171
Lucjusz III
(Ubaldo Allucingoli)
1181-1185
Ubaldo Allucingoli
1 września 1181 – 25 listopada 1185
ITALCZYK
Humbald Allucingoli urodził się ok. 1100r. w Lukce. Papież Innocenty II mianował go kardynałem – diakonem kościoła S. Prassede, a Hadrian IV kardynałem – biskupem Ostii i Velletri. Był doradcą papieża Aleksandra III podczas przygotowania pokoju weneckiego 1 sierpnia 1177r.
Po śmierci Aleksandra III kardynałowie zebrani w Rzymie, stosując nową ordynację wyborczą przez Sobór Laterański III, wybrali Ubaldo Allucingoliego na urząd papieski. Żądania senatu rzymskiego o prawo ingresu oraz obawa przed rozruchami w mieście skłoniły Ubaldo Allucingoliego do opuszczenia Rzymu i udania się do Velletri, gdzie został intronizowany. Przyjął imię Lucjusz III.
Papież Lucjusz III powrócił do Rzymu, ale ponownie mieszkańcy miasta zmusili go do ucieczki. Papież nie wrócił do Rzymu kierował odtąd Kościołem z miast, w których rezydował Velletri, Anagni i Werony.
Papież Lucjusz III 4 listopada 1184r. w Weronie wydał bullę Ad abolendam haeresim, zwaną Kartą Inkwizycji w której po raz pierwszy sformułował program, który dał początek inkwizycji skierowanej przeciwko heretykom: jeżeli nie wyrzekną się swych błędów, będą ekskomunikowani przez Kościół a władza świecka będzie wymierzała karę.
Papież Lucjusz III nałożył na biskupów obowiązek badania czystości wiary osób podejrzanych o głoszenie i sprzyjanie herezji. Wszystkich heretyków poddano generalnej ekskomunice. Zdekonspirowani heretycy przekazywani byli władzy świeckiej, która wymierzała im karę.
Lucjusz III zmarł e Weronie i został pochowany w miejscowej katedrze.