni zatracenia; mężowie krwawi, podstępni nie dożyją połowy dni swoich, ja zaś nadzieję pokładam w Tobie.

56 ¹ Kierownikowi chóru. Na melodię: Gołębica dalekich terebintów. Dawidowy. Miktam. Gdy go Filistyni zatrzymali w Gat. ² Zmiłuj się nade mną, Boże, bo czyha na mnie człowiek, uciska mnie w nieustannej walce. ³ Wrogowie moi nieustannie czyhają na mnie, tak wielu przeciw mnie walczy. Podnieś mnie, ⁴ ilekroć mnie trwoga ogarnie, w Tobie pokładam nadzieję. ⁵ W Bogu uwielbiam Jego słowo, Bogu ufam, nie będę się lękał: cóż może mi uczynić człowiek? ⁶ Przez cały dzień mi uwłaczają, przeciw mnie obracają wszystkie swe zamysły. Ku [mojej] zgubie ⁷ się schodzą, śledzą moje kroki, godzą na moje życie. ⁸ Za niegodziwość - pomoc dla nich? Boże, powal w gniewie narody! ⁹ Ty zapisałeś moje życie tułacze; przechowałeś Ty łzy moje w swoim bukłaku: < czyż nie są spisane w Twej księdze? > ¹⁰ Wtedy wrogowie moi odstąpią w dniu, gdy Cię wezwę: po tym poznam, że Bóg jest ze mną. ¹¹ W Bogu uwielbiam Jego słowo, wielbię słowo Pana. ¹² Bogu ufam, nie będę się lękał: cóż może mi uczynić człowiek? ¹³ Wiążą mnie, Boże, śluby, które Ci złożyłem, Tobie oddam ofiary pochwalne, ¹⁴ bo ocaliłeś moje życie od śmierci <i moje nogi od upadku>, abym chodził przed Bogiem w światłości życia.

57 ¹ Kierownikowi chóru. Na melodię: Nie niszcz. Dawidowy. Miktam. Gdy [Dawid] zbiegł od Saula do jaskini. ² Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, u Ciebie chronię swe życie: chronię się pod cień Twoich skrzydeł, aż przejdzie klęska. ³ Wołam do Boga Najwyższego, do Boga, który czyni mi dobro. ⁴ Niech ześle [pomoc] z nieba, niechaj mnie wybawi, niech hańbą okryje tych, co mnie dręczą; niechaj ześle Bóg swoją łaskę i wierność. ⁵ Pośrodku lwów spoczywam, co pożerają synów ludzkich. Ich zęby to włócznie i strzały, a język ich niby miecz ostry. ⁶ Bądź wywyższony, Boże, ponad niebo, a Twoja chwała ponad całą ziemię! ⁷ Zastawili sieć na moje kroki i zgnębili moje życie. Przede mną dół wykopali: sami wpadli do niego. ⁸ Serce moje jest mocne, Boże, mocne serce moje; zaśpiewam i zagram. ⁹ Zbudź się, duszo moja, zbudź, harfo i cytro! Chcę obudzić jutrzenkę. ¹⁰ Wśród ludów będę chwalił Cię, Panie; zagram Ci wśród narodów, ¹¹ bo Twoja łaskawość aż do niebios, a wierność Twoja po chmury! ¹² Bądź wywyższony, Boże, ponad niebo, a Twoja chwała ponad całą ziemię!

58 ¹ Kierownikowi chóru. Na melodię: Nie niszcz. Dawidowy. Miktam. ² Wielmoże, czy rzetelnie wydajecie wyroki? Czy słusznie sądzicie synów ludzkich? ³ Niestety, popełniacie w sercu nieprawość, wasze ręce w kraju odważają ucisk. ⁴ Od łona matki występni zeszli na bezdroża, od urodzenia zbłądzili głosiciele kłamstwa. ⁵ Trucizna ich podobna jest do jadu węża, do jadu głuchej żmii, co zamyka uszy, ⁶ aby nie słyszeć głosu zaklinaczy, głosu czarownika, co biegle zaklina. ⁷ Boże, zetrzyj im zęby w paszczy; Panie, połam zęby lwiątkom! ⁸ Niech się rozejdą jak spływające wody, niech zwiędną jak trawa na drodze. ⁹ Niech przeminą jak ślimak, co na drodze się rozpływa, jak płód poroniony, co nie widział słońca. ¹⁰ Zanim ich ciernie w krzak się rozrosną, niech powiew burzy go porwie, póki jest zielony. ¹¹ Sprawiedliwy się cieszy, kiedy widzi karę, myje swoje nogi we krwi niegodziwca. ¹² A ludzie powiedzą: Uczciwy ma nagrodę; doprawdy, jest Bóg, co sądzi na ziemi.

59 ¹ Kierownikowi chóru. Na melodię: Nie niszcz. Dawidowy. Miktam. Gdy Saul wysłał ludzi do pilnowania domu, by Dawida zabić. ² Wyrwij mnie, mój Boże, od moich nieprzyjaciół, chroń mnie od powstających na mnie! ³ Wyrwij mnie od złoczyńców, i od mężów krwawych mię wybaw! ⁴ Bo oto czyhają na moje życie, możni przeciw mnie spiskują, a we mnie nie ma zbrodni ani grzechu, o Panie, ⁵ bez mojej winy przybiegają i napastują. Obudź się, wyjdź mi na spotkanie i zobacz, ⁶ bo Ty, Panie, Boże Zastępów, jesteś Bogiem Izraela. Przebudź się, by skarcić wszystkie ludy, nie miej litości dla wszystkich podłych buntowników. ⁷ Wracają wieczorem, warczą jak psy i krążą po mieście. ⁸ Oto się chełpią swoimi ustami; na ich wargach obelgi: Któż bowiem słyszy? ⁹ Lecz Ty, o Panie, z nich się śmiejesz, szydzisz ze wszystkich pogan. ¹⁰ Będę baczył na Ciebie, Mocy moja, bo Ty, o Boże, jesteś moją warownią. ¹¹ W swej łaskawości Bóg wychodzi mi naprzeciw, Bóg sprawia, że mogę patrzeć na [klęskę] moich wrogów. ¹² Wytrać ich, o Boże, niech lud mój nie zapomina! Twoją mocą rozprosz ich i powal, o Panie, nasza Tarczo! ¹³ Grzech na ich ustach: to słowo ich warg. Niech spęta ich własna pycha, za złorzeczenia i kłamstwa, które rozgłaszają. ¹⁴ Wytrać ich w gniewie, wytrać, by już ich nie było, by wiedziano, że Bóg króluje w Jakubie i po krańce ziemi. ¹⁵ Wracają wieczorem, warczą jak psy i krążą po mieście. ¹⁶ Włóczą się, szukając żeru; skowyczą, gdy się nie nasycą. ¹⁷ A ja opiewać będę Twą potęgę i rankiem będę się weselić z Twojej łaskawości, bo stałeś się dla mnie warownią i ucieczką w dniu mego ucisku. ¹⁸ Będę śpiewał Tobie, Mocy moja, bo Ty, o Boże, jesteś moją warownią, mój łaskawy Boże.

60 ¹ Kierownikowi chóru. Na melodię: Lilia Prawa. Miktam. Dawidowy. Celem pouczenia. ² Gdy walczył z Aram-Nacharaim i z Aram-Sobą i gdy powracający Joab zwyciężył Edomitów w Dolinie Soli - dwanaście tysięcy [ludzi]. ³ Odrzuciłeś nas, o Boże, starłeś nas, rozgniewałeś się, lecz powróć do nas! ⁴ Wstrząsnąłeś i rozdarłeś ziemię: ulecz jej rozdarcia, albowiem się chwieje. ⁵ Kazałeś ludowi swemu zaznać twardego losu, napoiłeś nas winem oszałamiającym. ⁶ Postawiłeś znak dla tych, co boją się Ciebie, by uciekali przed łukiem. ⁷ Aby ocaleli, których Ty miłujesz, wspomóż Twą prawicą i wysłuchaj nas! ⁸ Bóg przemówił w swojej świątyni: Będę się radował i podzielę Sychem, a dolinę Sukkot wymierzę. ⁹ Do Mnie należy Gilead, do Mnie Manasses, Efraim jest szyszakiem mej głowy, Juda moim berłem, ¹⁰ Moab jest dla Mnie misą do mycia, na Edom but mój rzucę, nad Filisteą będę triumfował. ¹¹ Któż mię wprowadzi do miasta warownego? Któż aż do Edomu mię doprowadzi? ¹² Czyż nie Ty, o Boże, nas odrzuciłeś i [już] nie wychodzisz, Boże, z naszymi wojskami? ¹³ Daj nam pomoc przeciw nieprzyjacielowi, bo ludzkie ocalenie jest zawodne. ¹⁴ W Bogu dokonamy czynów pełnych mocy: i On podepcze naszych nieprzyjaciół.

61 ¹ Kierownikowi chóru. Na instrumentach strunowych. Dawidowy. ² Słuchaj, o Boże, mojego wołania, zważ na moją modlitwę! ³ Wołam do Ciebie z krańców ziemi, gdy słabnie moje serce: na skałę zbyt dla mnie wysoką wprowadź mnie, ⁴ bo Ty jesteś dla mnie obroną, wieżą warowną przeciwko wrogowi. ⁵ Chciałbym zawsze mieszkać w Twoim przybytku, uciekać się pod cień Twoich skrzydeł! ⁶ Bo Ty, o Boże, wysłuchujesz mych ślubów i wypełniasz życzenia tych, co się boją Twojego imienia. ⁷ Przymnażaj dni do dni króla, lata jego przedłuż z pokolenia na pokolenia! ⁸ Niech na wieki króluje przed Bogiem; ześlij łaskę i wierność, aby go strzegły. ⁹ Wówczas będę zawsze imię Twe opiewał i dnia każdego wypełniał me śluby.

62 ¹ Kierownikowi chóru. Według Jedutuna. Psalm. Dawidowy. ² Dusza moja spoczywa tylko w Bogu, od Niego przychodzi moje zbawienie. ³ On jedynie skałą i zbawieniem moim, twierdzą moją, więc się nie zachwieję. ⁴ Dokądże będziecie napadać na człowieka i wszyscy go przewracać jak ścianę pochyloną, jak mur, co się wali? ⁵ Oni tylko knują podstępy i lubią zwodzić; kłamliwymi ustami swymi błogosławią, a przeklinają w sercu. ⁶ Spocznij jedynie w Bogu, duszo moja, bo od Niego pochodzi moja nadzieja. ⁷ On jedynie skałą i zbawieniem moim, On jest twierdzą moją, więc się nie zachwieję. ⁸ W Bogu jest zbawienie moje i moja chwała, skała mojej mocy, w Bogu moja ucieczka. ⁹ W każdym czasie Jemu ufaj, narodzie! Przed Nim serca wasze wylejcie: Bóg jest dla nas ucieczką! ¹⁰ Synowie ludzcy są tylko jak tchnienie, synowie mężów - kłamliwi; na wadze w górę się wznoszą: wszyscy razem są lżejsi niż tchnienie. ¹¹ Nie pokładajcie ufności w przemocy ani się łudźcie na próżno rabunkiem; do bogactw, choćby rosły, serc nie przywiązujcie. ¹² Bóg raz powiedział, dwa razy to słyszałem: Bóg jest potężny. ¹³ I Ty, Panie, jesteś łaskawy, bo Ty każdemu oddasz według jego czynów.

63 ¹ Psalm Dawidowy. Gdy przebywał na Pustyni Judzkiej. ² Boże, Ty Boże mój, Ciebie szukam; Ciebie pragnie moja dusza, za Tobą tęskni moje ciało, jak ziemia zeschła, spragniona bez wody. ³ W świątyni tak się wpatruję w Ciebie, bym ujrzał Twoją potęgę i chwałę. ⁴ Skoro łaska Twoja lepsza jest od życia, moje wargi będą Cię sławić. ⁵ Tak błogosławię Cię w moim życiu: wzniosę ręce w imię Twoje. ⁶ Dusza moja się syci niby sadłem i tłustością, radosnymi okrzykami warg moje usta Cię chwalą, ⁷ gdy wspominam Cię na moim posłaniu i myślę o Tobie podczas moich czuwań. ⁸ Bo stałeś się dla mnie pomocą i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie: ⁹ do Ciebie lgnie moja dusza, prawica Twoja mnie wspiera. ¹⁰ A ci, którzy szukają zguby mojej duszy, niech zejdą w głębiny ziemi. ¹¹ Niech będą wydani pod miecze i staną się łupem szakali. ¹² A król niech się raduje w Bogu, niech chlubi się każdy, który nań przysięga, tak niech się zamkną usta mówiących kłamliwie.

64 ¹ Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. ² Boże, słuchaj głosu mego, gdy się żalę; zachowaj me życie od strachu przed wrogiem. ³ Chroń mnie przed gromadą złoczyńców i przed zgrają źle postępujących. ⁴ Oni ostrzą jak miecz swe języki, a gorzkie słowa kierują jak strzały, ⁵ by ugodzić niewinnego z ukrycia, znienacka strzelają, wcale się nie boją. ⁶ Umacniają się w złym zamiarze, zamyślają potajemnie zastawić sidła i mówią sobie: Któż nas zobaczy ⁷ i zgłębi nasze tajemnice? Zamach został obmyślony, ale wnętrze człowieka - serce jest niezgłębione. ⁸ Lecz Bóg strzałami w nich godzi, nagle odnoszą rany, ⁹ własny język im gotuje upadek: wszyscy, co ich widzą, potrząsają głowami. ¹⁰ Ludzie zdjęci bojaźnią sławią dzieło Boga i rozważają Jego zrządzenia. ¹¹ Sprawiedliwy weseli się w Panu, do Niego się ucieka, a wszyscy prawego serca się chlubią.

65 ¹ Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. Pieśń. ² Ciebie należy wielbić, Boże, na Syjonie. Tobie śluby dopełniać, ³ co próśb wysłuchujesz. Do Ciebie przychodzi wszelki śmiertelnik, ⁴ wyznając nieprawości. Przygniatają nas nasze przewiny: Ty je odpuszczasz. ⁵ Szczęśliwy, kogo wybierasz i przygarniasz: mieszka on w Twoich pałacach. Niech nas nasycą dobra Twego domu, świętość Twojego przybytku! ⁶ Twoja sprawiedliwość odpowiada nam cudami, Boże, nasz Zbawco, nadziejo wszystkich krańców ziemi i mórz dalekich, ⁷ który swą mocą utwierdzasz góry, jesteś opasany potęgą, ⁸ który uśmierzasz burzliwy szum morza, huk jego fal, zgiełk narodów. ⁹ Przejęci są trwogą mieszkańcy krańców ziemi z powodu Twych znaków. Ty zaś napełniasz radością podwoje Zachodu i Wschodu. ¹⁰ Nawiedziłeś ziemię i nawodniłeś, ubogaciłeś ją obficie. Strumień Boży wodą jest wezbrany, zboże im przygotowałeś. Tak przygotowałeś ziemię: ¹¹ bruzdy jej nawodniłeś, wyrównałeś jej skiby, deszczami ją spulchniłeś i pobłogosławiłeś jej płodom. ¹² Rok uwieńczyłeś swymi dobrami i Twoje ślady opływają tłustością. ¹³ Stepowe pastwiska są pełne rosy, a wzgórza przepasują się weselem. ¹⁴ Łąki się stroją trzodami, doliny okrywają się zbożem, wznoszą okrzyki radości, a nawet śpiewają.

66 ¹ Kierownikowi chóru. Pieśń. Psalm. Sławcie Boga z radością, wszystkie ziemie, ² opiewajcie chwałę Jego imienia, cześć Mu świetną oddajcie! ³ Powiedzcie Bogu: Jak zadziwiające są Twoje dzieła! Z powodu wielkiej Twej mocy muszą Ci schlebiać Twoi wrogowie. ⁴ Niechaj cała ziemia Cię wielbi i niechaj śpiewa Tobie, niech imię Twoje opiewa! ⁵ Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga: dokonał dziwów pośród synów ludzkich! ⁶ Morze na suchy ląd zamienił; pieszo przeszli przez rzekę: wielce Nim się radujmy! ⁷ Jego potęga włada na wieki; oczy Jego śledzą narody: niech się buntownicy nie podnoszą przeciw Niemu! ⁸ Błogosławcie, ludy, naszemu Bogu i rozgłaszajcie Jego chwałę, ⁹ bo On obdarzył życiem naszą duszę, a nodze naszej nie dał się potknąć. ¹⁰ Albowiem Tyś, Boże, nas doświadczył; badałeś nas ogniem, jak się bada srebro. ¹¹ Pozwoliłeś nam wejść w pułapkę, włożyłeś na nasz grzbiet ciężar; ¹² kazałeś ludziom deptać nam po głowach, przeszliśmy przez ogień i wodę: ale wyprowadziłeś nas na wolność. ¹³ Wejdę w Twój dom z całopaleniem i wypełnię to, co ślubowałem Tobie, ¹⁴ co wymówiły moje wargi, co moje usta przyrzekły w ucisku. ¹⁵ Złożę Ci w ofierze całopalnej tłuste owce, razem z wonią [z ofiar] baranów: ofiaruję Ci krowy i kozły. ¹⁶ Wszyscy, co się Boga boicie, chodźcie i słuchajcie, chcę opowiedzieć, co uczynił On mojej duszy! ¹⁷ Do Niego wołałem moimi ustami i chwaliłem Go moim językiem. ¹⁸ Gdybym w mym sercu zamierzał nieprawość, Pan by mnie nie wysłuchał. ¹⁹ Lecz Bóg wysłuchał: dosłyszał głos mojej modlitwy. ²⁰ Błogosławiony Bóg, co nie odepchnął mej prośby i nie odjął mi swojej łaskawości.

67 ¹ Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Psalm. Pieśń. ² Niech Bóg się zmiłuje nad nami, niech nam błogosławi; niech zajaśnieje dla nas Jego oblicze! ³ Aby na ziemi znano Jego drogę, Jego zbawienie - pośród wszystkich ludów. ⁴ Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, niech wszystkie narody dają Ci chwałę! ⁵ Niech się narody cieszą i weselą, że Ty ludami rządzisz sprawiedliwie i kierujesz narodami na ziemi. ⁶ Niech Ciebie, Boże wysławiają ludy, niech wszystkie narody dają Ci chwałę! ⁷ Ziemia wydała swój owoc: Bóg, nasz Bóg, nam pobłogosławił. ⁸ Niechaj nam Bóg błogosławi i niech się Go boją wszystkie krańce ziemi!

68 ¹ Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm. Pieśń. ² Bóg wstaje, a rozpraszają się Jego wrogowie i pierzchają przed Jego obliczem ci, którzy Go nienawidzą. ³ Rozwiewają się, jak dym się rozwiewa, jak wosk się rozpływa przy ogniu, tak giną przed Bogiem grzesznicy. ⁴ A sprawiedliwi się cieszą i weselą przed Bogiem, i radością się rozkoszują. ⁵ Śpiewajcie Bogu, grajcie Jego imieniu; wyrównajcie drogę Temu, co cwałuje na obłokach! Jahwe Mu na imię; radujcie się przed Jego obliczem! ⁶ Ojcem dla sierot i dla wdów opiekunem jest Bóg w swym świętym mieszkaniu. ⁷ Bóg przygotowuje dom dla opuszczonych, a jeńców prowadzi ku pomyślności; na ziemi zeschłej zostają tylko oporni. ⁸ Boże, gdy szedłeś przed ludem Twoim, gdy kroczyłeś przez pustynię, ⁹ ziemia zadrżała, także niebo zesłało deszcz <przed Bogiem>, przed obliczem Boga, Boga Izraela. ¹⁰ Zesłałeś, Boże, obfity deszcz, swe wyczerpane dziedzictwo Ty orzeźwiłeś. ¹¹ Twoja rodzina, Boże, w nim zamieszkała; pokrzepiłeś w swej dobroci biednego. ¹² Pan wypowiada słowo do zwiastunów pomyślnych nowin: Wielkie wojsko. ¹³ Uciekają królowie zastępów, uciekają; a mieszkanka domu dzieli łupy. ¹⁴ Gdy odpoczywali między zagrodami trzody, skrzydła gołębicy srebrem się lśniły, a jej pióra zielonkawym odcieniem złota. ¹⁵ Gdy tam Wszechmocny królów rozpraszał, śniegi spadały na górę Salmon! ¹⁶ Góry Baszanu - to góry wysokie, góry Baszanu - to góry urwiste: ¹⁷ czemu, góry urwiste, patrzycie z zazdrością na górę, gdzie się Bogu spodobało mieszkać, na której też Bóg będzie mieszkał na zawsze? ¹⁸ Rydwanów Bożych jest tysiące tysięcy: to Pan do świątyni przybywa z Synaju. ¹⁹ Wstąpiłeś na wyżynę, wziąłeś jeńców do niewoli, przyjąłeś ludzi jako daninę, nawet opornych - do Twej siedziby, Panie! ²⁰ Pan niech będzie przez wszystkie dni błogosławiony: ciężary nasze dźwiga Bóg, zbawienie nasze. ²¹ Bóg nasz jest Bogiem, który wyzwala, i Pan Bóg daje ujść przed śmiercią. ²² Zaiste Bóg kruszy głowy swym wrogom, kudłatą czaszkę tego, co postępuje grzesznie. ²³ Pan powiedział: Z Baszanu mogę [cię] wyprowadzić, mogę wyprowadzić z głębiny morskiej, ²⁴ byś stopę twą we krwi umoczył, by języki psów twoich miały kęsek z wrogów. ²⁵ Boże, widać Twoje wejście, wejście Boga mego, Króla mego, do świątyni. ²⁶ Śpiewacy idą przodem, na końcu harfiarze, w środku dziewczęta uderzają w bębenki. ²⁷ Na świętych zgromadzeniach błogosławcie Boga, Pana - wy zrodzeni z Izraela! ²⁸ Tam Beniamin idzie na czele, książęta Judy wśród wrzawy swych okrzyków, książęta Zabulona, książęta Neftalego. ²⁹ O Boże, okaż Twoją potęgę, potęgę Bożą, z jaką działałeś dla nas ³⁰ z Twej świątyni nad Jeruzalem! Niech królowie złożą Tobie dary! ³¹ Napełnij grozą dzikiego zwierza w sitowiu i stada bawołów, z cielcami narodów. Niech padną na twarze przynoszący srebro; rozprosz narody, co z wojen się cieszą. ³² Niechaj z Egiptu nadejdą możnowładcy, niech Kusz wyciągnie swe ręce do Boga. ³³ Śpiewajcie Bogu, królestwa ziemi, zagrajcie Panu, ³⁴ który przemierza niebo, niebo odwieczne. Oto wydał głos swój, głos potężny: ³⁵ Uznajcie moc Bożą! Jego majestat jest nad Izraelem, a Jego potęga w obłokach. ³⁶ Grozę sieje Bóg ze swej świątyni, Bóg Izraela; On sam swojemu ludowi daje potęgę i siłę. Niech będzie Bóg błogosławiony!

