190

Honoriusz IV
(Giacomo Savelli)

1285-1287

HONORIUSZ IV – V

Giacomo Savelli

2 kwietnia 1285 – 3 kwietnia 1287

Giacomo Savelli urodził się w 1210 r. w arystokratycznej rodzinie rzymskiej i był stryjecznym wnukiem papieża Honoriusza III. Giacomo Savelli był kanonikiem katedry w Châlons-sur-Marne. Papież Urban IV mianował go kardynałem-diakonem S. Maria in Cosmedin.

Po śmierci Marcina IV kardynałowie zebrani w Perugii na konklawe Wybrali Rzymianina Giacomo Savellego na papieża, który przyjął imię Honoriusz IV. Na wieść o wybraniu na Stolicę Apostolską Rzymianina zapanował w Rzymie entuzjazm. Papież Honoriusz IV przybył do Wiecznego Miasta gdzie odbyła się jego koronacja 20 maja 1285 r. a Rzymianie nadali mu dożywotni tytuł senatora. Honoriusz IV wyznaczył na swego zastępcę w Rzymie rodzonego brata Pandulfa, który zaprowadził porządek i rządy żelaznej ręki. W ten sposób papież, bez żadnych przeszkód mógł rezydować w Rzymie. Początkowo zamieszkał na Watykanie, a potem w pałacu na Awentynie. Państwem Kościelnym rządził papież z pomocą swojej rodziny.

Papież potępił w 1286 r. tzw. Braci Apostolskich, sektę mającą rygorystyczne poglądy na ubóstwo. Sekta została założona w 1260 r. w Palermo przez Gerarda Segarellego. Po potępieniu jej przez papieża członkowie sekty głosili, że Kościół nie przestrzega pierwotnego ubóstwa Apostołów i popadł w niewolę szatana.

Honoriusz IV był pierwszym papieżem, który na uniwersytecie paryskim wprowadził naukę języków orientalnych.

Honoriusz IV zmarł w Rzymie i został pochowany w kościele S. Maria Aracoeli.