211

Paweł II
(Pietro Barbo)

1464-1471

PAWEŁ II

Pietro Barbo

30 sierpnia 1464 – 26 lipca 1471

ITALCZYK

Pietro Barbo urodził się 23 lutego 1417 r. w Wenecji, w rodzinie kupieckiej. Był bratankiem papieża Eugeniusza IV (1431-1447). Wkrótce został archidiakonem w Bolonii, a następnie biskupem w Cervia i w Vicenzy, oraz protonotariuszem Kościoła rzymskiego.

Został mianowany w 1440 r. przez Eugeniusza IV kardynalem-diakonem kościoła S. Maria Nuova. Papież – Mikołaj V, obdarzył go godnością kardynała-prezbitera kościoła S. Marco.

Po śmierci Piusa II kardynałowie zebrani na konklawe opracowali najpierw kapitulację, która ograniczałaby władzę przyszłego papieża, a następnie wybrali na papieża Pietro Barbo, koronowany przyjął imię Paweł II. W 1466 r. wykryto spisek na życie papieża.

Paweł II oskarżył humanistów o propagowanie wartości pogańskich, rozwiązał kolegium siedemdziesięciu abrewiatorów w kancelarii papieskiej i zamknął Akademię Rzymską w 1468 r.

Papież II dążył do wykorzenienia fraticellich, zwolenników radykalnego ubóstwa w zakonie franciszkańskim, którzy głosili, że następcy św. Piotra nie są prawdziwymi namiestnikami Chrystusa, jeżeli nie zachowują całkowitego ubóstwa.

Paweł II będąc kardynałem w 1455 r. rozpoczął obok swego tytularnego kościoła S. Marco, budowę pałacu – Palazzo San Marco. Pałac obecnie zwany Weneckim od 1466 r. stał się rezydencją rzymską papieża. Dwór papieski Pawła II był wzorowany na rezydencji królewskiej.

W 1467 r. papież Paweł II kazał przenieść pierwszą powstałą na terenie Italii drukarnię z benedyktyńskiego klasztoru w Subiaco do Watykanu.

W Polsce Paweł II toczył spór o biskupstwo warmińskie z królem Polski Kazimierzem IV Jagiellończykiem. Legat papieski Pawła II pośredniczył w zawarciu pokoju w Toruniu w 1466 r. Papież zniósł wszelkie ekskomuniki, choć pokoju nie zatwierdził.

Paweł II zmarł w Rzymie i został pochowany w bazylice św. Piotra.