69 ¹ Kierownikowi chóru. Na melodię: Lilie... Dawidowy. ² Wybaw mnie, Boże, bo woda mi sięga po szyję. ³ Ugrzązłem w mule topieli i nie mam nigdzie oparcia, trafiłem na wodną głębinę i nurt wody mnie porywa. ⁴ Zmęczyłem się krzykiem i ochrypło mi gardło, osłabły moje oczy, gdy czekam na Boga mojego. ⁵ Liczniejsi są od włosów mej głowy nienawidzący mnie bez powodu; silni są moi wrogowie, nieprzyjaciele zakłamani; czyż mam oddać to, czegom nie porwał? ⁶ Boże, Ty znasz moją głupotę i występki moje nie są zakryte przed Tobą. ⁷ Niech przeze mnie nie wstydzą się ci, co Tobie ufają, Panie, Boże Zastępów. Niech przeze mnie się nie rumienią ci, którzy Ciebie szukają, Boże Izraela! ⁸ Dla Ciebie bowiem znoszę urąganie i hańba twarz mi okrywa. ⁹ Dla braci moich stałem się obcym i cudzoziemcem dla synów mej matki. ¹⁰ Bo gorliwość o dom Twój mnie pożera i spadły na mnie obelgi uwłaczających Tobie. ¹¹ Trapiłem siebie postem, a spotkały mnie za to zniewagi. ¹² Przywdziałem wór jako szatę i pośmiewiskiem stałem się dla tamtych. ¹³ Mówią o mnie siedzący w bramie i śpiewają pieśni ci, co piją sycerę. ¹⁴ Lecz ja, o Panie, ślę moją modlitwę do Ciebie, w czasie łaskawości, o Boże; wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci, w zbawczej Twej wierności! ¹⁵ Wyrwij mnie z bagna, abym nie zatonął, wybaw mnie od tych, co mnie nienawidzą, i z wodnej głębiny! ¹⁶ Niechaj mnie nurt wody nie porwie, niech nie pochłonie mnie głębia, niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy! ¹⁷ Wysłuchaj mnie, Panie, bo Twoja łaska pełna jest dobroci; wejrzyj na mnie w ogromie swego miłosierdzia! ¹⁸ Nie kryj swego oblicza przed Twoim sługą; prędko mnie wysłuchaj, bo jestem w ucisku. ¹⁹ Zbliż się do mnie i wybaw mnie; uwolnij mnie przez wzgląd na moich wrogów! ²⁰ Ty znasz moją hańbę, mój wstyd i mą niesławę; wszyscy, co mnie dręczą, są przed Tobą. ²¹ Hańba złamała moje serce i sił mi zabrakło, na współczującego czekałem, ale go nie było, i na pocieszających, lecz ich nie znalazłem. ²² Dali mi jako pokarm truciznę, a gdy byłem spragniony, poili mnie octem. ²³ Niech stół ich stanie się dla nich pułapką, potrzaskiem - ich biesiada ofiarna. ²⁴ Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli; spraw, by lędźwie ich zawsze się chwiały. ²⁵ Wylej na nich swoje oburzenie, niech ich ogarnie żar Twojego gniewu! ²⁶ Niech ich mieszkanie stanie się pustkowiem, a w ich namiotach niech braknie mieszkańców! ²⁷ Bo prześladowali tego, kogoś Ty poraził i przyczynili bólu temu, któregoś ty zranił. ²⁸ Do winy ich dodaj winę, niech nie dostąpią u Ciebie usprawiedliwienia. ²⁹ Niech zostaną wymazani z księgi żyjących i niech nie będą zapisani z prawymi! ³⁰ Ale ja jestem nędzny i zbolały; niech pomoc Twoja, Boże, mię strzeże! ³¹ Pieśnią chcę chwalić imię Boga i dziękczynieniem Go wysławiać. ³² Milsze to Bogu niźli bawół, niż cielec, co ma [już] rogi i racice. ³³ Patrzcie i bądźcie radośni, ubodzy, niech ożyje wasze serce, którzy szukacie Boga. ³⁴ Bo Pan wysłuchuje biednych i swoimi więźniami nie gardzi. ³⁵ Niechaj Go chwalą niebiosa i ziemia, morza i wszystko, co w nich się porusza. ³⁶ Albowiem Bóg ocali Syjon i zbuduje miasta Judy: tam będą mieszkać i mieć posiadłość; ³⁷ i potomstwo sług Jego ją odziedziczy, a miłujący Jego imię tam przebywać będę.

70 ¹ Kierownikowi chóru. Dawidowy. Ku wspomnieniu. ² Racz mnie wybawić, o Boże; Panie, pospiesz mi na pomoć! ³ Niech się zawstydzą i okryją rumieńcem ci, którzy godzą na moje życie. Niech się cofną okryci wstydem ci, którzy z nieszczęść moich się weselą. ⁴ Niechaj odstąpią okryci hańbą, którzy [mi] mówią: Ha, ha. ⁵ Niech się radują i weselą w Tobie wszyscy, co Ciebie szukają. Niech zawsze mówią: Bóg jest wielki! ci, którzy pragną Twojej pomocy. ⁶ Ja zaś ubogi jestem i nędzny, Boże, szybko przyjdź mi z pomocą! Tyś wspomożyciel mój i wybawca: nie zwlekaj, o Panie!

71 ¹ W Tobie, Panie, moja ucieczka, niech nie doznam wstydu na wieki; ² wyrwij mnie i wyzwól w Twej sprawiedliwości, nakłoń ku mnie swe ucho i ocal mnie! ³ Bądź mi skałą schronienia i zamkiem warownym, aby mnie ocalić, boś Ty opoką moją i twierdzą. ⁴ Boże mój, wyrwij mnie z rąk niegodziwca, od pięści złoczyńcy i ciemiężyciela. ⁵ Ty bowiem, mój Boże, jesteś moją nadzieją, Panie, ufności moja od moich lat młodych! ⁶ Ty byłeś moją podporą od narodzin; od łona matki moim opiekunem. Ciebie zawsze wysławiałem. ⁷ Jak gdyby cudem stałem się dla wielu, Ty bowiem byłeś potężnym mym wspomożycielem. ⁸ Usta moje były pełne Twojej chwały, przez cały dzień - Twojej sławy. ⁹ Nie odtrącaj mnie w czasie starości; gdy siły ustaną, nie opuszczaj mnie! ¹⁰ Albowiem moi wrogowie o mnie rozprawiają, czyhający na moje życie radzą się nawzajem, ¹¹ Bóg go opuścił - mówią - gońcie go, chwytajcie, bo nie ma on wybawcy. ¹² O Boże, nie stój z daleka ode mnie, mój Boże, pośpiesz mi na pomoc! ¹³ Niech się zawstydzą i niech upadną wrogowie mego życia; niech się hańbą i wstydem okryją szukający mego nieszczęścia! ¹⁴ Ja zaś będę zawsze ufał i pomnażał wszelką Twą chwałę. ¹⁵ Moje usta będą głosić Twoją sprawiedliwość, przez cały dzień Twoją pomoc: bo nawet nie znam jej miary. ¹⁶ Przyjdę z potężnymi czynami Pana i będę przypominał tylko Jego sprawiedliwość. ¹⁷ Boże, Ty mnie uczyłeś od mojej młodości, i do tej chwili głoszę Twoje cuda. ¹⁸ Lecz i w starości, i w wieku sędziwym nie opuszczaj mnie, Boże, gdy [moc] Twego ramienia głosić będę, całemu przyszłemu pokoleniu - Twą potęgę, ¹⁹ i sprawiedliwość Twą, Boże, sięgającą wysoko, którą tak wielkich dzieł dokonałeś: o Boże, któż jest równy Tobie? ²⁰ Zesłałeś na mnie wiele srogich utrapień, lecz znowu przywrócisz mi życie i z czeluści ziemi znów mnie wydobędziesz. ²¹ Pomnóż moją godność i pociesz mnie na nowo! ²² A ja chcę wielbić na harfie Twoją wierność, mój Boże! Będę Ci grał na cytrze, Święty Izraela! ²³ Rozradują się moje wargi, gdy będę Ci śpiewał, i dusza moja, którą odkupiłeś. ²⁴ Również mój język przez cały dzień będzie głosił Twoją sprawiedliwość, bo okryli się hańbą i wstydem szukający mojego nieszczęścia.

72 ¹ Salomonowy. O Boże, przekaż Twój sąd królowi i Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu. ² Niech sądzi sprawiedliwie Twój lud i ubogich Twoich - zgodnie z prawem! ³ Niech góry przyniosą ludowi pokój, a wzgórza - sprawiedliwość! ⁴ Otoczy opieką uciśnionych z ludu, ratować będzie dzieci ubogich, a zetrze ciemiężyciela. ⁵ I będzie trwał długo jak słońce, jak księżyc przez wszystkie pokolenia. ⁶ Zstąpi jak deszcz na trawę, jak deszcz rzęsisty, co nawadnia ziemię. ⁷ Za dni jego zakwitnie sprawiedliwość i wielki pokój, dopóki księżyc nie zgaśnie. ⁸ I panować będzie od morza do morza, od Rzeki aż po krańce ziemi. ⁹ Nieprzyjaciele będą mu się kłaniać, a jego przeciwnicy pył będą lizali. ¹⁰ Królowi Tarszisz i wysp przyniosą dary, królowie Szeby i Saby złożą daninę. ¹¹ I oddadzą mu pokłon wszyscy królowie, wszystkie narody będą mu służyły. ¹² Wyzwoli bowiem wołającego biedaka i ubogiego, i bezbronnego. ¹³ Zmiłuje się nad nędzarzem i biedakiem i ocali życie ubogich: ¹⁴ uwolni ich życie od krzywdy i ucisku, a krew ich cenna będzie w jego oczach. ¹⁵ Przeto będzie żył i dadzą mu złoto z Saby, zawsze będą się modlić za niego, nieustannie mu błogosławić. ¹⁶ Obfitość zboża niech będzie na ziemi, szczyty gór niech zaszumią lasami! Jak Liban niech wzrasta plon jego, niech zakwitną jego łodygi jak polna trawa! ¹⁷ Imię jego niech trwa na wieki; jak długo świeci słońce, niech wzrasta jego imię! Niech się wzajemnie nim błogosławią! Niech wszystkie narody ziemi życzą mu szczęścia! ¹⁸ Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, który sam jeden czyni cuda! ¹⁹ Błogosławione na wieki chwalebne Jego imię; niech się cała ziemia napełni Jego chwałą! Niech się tak stanie - niech się stanie! ²⁰ (Skończyły się modlitwy Dawida, syna Jessego).

73 ¹ Psalm. Asafowy. Jak dobry jest Bóg dla prawych, dla tych, co są czystego serca! ² A moje stopy nieomal się nie potknęły, omal się nie zachwiały moje kroki. ³ Zazdrościłem bowiem niegodziwym widząc pomyślność grzeszników. ⁴ Bo dla nich nie ma żadnych cierpień, ich ciało jest zdrowe, tłuste. ⁵ Nie doznają ludzkich utrapień ani z innymi ludźmi nie cierpią. ⁶ Toteż ich naszyjnikiem jest pycha, a przemoc szatą, co ich odziewa. ⁷ Ich nieprawość pochodzi z nieczułości, złe zamysły nurtują ich serca. ⁸ Szydzą i mówią złośliwie, butnie grożą uciskiem. ⁹ Ustami swymi niebo napastują, język ich krąży po ziemi. ¹⁰ Dlatego lud mój do nich się zwraca i obficie piją ich wodę. ¹¹ I mówią: Jakże Bóg może widzieć, czyż Najwyższy posiada wiedzę? ¹² Takimi oto są grzesznicy i zawsze beztroscy gromadzą bogactwo. ¹³ Czy więc na próżno zachowałem czyste serce i w niewinności umywałem ręce? ¹⁴ Co dnia bowiem cierpię chłostę, każdego ranka spotyka mnie kara. ¹⁵ Gdybym pomyślał: Będę mówił jak tamci, to bym zdradził ród Twoich synów. ¹⁶ Rozmyślałem zatem, aby to zrozumieć, lecz to wydało mi się uciążliwe, ¹⁷ póki nie wniknąłem w święte sprawy Boże, nie przyjrzałem się końcowi tamtych. ¹⁸ Zaiste na śliskiej drodze ich stawiasz i spychasz ich ku zagładzie. ¹⁹ Jakże nagle stali się przedmiotem grozy, zniknęli strawieni przerażeniem. ²⁰ Jak snem po obudzeniu, Panie, powstając wzgardzisz ich obrazem. ²¹ Gdy się trapiło moje serce, a w nerkach odczuwałem ból dotkliwy, ²² byłem nierozumny i nie pojmowałem: byłem przed Tobą jak juczne zwierzę. ²³ Lecz ja zawsze będę z Tobą: Tyś ujął moją prawicę; ²⁴ prowadzisz mnie według swojej rady i przyjmujesz mię na koniec do chwały. ²⁵ Kogo prócz Ciebie mam w niebie? Gdy jestem z Tobą, nie cieszy mnie ziemia. ²⁶ Niszczeje moje ciało i serce, Bóg jest opoką mego serca i mym udziałem na wieki. ²⁷ Bo oto giną ci, którzy od Ciebie odstępują, Ty gubisz wszystkich, co łamią wiarę wobec Ciebie. ²⁸ Mnie zaś dobrze jest być blisko Boga, w Panu wybrałem sobie schronienie, by opowiadać wszystkie Jego dzieła.

74 ¹ Pieśń pouczająca. Asafowy. Dlaczego, Boże, odrzuciłeś na wieki, płoniesz gniewem przeciw owcom Twojego pastwiska? ² Pomnij na Twoją społeczność, którą dawno nabyłeś, na pokolenie, które wziąłeś w posiadanie, na górę Syjon, gdzie założyłeś sobie siedzibę. ³ Skieruj Twe kroki ku ruinom bez końca: nieprzyjaciel wszystko spustoszył w świątyni. ⁴ Ryknęli Twoi przeciwnicy w środku Namiotu Spotkania, zatknęli swe proporce. ⁵ Można było ich poznać jak tego, co wznosi wysoko siekiery wśród gąszczów. ⁶ Wszystkie jego bramy wyłamali razem, zniszczyli toporem i kilofem. ⁷ Na pastwę ognia świątynię Twoją wydali, doszczętnie zbezcześcili przybytek Twego imienia. ⁸ Rzekli w swym sercu: Razem ich zniszczmy! Spalili w kraju wszystkie miejsca świętych zgromadzeń. ⁹ Już nie widać naszych znaków i nie ma proroka; a między nami nie ma, kto by wiedział, jak długo, ¹⁰ jak długo, Boże, będzie urągał nieprzyjaciel? Czy wróg na zawsze będzie bluźnił Twemu imieniu? ¹¹ Czemu cofasz swą rękę i trzymasz swą prawicę w zanadrzu? ¹² Bóg jednak od początku jest moim królem, który na ziemi sprawia ocalenie. ¹³ Ty ujarzmiłeś morze swą potęgą, skruszyłeś głowy smoków na morzu. ¹⁴ Ty zmiażdżyłeś łby Lewiatana, wydałeś go na żer potworom morskim. ¹⁵ Ty otworzyłeś źródła i strumienie; Ty wysuszyłeś rzeki stale płynące. ¹⁶ Twoim jest dzień i noc jest Twoja; Ty światło i słońce utwierdziłeś. ¹⁷ Ty ustanowiłeś wszystkie granice ziemi; Ty utworzyłeś lato i zimę. ¹⁸ Pamiętaj o tym: wróg Cię lży, Panie, a lud niemądry uwłacza Twojemu imieniu. ¹⁹ Nie wydawaj na zatracenie duszy Twej synogarlicy; o życiu Twych ubogich nie zapominaj na wieki! ²⁰ Wejrzyj na Twe przymierze, bo się napełniły zakątki kraju jękiem i przemocą. ²¹ Niechaj uciśniony nie wraca ze wstydem: niech ubogi i biedny chwalą Twoje imię! ²² Powstań, o Boże, prowadź swoją sprawę; pamiętaj o zniewadze, którą co dnia wyrządza Ci głupiec. ²³ Nie zapomnij o krzyku Twoich przeciwników; zawsze się podnosi zgiełk powstających na Ciebie.

75 ¹ Kierownikowi chóru. Na melodię: Nie niszcz. Psalm. Asafowy. Pieśń. ² Wysławiamy Cię, Boże, wysławiamy, wzywamy Twego imienia, opowiadamy Twe cuda. ³ Gdy Ja naznaczę porę, odbędę sąd sprawiedliwy. ⁴ Choćby się chwiała ziemia z wszystkimi jej mieszkańcami, Ja umocniłem jej filary. ⁵ Mówię zuchwalcom: Nie bądźcie zuchwali!, a do niegodziwych: Nie podnoście rogu! ⁶ Nie podnoście rogu ku górze, nie mówcie bezczelnie przeciw Skale. ⁷ Bo nie ze wschodu ani z zachodu, ani z pustyni, ani z gór [przychodzi] wywyższenie, ⁸ lecz Bóg jedynie jest sędzią - tego zniża, tamtego podnosi. ⁹ Bo w ręku Pana jest kielich, który się pieni winem, pełnym przypraw. I On z niego nalewa: aż do mętów wypiją, pić będą wszyscy niegodziwi na ziemi. ¹⁰ Ja zaś będę się radował na wieki, zaśpiewam Bogu Jakuba. ¹¹ I połamię cały róg niegodziwych, a róg sprawiedliwego się wzniesie.

76 ¹ Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Psalm. Asafowy. Pieśń. ² Bóg znany jest w Judzie, wielkie jest imię Jego w Izraelu. ³ W Salem powstał Jego przybytek, a na Syjonie Jego mieszkanie. ⁴ Tam złamał pioruny łuku, tarczę i miecz, i zbroję. ⁵ Jesteś pełen światła - potężniejszy niż góry odwieczne. ⁶ Najdzielniejsi stali się łupem i śpią snem swoim, a ręce wszystkich odważnych pomdlały. ⁷ Od Twojej groźby, Boże Jakuba, zdrętwiały rydwany i konie. ⁸ Jesteś straszliwy i któż Ci się oprze w obliczu Twego zagniewania? ⁹ Ogłosiłeś z nieba swój wyrok, przelękła się ziemia, zamilkła, ¹⁰ gdy Bóg na sąd się podniósł, by ocalić wszystkich pokornych na ziemi. ¹¹ Bo gniew Edomu będzie Cię sławił, a resztki Chamat będą obchodzić Twe święto. ¹² Złóżcie śluby i wypełnijcie je przed Panem, Bogiem waszym, niech całe otoczenie niesie dary Straszliwemu, ¹³ Temu, który poskramia ducha książąt, który jest straszliwy dla królów ziemi.

77 ¹ Kierownikowi chóru. Według Jedutuna. Asafowy. Psalm. ² Głos mój się wznosi do Boga i wołam, głos mój - do Boga, by mnie usłyszał. ³ Szukam Pana w dzień mojej niedoli. Moja ręka w nocy niestrudzenie się wyciąga, moja dusza odmawia przyjęcia pociechy. ⁴ Jęczę, gdy wspomnę na Boga, duch mój słabnie, kiedy rozmyślam. ⁵ Ty zatrzymujesz powieki mych oczu: jestem wzburzony i mówić nie mogę. ⁶ Rozważam dni starodawne i lata poprzednie ⁷ wspominam. Rozmyślam nocą w sercu, roztrząsam i duch mój docieka: ⁸ Czy Bóg odrzuca na wieki, że już nie jest łaskawy? ⁹ Czy Jego łaskawość ustała na zawsze, a słowo umilkło na pokolenia? ¹⁰ Czy Bóg zapomniał o litości, czy w gniewie powstrzymał swoje miłosierdzie? ¹¹ I mówię: To dla mnie bolesne, że się odwróciła prawica Najwyższego. ¹² Wspominam dzieła Pana, zaiste wspominam Twoje dawne cuda. ¹³ Rozmyślam o wszystkich Twych dziełach i czyny Twoje rozważam. ¹⁴ Boże, Twoja droga jest święta: który bóg dorówna wielkością naszemu Bogu? ¹⁵ Ty jesteś Bogiem działającym cuda, objawiłeś ludom swą potęgę. ¹⁶ Ramieniem swoim lud Twój wybawiłeś, synów Jakuba i Józefa. ¹⁷ Boże, ujrzały Cię wody, ujrzały Cię wody: zadrżały i odmęty się poruszyły. ¹⁸ Chmury wylały wody, wydały głos chmury i poleciały Twoje strzały. ¹⁹ Głos Twego grzmotu wśród terkotu kół, pioruny świat rozjaśniły: poruszyła się i zatrzęsła ziemia. ²⁰ Twoja droga wiodła przez wody, Twoja ścieżka przez wody rozległe i nie znać było Twych śladów. ²¹ Wiodłeś Twój lud jak trzodę ręką Mojżesza i Aarona.

