149

Grzegorz VI - VII
 (Giovanni Graziano)

1045-1046

GRZEGORZ VI – VII

Giovanni Graziano

1 maja 1045 – 20 grudnia 1046

RZYMIANIN

Jan Gracjan był spokrewniony z bankierską i zarazem konwertycką rodziną żydowską Benedykta Dhrześcijanina – rodziną Pierleonich i krewnym Hildebranda późniejszego papieża Grzegorza VII. Jan Gracjan był ojcem chrzestnym urzędującego – papieża Benedykta IX, któremu zaproponował zrzeczenie się godności papieskiej w zamian za pieniądze. Giovanni Graziano był archiprezbiterem rzymskiego kościoła S. Giovanni a Porta Latina.

Benedykt IX mając na uwadze swoją niepewność co do dalszego sprawowania urzędu, wynikłą z wrogiej postawy ludu rzymskiego, przyjął propozycję Giovanniego i sprzedał urząd papieski. Urzędujący Benedykt IX zachował pewne formy elekcji, choć wyznaczył na swego następcę Giovanniego Graziano.

Giovanni Graziano został wybrany na papieża przez aklamację i przyjął imię Grzegorz VI. Został uznany przez stronnictwo reformatorskie, ale stronnictwo proniemieckie oskarżyło Grzegorza VI o kupno godności papieskiej – symonię. Papieżowi elektowi służył w kurii kleryk Hildebrand późniejszy papież Grzegorz VII.

Król niemiecki Henryk III, obawiając się destabilizacji w Rzymie za sprawą rodziny Krescencjuszów i hrabiów Tuskulum, a zarazem mając odmienną koncepcję rządzenia cesarstwem, zamierzał osadzić na tronie papieskim własnego kandydata – Niemca, który wykonywałby jego polecenia w Italii bez nacisku zwalczających się ugrupowań rzymskich. Jego interwencja w Rzymie miała otworzyć drogę do godności papieskiej niemieckiemu duchowieństwu, oraz zapewnić papieżowi swobodne sprawowanie władzy. Zwołał synod w Pawii w październiku 1046r. który ogłosił powszechny zakaz symonii i wznowił prawo Ottona I Wielkiego z 962r. Grzegorz VI, pragnąc uznania swojej papieskiej godności, wyjechał na spotkanie z Henrykiem III do Piascenzy. Król niemiecki odmówił potwierdzenia jego tytułu, domagając się wyjaśnienia, czy został uzyskany w sposób prawny. Synod w Sutri 20 grudnia 1046r. ogłosił depozycję Grzegorza VI, przy czym na synodzie złamano dwie zasady, to że cesarz przewodniczył synodowi i sądził najwyższego kapłana – papieża.

Zdeponowanego Grzegorza VI postanowiono deportować do Niemiec gdzie miał przebywać pod opieką biskupa Kolonii Hermana, ówczesnego kanclerza cesarza na Włochy.

Deponowanie trzech panujących papieży otworzyło możliwość dokonania nowego wyboru na stolicę św. Piotra, spośród duchowieństwa niemieckiego, wybrano Klemensa II, który niespodziewanie zmarł. Bp Wazo z Liege (1042 – 10 48) zaproponował, by na Stolicę Apostolską powrócił Grzegorz VI. Grzegorz VI umarł w Niemczech w Kolonii na wygnaniu nie doczekawszy się decyzji cesarza, co do swego powrotu na Stolicę Apostolską.