156
Aleksander II
(Anselmo
da Baggio)
1061-1073
Anselmo
30 września 1061 – 21 kwietnia 1073
ITALCZYK
Anselmo, urodzony w Baggio koło Mediolanu, został wyświęcony na kapłana w Mediolanie w 1055r. W 1057r. uzyskał godność biskupa Lukki.
Po śmierci Mikołaja II część szlachty skradła insygnia papieskie z pałacu laterańskiego i udała się do króla niemieckiego Henryka IV z prośbą o mianowanie nowego papieża. Został nim Peter Cadalus z Parmy jako Honoriusz II.
Kardynał Hildebrand zwołał kolegium kardynałów elektorów, które dokonało kanonicznego wyboru papieża Anselma. Przybrał on imię Aleksander II. Godfryt książę Lotaryngii zaproponowałby obaj papieże powrócili do swoich biskupstw i przebywali tam do czasu rozstrzygnięcia sporu o prawowitości wyboru.
W 1062r. sejm zebrany w Augsburgu wyznaczył komisję, która uznała ważność elekcji Aleksandra II. Honoriusz II nie uznał rozstrzygnięcia i próbował dochodzić swoich praw zbrojnie, udało mu się opanować część Rzymu. Na synodzie w Mantui w 1064r. niemieccy i italscy biskupi potępili symonię i opowiedzieli się za Aleksandrem II, skazali Honoriusza II na wygnanie i rzucili na niego anatemę. Honoriusz II zachował jednak tytuł i roszczenia do urzędu papieskiego. Aleksander II powołał w 1070r. Lanfranca z Bec (1010 – 1089) na arcybiskupa Canterbury.
Papież Aleksander II z pomocą Hildebranda zwalczał symonię, konkubinat, klerogamię i zwyczaj nadawania inwestytury świeckiej, ustanowił zakaz łączenia beneficjów przez jedną osobę, oraz zabronił zawierania małżeństw przez osoby spokrewnione, aż do siódmego pokolenia.
Papież Aleksander II rozstrzygał sprawy wielu biskupów niemieckich. Aleksander II zmarł w Rzymie i został pochowany w bazylice św. Jana na Lateranie.