78 ¹ Pieśń pouczająca. Asafowy. Słuchaj, mój ludu, nauki mojej; nakłońcie wasze uszy na słowa ust moich. ² Do przypowieści otworzę me usta, wyjawię tajemnice zamierzchłego wieku. ³ Cośmy słyszeli i cośmy poznali, i co nam opowiedzieli nasi ojcowie, ⁴ tego nie ukryjemy przed ich synami. Opowiemy przyszłemu potomstwu chwałę Pana i Jego potęgę, i cuda, których dokonał. ⁵ Albowiem nadał On w Jakubie przykazania i ustanowił Prawo w Izraelu, aby to, co zlecił naszym ojcom, podawali swym synom, ⁶ aby to poznało przyszłe pokolenie, synowie, co się narodzą, ⁷ że mają pokładać nadzieję w Bogu i nie zapominać dzieł Boga, lecz strzec Jego poleceń. ⁸ A niech nie będą jak ich ojcowie, pokoleniem opornym, buntowniczym, pokoleniem o chwiejnym usposobieniu, którego duch nie dochowuje Bogu wierności. ⁹ Synowie Efraima, uzbrojeni w łuki, w dniu bitwy poszli w rozsypkę. ¹⁰ Nie zachowali przymierza z Bogiem i nie chcieli postępować według Jego Prawa. ¹¹ Zapomnieli o Jego dziełach i o cudach, które im ukazał. ¹² Uczynił cuda przed ich ojcami w ziemi egipskiej na polu Soanu. ¹³ Rozdzielił morze, a ich przeprowadził i wody ustawił jak groblę. ¹⁴ Przez dzień ich prowadził obłokiem, a przez całą noc blaskiem ognia. ¹⁵ Rozłupał skały w pustyni i jak wielką otchłanią obficie ich napoił. ¹⁶ Wydobył ze skały strumienie, i wylał wodę jak rzekę. ¹⁷ Lecz nadal grzeszyli przeciw Niemu, obrażali Najwyższego w kraju suchym. ¹⁸ Wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając strawy dla swego pożądania. ¹⁹ Mówili przeciw Bogu, rzekli: Czyż Bóg potrafi nakryć stół w pustyni? ²⁰ Oto w skałę uderzył, popłynęły wody i wytrysnęły strumienie: Czy także potrafi dać chleba albo ludowi swemu przygotować mięso? ²¹ Toteż gdy Pan usłyszał, zapalił się gniewem, i ogień rozgorzał przeciw Jakubowi, <i gniew jeszcze powstał przeciw Izraelowi>, ²² że nie uwierzyli w Boga i nie zaufali Jego pomocy. ²³ Potem z góry wydał rozkaz chmurom i bramy nieba otworzył, ²⁴ i spuścił jak deszcz mannę do jedzenia: dał im zboże z nieba. ²⁵ Człowiek chleb mocarzy spożywał - żywności zesłał im do syta. ²⁶ Wzbudził na niebie wicher od wschodu i mocą swą przywiódł wiatr południowy. ²⁷ I zesłał na nich mięso, jak kurzawę, i ptaki skrzydlate, jak morski piasek. ²⁸ Sprawił, że pospadały na ich obóz dokoła ich namiotów. ²⁹ Jedli więc i nasycili się w pełni, i zaspokoił ich pożądanie. ³⁰ Jeszcze nie zaspokoili swego pożądania i pokarm był jeszcze w ich ustach, ³¹ gdy się rozżarzył przeciw nim gniew Boży: zabił ich dostojników, a młodzieńców Izraela powalił. ³² Jednakże nadal grzeszyli i nie wierzyli Jego cudom. ³³ Szybko ich dni zakończył i lata ich nagłą zatratą. ³⁴ Gdy ich zabijał, szukali Go, nawracali się i znów szukali Boga. ³⁵ I przypominali sobie, że Bóg jest dla nich skałą, że Bóg Najwyższy ich zbawicielem. ³⁶ Lecz oszukiwali Go swymi ustami i kłamali Mu swoim językiem. ³⁷ Ich serce nie trwało przy Nim, w przymierzu z Nim nie byli stali. ³⁸ On jednak litując się odpuszczał winę, a nie wytracał, i często odwracał swój gniew, i nie pobudzał całej swej zapalczywości. ³⁹ Przypominał sobie, że są tylko ciałem i tchnieniem, które odchodzi, a nie wraca. ⁴⁰ Ileż razy drażnili Go na pustyni i zasmucali Go na pustkowiu! ⁴¹ I ponownie Boga wystawiali na próbę, gniewali Świętego Izraela. ⁴² Nie pamiętali Jego ręki - dnia, w którym ich wybawił od ciemiężyciela, ⁴³ kiedy czynił w Egipcie swe znaki i swoje cuda na polu Soanu, ⁴⁴ i rzeki ich w krew zamienił, i ich strumienie, aby pić nie mogli. ⁴⁵ Nasłał na nich muchy, które ich kąsały, i zgubne dla nich żaby. ⁴⁶ Ich zbiory wydał owadom, a owoc ich pracy szarańczy. ⁴⁷ Poraził gradem ich winnice, a szronem ich sykomory. ⁴⁸ Ich bydło wydał na pastwę zarazy, a na pastwę choroby ich trzody. ⁴⁹ Zesłał na nich żar swojego gniewu: oburzenie, zapalczywość i udrękę - orszak zwiastunów klęski. ⁵⁰ Otworzył drogę dla swego gniewu: nie zachował ich od śmierci, ich życie wydał zarazie. ⁵¹ I poraził w Egipcie wszystko pierworodne, pierwsze ich płody w namiotach Chama. ⁵² A swój lud wyprowadził jak owce i powiódł w pustyni jak trzodę. ⁵³ Wiódł ich bezpiecznie, tak że się nie bali, a ich wrogów przykryło morze. ⁵⁴ Wprowadził ich do swej ziemi świętej, do gór, które nabyła Jego prawica; ⁵⁵ i wygnał przed nimi narody, a im losem wyznaczył dziedzictwo i w namiotach tamtych osadził szczepy Izraela. ⁵⁶ Ale wystawiali na próbę i drażnili Boga Najwyższego, i Jego przykazań nie strzegli. ⁵⁷ Odstępowali zdradziecko, jak ich ojcowie, byli zmienni, jak łuk zawodny. ⁵⁸ Pobudzali Go do gniewu przez swoje wyżyny i wzniecali Jego zazdrość swoimi rzeźbami. ⁵⁹ Bóg usłyszał i zapłonął gniewem, i zupełnie odrzucił Izraela. ⁶⁰ I porzucił mieszkanie w Szilo, przybytek, gdzie mieszkał wśród ludzi. ⁶¹ I oddał swoją moc w niewolę, a swą chwałę w ręce nieprzyjaciół. ⁶² I wydał pod miecz swój naród, i rozjątrzył się na swoje dziedzictwo. ⁶³ Młodzieńców ich pochłonął ogień, a nad ich pannami nie śpiewano pieśni weselnych. ⁶⁴ Ich kapłani poginęli od miecza, a ich wdowy nie mogły lamentować. ⁶⁵ Lecz Pan się ocknął jak ze snu, jak wojownik winem zmożony. ⁶⁶ I poraził od tyłu swych nieprzyjaciół: wieczystą sromotą ich okrył. ⁶⁷ Odrzucił namiot Józefa i nie wybrał szczepu Efraima, ⁶⁸ lecz wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował. ⁶⁹ I wzniósł swoją świątynię, jak wysokie niebo, jak ziemię, którą ugruntował na wieki. ⁷⁰ Wybrał swego sługę Dawida i wziął go od owczych zagród: ⁷¹ powołał go, gdy chodził za karmiącymi [owcami], by pasł Jakuba, lud Jego, i Izraela, Jego dziedzictwo. ⁷² On ich pasł w prawości swego serca i roztropnie prowadził swoimi rękoma.

79 ¹ Psalm. Asafowy. Boże, poganie przyszli do Twego dziedzictwa, zbezcześcili Twój święty przybytek, Jeruzalem obrócili w ruiny. ² Ciała sług Twoich wydali na pastwę ptakom powietrznym, zwierzętom ziemskim ciała Twoich świętych. ³ Ich krew rozlali, jak wodę, wokół Jeruzalem i nie było komu ich pogrzebać. ⁴ Staliśmy się przedmiotem wzgardy dla naszych sąsiadów, igraszką i pośmiewiskiem dla otaczających. ⁵ Dokądże, Panie? Czy wiecznie będziesz się gniewał? Czy Twoja zapalczywość będzie gorzeć jak ogień? ⁶ Wylej gniew Twój na ludy, które Cię nie uznają, na królestwa, co nie wzywają Twojego imienia. ⁷ Albowiem pożarli Jakuba i spustoszyli jego siedzibę. ⁸ Nie pamiętaj nam win naszych przodków, niech rychło przyjdzie ku nam miłosierdzie Twoje: bo bardzo jesteśmy słabi. ⁹ Wspomóż nas, Boże zbawienia naszego, przez wzgląd na chwałę Twojego imienia, i wyzwól nas, i odpuść nasze grzechy przez wzgląd na Twoje imię. ¹⁰ Dlaczego mają mówić poganie: Gdzie jest ich Bóg? Niech na naszych oczach rozejdzie się wśród pogan wieść o pomście za przelaną krew Twoich sług. ¹¹ Niech jęk pojmanych dojdzie do Ciebie; mocą Twojego ramienia oszczędź na śmierć skazanych. ¹² I odpłać sąsiadom naszym siedmiokrotnie w ich zanadrze za zniewagę, którą Tobie, Panie, wyrządzili. ¹³ My zaś, lud Twój i owce Twej trzody, będziemy Tobie dziękować na wieki i przez pokolenia głosić Twoją chwałę.

80 ¹ Kierownikowi chóru. Na melodię: Lilie świadectwa... Asafowy. Psalm. ² Posłuchaj, Pasterzu Izraela, Ty, co jak trzodę wiedziesz ród Józefa. Ty, który zasiadasz nad cherubami, zabłyśnij, ³ przed Efraimem, Beniaminem i Manassesem! Wzbudź Twą potęgę i przyjdź nam na pomoc! ⁴ O Boże, odnów nas i okaż Twe pogodne oblicze, abyśmy doznali zbawienia. ⁵ Panie, Boże Zastępów, jak długo gniewać się będziesz, choć lud Twój się modli? ⁶ Nakarmiłeś go chlebem płaczu i obficie napoiłeś go łzami. ⁷ Zrobiłeś z nas powód zwady dla naszych sąsiadów, a wrogowie nasi z nas szydzą. ⁸ Boże Zastępów, odnów nas i okaż Twe pogodne oblicze, abyśmy doznali zbawienia. ⁹ Wyrwałeś winorośl z Egiptu, wygnałeś pogan, a ją zasadziłeś. ¹⁰ Grunt dla niej przygotowałeś, a ona zapuściła korzenie i napełniła ziemię. ¹¹ Góry okryły się jej cieniem, a cedry Boże jej gałęźmi. ¹² Swe latorośle rozpostarła aż do Morza, a swoje pędy aż do Rzeki. ¹³ Dlaczego jej mury zburzyłeś, tak że zrywa z niej [grona] każdy, kto przechodzi drogą, ¹⁴ że ją niszczy dzik leśny, a polne zwierzęta obgryzają? ¹⁵ Powróć, o Boże Zastępów! Wejrzyj z nieba, zobacz i nawiedź tę winorośl; ¹⁶ i chroń tę, którą zasadziła Twa prawica, <latorośl, którą umocniłeś dla siebie>. ¹⁷ Ci, którzy ją spalili ogniem i wycięli, niech zginą od grozy Twojego oblicza! ¹⁸ Niech ręka Twoja będzie nad mężem Twej prawicy, nad synem człowieczym, któregoś utwierdził dla siebie. ¹⁹ Nie odstąpimy już więcej od Ciebie; zachowaj nas przy życiu, byśmy wzywali Twojego imienia. ²⁰ Panie, Boże Zastępów, odnów nas i ukaż Twe pogodne oblicze, abyśmy doznali zbawienia.

81 ¹ Kierownikowi chóru. Na melodię z Gat. Asafowy. ² Radośnie śpiewajcie Bogu, naszej Mocy, wykrzykujcie Bogu Jakuba! ³ Zacznijcie śpiew i w bęben uderzcie, w harfę słodko dźwięczącą i lirę! ⁴ Dmijcie w róg na nowiu, podczas pełni, w nasz dzień uroczysty! ⁵ Bo to jest ustawa w Izraelu, przykazanie Boga Jakubowego. ⁶ To prawo ustanowił On dla Józefa, gdy wyruszył on z ziemi egipskiej. Słyszę język nieznany: ⁷ Uwolniłem od brzemienia jego barki: jego ręce porzuciły kosze. ⁸ W ucisku wołałeś, a Ja cię ratowałem, odpowiedziałem ci z grzmiącej chmury, doświadczyłem cię przy wodach Meriba. ⁹ Słuchaj, mój ludu, chcę cię napomnieć: obyś posłuchał Mnie, Izraelu! ¹⁰ Nie będzie u ciebie boga obcego, cudzemu bogu nie będziesz oddawał pokłonu. ¹¹ Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej; otwórz szeroko usta, abym je napełnił. ¹² Lecz mój lud nie posłuchał mego głosu: Izrael nie był Mi posłuszny. ¹³ Pozostawiłem ich przeto twardości ich serca: niech postępują według swych zamysłów! ¹⁴ Gdyby mój lud Mnie posłuchał, a Izrael kroczył moimi drogami: ¹⁵ natychmiast zgniótłbym ich wrogów i obróciłbym rękę na ich przeciwników. ¹⁶ Nienawidzący Pana schlebialiby Jemu, a czas ich [kary] trwałby na wieki. ¹⁷ Jego zaś bym karmił tłuszczem pszenicy i sycił miodem z opoki.

82 ¹ Psalm. Asafowy. Bóg powstaje w zgromadzeniu bogów, pośrodku bogów sąd odbywa: ² Dokądże będziecie sądzić niegodziwie i trzymać stronę występnych? ³ Ujmijcie się za sierotą i uciśnionym, wymierzcie sprawiedliwość nieszczęśliwemu i ubogiemu! ⁴ Uwolnijcie uciśnionego i nędzarza, wyrwijcie go z ręki występnych! ⁵ Lecz oni nie pojmują i nie rozumieją, błąkają się w ciemnościach: cała ziemia chwieje się w posadach. ⁶ Ja rzekłem: Jesteście bogami i wszyscy - synami Najwyższego. ⁷ Lecz wy pomrzecie jak ludzie, jak jeden mąż, książęta, poupadacie. ⁸ O Boże, powstań, odbądź sąd nad ziemią, bo wszelkie narody są Twoją własnością.

83 ¹ Pieśń. Psalm. Asafowy. ² O Boże, nie trwaj w milczeniu, nie milcz i nie spoczywaj, Boże! ³ Bo oto burzą się Twoi wrogowie i podnoszą głowę ci, którzy Cię nienawidzą. ⁴ Knują spisek przeciwko Twojemu ludowi, zmawiają się przeciw tym, których strzeżesz. ⁵ Pójdźcie - mówią - wytraćmy ich spośród narodów, by więcej nie wspominano imienia Izraela. ⁶ Zaiste, zmawiają się jednomyślnie i przeciw Tobie zawierają przymierze: ⁷ Namioty Edomu z Izmaelitami, Moab i Hagryci, ⁸ Gebal, Ammon i Amalek, kraj Filistynów i mieszkańcy Tyru. ⁹ Także Asyryjczycy połączyli się z nimi, dla synów Lota stali się ramieniem. ¹⁰ Uczyń im jak Madianitom i Siserze, jak Jabinowi nad potokiem Kiszon, ¹¹ którzy polegli pod Endor, stali się nawozem dla ziemi. ¹² Z ich książętami postąp jak z Orebem, jak z Zeebem, z Zebachem i z Salmunną, z wszystkimi ich przywódcami, ¹³ którzy mówili: Zagarnijmy dla siebie kraj Boga! ¹⁴ O Boże mój, uczyń ich podobnymi do źdźbeł ostu, do plew gnanych wichurą. ¹⁵ Jak ogień pożera lasy, jak pożoga wypala góry, ¹⁶ tak ich ścigaj Twoją nawałnicą i burzą Twoją wpraw ich w zamieszanie! ¹⁷ Okryj hańbą ich oblicze, aby szukali imienia Twego, Panie! ¹⁸ Niech wstyd i trwoga ogarną ich na zawsze, niech będą pohańbieni i zginą! ¹⁹ Niechaj poznają Ciebie i wiedzą, że tylko Ty, który sam jeden masz Jahwe na imię, jesteś Najwyższy nad całą ziemią.

84 ¹ Kierownikowi chóru. Na wzór z Gat. Synów Koracha. Psalm. ² Jak miłe są przybytki Twoje, Panie Zastępów! ³ Dusza moja pragnie i tęskni do przedsieni Pańskich. Moje serce i ciało radośnie wołają do Boga żywego. ⁴ Nawet wróbel dom sobie znajduje i jaskółka gniazdo, gdzie złoży swe pisklęta: przy Twoich ołtarzach, Panie Zastępów, mój Królu i mój Boże! ⁵ Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, nieustannie Cię wychwalają. ⁶ Szczęśliwi, których moc jest w Tobie, którzy zachowują ufność w swym sercu. ⁷ Przechodząc doliną Baka, przemieniają ją w źródło, a wczesny deszcz błogosławieństwem ją okryje. ⁸ Z mocy w moc wzrastać będą: Boga <nad bogami> ujrzą na Syjonie. ⁹ Panie Zastępów, usłysz moją modlitwę; nakłoń ucha, Boże Jakuba! ¹⁰ Spojrzyj, Puklerzu nasz, Boże, i wejrzyj na oblicze Twego Pomazańca! ¹¹ Zaiste jeden dzień w przybytkach Twoich lepszy jest niż innych tysiące; wolę stać w progu domu mojego Boga, niż mieszkać w namiotach grzeszników. ¹² Bo Pan Bóg jest słońcem i tarczą: Pan hojnie darzy łaską i chwałą, nie odmawia dobrodziejstw postępującym nienagannie. ¹³ Panie Zastępów, szczęśliwy człowiek, który ufa Tobie!

85 ¹ Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Psalm. ² Łaskawym się okazałeś, Panie, dla Twej ziemi; odmieniłeś los Jakuba, ³ odpuściłeś winę Twojemu ludowi; zakryłeś wszystkie ich grzechy. ⁴ Powściągnąłeś całe zagniewanie Twoje, zaniechałeś zapalczywości Twojego gniewu. ⁵ Odnów nas, Boże, nasz Zbawco, i zaniechaj Twego oburzenia na nas! ⁶ Czyż będziesz na nas gniewał się na wieki, czy gniew Twój rozciągniesz na wszystkie pokolenia? ⁷ Czyż to nie Ty przywrócisz nam życie, aby Twój lud weselił się w Tobie? ⁸ Okaż nam, Panie, swoją łaskawość i daj nam swoje zbawienie! ⁹ Chciałbym słuchać tego, co mówi Pan Bóg: oto ogłasza pokój ludowi swemu i świętym swoim; niech się nie stają znów nierozsądni. ¹⁰ Zaiste, bliskie jest Jego zbawienie dla tych, którzy się Go boją, tak iż chwała zamieszka w naszej ziemi. ¹¹ Łaskawość i wierność spotkają się z sobą, ucałują się sprawiedliwość i pokój. ¹² Wierność z ziemi wyrośnie, a sprawiedliwość wychyli się z nieba. ¹³ Pan sam obdarzy szczęściem a nasza ziemia wyda swój owoc. ¹⁴ Sprawiedliwość pójdzie przed Nim, po śladach Jego kroków - zbawienie.

86 ¹ Prośba. Dawidowy. Nakłoń swe ucho, wysłuchaj mnie, Panie, bo jestem nędzny i ubogi. ² Strzeż mojego życia, bo jestem pobożny, zbaw sługę Twego, który ufa Tobie. Ty jesteś Bogiem moim, ³ Panie, zmiłuj się nade mną, bo nieustannie wołam do Ciebie. ⁴ Rozraduj życie swego sługi, bo ku Tobie, Panie, wznoszę moją duszę. ⁵ Ty bowiem, Panie, jesteś dobry i pełen przebaczenia, pełen łaskawości dla wszystkich, którzy Cię wzywają. ⁶ Wysłuchaj, Panie, modlitwę moją i zważ na głos mojej prośby! ⁷ Wołam do Ciebie w dniu mego utrapienia, bo Ty mnie wysłuchujesz. ⁸ Nie ma wśród bogów równego Tobie, Panie, ani czegoś takiego jak Twoje dzieło. ⁹ Przyjdą wszystkie ludy, które stworzyłeś, i Tobie, Panie, pokłon oddadzą, i będą sławiły Twe imię. ¹⁰ Boś Ty jest wielki i działasz cuda: tylko Ty jesteś Bogiem. ¹¹ Naucz mię, Panie, Twej drogi, bym postępował według Twojej prawdy; skłoń moje serce ku bojaźni Twojego imienia! ¹² Będę Cię chwalił, Panie, mój Boże, z całego serca mojego i na wieki będę sławił Twe imię, ¹³ bo wielkie było dla mnie Twoje miłosierdzie i życie moje wyrwałeś z głębin Szeolu. ¹⁴ O Boże, pyszni przeciw mnie powstali i zgraja gwałtowników czyha na me życie, a nie mają względu na Ciebie. ¹⁵ Ale Ty, Panie, jesteś Bogiem miłosiernym i łaskawym, nieskorym do gniewu, bardzo łagodnym i wiernym. ¹⁶ Zwróć się ku mnie i zmiłuj się nade mną; udziel Twej siły słudze swojemu i ocal syna swej służebnicy! ¹⁷ Uczyń dla mnie znak - zapowiedź pomyślności, ażeby ci, którzy mnie nienawidzą, ujrzeli ze wstydem, żeś Ty, Panie, mi pomógł i pocieszył mnie.

87 ¹ Synów Koracha. Psalm. Pieśń. Budowla Jego jest na świętych górach: ² Pan miłuje bramy Syjonu bardziej niż wszystkie namioty Jakuba. ³ Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie, o miasto Boże! ⁴ Wymienię Rahab i Babel wśród tych, co mnie znają; oto Filistyni i Tyr razem z Kusz [powiedzą]: Ten [i ten] się tam urodził. ⁵ O Syjonie zaś będzie się mówić: Każdy na nim się narodził, a Najwyższy sam go umacnia. ⁶ Pan spisując wylicza narody: Ten się tam urodził. ⁷ I oni zaśpiewają jak tancerze: W tobie są wszystkie me źródła.

88 ¹ Pieśń. Psalm. Synów Koracha. Kierownikowi chóru. Według [melodii] Machalat śpiewać. Pieśń pouczająca. Hemana Ezrachity. ² Panie, mój Boże, za dnia wołam, nocą się żalę przed Tobą. ³ Niech dojdzie do Ciebie moja modlitwa, nakłoń swego ucha na moje wołanie! ⁴ Bo dusza moja jest nasycona nieszczęściami, a życie moje zbliża się do Szeolu. ⁵ Zaliczają mnie do tych, co schodzą do grobu, stałem się podobny do męża bezsilnego. ⁶ Moje posłanie jest między zmarłymi, tak jak zabitych, którzy leżą w grobie, o których już nie pamiętasz, którzy wypadli z Twojej ręki. ⁷ Umieściłeś mię w dole głębokim, w ciemnościach, w przepaści. ⁸ Ciąży nade mną Twoje oburzenie. Sprawiłeś, że wszystkie twe fale mnie dosięgły. ⁹ Oddaliłeś ode mnie moich znajomych, uczyniłeś mnie dla nich ohydnym, jestem zamknięty, bez wyjścia. ¹⁰ Moje oko słabnie od nieszczęścia, codziennie wołam do Ciebie, Panie, do Ciebie ręce wyciągam. ¹¹ Czy dla cieniów czynisz cuda? Czy zmarli wstaną i będą Cię sławić? ¹² Czy to w grobie się opowiada o Twojej łasce, a w Szeolu o Twojej wierności? ¹³ Czy Twoje cuda ukazują się w ciemnościach, a sprawiedliwość Twoja w ziemi zapomnienia? ¹⁴ Ja zaś, o Panie, wołam do Ciebie i rano modlitwa moja niech do Ciebie dotrze. ¹⁵ Czemu odrzucasz mię, Panie, ukrywasz oblicze swoje przede mną? ¹⁶ Ja jestem biedny i od dzieciństwa na progu śmierci, dźwigałem grozę Twoją i mdlałem. ¹⁷ Nade mną przeszły Twe gniewy i zgubiły mnie Twoje groźby. ¹⁸ Otaczają mnie nieustannie jak woda; okrążają mnie wszystkie naraz. ¹⁹ Odsunąłeś ode mnie przyjaciół i towarzyszy: domownikami moimi stały się ciemności.

