241
Aleksander VIII
(Pietro
Ottoboni)
1689-1691
Pietro Ottoboni
6 października 1689 – 1 lutego 1691
ITALCZYK
Pietro Ottoboni urodził się 22 kwietnia 1610 r. w Wenecji w rodzinie szlacheckiej. Uzyskał doktorat z prawa cywilnego i kościelnego na uniwersytecie w Padwie. Za pontyfikatu Urbana VIII w 1630 r. rozpoczął pracę w Kurii Rzymskiej. W latach 1638-1643 był gubernatorem Państwa Kościelnego a w latach 1643-1652 sędzią Roty.
Papież Innocenty X w lutym 1652 r. nadał mu godność kardynała a w 1654 r. biskupa w Bresci. Innocenty XI mianował go Wielkim Inkwizytorem w Rzymie i sekretarzem Świętego Oficjum.
Po śmierci Innocentego XI po raz pierwszy w dziejach Kościoła przybyli na konklawe nadzwyczajni ambasadorowie cesarza rzymsko-niemieckiego Leopolda I (1658-1705) i króla francuskiego Ludwika XIV (1643-1715). Kardynałowie wybrali na papieża Pietra Ottoboniego, intronizowany przyjął imię Aleksander VIII.
Papież Aleksander VIII 24 sierpnia 1690 r. potępił dwa twierdzenia laksystyczne jezuitów jedno z nich negowało konieczność aktu miłości Bożej po osiągnięciu wieku rozumnego, drugie wprowadzało pojęcie „grzechu filozoficznego” bez obrazy Boga. Potępił też 31 tez jansenistycznych dotyczących Najświętszej Maryi Panny, pokuty, chrztu i autorytetu Kościoła. Skazał na dożywocie zwolennika kwietyzmu (1628-1696). Miguela de Molinosa.
W czasie pontyfikatu Aleksandra VIII król Francji Ludwik XIV zwrócił zajęte wcześniej posiadłości Awinion i Venaission i zatwierdził postanowienia Innocentego XI dotyczące płacenia podatków przez ambasadora francuskiego w Rzymie.
Aleksander VIII w Państwie Kościelnym obniżył podatki, zwiększając dostawy taniej żywności, był znawcą literatury i lubił otaczać się ludźmi światłymi.
Aleksander VIII zmarł w Rzymie i został pochowany w bazylice św. Piotra.