158
bł.
Wiktor III
(Dauferio
dei duchni di Benevento)
1086-1087
Dauferio
24 maja 1086; 9 maja – 16 września 1087
ITALCZYK
Dauferiusz Epifani z książęcego rodu Beneventu, urodził się ok. 1027. Wstąpił do klasztoru kontemplacyjnego w La Cawa w pobliżu Salerno przyjmując imię Dezyderiusz. W 1055 r. został mnichem benedyktyńskim na Monte Cassino, a 19 kwietnia 1058 r. opatem tego klasztoru. Opat Dezyderiusz powiększył bibliotekę oraz rozpoczął całkowitą przebudowe klasztoru i opactwa na Monte Cassino z pomocą artystów sprowadzonych z Konstantynopola. Przebudowa bazyliki została konsekrowana przez papieża Aleksandra II. Papież Mikołaj II mianował go kardynałem i papieskim wikariuszem klasztorów. Po śmierci Dezyderiusza Grzegorza VII w Rzymie rządził papież Klemens III. Upłynął rok, zanim kardynałowie pod
Wpływem Jordana z Kapuci, księcia Normanów wybrali na papieża Desidero, który przybrał imię Wiktor III. W cztery dni po wyborze, jeszcze przed konsekracją, elekt Wiktor III został zmuszony do opuszczenia Rzymu. Pozostawił insygnia papieskie i wrócił do Monte Cassino, gdzie ponownie zaczął pełnić funkcję opata. W marcu 1087 r. synod w Kapui potwierdził ważność wyboru Wiktora III i przekazano go, że powinien objąć urząd wbrew stanowisku grupy opozycyjnej kierowanej przez arcybiskupa Lyonu Hugona z Die. Gdy Normanowie usunęli z Rzymu Klemensa III, 9 maj 1087 r. Wiktor III został konsekrowany w bazylice św. Piotra. Poparcie księcia Jordana z Kapui i księżnej Matyldy Toskańskiej nie wystarczyło jednak Wiktorowi III do utrzymania władzy w Rzymie. Większość miasta była zajęta przez wojska Klemensa III. Po upływie tygodnia papież Wiktor III powrócił ponownie na Monte Cassino. Korzystając z poparcia Matyldy Toskańskiej, pod jej usilną namową papież Wiktor III przedostał się do Rzymu drogą morską i usunął wojsko Klemensa III z miasta. Przybycie cesarza Henryka IV do Włoch spowodowało nowe rozruchy. Wiktor III ponownie opuścił miasto i udał się na Monte Cassino. Pod koniec sierpnia 1087 r. zwołał w Benewencie synod, który potwierdzał dekret papieża Grzegorza VII przeciwko inwestyturze przez simonistów i nałożył anatemię nie tylko na Klemensa III, ale także na skrajnych zwolenników reform gregorianskich. Za pontyfikatu Wiktora III nastąpiła ekspedycja morska Pizy i Genui przeciwko Saracenom, zakończona zdobyciem Mahdii w zachodnim Tunisie w sierpniu 1087 r. część łupów przekazano na rzecz bazyliki św. Piotra w Rzymie. Podczas trwania synodu w Benewencie Wiktora III zachorował i powrócił do klasztoru na Monte Cassino, gdzie zmarł i został pochowany. Kościół czci Wiktora III jako błogosławionego w liturgii 16 września.