89 ¹ Pieśń pouczająca. Etana Ezrachity. ² Na wieki będę opiewał łaski Pana, moimi ustami będę głosił Twą wierność przez wszystkie pokolenia, ³ albowiem powiedziałeś: Na wieki ugruntowana jest łaska, utrwaliłeś swoją wierność w niebiosach. ⁴ Zawarłem przymierze z moim wybrańcem; przysiągłem słudze memu, Dawidowi: ⁵ Utrwalę na wieki twoje potomstwo i tron twój utrwalę z pokolenia na pokolenie. ⁶ Niebiosa wysławiają cuda Twoje, Panie, i wierność Twoją w radzie świętych. ⁷ Bo któż na obłokach będzie równy Panu, któż wśród synów Bożych będzie do Pana podobny? ⁸ Bóg w radzie świętych przejmuje bojaźnią, wielki jest i straszny - ponad wszystkich wokół Niego. ⁹ Panie, Boże Zastępów, któż równy jest Tobie? Potężny jesteś, Panie, a wierność Twoja w krąg Ciebie otacza. ¹⁰ Ty ujarzmiasz pyszne morze, Ty poskramiasz jego wzdęte bałwany. ¹¹ Ty podeptałeś Rahaba jak padlinę, rozproszyłeś Twych wrogów możnym Twym ramieniem. ¹² Twoje jest niebo i Twoja jest ziemia; Ty założyłeś świat wraz z tym, co go napełnia; ¹³ Ty stworzyłeś północ i południe; Tabor i Hermon wykrzykują radośnie na cześć Twego imienia. ¹⁴ Ty masz ramię pełne potęgi, mocna jest ręka Twoja i Twoja prawica wzniesiona. ¹⁵ Podstawą Twego tronu sprawiedliwość i prawo; przed Tobą kroczą łaska i wierność. ¹⁶ Szczęśliwy lud, co umie się radować: chodzi, o Panie, w świetle Twego oblicza. ¹⁷ Cieszą się zawsze Twoim imieniem, wywyższa ich Twoja sprawiedliwość. ¹⁸ Bo Ty jesteś blaskiem ich potęgi, a dzięki Twej przychylności moc nasza się wznosi. ¹⁹ Bo puklerz nasz należy do Pana, a król nasz - do Świętego Izraela. ²⁰ Mówiłeś niegdyś w widzeniu do świętych Twoich i powiedziałeś: Włożyłem na głowę mocarza koronę; wyniosłem wybrańca z ludu. ²¹ Znalazłem Dawida, sługę mojego, namaściłem go świętym olejem moim, ²² aby ręka moja zawsze z nim była i umacniało go moje ramię. ²³ Nie zwiedzie go nieprzyjaciel ani nie pognębi go złośnik. ²⁴ Lecz zetrę przed nim jego przeciwników, porażę tych, co go nienawidzą. ²⁵ Z nim moja wierność i łaska; w moim imieniu moc jego się wzniesie. ²⁶ I rękę jego wyciągnę na morze, a prawicę jego na rzeki. ²⁷ On będzie wołał do Mnie: Ty jesteś moim Ojcem, Bogiem moim i Skałą mojego ocalenia. ²⁸ A Ja go ustanowię pierworodnym, największym wśród królów ziemi. ²⁹ Zachowam dla niego łaskawość swą na wieki i wierne będzie moje z nim przymierze. ³⁰ Sprawię, że potomstwo jego będzie wieczne, a jego tron - [trwały] jak dni nieba. ³¹ A jeśli synowie jego porzucą moje prawo i nie będą postępować według mych przykazań, ³² jeżeli naruszą moje ustawy i nie będą pełnili moich rozkazów, ³³ ukarzę rózgą ich przewinienia, a winę ich biczami; ³⁴ lecz nie odejmę mu łaski mojej i nie zawiodę w mojej wierności. ³⁵ Nie zbezczeszczę mojego przymierza ani nie zmienię słowa ust moich. ³⁶ Raz przysiągłem na moją świętość: na pewno nie skłamię Dawidowi. ³⁷ Potomstwo jego trwać będzie wiecznie i tron jego będzie przede Mną jak słońce, ³⁸ jak księżyc, co pozostaje na wieki, a świadek w chmurach jest wierny. ³⁹ A jednak odpędziłeś i odrzuciłeś, rozgniewałeś się na Twego pomazańca. ⁴⁰ Zerwałeś przymierze z Twoim sługą, poniżyłeś w proch jego diadem. ⁴¹ Porozwalałeś wszystkie jego mury, obróciłeś w gruzy jego twierdze. ⁴² Ograbili go wszyscy przechodzący drogą, stał się pośmiewiskiem dla swoich sąsiadów. ⁴³ Podniosłeś prawicę jego nieprzyjaciół; radością napełniłeś wszystkich jego wrogów. ⁴⁴ Także cofnąłeś jego miecz przed napastnikiem, nie pozwoliłeś mu ostać się w walce, ⁴⁵ pozbawiłeś blasku jego berło i wywróciłeś tron jego na ziemię. ⁴⁶ Skróciłeś dni jego młodości, okryłeś go niesławą. ⁴⁷ Jak długo, Panie? Czy zawsze będziesz się ukrywał? Czy Twoje oburzenie będzie płonąć jak ogień? ⁴⁸ Pamiętaj, jak krótkie jest moje życie, jak znikomymi stworzyłeś wszystkich ludzi. ⁴⁹ Czy jest ktoś, kto by żył, a nie zaznał śmierci, kto by życie swe wyrwał spod władzy Szeolu? ⁵⁰ Gdzież są, o Panie, Twoje dawne łaski, które zaprzysiągłeś Dawidowi na swoją wierność? ⁵¹ Pomnij, o Panie, na zniewagę sług Twoich: noszę w mym zanadrzu całą wrogość narodów, ⁵² z jaką ubliżają przeciwnicy Twoi, Panie, z jaką ubliżają krokom Twego pomazańca. ⁵³ Niech będzie błogosławiony Pan na wieki! Amen. Amen.

90 ¹ Błaganie Mojżesza, męża Bożego. Panie, Ty dla nas byłeś ucieczką z pokolenia na pokolenie. ² Zanim góry narodziły się w bólach, nim ziemia i świat powstały, od wieku po wiek Ty jesteś Bogiem. ³ W proch każesz powracać śmiertelnym, i mówisz: Synowie ludzcy, wracajcie! ⁴ Bo tysiąc lat w Twoich oczach jest jak wczorajszy dzień, który minął, niby straż nocna. ⁵ Porywasz ich: stają się jak sen poranny, jak trawa, co rośnie: ⁶ rankiem kwitnie i jest zielona, wieczorem więdnie i usycha. ⁷ Zaiste, Twój gniew nas niszczy, trwoży nas Twe oburzenie. ⁸ Stawiasz przed sobą nasze winy, nasze skryte grzechy w świetle Twojego oblicza. ⁹ Bo wszystkie dni nasze płyną pod Twoim gniewem; kończymy nasze lata jak westchnienie. ¹⁰ Miarą naszych lat jest lat siedemdziesiąt lub, gdy jesteśmy mocni, osiemdziesiąt; a większość z nich to trud i marność: bo szybko mijają, my zaś odlatujemy. ¹¹ Któż potrafi zważyć ogrom Twojego gniewu i kto może doświadczyć mocy Twego oburzenia? ¹² Naucz nas liczyć dni nasze, abyśmy osiągnęli mądrość serca. ¹³ Powróć, o Panie, dokądże jeszcze ... ? I bądź litościwy dla sług Twoich! ¹⁴ Nasyć nas z rana swoją łaskawością, abyśmy przez wszystkie dni nasze mogli się radować i cieszyć. ¹⁵ Daj radość według [miary] dni, w których nas przygniotłeś, i lat, w których zaznaliśmy niedoli. ¹⁶ Niech sługom Twoim ukaże się Twe dzieło, a chwała Twoja nad ich synami! ¹⁷ A dobroć Pana Boga naszego niech będzie nad nami! I wspieraj pracę rąk naszych, wspieraj dzieło rąk naszych!

91 ¹ Kto przebywa w pieczy Najwyższego i w cieniu Wszechmocnego mieszka, ² mówi do Pana: Ucieczko moja i Twierdzo, mój Boże, któremu ufam. ³ Bo On sam cię wyzwoli z sideł myśliwego i od zgubnego słowa. ⁴ Okryje cię swymi piórami i schronisz się pod Jego skrzydła: Jego wierność to puklerz i tarcza. ⁵ W nocy nie ulękniesz się strachu ani za dnia - lecącej strzały, ⁶ ani zarazy, co idzie w mroku, ni moru, co niszczy w południe. ⁷ Choć tysiąc padnie u twego boku, a dziesięć tysięcy po twojej prawicy: ciebie to nie spotka. ⁸ Ty ujrzysz na własne oczy: będziesz widział odpłatę daną grzesznikom. ⁹ Albowiem Pan jest twoją ucieczką, jako obrońcę wziąłeś sobie Najwyższego. ¹⁰ Niedola nie przystąpi do ciebie, a cios nie spotka twojego namiotu, ¹¹ bo swoim aniołom dał rozkaz o tobie, aby cię strzegli na wszystkich twych drogach. ¹² Na rękach będą cię nosili, abyś nie uraził swej stopy o kamień. ¹³ Będziesz stąpał po wężach i żmijach, a lwa i smoka będziesz mógł podeptać. ¹⁴ Ja go wybawię, bo przylgnął do Mnie; osłonię go, bo uznał moje imię. ¹⁵ Będzie Mnie wzywał, a Ja go wysłucham i będę z nim w utrapieniu, wyzwolę go i sławą obdarzę. ¹⁶ Nasycę go długim życiem i ukażę mu moje zbawienie.

92 ¹ Psalm. Pieśń. Na dzień szabatu. ² Dobrze jest dziękować Panu i śpiewać imieniu Twemu, o Najwyższy: ³ głosić z rana Twoją łaskawość, a wierność Twoją nocami, ⁴ na harfie dziesięciostrunnej i lirze i pieśnią przy dźwiękach cytry. ⁵ Bo rozradowałeś mnie, Panie, Twoimi czynami, cieszę się dziełami rąk Twoich. ⁶ Jakże wielkie są dzieła Twe, Panie, bardzo głębokie Twe myśli! ⁷ Człowiek nierozumny ich nie zna, a głupiec ich nie pojmuje. ⁸ Chociaż występni plenią się jak zielsko i złoczyńcy jaśnieją przepychem, i tak [idą] na wieczną zagładę. ⁹ Ty zaś, o Panie, na wieki jesteś wywyższony. ¹⁰ Bo oto wrogowie Twoi, Panie, bo oto wrogowie Twoi poginą, rozproszą się wszyscy złoczyńcy. ¹¹ Wywyższyłeś mój róg jak u bawołu, skropiłeś mnie świeżym olejkiem. ¹² Oko moje patrzy na nieprzyjaciół, tych, co powstają na mnie. Słuchają moje uszy moich przeciwników. ¹³ Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, rozrośnie się jak cedr na Libanie. ¹⁴ Zasadzeni w domu Pańskim rozkwitną na dziedzińcach naszego Boga. ¹⁵ Wydadzą owoc nawet i w starości, pełni soków i zawsze żywotni, ¹⁶ aby świadczyć, że Pan jest sprawiedliwy, moja Skała, nie ma w Nim nieprawości.

93 ¹ Pan króluje, oblókł się w majestat, Pan przywdział potęgę i nią się przepasał: tak utwierdził świat, że się nie zachwieje. ² Twój tron niewzruszony od wieczności, Ty jesteś od wieków, o Boże. ³ Podnoszą rzeki, o Panie, rzeki swój głos podnoszą, rzeki swój szum podnoszą. ⁴ Ponad szum wód rozległych, ponad potęgę morskiej kipieli potężny jest Pan na wysokościach. ⁵ Świadectwa Twoje są bardzo godne wiary; domowi Twojemu przystoi świętość po wszystkie dni, o Panie!

94 ¹ Boże, Mścicielu, Panie, Boże, Mścicielu, ukaż się! ² Powstań Ty, który sądzisz ziemię, daj pysznym odpłatę! ³ Jak długo występni, o Panie, jak długo będą się chełpić występni, ⁴ będą pleść i gadać bezczelnie, i chwalić się będą wszyscy złoczyńcy? ⁵ Lud Twój, o Panie, depczą i uciskają Twoje dziedzictwo, ⁶ mordują wdowę i przychodnia i zabijają sieroty. ⁷ A mówią: Pan nie widzi, nie dostrzega [tego] Bóg Jakuba. ⁸ Pomnijcie, głupcy w narodzie! Kiedy zmądrzejecie, bezrozumni? ⁹ Nie ma usłyszeć Ten, który ucho wszczepił, nie ma widzieć Ten, co utworzył oko, ¹⁰ czy nie ma karać Ten, co strofuje ludy, Ten, który ludzi naucza mądrości? ¹¹ Pan zna myśli ludzkie: że są one marnością. ¹² Szczęśliwy mąż, którego Ty wychowujesz, o Panie, i prawem Twoim pouczasz, ¹³ by dać mu odpocząć w dniach nieszczęśliwych, nim grób wykopią dla występnego. ¹⁴ Pan bowiem nie odpycha swego ludu i nie porzuca swojego dziedzictwa; ¹⁵ lecz wyrok powróci do sprawiedliwości, za nią [pójdą] wszyscy, co są prawego serca. ¹⁶ Kto wystąpi w mojej obronie przeciw niegodziwcom? Kto mię zasłoni od złoczyńców? ¹⁷ Gdyby Pan mi nie udzielił pomocy, wnet by moja dusza zamieszkała [w kraju] milczenia. ¹⁸ A kiedy myślę: Moja noga się chwieje, wtedy mnie wspiera Twoja łaska, Panie! ¹⁹ Gdy się w moim sercu mnożą niepokoje, Twoje pociechy mnie orzeźwiają. ²⁰ Co z Tobą ma wspólnego nieprawy trybunał, który sprowadza nieszczęście wbrew Prawu? ²¹ Choć czyhają na życie sprawiedliwego, chociaż potępiają krew niewinną: ²² na pewno Pan będzie mi obroną, a Bóg mój skałą ucieczki. ²³ A tamtym za ich niegodziwość zapłaci; i zgubi ich własna złośliwość, nasz Pan Bóg ich zgubi.

95 ¹ Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, wznośmy okrzyki na cześć Skały naszego zbawienia: ² przystąpmy z dziękczynieniem przed Jego oblicze, radośnie śpiewajmy Mu pieśni! ³ Albowiem Pan jest wielkim Bogiem i wielkim Królem ponad wszystkimi bogami: ⁴ głębiny ziemi są w Jego ręku i szczyty gór należą do Niego. ⁵ Morze jest Jego własnością: bo On sam je uczynił, i stały ląd ukształtowały Jego ręce. ⁶ Wejdźcie, uwielbiajmy, padnijmy na twarze i zegnijmy kolana przed Panem, który nas stworzył. ⁷ Albowiem On jest naszym Bogiem, a my ludem Jego pastwiska i owcami w Jego ręku. Obyście usłyszeli dzisiaj głos Jego: ⁸ Nie zatwardzajcie serc waszych jak w Meriba, jak na pustyni w dniu Massa, ⁹ gdzie Mnie wasi przodkowie wystawiali na próbę i doświadczali Mię, choć dzieło moje widzieli. ¹⁰ Tamto pokolenie budziło we Mnie wstręt przez lat czterdzieści, i powiedziałem: Są oni ludem o sercu zbłąkanym i moich dróg nie znają. ¹¹ Przeto przysiągłem w moim gniewie: Nie wejdą do [miejsca] mego odpoczynku.

96 ¹ Śpwiewajcie Panu pieśń nową, śpiewajcie Panu, wszystkie krainy! ² Śpiewajcie Panu, błogosławcie Jego imię, z dnia na dzień głoście Jego zbawienie! ³ Rozgłaszajcie Jego chwałę wśród narodów, Jego cuda - wśród wszystkich ludów! ⁴ Bo wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, wzbudza On większy lęk niż wszyscy bogowie. ⁵ Bo wszyscy bogowie pogan to ułuda, a Pan uczynił niebiosa. ⁶ Przed Nim kroczą majestat i piękno, potęga i jasność w Jego przybytku. ⁷ Oddajcie Panu, rodziny narodów, oddajcie Panu chwałę i [uznajcie] potęgę; ⁸ oddajcie Panu chwałę Jego imienia! Nieście ofiary i wchodźcie do Jego przedsieni, ⁹ oddajcie pokłon odziani w święte szaty! Zadrżyj, cała ziemio, przed Jego obliczem! ¹⁰ Mówcie wśród pogan: Pan jest królem. Umocnił świat, by się nie poruszył: ze słusznością wymierza ludom sprawiedliwość. ¹¹ Niech się cieszy niebo i ziemia raduje; niech szumi morze i to, co je napełnia; ¹² niech się weselą pola i wszystko, co jest na nich, niech się także radują wszystkie drzewa leśne ¹³ przed obliczem Pana, bo nadchodzi, bo nadchodzi, aby sądzić ziemię. On będzie sądził świat sprawiedliwie, z wiernością swą - narody.

97 ¹ Pan króluje: wesel się, ziemio, radujcie się, mnogie wyspy! ² Obłok i ciemność wokoło Niego, sprawiedliwość i prawo podstawą Jego tronu. ³ Ogień idzie przed Jego obliczem i pożera dokoła Jego nieprzyjaciół. ⁴ Jego błyskawice świat rozświecają, a ziemia patrzy i drży. ⁵ Góry topnieją jak wosk przed obliczem Pana, przed obliczem Władcy wszystkiej ziemi. ⁶ Niebiosa głoszą Jego sprawiedliwość, a wszystkie ludy widzą Jego chwałę. ⁷ Muszą się wstydzić wszyscy, którzy czczą posągi i chlubią się bożkami; wszyscy bogowie hołd Mu oddają. ⁸ Słyszy o tym i cieszy się Syjon i radują się córki Judy z Twoich wyroków, o Panie! ⁹ Tyś bowiem, Panie, wywyższony - ponad całą ziemię i niezmiernie wzniosły pośród wszystkich bogów. ¹⁰ Pan miłuje tych, co zła nienawidzą, On strzeże życia swoich świętych, wyrywa ich z ręki grzeszników. ¹¹ Światło wschodzi dla sprawiedliwego i radość dla ludzi prawego serca. ¹² Sprawiedliwi, weselcie się w Panu i wysławiajcie Jego święte imię!

98 ¹ Psalm. Śpiewajcie Panu pieśń nową, albowiem cuda uczynił. Zwycięstwo zgotowała Mu Jego prawica i święte ramię Jego. ² Pan okazał swoje zbawienie: na oczach narodów objawił swą sprawiedliwość. ³ Wspomniał na dobroć i na wierność swoją wobec domu Izraela. Ujrzały wszystkie krańce ziemi zbawienie Boga naszego. ⁴ Radośnie wykrzykuj na cześć Pana, cała ziemio, cieszcie się i weselcie, i grajcie! ⁵ Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry, przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy, ⁶ przy trąbach i dźwięku rogu: radujcie się wobec Pana, Króla! ⁷ Niech szumi morze i to, co je napełnia, świat i jego mieszkańcy! ⁸ Niech rzeki klaszczą w dłonie, niech góry razem wołają radośnie ⁹ przed obliczem Pana, bo nadchodzi, bo nadchodzi sądzić ziemię. On będzie sądził świat sprawiedliwie i według słuszności - ludy.

99 ¹ Pan króluje: drżą narody; zasiada na cherubach: a ziemia się trzęsie. ² Wielki jest Pan na Syjonie i wyniesiony ponad wszystkie ludy. ³ Niech wielbią imię Twoje wielkie i straszliwe: ono jest święte. ⁴ Królem jest Potężny, co kocha sprawiedliwość. Ty ustanowiłeś to, co jest słuszne, prawo i sprawiedliwość w Jakubie Ty ustanowiłeś. ⁵ Wysławiajcie Pana, Boga naszego, oddajcie pokłon u podnóżka stóp Jego: On jest święty. ⁶ Wśród Jego kapłanów są Mojżesz i Aaron, i Samuel wśród tych, co wzywali Jego imienia: wzywali Pana, On ich wysłuchiwał. ⁷ Przemawiał do nich w słupie obłoku: słyszeli Jego zlecenia i przykazania, które im nadał; ⁸ Panie, Boże nasz, Ty ich wysłuchiwałeś, byłeś dla nich Bogiem przebaczającym, ale brałeś odwet za ich występki. ⁹ Wysławiajcie Pana, Boga naszego, oddajcie pokłon przed świętą Jego górą: bo Pan, Bóg nasz, jest święty.

100 ¹ Psalm. Dziękczynienie. Wykrzykujcie na cześć Pana, wszystkie ziemie; ² służcie Panu z weselem! Wśród okrzyków radości stawajcie przed Nim! ³ Wiedzcie, że Pan jest Bogiem: On sam nas stworzył, my Jego własnością, jesteśmy Jego ludem, owcami Jego pastwiska. ⁴ Wstępujcie w Jego bramy wśród dziękczynienia, wśród hymnów w Jego przedsionki; chwalcie Go i błogosławcie Jego imię! ⁵ Albowiem dobry jest Pan, łaskawość Jego trwa na wieki, a wierność Jego przez pokolenia.

101 ¹ Dawidowy. Psalm. Chcę opiewać sprawiedliwość i łaskę; chcę śpiewać Tobie, o Panie! ² Kroczyć będę drogą nieskalaną: Kiedyż do mnie przybędziesz? Będę postępował według niewinności mego serca pośrodku mojego domu. ³ Nie będę zwracał oczu ku sprawie niegodziwej; w nienawiści mam przestępstwa: nie przylgną one do mnie. ⁴ Serce przewrotne będzie ode mnie z daleka; tego, co jest złe, nawet znać nie chcę. ⁵ Chcę zgładzić takiego, co skrycie uwłacza bliźniemu. Kto oczy ma pyszne i serce nadęte - tego nie zniosę. ⁶ Oczy kieruję na wiernych w kraju, ażeby ze mną mieszkali. Ten, który chodzi drogą nieskalaną, będzie mi usługiwał. ⁷ Nie będzie mieszkał w moim domu ten, kto podstęp knuje. Ten, który kłamstwa rozgłasza, nie ostoi się przed mymi oczami. ⁸ Każdego dnia będę tępił wszystkich grzeszników ziemi, aby wygubić w mieście Pańskim wszystkich złoczyńców.

