162
Kalikst II
(Guido de
Bourgogne)
1119-1124
Guido de Bourgogne
2 lutego 1119 – 13/14 grudnia 1124
FRANCUZ
Guido de Bourgogne urodził się około 1050r. jako piąty syn hrabiego Wilhelma Wielkiego z Burgundii. Był spokrewniony z rodami królewskimi Niemiec, Francji i Anglii.
W 1088r. został arcybiskupem Vienne. We Francji sprawował funkcję legata papieża Paschalisa II, który mianował go kardynałem. W czasie, gdy cesarz Henryk V opanował Rzym i dokonał wyboru nowego papieża Grzegorza VIII, Gelazy II udał się na wygnanie do Cluny, gdzie zmarł. Kardynałowie, którzy przybyli do opactwa, dokonali wyboru Guido de Bourgogne na papieża. Przybrał on imię Kalikst II i odbył koronację 9 lutego 1119r. w Vienne. Większość kardynałów w Rzymie zatwierdziła elekcję 1 marca 1119r. podobnie postąpił kler i lud. Konflikt pomiędzy cesarzem Henrykiem V a papieżem Kalikstem II dotyczył inwestytury. Za pontyfikatu Kaliksta II w 1120r. powstała Wspólnota Cystersek i Zakon Sióstr Norbertanek.
Na synodzie w Wormacji 23 września 1122r. podpisano porozumienie – konkordat, Henryka V zwolniono z ekskomuniki, zaś ugoda zapewniała wolny, kanoniczny wybór biskupów i opatów, rezygnację cesarza z inwestytury przez wręczenie pierścienia i pastorału. Odtąd miał to czynić metropolita, który wybranemu biskupowi udzielił sakry i wprowadził go na biskupstwo. Papież godził się, by w elekcji biskupa lub opata przez duchowieństwo kapitulne lub zgromadzenie zakonne uczestniczył cesarz lub jego pełnomocnik, aby potwierdzić wybór większości. Cesarzowi przyznano prawo przekazywania lenna świeckiego za pomocą berła i miecza, a także prawo przyjmowania przysięgi wierności od biskupów. Konkordat z Wormacji stał się prototypem wszystkich późniejszych konkordatów zawieranych przez Kościół z państwami.
Kalikst II w marcu 1123 r. zwołał pierwszy na Zachodzie sobór, tzw. Laterański I, uznany na Zachodzie za IX sobór powszechny. Sobór zebrał wszystkie zebrane dekrety dotyczące inwestytury, syminii, celibatu księży, tzw. Pokoju Bożego (Treuga Dei), oraz praw i obowiązków krzyżowców. Uchwalono, że w zachodnim chrześcijaństwie małżeństwa księży są nieważne; dzieci pochodzące z tych małżeństw uznano za nieślubne. Zakazano mianowania archiprezbiterem duchownego, który nie miał święceń kapłańskich, a archidiakonom tego, który nie miał święceń diakonatu. Do Polski przybył w 1123 r. legat papieski kardynał Idzi z Tuskulum (1080 – 1142), który wprowadził uchwały soboru laterańskiego i zajmował się sprawami organizacji polskiego Kościoła. Utworzono nowe biskupstwo w Lubuszu, reaktywowano diecezję kruszwicką przeniesioną wkrótce do Włocławka. Za pontyfikatu Kaliksta II chrystianizację Pomorza Zachodniego prowadził biskup Bambergu Otton. Kalikst II zmarł w Rzymie i został pochowany w bazylice św. Jana na Lateranie.