153
Wiktor II
(Gebhard von
Dollnstein-Hirschberg)
1055-1057
Gebhard von Dollnstein – Hirschberg
13 kwietnia 1055 – 28 lipca 1057
NIEMIEC
Gebhard hrabia von Calw urodził się ok. 1018 r. w Szwabii. Pochodził z hrabiowskiego rodu Dollnstein – Hirschberg i był synem hrabiego Hartwiga. W wieku 20 lat mianowany został przez cesarza Henryka III biskupem Eichstatt. Po śmierci Leona IX, po długotrwałych negocjacjach w Moguncji z delegacją rzymską, na czele, której stał diakon Hildebrand (późniejszy papież Grzegorz XII), cesarz Henryk III mianował Gebharda na papieża w listopadzie 1054 r. Gebhard nie chciał jednak wyruszyć do Rzymu, dopóki nie otrzyma przyrzeczenia zwrotu zagrabionych posiadłość ziemskich i skarbów Stolicy Apostolskiej. Chciał również zatrzymać swoje biskupstwo w Eichstatt. Zwlekał z kanonicznym
Wyborem i koronacją ponad sześć miesięcy, do czasu spełnienia jego żądań. Ostatecznie
wyraził zgodę w marcu 1055 r. w Ratyzbonie. Papież przybrał imię Wiktor II. Na synodzie we Florencji 4 lipca 1055, wystąpił przeciwko symonii oraz małżeństwu księży. Wiktor II zakazał żonatym kapłanom sprawowania funkcji w większych miastach, a ich legalnym małżonkom ograniczono prawa w życiu społecznym. Ich potomstwo uważano za nieślubne i pozbawiono prawa dziedziczenia dobór kościelnych – beneficjów.
Takie same postanowienia powzięły synody w Lyonie w 1055 r. i Tuluzie w 1056 r. Cesarz niemiecki Henryk III nadał papieżowi tytuł księcia Spoleto i hrabiego Fermo by umocnić pozycje Wiktora II wobec Toskanii i Normanii, wskazując, że papież jest cesarskim przedstawicielem w Italii. Rozpoczęła się ekspasja Normanów na Italię. Papież czuł się zagrożony i szukał pomocy u cesarza wyjeżdziając do Niemiec, który jednak w kilka tygodni później zmarł. Wiktor II po śmierci cesarza Henryka III jako zarządca Rzeszy, koronował, w Akwizgradzie na cesarza Henryka IV (1056 – 1106) Po powrocie do Italii Wiktor II zwołał synod na Lateranie 18 kwietnia 1057 r. gdzie ustanowił opata na Monte Cassino Fryderyka z Lotaryngii, nadał mu godność kardynała prezbitera od św. Chryzygona zapewniając w ten sposób przychylność Godfryda Lotaleńskiego dla Kościoła rzymskiego. Wiktor II zmarł w Arezzo i został pochowany w kościele S. Maria Rotonda w Rawennie.