102 ¹ Modlitwa trapionego, który znękany wypowiada przed Panem swą udrękę. ² Panie, słuchaj modlitwy mojej, a wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie! ³ Nie kryj przede mną swego oblicza w dniu utrapienia mojego! Nakłoń ku mnie Twego ucha: w dniu, w którym Cię wołam, szybko mnie wysłuchaj! ⁴ Dni bowiem moje jak dym znikają, a kości moje płoną jak w ogniu. ⁵ Moje serce wysycha spalone jak trawa, zapominam nawet o spożyciu chleba. ⁶ Od głosu mojego jęku moje kości przywarły do skóry. ⁷ Jestem podobny do kawki na pustyni, stałem się jak sowa w ruinach. ⁸ Czuwam i jestem jak ptak samotny na dachu. ⁹ Każdego dnia znieważają mnie moi wrogowie, srożąc się na mnie przeklinają moim imieniem. ¹⁰ Albowiem jak chleb jadam popiół i z płaczem mieszam mój napój, ¹¹ na skutek oburzenia Twego i zapalczywości, boś Ty mnie podniósł i obalił. ¹² Dni moje są podobne do wydłużonego cienia, a ja usycham jak trawa. ¹³ Ty zaś, o Panie, na wieki zasiadasz na tronie, a imię Twoje [trwa] przez wszystkie pokolenia. ¹⁴ Powstaniesz i okażesz litość Syjonowi, bo czas już, byś się nad nim zmiłował, <bo nadeszła godzina>. ¹⁵ Twoi bowiem słudzy miłują jego kamienie i użalają się nad jego gruzami. ¹⁶ Narody będą się bały imienia Pańskiego, i wszyscy królowie ziemi - Twej chwały, ¹⁷ bo Pan odbuduje Syjon i ukaże się w swej chwale, ¹⁸ przychyli się ku modlitwie opuszczonych i nie odrzuci ich modłów. ¹⁹ Należy to spisać dla pokolenia, co przyjdzie, a lud, który zostanie stworzony, niech wychwala Pana! ²⁰ Bo Pan wejrzał z wysokiego przybytku swojego, popatrzył z nieba na ziemię, ²¹ aby usłyszeć jęki pojmanych, aby skazanych na śmierć uwolnić, ²² by imię Pańskie głoszono na Syjonie i Jego chwałę w Jeruzalem, ²³ kiedy zgromadzą się razem narody i królestwa, by służyć Panu. ²⁴ Siła moja w drodze ustała, dni moje uległy skróceniu. ²⁵ Mówię: Boże mój, nie zabieraj mnie w połowie moich dni: Twoje lata trwają poprzez wszystkie pokolenia. ²⁶ Ty niegdyś założyłeś ziemię i niebo jest dziełem rąk Twoich. ²⁷ Przeminą one, Ty zaś pozostaniesz. I całe one jak szata się zestarzeją: Ty zmieniasz je jak odzienie i ulegają zmianie, ²⁸ Ty zaś jesteś zawsze ten sam i lata Twoje nie mają końca. ²⁹ Synowie Twoich sług będą mogli osiąść na stałe i potomstwo ich będzie trwało wobec Ciebie.

103 ¹ Dawidowy. Błogosław, duszo moja, Pana, i całe moje wnętrze - święte imię Jego! ² Błogosław, duszo moja, Pana, i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach! ³ On odpuszcza wszystkie twoje winy, On leczy wszystkie twe niemoce, ⁴ On życie twoje wybawia od zguby, On wieńczy cię łaską i zmiłowaniem, ⁵ On twoje dni nasyca dobrami: odnawia się młodość twoja jak orła. ⁶ Pan czyni dzieła sprawiedliwe, bierze w opiekę wszystkich uciśnionych. ⁷ Drogi swoje objawił Mojżeszowi, dzieła swoje synom Izraela. ⁸ Miłosierny jest Pan i łaskawy, nieskory do gniewu i bardzo łagodny. ⁹ Nie wiedzie sporu do końca i nie płonie gniewem na wieki. ¹⁰ Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani według win naszych nam nie odpłaca. ¹¹ Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią, tak można jest Jego łaskawość dla tych, co się Go boją. ¹² Jak jest odległy wschód od zachodu, tak daleko odsuwa od nas nasze występki. ¹³ Jak się lituje ojciec nad synami, tak Pan się lituje nad tymi, co się Go boją. ¹⁴ Wie On, z czego jesteśmy utworzeni, pamięta, że jesteśmy prochem. ¹⁵ Dni człowieka są jak trawa; kwitnie jak kwiat na polu: ¹⁶ ledwie muśnie go wiatr, a już go nie ma, i miejsce, gdzie był, już go nie poznaje. ¹⁷ A łaskawość Pańska na wieki wobec Jego czcicieli, a Jego sprawiedliwość nad synami synów, ¹⁸ nad tymi, którzy strzegą Jego przymierza i pamiętają, by pełnić Jego przykazania. ¹⁹ Pan w niebie tron swój ustawił, a swoim panowaniem obejmuje wszechświat. ²⁰ Błogosławcie Pana, wszyscy Jego aniołowie, pełni mocy bohaterowie, wykonujący Jego rozkazy, <by słuchać głosu Jego słowa>. ²¹ Błogosławcie Pana, wszystkie Jego zastępy, słudzy Jego, pełniący Jego wolę! ²² Błogosławcie Pana, wszystkie Jego dzieła, na każdym miejscu Jego panowania: błogosław, duszo moja, Pana!

104 ¹ Błogosław, duszo moja, Pana! O Boże mój, Panie, jesteś bardzo wielki! Odziany we wspaniałość i majestat, ² światłem okryty jak płaszczem. Rozpostarłeś niebo jak namiot, ³ wzniosłeś swe komnaty nad wodami. Za rydwan masz obłoki, przechadzasz się na skrzydłach wiatru. ⁴ Jako swych posłów używasz wichry, jako sługi - ogień i płomienie. ⁵ Umocniłeś ziemię w jej podstawach: na wieki wieków się nie zachwieje. ⁶ Jak szatą okryłeś ją Wielką Otchłanią, stanęły wody ponad górami. ⁷ Musiały uciekać wobec Twej groźby, na głos Twego grzmotu popadły w przerażenie. ⁸ Wzniosły się na góry, opadły na doliny, na miejsce, któreś im naznaczył. ⁹ Zakreśliłeś granicę, której nie przekraczają, nigdy nie wrócą, by zalać ziemię. ¹⁰ Ty zdroje kierujesz do strumieni, co pośród gór się sączą: ¹¹ poją one wszelkie zwierzęta polne, [tam] dzikie osły gaszą swe pragnienie; ¹² nad nimi mieszka ptactwo powietrzne, spomiędzy gałęzi głos swój wydaje. ¹³ Z Twoich komnat nawadniasz góry, aby owocem Twych dzieł nasycić ziemię. ¹⁴ Każesz rosnąć trawie dla bydła i roślinom, by człowiekowi służyły, aby z roli dobywał chleb ¹⁵ i wino, co rozwesela serce ludzkie, by rozpogadzać twarze oliwą, by serce ludzkie chleb krzepił. ¹⁶ Drzewa Pana mają wody do syta, cedry Libanu, które zasadził. ¹⁷ Tam ptactwo zakłada gniazda, na cyprysach są domy bocianów. ¹⁸ Wysokie góry dla kozic, a skały są kryjówką dla borsuków. ¹⁹ Tyś stworzył księżyc, aby czas wskazywał; słońce poznało swój zachód. ²⁰ Mrok sprowadzasz i noc nastaje, w niej krąży wszelki zwierz leśny. ²¹ Lwiątka ryczą za łupem, domagają się żeru od Boga. ²² Gdy słońce wzejdzie, wracają i kładą się w swych legowiskach. ²³ Człowiek wychodzi do swojej pracy, do trudu swojego aż do wieczora. ²⁴ Jak liczne są dzieła Twoje, Panie! Ty wszystko mądrze uczyniłeś: ziemia jest pełna Twych stworzeń. ²⁵ Oto morze wielkie, długie i szerokie, a w nim jest bez liku żyjątek i zwierząt wielkich i małych. ²⁶ Tamtędy wędrują okręty, i Lewiatan, którego stworzyłeś na to, aby w nim igrał. ²⁷ Wszystko to czeka na Ciebie, byś dał im pokarm w swym czasie. ²⁸ Gdy im udzielasz, zbierają; gdy rękę swą otwierasz, sycą się dobrami. ²⁹ Gdy skryjesz swe oblicze, wpadają w niepokój; gdy im oddech odbierasz, marnieją i powracają do swojego prochu. ³⁰ Stwarzasz je, gdy ślesz swego Ducha i odnawiasz oblicze ziemi. ³¹ Niech chwała Pana trwa na wieki: niech Pan się raduje z dzieł swoich. ³² Na ziemię patrzy, a ona drży; dotyka gór, a one dymią. ³³ Póki mego życia, chcę śpiewać Panu i grać mojemu Bogu, póki mi życia starczy. ³⁴ Niech miła Mu będzie pieśń moja, będę radował się w Panu. ³⁵ Niech znikną z ziemi grzesznicy i niech już nie będzie występnych! Błogosław, duszo moja, Pana! Alleluja.

105 ¹ Sławcie Pana, wzywajcie Jego imienia, głoście dzieła Jego wśród narodów! ² Śpiewajcie Mu i grajcie Mu, rozpowiadajcie wszystkie Jego cuda! ³ Szczyćcie się Jego świętym imieniem; niech się weseli serce szukających Pana! ⁴ Rozmyślajcie o Panu i Jego potędze, szukajcie zawsze Jego oblicza! ⁵ Pamiętajcie o cudach, które On zdziałał, o Jego znakach i sądach ust Jego, ⁶ potomstwo Abrahama, Jego słudzy, synowie Jakuba, Jego wybrańcy. ⁷ On, Jahwe, jest naszym Bogiem: Jego wyroki obejmują świat cały. ⁸ Na wieki pamięta o swoim przymierzu, obietnicę dał dla tysiąca pokoleń. ⁹ Zawarł je z Abrahamem i przysięgę dał Izaakowi, ¹⁰ ustanowił dla Jakuba jako prawo, dla Izraela jako wieczne przymierze, ¹¹ mówiąc: Dam tobie ziemię Kanaan na waszą własność dziedziczną. ¹² Kiedy ich było niewielu, nieliczni i obcy w niej, ¹³ i wędrowali od szczepu do szczepu, z jednego królestwa do drugiego ludu, ¹⁴ nikomu nie pozwolił ich uciskać i z ich powodu karał królów: ¹⁵ Nie dotykajcie moich pomazańców i prorokom moim nie czyńcie krzywdy! ¹⁶ Potem przywołał głód na ziemię i odebrał cały zapas chleba. ¹⁷ Wysłał przed nimi człowieka: Józefa sprzedano jako niewolnika. ¹⁸ Kajdanami ścisnęli jego nogi, w żelazo zakuli jego szyję, ¹⁹ aż się spełniła jego przepowiednia i słowo Pańskie dało mu świadectwo. ²⁰ Posłał król, by uwolnić go, i władca ludów, aby go wyzwolić. ²¹ Ustanowił go panem nad swoim domem i władcą nad całą swoją posiadłością, ²² by według swej myśli pouczał jego dostojników a jego starszyznę uczył mądrości. ²³ Wówczas Izrael wkroczył do Egiptu, Jakub był gościem w kraju Chama. ²⁴ Licznie rozmnożył swój naród, uczynił go mocniejszym od jego wrogów. ²⁵ Ich to serce odmienił, ażeby znienawidzili lud Jego i wobec Jego sług postępowali zdradziecko. ²⁶ Wtedy posłał sługę swojego, Mojżesza, i Aarona, którego sobie wybrał. ²⁷ Oni okazali w Egipcie Jego znaki i cuda w krainie Chama. ²⁸ Zesłał ciemności i nastał mrok, lecz nie przestrzegali słów Jego. ²⁹ W krew zamienił ich wody i pozabijał ich ryby. ³⁰ Od żab się zaroiła ich ziemia, [nawet] w komnatach ich królów. ³¹ Rzekł, i robactwo się zjawiło, komary w całym ich kraju. ³² Zesłał im grad zamiast deszczu i ogień palący na ich ziemię. ³³ Poraził im winorośle i figowce i drzewa połamał w ich kraju. ³⁴ Rzekł, i nadciągnęła szarańcza, niezliczone mnóstwo świerszczy. ³⁵ Pożarły one całą trawę w ich kraju i zjadły płody na ich roli. ³⁶ Pobił wszystkich pierworodnych w ich ziemi, pierwociny całej ich siły. ³⁷ A tamtych wyprowadził ze srebrem i złotem i nie było słabego w Jego pokoleniach. ³⁸ Egipcjanie byli radzi z ich wyjścia, bo lęk ich ogarnął przed nimi. ³⁹ Chmurę rozpostarł jako osłonę i ogień, by świecił wśród nocy. ⁴⁰ Prosili i przywiódł przepiórki, i nasycił ich chlebem z nieba. ⁴¹ Rozdarł skałę i spłynęła woda, popłynęła w pustyni jak rzeka. ⁴² Pamiętał bowiem o swym świętym słowie, [danym] Abrahamowi, słudze swojemu. ⁴³ I wyprowadził lud swój wśród radości, wśród wesela - swoich wybranych. ⁴⁴ I darował im ziemie narodów, i zawładnęli owocem pracy ludów, ⁴⁵ by strzegli Jego przykazań i prawa zachowywali. Alleluja.

106 ¹ Alleluja. Chwalcie Pana, bo dobry, bo na wieki Jego łaskawość. ² Któż opowie dzieła potęgi Pana, ogłosi wszystkie Jego pochwały? ³ Szczęśliwi, którzy strzegą przykazań, w każdym czasie czynią to, co sprawiedliwe. ⁴ Pamiętaj o nas, Panie, gdyż masz upodobanie w swym ludzie. Przyjdź nam z pomocą, ⁵ abyśmy ujrzeli szczęście Twych wybranych, radowali się radością Twojego ludu, chlubili się razem z Twoim dziedzictwem. ⁶ Zgrzeszyliśmy, wraz z naszymi przodkami, popełniliśmy nieprawość, żyliśmy występnie. ⁷ Ojcowie nasi w Egipcie nie pojęli Twych cudów, nie pamiętali ogromu łask Twoich, lecz zbuntowali się przeciw Najwyższemu nad Morzem Czerwonym. ⁸ Ale ocalił ich przez wzgląd na swoje imię, aby objawić swoją potęgę. ⁹ Zgromił Morze Czerwone i wyschło, i poprowadził ich przez fale jakby przez pustynię. ¹⁰ I ocalił ich z ręki ciemięzcy, i z ręki przeciwnika uwolnił. ¹¹ Wody pokryły ich wrogów: ani jeden z nich nie pozostał. ¹² Słowom więc Jego uwierzyli i śpiewali Jemu pochwały. ¹³ Szybko o dziełach Jego zapomnieli: na Jego radę nie czekali. ¹⁴ Pałali żądzą na pustyni, na próbę wystawiali Boga na odludziu. ¹⁵ Uczynił zadość ich żądaniu, lecz zesłał na nich zarazę. ¹⁶ Zazdrościli Mojżeszowi w obozie, Aaronowi, świętemu Pańskiemu. ¹⁷ Otwarła się ziemia i połknęła Datana, i nakryła zgraje Abirama. ¹⁸ I ogień zapłonął przeciw ich zgrai, i płomień spalił bezecnych. ¹⁹ U stóp Horebu zrobili cielca i oddawali pokłon ulanemu posągowi. ²⁰ Zamienili swą Chwałę na wizerunek cielca jedzącego siano. ²¹ Zapomnieli o Bogu, który ich ocalił, który wielkich rzeczy dokonał w Egipcie, ²² dziwów - w krainie Chama, zdumiewających - nad Morzem Czerwonym. ²³ Postanowił ich zatem wytracić, gdyby nie Mojżesz, Jego wybraniec: on wstawił się do Niego, aby gniew Jego odwrócić, by ich nie wyniszczył. ²⁴ I wzgardzili wspaniałą ziemią, nie uwierzyli Jego słowu. ²⁵ Ale szemrali w swoich namiotach, nie słuchali głosu Pańskiego. ²⁶ I przysiągł im z ręką podniesioną, że powali ich na pustyni, ²⁷ że ich potomstwo rozproszy wśród ludów, że ich rozsypie po krajach. ²⁸ Potem przystali do Baal-Peora, spożywali z ofiar dla [bogów] umarłych. ²⁹ Drażnili Go swymi postępkami i spadła na nich plaga. ³⁰ Lecz powstał Pinchas, odbył sąd i zaraza ustąpiła. ³¹ Uznano mu to za czyn sprawiedliwy z pokolenia na pokolenie, na zawsze. ³² Rozdrażnili Go znowu przy wodach Meriba; przez nich nieszczęście spotkało Mojżesza, ³³ bo rozgoryczyli jego ducha i nierozważnie powiedział swymi wargami. ³⁴ Nie wytracili narodów, jak im to Pan nakazał. ³⁵ Lecz się zmieszali z poganami i nauczyli się ich uczynków; ³⁶ poczęli czcić ich bałwany, które się stały dla nich pułapką. ³⁷ I składali w ofierze swych synów i swoje córki złym duchom. ³⁸ I krew niewinną przelali: <krew synów swoich i córek, które złożyli w ofierze posągom kananejskim>. I ziemia krwią się skalała, ³⁹ a oni się splamili swoimi czynami i swoimi występkami dopuścili się wiarołomstwa. ⁴⁰ Gniew Pana zapłonął przeciw Jego ludowi, tak iż poczuł wstręt do swego dziedzictwa. ⁴¹ I wydał ich w ręce pogan, a zapanowali nad nimi ich przeciwnicy. ⁴² Ich wrogowie znęcali się nad nimi; pod ręką ich doznawali ucisku. ⁴³ Wielokrotnie ich uwalniał, oni zaś sprzeciwiali się Jego planom, ginęli zatem przez swe nieprawości. ⁴⁴ Lecz wejrzał na ich utrapienie, gdy wysłuchiwał ich błagań. ⁴⁵ I wspomniał dla ich dobra na swoje przymierze i pożałował [ich] w swej wielkiej łaskawości. ⁴⁶ I wzbudził dla nich litość u wszystkich, co ich uprowadzili w niewolę. ⁴⁷ Ratuj nas, Panie, Boże nasz, zgromadź spośród narodów, abyśmy wielbili święte imię Twoje i dumni byli z Twej chwały. ⁴⁸ Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków na wieki! A cały lud niech powie: Amen! Alleluja!

107 ¹ Wysławiajcie Pana, bo dobry, bo na wieki Jego łaskawość. ² Niechaj to mówią odkupieni przez Pana, ci, których wybawił z rąk przeciwnika ³ i których zgromadził z obcych krajów, ze wschodu i zachodu, z północy i południa. ⁴ Błądzili na pustyni, na odludziu: do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi. ⁵ Cierpieli głód i pragnienie, i ustawało w nich życie. ⁶ W swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi. ⁷ I powiódł ich prostą drogą, tak że doszli do miasta zamieszkałego. ⁸ Niech dzięki czynią Panu za Jego miłosierdzie, za Jego cuda dla synów ludzkich, ⁹ bo nasycił tego, który jest zgłodniały, i łaknącego napełnił dobrami. ¹⁰ Siedzieli w ciemnościach i mroku, uwięzieni nędzą i żelazem, ¹¹ gdyż bunt podnieśli przeciw słowom Bożym i pogardzili zamysłem Najwyższego. ¹² Trudami przygiął ich serca: chwiali się, lecz nikt im nie pomógł. ¹³ I w swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi. ¹⁴ I wyprowadził ich z ciemności i mroku, a ich kajdany pokruszył. ¹⁵ Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich, ¹⁶ gdyż bramy spiżowe wyłamał i skruszył żelazne wrzeciądze. ¹⁷ Chorowali na skutek swoich grzesznych czynów i nędzę cierpieli przez swoje występki; ¹⁸ obrzydło im całe jedzenie i byli bliscy bram śmierci. ¹⁹ W swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi. ²⁰ Posłał swe słowo, aby ich uleczyć i wyrwać z zagłady ich życie. ²¹ Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich! ²² I niech składają ofiary dziękczynne, niech głoszą z radością Jego dzieła! ²³ Ci, którzy na statkach ruszyli na morze, aby uprawiać handel na ogromnych wodach, ²⁴ ci widzieli działa Pana i Jego cuda wśród głębiny. ²⁵ Powiedział On i wzbudził wicher burzliwy, i spiętrzył jego fale. ²⁶ Wznosili się aż pod niebo, spadali aż do głębi; ich dusza truchlała w nieszczęściu. ²⁷ Zataczali się i chwiali jak pijani, cała ich mądrość zawiodła. ²⁸ I w swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi. ²⁹ Zamienił burzę w wietrzyk łagodny, a fale morskie umilkły. ³⁰ Radowali się z tego, że nastała cisza, i że On przywiódł ich do upragnionej przystani. ³¹ Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich! ³² I niech Go sławią w zgromadzeniu ludu i na radzie starców niechaj Go chwalą! ³³ Rzeki zamienia On w pustynię, oazy na ziemię spragnioną, ³⁴ ziemię żyzną na słony ugór skutkiem niegodziwości jej mieszkańców. ³⁵ Pustynię zamienił w zbiornik wody, a ziemię suchą w oazę. ³⁶ I tam osiedlił zgłodniałych, i założyli miasta zamieszkałe. ³⁷ Obsiali pola, zasadzili winnice i zyskali zbiory owoców. ³⁸ Pobłogosławił im, a bardzo się rozmnożyli, i dał im bydła niemało. ³⁹ Potem zmalała ich liczba i podupadli pod naciskiem niedoli i utrapienia. ⁴⁰ Lecz Ten, który wylewa wzgardę na władców i każe im błądzić przez puste bezdroża, ⁴¹ podniósł nędzarza z niedoli, rozmnożył rodziny jak trzody. ⁴² Pobożni widzą to i radują się, a wszelka niegodziwość musi zamknąć swe usta. ⁴³ Kto mądry, niech to zachowa, niech rozważa [dzieła] łaski Pana!

108 ¹ Pieśń. Psalm. Dawidowy. ² Gotowe jest serce moje, Boże, zaśpiewam i zagram. Zbudź się, chwało moja, ³ zbudź się, harfo i cytro! Chcę obudzić jutrzenkę. ⁴ Wśród ludów będę chwalił Cię, Panie, zagram Ci wśród narodów, ⁵ bo Twoja łaskawość [sięga] aż do niebios, a wierność Twoja po chmury. ⁶ Bądź wywyższony, Boże, ponad niebo, a Twoja chwała ponad całą ziemię! ⁷ Aby ocaleli, których miłujesz, wspomóż nas Twą prawicą i wysłuchaj! ⁸ Bóg przemówił w swojej świątyni: Będę triumfował i podzielę Sychem, a dolinę Sukkot wymierzę. ⁹ Do Mnie należy Gilead, do Mnie Manasses, Efraim jest szyszakiem mojej głowy, Juda moim berłem, ¹⁰ Moab jest dla Mnie misą do mycia; na Edom but mój rzucę, nad Filisteą będę triumfował. ¹¹ Któż mnie wprowadzi do miasta warownego? Któż aż do Edomu mię odprowadzi? ¹² Czyż nie Ty, o Boże, nas odrzuciłeś i już nie wychodzisz, Boże, z naszymi wojskami? ¹³ Daj nam pomoc przeciw nieprzyjacielowi, bo ludzkie ocalenie jest zawodne. ¹⁴ W Bogu dokonamy czynów pełnych mocy i On podepcze naszych nieprzyjaciół.

109 ¹ Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm. Nie milcz, o Boże, którego wychwalam, ² bo rozwarli na mnie usta niecne i podstępne. Mówili ze mną językiem kłamliwym, ³ osaczyli mnie nienawistnymi słowami i bez przyczyny mnie napastowali. ⁴ Oskarżali mnie w zamian za miłość moją; a ja się modliłem. ⁵ Odpłacili mi złem za dobre i nienawiścią za moją miłość. ⁶ Pobudź przeciwko niemu grzesznika, niech stanie po prawicy jego oskarżyciel! ⁷ Gdy go sądzić będą, niech wyjdzie jako przestępca, niech prośba jego stanie się winą. ⁸ Niech dni jego będą nieliczne, a urząd jego niech przejmie kto inny! ⁹ Niechaj jego synowie będą sierotami, a jego żona niech zostanie wdową! ¹⁰ Niech jego dzieci wciąż się tułają i żebrzą, i niech zostaną wygnane z rumowisk! ¹¹ Niechaj lichwiarz czyha na całą jego posiadłość, a obcy niech rozdrapią owoc jego pracy! ¹² Niech nikt nie okaże mu życzliwości, niech nikt się nie zlituje nad jego dziećmi! ¹³ Niech jego potomstwo ulegnie zatracie; niech w drugim pokoleniu zaginie ich imię! ¹⁴ Niech Pan zapamięta winę jego ojców, niech grzech jego matki nie będzie zgładzony! ¹⁵ Niech zawsze stoją przed Panem i niech On wykorzeni z ziemi pamięć o nim, ¹⁶ za to, że nie pomyślał, by okazać życzliwość, lecz prześladował biedaka i nieszczęśliwego, i w sercu strapionego śmiertelnie. ¹⁷ Miłował złorzeczenie: niech się nań obróci; w błogosławieństwie nie miał upodobania: niech od niego odstąpi! ¹⁸ Niech się odzieje przekleństwem jak szatą; niech ono przeniknie jak woda do jego wnętrzności i jak oliwa [wejdzie] w jego kości! ¹⁹ Niech mu będzie jak odzienie, które go okrywa, i pas, którym stale się opina. ²⁰ Taką niech mają zapłatę od Pana moi oskarżyciele, którzy przeciw mnie mówią złe rzeczy. ²¹ Lecz Ty, Panie, mój Panie, ujmij się za mną przez wzgląd na Twoje imię; wybaw mnie, bo łaskawa jest Twoja dobroć. ²² Bo jestem nędzny i nieszczęśliwy, a serce jest we mnie zranione. ²³ Niknę jak cień, co się nachyla, strząsają mnie jak szarańczę. ²⁴ Kolana mi się chwieją od postu i ciało moje schnie bez tłuszczu. ²⁵ Dla tamtych stałem się urągowiskiem; widząc mnie potrząsają głowami. ²⁶ Dopomóż mi, Panie, mój Boże; ocal mnie w swej łaskawości, ²⁷ aby poznali, że to Twoja ręka, żeś Ty, o Panie, tego dokonał. ²⁸ Niech oni złorzeczą, ale Ty błogosław! Niech się zawstydzą powstający na mnie, Twój sługa zaś niechaj się cieszy! ²⁹ Niech moi oskarżyciele odzieją się hańbą, niech się wstydem okryją jak płaszczem! ³⁰ Chcę wielce dziękować Panu swoimi ustami i chwalić Go w pośrodku tłumów; ³¹ bo stanął po prawicy biednego, aby go wybawić od sądzących jego życie.

110 ¹ Dawidowy. Psalm. Wyrocznia Boga dla Pana mego: Siądź po mojej prawicy, aż Twych wrogów położę jako podnóżek pod Twoje stopy. ² Twoje potężne berło niech Pan rozciągnie z Syjonu: Panuj wśród swych nieprzyjaciół! ³ Przy Tobie panowanie w dniu Twej potęgi, w świętych szatach [będziesz]. Z łona jutrzenki jak rosę Cię zrodziłem. ⁴ Pan przysiągł i żal Mu nie będzie: Tyś Kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka. ⁵ Pan po Twojej prawicy zetrze królów w dniu swego gniewu. ⁶ Będzie sądził narody, wzniesie stosy trupów, zetrze głowy jak ziemia szeroka. ⁷ Po drodze będzie pił ze strumienia, dlatego głowę podniesie.

111 ¹ Alleluja. Z całego serca chcę chwalić Pana w radzie sprawiedliwych i na zgromadzeniu. ² Wielkie są dzieła Pańskie, mogą ich doświadczyć wszyscy, którzy je miłują. ³ Majestat i wspaniałość - to Jego działanie, a sprawiedliwość Jego przetrwa na zawsze. ⁴ Zapewnił pamięć swym cudom; Pan jest miłosierny i łaskawy. ⁵ Dał pokarm tym, którzy się Go boją; pamiętać będzie wiecznie o swoim przymierzu. ⁶ Ludowi swemu okazał potęgę dzieł swoich, oddając im posiadłości pogan. ⁷ Dzieła rąk Jego to wierność i sprawiedliwość. Wszystkie przykazania Jego są trwałe, ⁸ ustalone na wieki, na zawsze, nadane ze słusznością i mocą. ⁹ Zesłał odkupienie swojemu ludowi, ustanowił na wieki swoje przymierze; a imię Jego jest święte i lęk wzbudza. ¹⁰ Bojaźń Pańska początkiem mądrości; wspaniała zapłata dla tych, co według niej postępują, a sprawiedliwość Jego trwać będzie zawsze.

112 ¹ Alleluja. Szczęśliwy mąż, który się boi Pana i wielkie upodobanie ma w Jego przykazaniach. ² Potomstwo jego będzie potężne na ziemi: pokolenie prawych dozna błogosławieństwa. ³ Dobrobyt i bogactwo będzie w jego domu, a sprawiedliwość jego przetrwa na zawsze. ⁴ Wschodzi w ciemności jako światło dla prawych, łagodny, miłosierny i sprawiedliwy. ⁵ Dobrze się wiedzie mężowi, który lituje się i pożycza, postępuje w swych sprawach uczciwie. ⁶ Na pewno się nie zachwieje; sprawiedliwy będzie w wiecznej pamięci. ⁷ Nie będzie się lękał niepomyślnej nowiny; mocne jego serce, zaufało Panu. ⁸ Serce jego stateczne lękać się nie będzie, aż z góry spojrzy na swych przeciwników. ⁹ Rozdaje - obdarza ubogich, sprawiedliwość jego będzie trwała zawsze; potęga jego wzmoże się ze sławą. ¹⁰ Widzi to występny, gniewa się, zgrzyta zębami i marnieje. Pragnienie występnych wniwecz się obróci.

113 ¹ Alleluja. Chwalcie, słudzy Pańscy, chwalcie imię Pana: ² Niech imię Pańskie będzie błogosławione odtąd i aż na wieki! ³ Od wschodu słońca aż po zachód jego niech imię Pańskie będzie pochwalone! ⁴ Pan jest wywyższony ponad wszystkie ludy, Jego chwała sięga ponad niebiosa. ⁵ Któż jak nasz Pan Bóg, co siedzibę ma w górze, ⁶ co w dół spogląda na niebo i na ziemię? ⁷ Podnosi nędzarza z prochu, a dźwiga z gnoju ubogiego, ⁸ by go posadzić wśród książąt, wśród książąt swojego ludu, ⁹ Ten, co niepłodnej każe mieszkać w domu jako pełnej radości matce synów. <Alleluja>.

114 ¹ Alleluja. Gdy Izrael wychodził z Egiptu, dom Jakuba - od ludu obcego, ² przybytkiem jego stał się Juda, Izrael jego królestwem. ³ Ujrzało morze i uciekło, Jordan bieg swój odwrócił. ⁴ Góry skakały jak barany, pagórki - niby jagnięta. ⁵ Cóż ci jest, morze, że uciekasz? Czemu, Jordanie, bieg swój odwracasz? ⁶ Góry, czemu skaczecie jak barany, pagórki - niby jagnięta? ⁷ Zadrżyj, ziemio, przed obliczem Pana całej ziemi, przed obliczem Boga Jakubowego, ⁸ który zmienia opokę w oazę, a skałę w krynicę wody.

115 ¹ Nie nam, Panie, nie nam, lecz Twemu imieniu daj chwałę za Twoją łaskawość i wierność! ² Czemu mają mówić poganie: A gdzież jest ich Bóg? ³ Nasz Bóg jest w niebie; czyni wszystko, co zechce. ⁴ Ich bożki to srebro i złoto, robota rąk ludzkich. ⁵ Mają usta, ale nie mówią; oczy mają, ale nie widzą. ⁶ Mają uszy, ale nie słyszą; nozdrza mają, ale nie czują zapachu. ⁷ Mają ręce, lecz nie dotykają; nogi mają, ale nie chodzą; gardłem swoim nie wydają głosu. ⁸ Do nich są podobni ci, którzy je robią, i każdy, który im ufa. ⁹ Dom Izraela pokłada ufność w Panu, On ich pomocą i tarczą. ¹⁰ Dom Aarona pokłada ufność w Panu, On ich pomocą i tarczą. ¹¹ Bojący się Pana, pokładają ufność w Panu, On ich pomocą i tarczą. ¹² Pan o nas pamięta: niech nam błogosławi; niech błogosławi domowi Izraela, niech błogosławi domowi Aarona; ¹³ niech błogosławi bojącym się Pana, zarówno małym jak i wielkim! ¹⁴ Niech Pan was rozmnoży, was i synów waszych! ¹⁵ Błogosławieni jesteście przez Pana, co stworzył niebo i ziemię. ¹⁶ Niebo jest niebem Pana, synom zaś ludzkim dał ziemię. ¹⁷ To nie umarli chwalą Pana, nikt z tych, którzy zstępują do Szeolu, ¹⁸ lecz my błogosławimy Pana odtąd i aż na wieki.

116 ¹ Alleluj. Miłuję Pana, albowiem usłyszał głos mego błagania, ² bo ucha swego nakłonił ku mnie w dniu, w którym wołałem. ³ Oplotły mnie więzy śmierci, dosięgły mnie pęta Szeolu, popadłem w ucisk i udrękę. ⁴ Ale wezwałem imienia Pańskiego: O Panie, ratuj me życie! ⁵ Pan jest łaskawy i sprawiedliwy i Bóg nasz jest miłosierny. ⁶ Pan strzeże ludzi pełnych prostoty: byłem bezsilny, a On mię wybawił. ⁷ Wróć, moja duszo, do swego spokoju, bo Pan ci dobrze uczynił. ⁸ Uchronił bowiem moje życie od śmierci, moje oczy - od łez, moje nogi - od upadku. ⁹ Będę chodził w obecności Pańskiej w krainie żyjących. ¹⁰ Ufałem, nawet gdy mówiłem: Jestem w wielkim ucisku. ¹¹ Powiedziałem w swym przygnąbieniu: Każdy człowiek kłamie! ¹² Cóż oddam Panu za wszystko, co mi wyświadczył? ¹³ Podniosę kielich zbawienia i wezwę imienia Pańskiego. ¹⁴ Moje śluby, złożone Panu, wypełnię przed całym Jego ludem. ¹⁵ Drogocenną jest w oczach Pana śmierć Jego czcicieli. ¹⁶ O Panie, jam Twój sługa, jam Twój sługa, syn Twojej służebnicy: Ty rozerwałeś moje kajdany. ¹⁷ Tobie złożę ofiarę pochwalną i wezwę imienia Pańskiego. ¹⁸ Moje śluby, złożone Panu, wypełnię przed całym Jego ludem. ¹⁹ na dziedzińcach domu Pańskiego, pośrodku ciebie, Jeruzalem.

117 ¹ Alleluja. Chwalcie Pana, wszystkie narody, wysławiajcie Go, wszystkie ludy, ² bo Jego łaskawość nad nami potężna, a wierność Pańska trwa na wieki.

118 ¹ Alleluja. Dziękujcie Panu, bo jest dobry, bo łaska Jego trwa na wieki. ² Niech mówi dom Izraela: Łaska Jego na wieki. ³ Niech mówi dom Aarona: Łaska Jego na wieki. ⁴ Niech mówią bojący się Pana: Łaska Jego na wieki. ⁵ Zawołałem z ucisku do Pana, Pan mnie wysłuchał i wywiódł na wolność. ⁶ Pan jest ze mną, nie lękam się: cóż mi może zrobić człowiek? ⁷ Pan ze mną, mój wspomożyciel, ja zaś będę mógł patrzeć z góry na mych wrogów. ⁸ Lepiej się uciec do Pana, niż pokładać ufność w człowieku. ⁹ Lepiej się uciec do Pana, niżeli zaufać książętom. ¹⁰ Osaczyły mnie wszystkie narody, lecz starłem je w imię Pańskie. ¹¹ <Osaczyły mnie w krąg, tak, osaczyły mnie, lecz starłem je wmimię Pańskie>. ¹² Osaczyły mnie w krąg jak pszczoły, paliły jak ogień ciernie: lecz starłem je w imię Pańskie. ¹³ Popchnięto mnie, popchnięto, bym upadł, lecz Pan mi dopomógł. ¹⁴ Pan, moja moc i pieśń, stał się moim Zbawcą. ¹⁵ Okrzyki radości i wybawienia w namiotach ludzi sprawiedliwych: Prawica Pańska moc okazuje, ¹⁶ prawica Pańska wysoko wzniesiona, prawica Pańska moc okazuje. ¹⁷ Nie umrę, lecz będę żył i głosił dzieła Pańskie. ¹⁸ Ciężko mnie Pan ukarał, ale na śmierć mnie nie wydał. ¹⁹ Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości: chcę wejść i złożyć dzięki Panu. ²⁰ Oto jest brama Pana, przez nią wejdą sprawiedliwi. ²¹ Dziękować Ci będę, że mnie wysłuchałeś i stałeś się moim zbawieniem. ²² Kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym. ²³ Stało się to przez Pana: cudem jest w oczach naszych. ²⁴ Oto dzień, który Pan uczynił: radujmy się zeń i weselmy! ²⁵ O Panie, wybaw! O Panie, daj pomyślność! ²⁶ Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie! Błogosławimy wam z domu Pańskiego. ²⁷ Pan jest Bogiem: niech nas oświeci! Ścieśnijcie szeregi, z gałęziami w rękach, aż do rogów ołtarza. ²⁸ Jesteś moim Bogiem, chcę Ci dziękować: Boże mój, chcę Ciebie wywyższać. ²⁹ Wysławiajcie Pana, bo dobry; bo łaska Jego na wieki.

119 ¹ Szczęśliwi, których droga nieskalana, którzy postępują według Prawa Pańskiego. ² Szczęśliwi, którzy zachowują Jego upomnienia, całym sercem Go szukają, ³ którzy nie czynią nieprawości, lecz kroczą Jego drogami. ⁴ Ty na to dałeś swoje przykazania, by pilnie ich przestrzegano. ⁵ Oby moje drogi były niezawodne w przestrzeganiu Twych ustaw! ⁶ Wtedy nie doznam wstydu, gdy zważać będę na wszystkie Twe przykazania. ⁷ Chcę Ci dziękować szczerym sercem, gdy nauczę się wyroków Twej sprawiedliwości. ⁸ Przestrzegać będę Twych ustaw: nie opuszczaj mnie nigdy! ⁹ Jak młodzieniec zachowa ścieżkę swą w czystości? - Przestrzegając słów Twoich. ¹⁰ Z całego serca swego szukam Ciebie; nie daj mi zboczyć od Twoich przykazań! ¹¹ W sercu swym przechowuję Twą mowę, by nie grzeszyć przeciw Tobie. ¹² Błogosławiony jesteś, Panie, naucz mnie Twoich ustaw! ¹³ Opowiadam swoimi wargami wszystkie wyroki ust Twoich. ¹⁴ Cieszę się z drogi Twych upomnień jak z wszelkiego bogactwa. ¹⁵ Będę rozmyślał o Twych postanowieniach i ścieżki Twoje rozważał. ¹⁶ Będę się radował z Twych ustaw: słów Twoich nie zapomnę. ¹⁷ Czyń dobrze słudze swojemu, aby żył i przestrzegał słów Twoich. ¹⁸ Otwórz moje oczy, abym ujrzał dziwy Twojego Prawa. ¹⁹ Jestem gościem na ziemi, nie kryj przede mną Twych przykazań! ²⁰ Dusza moja omdlewa tęskniąc wciąż do wyroków Twoich. ²¹ Zgromiłeś pyszałków; przeklęci odstępujący od Twych przykazań! ²² Oddal ode mnie hańbę i pogardę, bo zachowuję Twoje napomnienia. ²³ Choć możni zasiadają zmawiając się przeciw mnie, Twój sługa rozmyśla o Twoich ustawach. ²⁴ Bo Twoje napomnienia są moją rozkoszą, Twoje ustawy są moimi doradcami. ²⁵ Przylgnęła do prochu moja dusza: Przywróć mi życie według Twego słowa! ²⁶ Opowiedziałem Ci moje drogi i wysłuchałeś mnie: o Twoich ustawach mię poucz! ²⁷ Pozwól mi zrozumieć drogę Twych postanowień, abym rozważał Twe cuda. ²⁸ Moja dusza nie zaznaje spoczynku ze zgryzoty: podźwignij mię zgodnie z Twoim słowem! ²⁹ Drogę kłamstwa odwracaj ode mnie, daj mi zaś łaskę Twojego Prawa! ³⁰ Drogę wierności obrałem, pragnąc Twoich wyroków. ³¹ Lgnę do Twoich napomnień, nie daj mi okryć się wstydem! ³² Biegnę drogą Twoich przykazań, bo czynisz moje serce szerokim. ³³ Naucz mnie, Panie, drogi Twoich ustaw, bym strzegł ich aż do końca. ³⁴ Pouczaj mnie, bym Prawa Twego przestrzegał, a zachowywał je całym sercem. ³⁵ Prowadź mię ścieżką Twoich przykazań, bo ja się nimi raduję. ³⁶ Nakłoń me serce do Twoich napomnień, a nie do zysku! ³⁷ Odwróć me oczy, niech na marność nie patrzą; przez swoje słowo udziel mi życia! ³⁸ Spełnij dla sługi Twego swoją obietnicę, daną bojącym się Ciebie. ³⁹ Odwróć moją hańbę, która mnie trwoży, bo Twoje wyroki są pełne dobroci. ⁴⁰ Oto pożądam Twoich postanowień: według Twej sprawiedliwości zapewnij mi życie! ⁴¹ Niech zstąpi na mnie, Panie, Twoja łaska, Twoje zbawienie, według Twojej obietnicy, ⁴² bym mógł dać odpowiedź tym, którzy mnie znieważają, bo polegam na Twoich słowach. ⁴³ Nie odbieraj moim ustom słowa prawdy, bo ufam Twoim wyrokom, ⁴⁴ a Prawa Twego zawsze strzec będę, na wieki, na zawsze. ⁴⁵ Chcę kroczyć drogą przestronną, bo szukam Twoich postanowień. ⁴⁶ O Twych rozkazach chcę mówić w obecności królów, a nie doznam wstydu. ⁴⁷ I będę się weselił z Twoich przykazań, które miłuję. ⁴⁸ Wznoszę ręce moje ku Twym przykazaniom, które kocham, i rozważam Twoje ustawy. ⁴⁹ Pomnij na słowo swoje do Twojego sługi, przez które mi dałeś nadzieję. ⁵⁰ W moim ucisku to pociechą dla mnie, że Twoja mowa obdarza mnie życiem. ⁵¹ Ludzie zuchwali bardzo mi ubliżają, a ja nie odstępuję od Twojego Prawa. ⁵² Przypominając sobie Twe wyroki odwieczne, Panie, doznaję pociechy. ⁵³ Gniew mnie ogarnia z powodu występnych, porzucających Twe Prawo. ⁵⁴ Twoje ustawy stały się dla mnie pieśniami na miejscu mego pielgrzymowania. ⁵⁵ Nocą pamiętam o Twoim imieniu, Panie, by zachowywać Twe Prawo. ⁵⁶ Oto, co do mnie należy: zachowywać Twe postanowienia. ⁵⁷ Moim działem jest Pan - mówię, by zachować Twoje słowa. ⁵⁸ Z całego serca dbam o przychylność Twojego oblicza, zmiłuj się nade mną według swej obietnicy! ⁵⁹ Rozważam moje drogi i zwracam stopy do Twoich napomnień. ⁶⁰ Śpieszyłem bez ociągania, by przestrzegać Twoich przykazań. ⁶¹ Oplotły mię więzy grzeszników: nie zapomniałem o Twoim Prawie. ⁶² Wstaję o północy, aby Cię wielbić za słuszne Twoje wyroki. ⁶³ Jestem przyjacielem wszystkich, którzy się boją Ciebie, co strzegą Twych postanowień. ⁶⁴ Twoja łaska, Panie, napełnia ziemię: naucz mnie Twoich ustaw! ⁶⁵ Wyświadczyłeś dobro swojemu słudze zgodnie z Twoim słowem, Panie! ⁶⁶ Naucz mię zrozumienia i umiejętności, bo ufam Twoim przykazaniom. ⁶⁷ Błądziłem, zanim przyszło utrapienie; teraz jednak strzegę Twej mowy. ⁶⁸ Dobry jesteś i dobrze czynisz; naucz mię Twoich ustaw! ⁶⁹ Zuchwali knują przeciw mnie podstępy, ja całym sercem strzegę Twych postanowień. ⁷⁰ Otępiało ich serce opasłe, a ja znajduję rozkosz w Twoim Prawie. ⁷¹ Dobrze to dla mnie, że mnie poniżyłeś, bym się nauczył Twych ustaw. ⁷² Prawo ust Twoich jest dla mnie lepsze niż tysiące sztuk złota i srebra. ⁷³ Twe ręce mnie uczyniły i ukształtowały: obdarz mnie rozumem, bym się nauczył Twoich przykazań. ⁷⁴ Bojący się Ciebie widzą mnie i cieszą się, bo pokładam ufność w Twoim słowie. ⁷⁵ Wiem, Panie, że sprawiedliwe są Twoje wyroki, że dotknąłeś mnie słusznie. ⁷⁶ Niech Twoja łaska stanie mi się pociechą zgodnie z obietnicą, daną Twemu słudze. ⁷⁷ Niech zaznam Twojej litości, abym żył, bo Twoje Prawo jest moją rozkoszą. ⁷⁸ Niech zawstydzą się zuchwali, bo niesłusznie mnie dręczą, ja będę rozmyślał o Twoich przykazaniach. ⁷⁹ Niech zwrócą się do mnie bojący się Ciebie i ci, którzy uznają Twoje napomnienia. ⁸⁰ Niech serce moje stanie się nienaganne w Twych ustawach, abym nie doznał wstydu. ⁸¹ Ustaje moja dusza [dążąc] ku Twemu zbawieniu; pokładam ufność w Twoim słowie. ⁸² Ustają moje oczy [spoglądając] ku Twemu słowu: kiedyż mnie pocieszysz? ⁸³ Bo chociaż jestem jak bukłak wśród dymu, nie zapomniałem Twych ustaw. ⁸⁴ Ile dni słudze Twojemu zostaje? Kiedy wykonasz wyrok na prześladowcach? ⁸⁵ Doły wykopali na mnie zuchwalcy, którzy nie postępują według Twego Prawa. ⁸⁶ Wszystkie przykazania Twoje są wierne; gdy kłamstwem mnie prześladują - pomóż mi! ⁸⁷ Niemalże pokonaliby mnie na ziemi; ja zaś nie porzuciłem Twoich postanowień. ⁸⁸ Według swej łaski zapewnij mi życie, ja zaś chcę przestrzegać napomnień ust Twoich. ⁸⁹ Słowo Twe, Panie, trwa na wieki, niezmienne jak niebiosa. ⁹⁰ Wierność Twoja [trwa] z pokolenia na pokolenie; umocniłeś ziemię, i trwa. ⁹¹ Wszystko trwa do dziś według Twoich wyroków, bo wszystkie rzeczy Ci służą. ⁹² Gdyby Twoje Prawo nie było moją rozkoszą, byłbym już zginął w mej nędzy. ⁹³ Nie zapomnę na wieki Twoich postanowień, bo przez nie dałeś mi życie. ⁹⁴ Należę do Ciebie - wybaw mię, bo badam Twe postanowienia. ⁹⁵ Czyhają na mnie grzesznicy, żeby mnie zgubić; ja przestrzegam Twoich napomnień. ⁹⁶ Zobaczyłem, że wszelka doskonałość ma granice: Twoje przykazanie sięga bardzo daleko. ⁹⁷ Jakże miłuję Prawo Twoje: przez cały dzień nad nim rozmyślam. ⁹⁸ Twoje przykazanie uczyniło mnie mędrszym od moich wrogów, bo jest ono moim na wieki. ⁹⁹ Jestem roztropniejszy od wszystkich, którzy mnie uczą, bo rozmyślam o Twoich napomnieniach. ¹⁰⁰ Jestem roztropniejszy od starców, bo zachowuję Twoje postanowienia. ¹⁰¹ Powstrzymuję nogi od wszelkiej złej ścieżki, aby słów Twoich przestrzegać. ¹⁰² Nie odstępuję od Twoich wyroków, albowiem Ty mnie pouczasz. ¹⁰³ Jak słodka jest dla mego podniebienia Twoja mowa: ponad miód dla ust moich. ¹⁰⁴ Z Twoich przykazań czerpię roztropność, dlatego nienawidzę wszelkiej ścieżki nieprawej. ¹⁰⁵ Twoje słowo jest lampą dla moich stóp i światłem na mojej ścieżce. ¹⁰⁶ Przysiągłem i postanawiam przestrzegać Twoich sprawiedliwych wyroków. ¹⁰⁷ Panie, jestem bardzo udręczony, zachowaj mnie przy życiu według Twego słowa. ¹⁰⁸ Przyjmij, o Panie, ofiary ust moich i naucz mię Twoich wyroków. ¹⁰⁹ Moje życie jest w ciągłym niebezpieczeństwie, lecz Prawa Twego nie zapominam. ¹¹⁰ Występni zastawili na mnie sidła, lecz nie zboczyłem od Twoich postanowień. ¹¹¹ Napomnienia Twoje są moim dziedzictwem na wieki, bo są radością mojego serca. ¹¹² Serce swoje nakłaniam, by wypełniać Twoje ustawy na wieki, na zawsze. ¹¹³ Nienawidzę ludzi chwiejnych, a Prawo Twoje miłuję. ¹¹⁴ Ty jesteś obrońcą moim i moją tarczą: pokładam ufność w Twoim słowie. ¹¹⁵ Odstąpcie ode mnie, złoczyńcy, strzec będę przykazań Boga mojego. ¹¹⁶ Podtrzymaj mnie według swojej obietnicy, bym żył; nie zawiedź mojej nadziei! ¹¹⁷ Wzmocnij mnie, abym doznał ratunku i cieszył się zawsze z Twych ustaw. ¹¹⁸ Odrzucasz wszystkich, co odstępują od Twoich ustaw, bo zamiary ich są kłamliwe. ¹¹⁹ Jak żużle oceniasz wszystkich występnych w kraju, dlatego miłuję Twoje napomnienia. ¹²⁰ Drży moje ciało z bojaźni przed Tobą i lękam się Twoich wyroków. ¹²¹ Wykonuję prawo i sprawiedliwość: nie wydawaj mię moim ciemięzcom! ¹²² Chroń swego sługę dla [jego] dobra, aby nie uciskali mię zuchwalcy. ¹²³ Moje oczy ustają wypatrując Twojej pomocy i sprawiedliwej Twej mowy. ¹²⁴ Postąp ze sługą swoim według swej łaskawości i naucz mnie Twoich ustaw! ¹²⁵ Jestem Twoim sługą, daj mi zrozumienie, bym poznał Twoje napomnienia. ¹²⁶ Dla Pana czas już jest działać: pogwałcili Twoje Prawo. ¹²⁷ Przeto miłuję Twoje przykazania bardziej niż złoto, niż złoto najczystsze. ¹²⁸ Dlatego kieruję się wszystkimi Twoimi postanowieniami i nienawidzę wszelkiej drogi fałszu. ¹²⁹ Twoje napomnienia są przedziwne, dlatego przestrzega ich moja dusza. ¹³⁰ Przystępność Twoich słów oświeca i naucza niedoświadczonych. ¹³¹ Otwieram swe usta i chłonę powietrze, bo pragnę Twoich przykazań. ¹³² Zwróć się do mnie i zmiłuj się nade mną, tak jak postępujesz z tymi, co imię Twe miłują. ¹³³ Moje kroki umocnij Twoją mową, niech nie panuje we mnie żadna niegodziwość! ¹³⁴ Wyzwól mię z ludzkiego ucisku, a będę strzegł Twych postanowień. ¹³⁵ Okaż światło Twojego oblicza Twemu słudze i naucz mię Twoich ustaw! ¹³⁶ Strumienie łez płyną z mych oczu, bo nie zachowano Twojego Prawa. ¹³⁷ O Panie, jesteś sprawiedliwy i wyrok Twój jest słuszny. ¹³⁸ Swoje postanowienia dałeś sprawiedliwie i z pełną wiernością. ¹³⁹ Gorliwość mię pożera, bo moi przeciwnicy zapominają o Twoich słowach. ¹⁴⁰ W ogniu wypróbowana jest Twoja mowa i sługa Twój ją miłuje. ¹⁴¹ Ja jestem mały i wzgardzony: nie zapominam o Twych postanowieniach. ¹⁴² Twa sprawiedliwość to wieczna sprawiedliwość, a Prawo Twoje jest prawdą. ¹⁴³ Spadły na mnie strapienia i ucisk, rozkoszą moją są Twoje przykazania. ¹⁴⁴ Sprawiedliwość Twoich napomnień trwa na wieki: daj mi zrozumienie, abym żył. ¹⁴⁵ Z całego serca wołam: wysłuchaj mię, Panie, chcę zachować Twoje ustawy. ¹⁴⁶ Wołam do Ciebie - wybaw mię, a będę strzegł Twych napomnień. ¹⁴⁷ Przychodzę o świcie i błagam; pokładam ufność w Twoich słowach. ¹⁴⁸ Moje oczy się budzą przed nocnymi strażami, aby rozważać Twą mowę. ¹⁴⁹ Usłysz mój głos, o Panie, w swojej łaskawości i daj mi życie zgodne z Twym wyrokiem. ¹⁵⁰ Zbliżają się niegodziwi moi prześladowcy: dalecy oni od Prawa Twojego. ¹⁵¹ Jesteś blisko, o Panie, i wszystkie Twoje przykazania są prawdą. ¹⁵² Od dawna wiem z Twoich upomnień, że ustaliłeś je na wieki. ¹⁵³ Wejrzyj na moją nędzę i wyzwól mnie, bo nie zapomniałem Twojego Prawa. ¹⁵⁴ Broń mojej sprawy i wybaw mię; według Twej mowy obdarz mię życiem! ¹⁵⁵ Zbawienie jest daleko od występnych, bo nie dbają o Twoje ustawy. ¹⁵⁶ Liczne są Twe zmiłowania, o Panie, obdarz mnie życiem według Twych wyroków! ¹⁵⁷ Wielu mię prześladuje i trapi: nie uchylam się od Twoich upomnień. ¹⁵⁸ Widzę odstępców i wstręt mnie ogarnia, bo mowy Twojej nie strzegą. ¹⁵⁹ Patrz, miłuję Twoje postanowienia; Panie, w Twojej łaskawości obdarz mnie życiem! ¹⁶⁰ Podstawą Twego słowa jest prawda, i wieczny jest każdy Twój sprawiedliwy wyrok. ¹⁶¹ Możni prześladują mnie bez powodu, moje zaś serce odczuwa lęk przed Twoimi słowami. ¹⁶² Raduje się z mów Twoich jak ten, co zdobył wielki łup. ¹⁶³ Nienawidzę i wstręt czuję do kłamstwa, a Prawo Twoje miłuję. ¹⁶⁴ Siedemkroć na dzień wysławiam Ciebie z powodu sprawiedliwych Twych wyroków. ¹⁶⁵ Obfity pokój dla miłujących Twe Prawo, nie spotka [ich] żadne potknięcie. ¹⁶⁶ Czekam, o Panie, Twojej pomocy i wypełniam Twoje przykazania. ¹⁶⁷ Moja dusza strzeże Twych napomnień i bardzo je miłuje. ¹⁶⁸ Przestrzegam Twoich postanowień i napomnień, bo wszystkie moje drogi są przed Tobą. ¹⁶⁹ Niech wołanie moje dojdzie do Ciebie, o Panie; przez swoje słowo daj mi zrozumienie! ¹⁷⁰ Niech dojdzie do Ciebie moja modlitwa, wyzwól mię zgodnie z Twym słowem! ¹⁷¹ Niechaj moje wargi zabrzmią hymnem, bo nauczasz mię swoich ustaw! ¹⁷² Niechaj mój język opiewa Twą mowę, bo wszystkie Twoje przykazania są sprawiedliwe. ¹⁷³ Twoja ręka niech mi będzie pomocą, bo wybrałem Twoje postanowienia. ¹⁷⁴ Pragnę Twojej pomocy, o Panie, a prawo Twoje jest moją rozkoszą. ¹⁷⁵ Niech żyje moja dusza i niech chwali Ciebie, niech mnie wspierają Twoje wyroki! ¹⁷⁶ Błądzę jak owca, która zginęła; szukaj swego sługi, bo nie zapominam o Twoich nakazach.

120 ¹ Pieśń stopni. Do Pana w swoim utrapieniu wołałem i wysłuchał mnie. ² Panie, uwolnij moje życie od warg kłamliwych i od podstępnego języka! ³ Cóż tobie [Bóg] uczyni lub co ci dorzuci, podstępny języku? ⁴ Ostre strzały mocarza i węgle z janowca. ⁵ Biada mi, że przebywam w Meszek i mieszkam pod namiotami Kedaru! ⁶ Zbyt długo mieszkała moja dusza z tymi, co nienawidzą pokoju. ⁷ Gdy ja mówię o pokoju, tamci prą do wojny.

121 ¹ Pieśń stopni. Wznoszę swe oczy ku górom: Skądże nadejdzie mi pomoc? ² Pomoc mi przyjdzie od Pana, co stworzył niebo i ziemię. ³ On nie pozwoli zachwiać się twej nodze ani się zdrzemnie Ten, który cię strzeże. ⁴ Oto nie zdrzemnie się ani nie zaśnie Ten, który czuwa nad Izraelem. ⁵ Pan cię strzeże, Pan twoim cieniem przy twym boku prawym. ⁶ Za dnia nie porazi cię słońce ni księżyc wśród nocy. ⁷ Pan cię uchroni od zła wszelkiego: czuwa nad twoim życiem. ⁸ Pan będzie strzegł twego wyjścia i przyjścia teraz i po wszystkie czasy.

122 ¹ Pieśń stopni. Dawidowa. Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Pójdziemy do domu Pańskiego! ² Już stoją nasze nogi w twych bramach, o Jeruzalem, ³ Jeruzalem, wzniesione jako miasto gęsto i ściśle zabudowane. ⁴ Tam wstępują pokolenia, pokolenia Pańskie, według prawa Izraela, aby wielbić imię Pańskie. ⁵ Tam ustawiono trony sędziowskie, trony domu Dawida. ⁶ Proście o pokój dla Jeruzalem, niech zażywają pokoju ci, którzy ciebie miłują! ⁷ Niech pokój będzie w twoich murach, a bezpieczeństwo w twych pałacach! ⁸ Przez wzgląd na moich braci i przyjaciół będę mówił: Pokój w tobie! ⁹ Przez wzgląd na dom Pana, Boga naszego, będę się modlił o dobro dla ciebie.

123 ¹ Pieśń stopni. Do Ciebie wznoszę me oczy, który mieszkasz w niebie. ² Oto jak oczy sług są zwrócone na ręce ich panów i jak oczy służącej na ręce jej pani, tak oczy nasze ku Panu, Bogu naszemu, dopóki się nie zmiłuje nad nami. ³ Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami, bo wzgardą jesteśmy nasyceni. ⁴ Dusza nasza jest nasycona szyderstwem zarozumialców i wzgardą pyszałków.

124 ¹ Pieśń stopni. Dawidowa. Gdyby Pan nie był po naszej stronie - niech to już przyzna Izrael - ² gdyby Pan nie był po naszej stronie, gdy ludzie przeciw nam powstawali, ³ wtedy połknęliby nas żywcem, gdy ich gniew przeciw nam zapłonął: ⁴ wówczas zatopiłaby nas woda, przepłynąłby nad nami potok; ⁵ wówczas przelałyby się nad nami wezbrane wody. ⁶ Błogosławiony Pan, który nas nie wydał na pastwę ich zębom. ⁷ Dusza nasza jak ptak się wyrwała z sidła ptaszników, sidło się porwało, a my jesteśmy wolni. ⁸ Nasza pomoc jest w imieniu Pana, który stworzył niebo i ziemię.

125 ¹ Pieśń stopni. Ci, którzy Panu ufają, są jak góra Syjon, co się nie porusza, ale trwa na wieki. ² Góry otaczają Jeruzalem: tak Pan otacza swój lud i teraz, i na wieki. ³ Bo nie zaciąży bezbożne berło nad losem sprawiedliwych, by sprawiedliwi nie wyciągali rąk swoich ku nieprawości. ⁴ Panie, dobrze czyń dobrym i ludziom prawego serca! ⁵ A tych, co schodzą na kręte swe drogi, niech Pan odprawi wraz ze złoczyńcami: pokój nad Izraelem!

126 ¹ Pieśń stopni. Gdy Pan odmienił los Syjonu, byliśmy jak we śnie. ² Wtedy usta nasze były pełne śmiechu, a język wołał pełen radości. Wtedy mówiono między poganami: Wielkodusznie postąpił z nimi Pan! ³ Wielkodusznie postąpił Pan z nami: staliśmy się radośni. ⁴ Odmień nasz los, o Panie, jak strumienie w [ziemi] Negeb. ⁵ Którzy we łzach sieją, żąć będą w radości. ⁶ Postępują naprzód wśród płaczu, niosąc ziarno na zasiew: Z powrotem przychodzą wśród radości, przynosząc swoje snopy.

127 ¹ Pieśń stopni. Salomonowa. Jeżeli Pan domu nie zbuduje, na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą. Jeżeli Pan miasta nie ustrzeże, strażnik czuwa daremnie. ² Daremnym jest dla was wstawać przed świtem, wysiadywać do późna - dla was, którzy jecie chleb zapracowany ciężko; tyle daje On i we śnie tym, których miłuje. ³ Oto synowie są darem Pana, a owoc łona nagrodą. ⁴ Jak strzały w ręku wojownika, tak synowie za młodu zrodzeni. ⁵ Szczęśliwy mąż, który napełnił nimi swój kołczan. Nie zawstydzi się, gdy będzie rozprawiał z nieprzyjaciółmi w bramie.

128 ¹ Pieśń stopni. Szczęśliwy każdy, kto boi się Pana, który chodzi Jego drogami! ² Bo z pracy rąk swoich będziesz pożywał, będziesz szczęśliwy i dobrze ci będzie. ³ Małżonka twoja jak płodny szczep winny we wnętrzu twojego domu. Synowie twoi jak sadzonki oliwki dokoła twojego stołu. ⁴ Oto takie błogosławieństwo dla męża, który boi się Pana. ⁵ Niechaj cię Pan błogosławi z Syjonu, oglądaj pomyślność Jeruzalem przez całe swe życie. ⁶ Oglądaj dzieci twoich synów. Pokój nad Izraelem!

129 ¹ Pieśń stopni. Bardzo mnie gnębili od mojej młodości - niech powie Izrael - ² bardzo mnie gnębili od mojej młodości, lecz nie zdołali mnie przemóc. ³ Poorali mój grzbiet oracze, wyżłobili długie bruzdy. ⁴ Sprawiedliwy zaś Pan pozrywał więzy występnych. ⁵ Niech się zawstydzą i odstąpią wszyscy, co nienawidzą Syjonu. ⁶ Niech się staną jak trawa na dachu, która usycha, zanim ją wyplenią. ⁷ Nie napełni nią kosiarz swej ręki ani ten, co zbiera snopy - swojego zanadrza. ⁸ Nie powiedzą także przechodnie: Błogosławieńtwo Pańskie nad wami! Błogosławimy wam w imię Pana!

130 ¹ Pieśń stopni. Z głębokości wołam do Ciebie, Panie, ² o Panie, słuchaj głosu mego! Nakłoń swoich uszu ku głośnemu błaganiu mojemu! ³ Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie, Panie, któż się ostoi? ⁴ Ale Ty udzielasz przebaczenia, aby Cię otaczano bojaźnią. ⁵ W Panu pokładam nadzieję, nadzieję żywi moja dusza: oczekuję na Twe słowo. ⁶ Dusza moja oczekuje Pana bardziej niż strażnicy świtu, <bardziej niż strażnicy świtu>. ⁷ Niech Izrael wygląda Pana. U Pana bowiem jest łaskawość i obfite u Niego odkupienie. ⁸ On odkupi Izraela ze wszystkich jego grzechów.

131 ¹ Pieśń stopni. Panie, moje serce się nie pyszni i oczy moje nie są wyniosłe. Nie gonię za tym, co wielkie, albo co przerasta moje siły. ² Przeciwnie: wprowadziłem ład i spokój do mojej duszy. Jak niemowlę u swej matki, jak niemowlę - tak we mnie jest moja dusza. ³ Izraelu, złóż w Panu nadzieję odtąd i aż na wieki!

132 ¹ Pieśń stopni. Pamiętaj, Panie, Dawidowi cały trud jego: ² o tym, jak złożył przysięgę przed Panem, związał się ślubem przed Mocnym Jakuba: ³ Nie wejdę do mieszkania w moim domu, nie wstąpię na posłanie mego łoża, ⁴ nie użyczę snu moim oczom, powiekom moim spoczynku, ⁵ póki nie znajdę miejsca dla Pana, mieszkania - Mocnemu Jakuba. ⁶ Otośmy słyszeli w Efrata o arce, znaleźliśmy ją na polach Jaaru. ⁷ Wejdźmy do Jego mieszkania, padnijmy przed podnóżkiem stóp Jego! ⁸ Wyrusz, o Panie, na miejsce Twego odpocznienia, Ty i Twoja arka pełna chwały! ⁹ Niech się kapłani Twoi odzieją w sprawiedliwość, a Twoi czciciele niech się radują! ¹⁰ Przez wzgląd na sługę Twojego, Dawida, nie odtrącaj oblicza Twego pomazańca! ¹¹ Pan zaprzysiągł Dawidowi trwałą obietnicę, od której nie odstąpi: [Potomstwo] z ciebie zrodzone posadzę na twoim tronie. ¹² Jeżeli zachowają twoi synowie moje przymierze i moje napomnienia, których im udzielę, także ich synowie na wieki zasiądą na twoim tronie. ¹³ Pan bowiem wybrał Syjon, tej siedziby zapragnął dla siebie: ¹⁴ To jest miejsce mego odpoczynku na wieki, tu będę mieszkał, bo tego pragnąłem dla siebie. ¹⁵ Będę szczodrze błogosławił jego zasobom, jego ubogich nasycę chlebem. ¹⁶ Jego kapłanów odzieję zbawieniem, a ci, którzy go prawdziwie miłują, będą się radować. ¹⁷ Wzbudzę tam moc dla Dawida, zgotuję światło dla mego pomazańca! ¹⁸ Odzieję wstydem jego nieprzyjaciół, a nad nim zabłyśnie jego korona.

133 ¹ Pieśń stopni. Dawidowa. Oto jak dobrze i jak miło, gdy bracia mieszkają razem; ² jest to jak wyborny olejek na głowie, który spływa na brodę, <brodę Aarona, który spływa na brzeg jego szaty> ³ jak rosa Hermonu, która spada na górę Syjon: bo tam udziela Pan błogosławieństwa, życia na wieki.

134 ¹ Pieśń stopni. Oto błogosławcie Pana, wszyscy słudzy Pańscy, którzy trwacie nocami w domu Pańskim. ² Wznieście ręce wasze ku Miejscu Świętemu i błogosławcie Pana! ³ Niechaj cię Pan błogosławi z Syjonu, Ten, który uczynił niebo i ziemię!

135 ¹ Alleluja. Chwalcie imię Pańskie, chwalcie, słudzy Pańscy, ² wy, którzy stoicie w domu Pańskim, na dziedzińcach domu Boga naszego. ³ Chwalcie Pana, bo dobry jest Pan, śpiewajcie Jego imieniu, bo łaskawe. ⁴ Pan bowiem wybrał sobie Jakuba, Izraela - na wyłączną swoją własność. ⁵ Wiem, że Pan jest wielki i że Pan nasz jest nad wszystkimi bogami. ⁶ Cokolwiek Panu się spodoba, to uczyni na niebie i na ziemi, na morzu i we wszystkich głębinach. ⁷ Sprowadza chmury z krańców ziemi, wywołuje deszcz błyskawicami i dobywa wiatr ze swoich komór. ⁸ Poraził pierworodnych w Egipcie, od człowieka aż do bydlęcia. ⁹ <W tobie, kraju egipski>, zdziałał znaki i cuda przeciw faraonowi i wszystkim jego sługom. ¹⁰ Poraził wiele narodów i zgładził królów potężnych: ¹¹ amoryckiego króla Sichona i Oga, króla Baszanu, i wszystkich królów kananejskich. ¹² A ziemię ich dał w posiadanie, w posiadanie Izraela, swojego narodu. ¹³ Twe imię, Panie, trwa na wieki, Twa pamięć, Panie - z pokolenia w pokolenie. ¹⁴ Pan bowiem zapewnia praworządność swojemu ludowi i lituje się nad swymi sługami. ¹⁵ Bożki pogańskie to srebro i złoto, dzieło rąk ludzkich. ¹⁶ Mają usta, ale nie mówią, mają oczy, ale nie widzą. ¹⁷ Mają uszy, ale nie słyszą; i nie ma oddechu w ich ustach. ¹⁸ Podobni są do nich ci, którzy je robią, i każdy, co w nich ufność pokłada. ¹⁹ Domu Izraela, błogosław Pana, domu Aarona, błogosław Pana! ²⁰ Domu Lewiego, błogosław Pana, wy, co boicie się Pana, błogosławcie Pana! ²¹ Niech będzie błogosławiony Pan z Syjonu, który mieszka w Jeruzalem! <Alleluja>.

136 ¹ Alleluja. Chwalcie Pana, bo dobry, bo Jego łaska na wieki. ² Chwalcie Boga nad bogami, bo Jego łaska na wieki. ³ Chwalcie Pana nad panami, bo Jego łaska na wieki. ⁴ On sam cudów wielkich dokonał, bo Jego łaska na wieki. ⁵ On w mądrości uczynił niebiosa, bo Jego łaska na wieki. ⁶ On rozpostarł ziemię nad wodami, bo Jego łaska na wieki. ⁷ On uczynił wielkie światła, bo Jego łaska na wieki. ⁸ Słońce, by dniem władało, bo Jego łaska na wieki. ⁹ Księżyc i gwiazdy, by władały nocą, bo Jego łaska na wieki. ¹⁰ On Egipcjanom pobił pierworodnych, bo Jego łaska na wieki. ¹¹ I wywiódł spośród nich Izraela, bo Jego łaska na wieki. ¹² Ręką potężną, wyciągniętym ramieniem, bo Jego łaska na wieki. ¹³ On Morze Czerwone podzielił na części, bo Jego łaska na wieki. ¹⁴ I przeprowadził środkiem Izraela, bo Jego łaska na wieki. ¹⁵ I faraona z jego wojskiem strącił w Morze Czerwone, bo Jego łaska na wieki. ¹⁶ On prowadził swój lud przez pustynię, bo Jego łaska na wieki. ¹⁷ On pobił wielkich królów, bo Jego łaska na wieki. ¹⁸ On uśmiercił królów potężnych, bo Jego łaska na wieki. ¹⁹ Sichona, króla Amorytów, bo Jego łaska na wieki. ²⁰ I Oga, króla Baszanu, bo Jego łaska na wieki. ²¹ A ziemię ich dał na własność, bo Jego łaska na wieki - ²² jako dziedzictwo słudze swemu Izraelowi, bo Jego łaska na wieki. ²³ On o nas pamiętał w naszym uniżeniu, bo Jego łaska na wieki. ²⁴ I uwolnił nas od wrogów, bo Jego łaska na wieki. ²⁵ On daje pokarm wszelkiemu ciału, bo Jego łaska na wieki. ²⁶ Dziękujcie Bogu, niebiosa, bo Jego łaska na wieki.

137 ¹ Nad rzekami Babilonu - tam myśmy siedzieli i płakali, kiedyśmy wspominali Syjon. ² Na topolach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze harfy. ³ Bo tam żądali od nas pieśni ci, którzy nas uprowadzili, pieśni radości ci, którzy nas uciskali: Zaśpiewajcie nam jakąś z pieśni syjońskich! ⁴ Jakże możemy śpiewać pieśń Pańską w obcej krainie? ⁵ Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie, niech uschnie moja prawica! ⁶ Niech język mi przyschnie do podniebienia, jeśli nie będę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość. ⁷ Przypomnij, Panie, synom Edomu, dzień Jeruzalem, kiedy oni mówili: Burzcie, burzcie - aż do jej fundamentów! ⁸ Córo Babilonu, niszczycielko, szczęśliwy, kto ci odpłaci za zło, jakie nam wyrządziłaś! ⁹ Szczęśliwy, kto schwyci i rozbije o skałę twoje dzieci.

138 ¹ Dawidowy. Będę Cię sławił, < Panie >, z całego mego serca, < bo usłyszałeś słowa ust moich > : będę śpiewał Ci wobec aniołów. ² Oddam Ci pokłon ku Twemu świętemu przybytkowi. I będę dziękował Twemu imieniu za łaskę Twoją i wierność, bo wywyższyłeś ponad wszystko Twoje imię i obietnicę. ³ Kiedym Cię wzywał, wysłuchałeś mnie, pomnożyłeś siłę mej duszy. ⁴ Wszyscy królowie ziemi będą Ci dziękować, Panie, gdy posłyszą słowa ust Twoich; ⁵ i będą opiewać drogi Pańskie: Prawdziwie, chwała Pańska jest wielka. ⁶ Prawdziwie, Pan jest wzniosły i patrzy łaskawie na pokornego, pyszałka zaś dostrzega z daleka. ⁷ Gdy chodzę wśród utrapienia, Ty zapewniasz mi życie, wbrew gniewowi mych wrogów; wyciągasz swą rękę, Twoja prawica mnie wybawia. ⁸ Pan za mnie [wszystkiego] dokona. Panie, na wieki trwa Twoja łaska, nie porzucaj dzieła rąk Twoich!

139 ¹ Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm. Panie, przenikasz i znasz mnie, ² Ty wiesz, kiedy siadam i wstaję. Z daleka przenikasz moje zamysły, ³ widzisz moje działanie i mój spoczynek i wszystkie moje drogi są Ci znane. ⁴ Choć jeszcze nie ma słowa na języku: Ty, Panie, już znasz je w całości. ⁵ Ty ogarniasz mnie zewsząd i kładziesz na mnie swą rękę. ⁶ Zbyt dziwna jest dla mnie Twa wiedza, zbyt wzniosła: nie mogę jej pojąć. ⁷ Gdzież się oddalę przed Twoim duchem? Gdzie ucieknę od Twego oblicza? ⁸ Gdy wstąpię do nieba, tam jesteś; jesteś przy mnie, gdy się w Szeolu położę. ⁹ Gdybym przybrał skrzydła jutrzenki, zamieszkał na krańcu morza: ¹⁰ tam również Twa ręka będzie mnie wiodła i podtrzyma mię Twoja prawica. ¹¹ Jeśli powiem: Niech mię przynajmniej ciemności okryją i noc mnie otoczy jak światło: ¹² sama ciemność nie będzie ciemna dla Ciebie, a noc jak dzień zajaśnieje: <mrok jest dla Ciebie jak światło>. ¹³ Ty bowiem utworzyłeś moje nerki, Ty utkałeś mnie w łonie mej matki. ¹⁴ Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie, godne podziwu są Twoje dzieła. I dobrze znasz moją duszę, ¹⁵ nie tajna Ci moja istota, kiedy w ukryciu powstawałem, utkany w głębi ziemi. ¹⁶ Oczy Twoje widziały me czyny i wszystkie są spisane w Twej księdze; dni określone zostały, chociaż żaden z nich [jeszcze] nie nastał. ¹⁷ Jak nieocenione są dla mnie myśli Twe, Boże, jak jest ogromna ich ilość! ¹⁸ Gdybym je przeliczył, więcej ich niż piasku; gdybym doszedł do końca, jeszcze jestem z Tobą. ¹⁹ O Boże, obyś zgładził bezbożnego, niech krwawi mężowie idą precz ode mnie! ²⁰ Oni przeciw Tobie zmawiają się podstępnie, za nic mają Twoje myśli. ²¹ Panie, czyż nie mam nienawidzić tych, co nienawidzą Ciebie, oraz nie brzydzić się tymi, co przeciw Tobie powstają? ²² Nienawidzę ich pełnią nienawiści; stali się moimi wrogami. ²³ Zbadaj mnie, Boże, i poznaj me serce; doświadcz i poznaj moje troski, ²⁴ i zobacz, czy jestem na drodze nieprawej, a skieruj mnie na drogę odwieczną!

140 ¹ Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. ² Wybaw mię, Panie, od człowieka złego, strzeż mnie od gwałtownika: ³ od tych, którzy w sercu knują złe zamiary, każdego dnia wzniecają spory. ⁴ Ostre jak u węża ich języki, a jad żmijowy pod ich wargami. ⁵ Od rąk grzesznika ustrzeż mię, Panie, zachowaj mnie od gwałtownika, od tych, co zamyślają z nóg mnie zwalić. ⁶ Pyszni sidło na mnie skrycie zastawiają: złoczyńcy rozciągają powrozy, umieszczają pułapki na mojej drodze. ⁷ Mówię Panu: Jesteś moim Bogiem; usłysz, o Panie, moje głośne błaganie. ⁸ Panie, mój Panie, potężna moja pomocy, osłaniasz w dniu walki moją głowę. ⁹ Nie dawaj tego, Panie, czego pragnie niegodziwiec, nie spełniaj jego zamiarów! Niech nie podnoszą Sela ¹⁰ głowy ci, którzy mnie otaczają, niech dzieło ich warg przygniecie ich samych! ¹¹ Niech spadnie na nich deszcz węgli ognistych; niech zwali ich do dołu, by się nie dźwignęli! ¹² Niech nie ostanie się w kraju mąż złego języka; gwałtownika niech ogarną nieszczęścia. ¹³ Wiem, że Pan oddaje sprawiedliwość ubogiemu, biednemu - słuszność. ¹⁴ Tylko sprawiedliwi będą sławili Twe imię, prawi mieszkać będą przed Twoim obliczem.

141 ¹ Psalm. Dawidowy. Do Ciebie wołam, Panie, prędko mi dopomóż; usłysz głos mój, gdy wołam do Ciebie. ² Niech moja modlitwa będzie stale przed Tobą jak kadzidło; wzniesienie rąk moich - jak ofiara wieczorna! ³ Postaw, Panie, straż moim ustom i wartę przy bramie warg moich! ⁴ Mojego serca nie skłaniaj do złego słowa, do popełniania czynów niegodziwych, bym nigdy z ludźmi, co czynią nieprawość, nie jadł ich potraw wybornych. ⁵ Niech sprawiedliwy mię bije: to czyn miłości; olejek występnego niech nigdy nie ozdabia mojej głowy! Nieustannie przeciwstawiam swą modlitwę ich złości. ⁶ Popadli w moc Skały ich sędziowie i usłyszeli, jak łagodne były moje słowa. ⁷ Jak kamień młyński rozbija się o ziemię, tak rozrzucono ich kości nad czeluścią Szeolu. ⁸ Do Ciebie bowiem, Panie mój, Panie, (zwracam) moje oczy; do Ciebie się uciekam: Ty nie gub mej duszy. ⁹ Strzeż mnie od sidła, które zastawili ma mnie, i od pułapek złoczyńców. ¹⁰ Niechaj występni wpadną w swoje sieci, podczas gdy ja ujdę cało.

142 ¹ Pieśń pouczająca. Dawidowa - gdy był w jaskini. Modlitwa. ² Głośno wołam do Pana, głośno błagam Pana. ³ Wylewam przed Nim swą troskę, wyjawiam przed Nim swą udrękę. ⁴ Gdy duch mój we mnie ustaje, Ty znasz moją ścieżkę. Na drodze, po której kroczę, ukryli na mnie sidło. ⁵ Oglądam się w prawo i patrzę: a nie ma nikogo, kto by miał wzgląd na mnie. Znikła dla mnie możność pomocy, nie ma nikogo, kto by dbał o moje życie. ⁶ Do Ciebie wołam, o Panie, mówię: Ty jesteś moją ucieczką, udziałem moim w ziemi żyjących. ⁷ Zważ na moje wołanie, bo jestem bardzo słaby. Wybaw mię od prześladowców, gdyż są ode mnie mocniejsi. ⁸ Wyprowadź mnie z więzienia, bym dziękował imieniu Twojemu. Otoczą mnie sprawiedliwi, gdy okażesz mi dobroć.

143 ¹ Psalm. Dawidowy. Usłysz, o Panie, moją modlitwę, przyjm moje błaganie w wierności swojej, wysłuchaj mnie w swej sprawiedliwości! ² Nie pozywaj na sąd swojego sługi, bo nikt żyjący nie jest sprawiedliwy przed Tobą. ³ Albowiem nieprzyjaciel mnie prześladuje: moje życie na ziemię powalił, pogrążył mnie w ciemnościach jak dawno umarłych. ⁴ A we mnie duch mój omdlewa, serce we mnie zamiera. ⁵ Pamiętam dni starodawne, rozmyślam o wszystkich Twych dziełach, rozważam dzieło rąk Twoich. ⁶ Wyciągam ręce do Ciebie; moja dusza pragnie Ciebie jak zeschła ziemia. ⁷ Prędko wysłuchaj mnie, Panie, albowiem duch mój omdlewa. Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, bym się nie stał podobny do tych, co schodzą do grobu. ⁸ Spraw, bym rychło doznał Twojej łaski, bo w Tobie pokładam nadzieję. Oznajmij, jaką drogą mam kroczyć, bo wznoszę do Ciebie moją duszę. ⁹ Wybaw mnie, Panie, od moich wrogów, do Ciebie się uciekam. ¹⁰ Naucz mnie czynić Twą wolę, bo Ty jesteś moim Bogiem. Twój dobry duch niech mnie prowadzi po równej ziemi. ¹¹ Przez wzgląd na Twoje imię, Panie, zachowaj mię przy życiu; w swej sprawiedliwości wyprowadź mnie z utrapień! ¹² A w swojej łaskawości zniszcz moich wrogów i wytrać wszystkich, którzy mnie dręczą, albowiem jestem Twoim sługą.

144 ¹ Dawidowy. Błogosławiony Pan - Opoka moja, On moje ręce zaprawia do walki, moje palce do wojny. ² On mocą dla mnie i warownią moją, osłoną moją i moim wybawcą, moją tarczą i Tym, któremu ufam, Ten, który mi poddaje ludy. ³ O Panie, czym jest człowiek, że masz o nim pieczę, czym syn człowieczy, że Ty o nim myślisz? ⁴ Człowiek jest podobny do tchnienia wiatru, dni jego jak cień mijają. ⁵ O Panie, nachyl Twych niebios i zstąp, dotknij gór, by zadymiły, ⁶ ciśnij piorun i rozprosz ich, wypuść swe strzały i przeraź ich, ⁷ wyciągnij rękę Twoją z wysoka, wybaw mię z wód wielkich i uwolnij z rąk cudzoziemców, ⁸ tych, których usta mówią na wiatr, a których prawica jest prawicą fałszywą. ⁹ Boże, pieśń nową będę Ci śpiewał, grać Ci będę na harfie o dziesięciu strunach. ¹⁰ Ty królom dajesz zwycięstwo, Ty wyzwoliłeś sługę Twego, Dawida. Od miecza złego ¹¹ mnie wybaw i uwolnij z rąk cudzoziemców, tych, których usta mówią na wiatr, a których prawica jest prawicą fałszywą. ¹² Daj pomyślność synom naszym jak roślinom, rozrastającym się w czasie swej młodości, niech będą córki nasze na wzór narożnych kolumn, rzeźbione na wzór kolumn świątyni. ¹³ Niech pełne będą nasze spichlerze, zasobne we wszelkie płody. Niech trzody nasze tysiąckroć płodne na polach naszych mnożą się tysiącami; ¹⁴ niech nasze zwierzęta będą ciężkie! Niech się nie zdarza wypadek czy ucieczka ani lament na naszych ulicach! ¹⁵ Szczęśliwy lud, któremu tak się powodzi, szczęśliwy lud, którego Bogiem jest Pan.

145 ¹ Pieśń pochwalna. Dawida. Chcę Cię wywyższać, Boże mój, Królu, i błogosławić imię Twe na zawsze i na wieki. ² Każdego dnia będę Cię błogosławił i na wieki wysławiał Twe imię. ³ Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, a wielkość Jego niezgłębiona. ⁴ Pokolenie pokoleniu głosi Twoje dzieła i zwiastuje Twoje potężne czyny. ⁵ Głoszą wspaniałą chwałę Twego majestatu i rozpowiadają Twe cuda. ⁶ I mówią o potędze Twoich dzieł straszliwych, i opowiadają Twą wielkość. ⁷ Przekazują pamięć o Twej wielkiej dobroci i radują się Twą sprawiedliwością. ⁸ Pan jest łagodny i miłosierny, nieskory do gniewu i bardzo łaskawy. ⁹ Pan jest dobry dla wszystkich i Jego miłosierdzie ogarnia wszystkie Jego dzieła. ¹⁰ Niechaj Cię wielbią, Panie, wszystkie dzieła Twoje i święci Twoi niech Cię błogosławią! ¹¹ Niech mówią o chwale Twojego królestwa i niech głoszą Twoją potęgę, ¹² aby oznajmić synom ludzkim Twoją potęgę i wspaniałość chwały Twego królestwa. ¹³ Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, Twoje panowanie trwa przez wszystkie pokolenia. Pan jest wierny we wszystkich swych słowach i we wszystkich swoich dziełach święty. ¹⁴ Pan podtrzymuje wszystkich, którzy padają, i podnosi wszystkich zgnębionych. ¹⁵ Oczy wszystkich oczekują Ciebie, Ty zaś dajesz im pokarm we właściwym czasie. ¹⁶ Ty otwierasz swą rękę i wszystko, co żyje, nasycasz do woli. ¹⁷ Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach i łaskawy we wszystkich swoich dziełach. ¹⁸ Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają, wszystkich wzywających Go szczerze. ¹⁹ Spełnia wolę tych, którzy się Go boją, usłyszy ich wołanie i przyjdzie im z pomocą. ²⁰ Pan strzeże wszystkich, którzy Go miłują, a wytępi wszystkich występnych. ²¹ Niech usta moje głoszą chwałę Pana, by wszelkie ciało wielbiło Jego święte imię na zawsze i na wieki.

146 ¹ Alleluja. Chwal, duszo moja, Pana, ² chcę chwalić Pana, jak długo żyć będę; chcę śpiewać Bogu mojemu, póki będę istniał. ³ Nie pokładajcie ufności w książętach ani w człowieku, u którego nie ma wybawienia. ⁴ Gdy tchnienie go opuści, wraca do swej ziemi, wówczas przepadają jego zamiary. ⁵ Szczęśliwy, komu pomocą jest Bóg Jakuba, kto ma nadzieję w Panu, Bogu swoim, ⁶ który stworzył niebo i ziemię, i morze ze wszystkim, co w nich istnieje. On wiary dochowuje na wieki, ⁷ daje prawo uciśnionym i daje chleb głodnym. Pan uwalnia jeńców, ⁸ Pan przywraca wzrok niewidomym, Pan podnosi pochylonych, Pan miłuje sprawiedliwych. ⁹ Pan strzeże przychodniów, chroni sierotę i wdowę, lecz na bezdroża kieruje występnych. ¹⁰ Pan króluje na wieki, Bóg twój, Syjonie - przez pokolenia. Alleluja.

147 ¹ Alleluja. Dobrze jest grać naszemu Bogu, wdzięcznie jest nucić pieśń pochwalną. ² Pan buduje Jeruzalem, gromadzi rozproszonych z Izraela; ³ On leczy złamanych na duchu i przewiązuje ich rany. ⁴ On liczbę gwiazd oznacza, wszystkie je woła po imieniu. ⁵ Pan nasz jest wielki i zasobny w siły, mądrość Jego jest niewypowiedziana. ⁶ Pan dźwiga pokornych, a poniża występnych aż do ziemi. ⁷ Śpiewajcie pieśń dziękczynną Panu, grajcie Bogu naszemu na harfie. ⁸ On niebo okrywa chmurami, deszcz przygotowuje dla ziemi; sprawia, że góry wypuszczają trawę i zioła, by ludziom służyły; ⁹ On daje pokarm bydłu, pisklętom kruka to, o co wołają. ¹⁰ Nie kocha się w sile rumaka; nie ma też upodobania w goleniach męża. ¹¹ Podobają się Panu ci, którzy się Go boją, którzy wyczekują Jego łaski. ¹² Chwal, Jerozolimo, Pana, chwal Boga twego, Syjonie! ¹³ Umacnia bowiem zawory bram twoich i błogosławi synom twoim w tobie. ¹⁴ Zapewnia pokój twoim granicom, nasyca ciebie najlepszą pszenicą. ¹⁵ Na ziemię zsyła swoje orędzie, mknie chyżo Jego słowo. ¹⁶ On daje śnieg niby wełnę, a szron jak popiół rozsiewa. ¹⁷ Ciska swój grad jak okruchy chleba; od Jego mrozu ścinają się wody. ¹⁸ Posyła słowo swoje i każe im tajać; każe wiać swemu wiatrowi, a spływają wody. ¹⁹ Obwieścił swoje słowa Jakubowi, Izraelowi ustawy swe i wyroki. ²⁰ Żadnemu narodowi tak nie uczynił: o swoich wyrokach ich nie pouczył. Alleluja.

148 ¹ Alleluja. Chwalcie Pana z niebios, chwalcie Go na wysokościach! ² Chwalcie Go, wszyscy Jego aniołowie, chwalcie Go, wszystkie Jego zastępy! ³ Chwalcie Go, słońce i księżycu, chwalcie Go, wszystkie gwiazdy świecące. ⁴ Chwalcie Go, nieba najwyższe i wody, co są ponad niebem: ⁵ niech imię Pana wychwalają, On bowiem nakazał i zostały stworzone, ⁶ utwierdził je na zawsze, na wieki; nadał im prawo, które nie przeminie. ⁷ Chwalcie Pana z ziemi, potwory i wszystkie morskie głębiny, ⁸ ogniu i gradzie, śniegu i mgło, gwałtowny huraganie, co pełnisz Jego słowo, ⁹ góry i wszelkie pagórki, drzewa rodzące owoc i wszystkie cedry, ¹⁰ dzikie zwierzęta i bydło wszelakie, to, co się roi na ziemi, i ptactwo skrzydlate, ¹¹ królowie ziemscy i wszystkie narody, władcy i wszyscy sędziowie na ziemi, ¹² młodzieńcy, a także dziewice, starcy wraz z młodzieżą ¹³ niech imię Pana wychwalają, bo tylko Jego imię jest wzniosłe, majestat Jego góruje nad ziemią i niebem ¹⁴ i pomnaża moc swojego ludu. Pieśń pochwalna dla wszystkich Jego świętych, synów Izraela - ludu, który Mu jest bliski. Alleluja.

149 ¹ Alleluja. Śpiewajcie pieśń nową Panu; chwała Jego niech zabrzmi w zgromadzeniu świętych. ² Niech Izrael się cieszy swym Stwórcą, niech synowie Syjonu radują się swym Królem. ³ Niech chwalą Jego imię wśród tańców, niech grają Mu na bębnie i cytrze. ⁴ Bo Pan w ludzie swoim ma upodobanie i zdobi pokornych zwycięstwem. ⁵ Niech się weselą święci wśród chwały, niech się cieszą na swoich sofach! ⁶ Niech chwała Boża będzie w ich ustach, a miecze obosieczne w ich ręku: ⁷ aby dokonać pomsty wśród pogan i karania pośród narodów; ⁸ aby ich królów zakuć w kajdany, a dostojników w żelazne łańcuchy; ⁹ by wypełnić na nich pisany wyrok: to jest chwałą wszystkich Jego świętych. Alleluja.

150 ¹ Alleluja. Chwalcie Boga w Jego świątyni, chwalcie Go na wyniosłym Jego nieboskłonie! ² Chwalcie Go za potężne Jego czyny, chwalcie Go za wielką Jego potęgę! ³ Chwalcie Go dźwiękiem rogu, chwalcie Go na harfie i cytrze! ⁴ Chwalcie Go bębnem i tańcem, chwalcie Go na strunach i flecie! ⁵ Chwalcie Go na cymbałach dźwięcznych, chwalcie Go na cymbałach brzęczących: ⁶ Wszystko, co żyje, niech chwali Pana! Alleluja.