145
Benedykt VIII
(Teofilatto di Tuscolo)
1012-1024
Teofilatto di Tuscolo
17 maja 1012 – 9 kwietnia 1024
RZYMIANIN
Teofilatto di Tuscolo, urodzony ok. 980r. był drugim synem Grzegorza hrabiego na Tuskulum. Poparty przez swoją rodzinę mimo że był osobą świecką uzyskał godność papieską, pokonując kandydata Krescencjuszów Grzegorza VI. Papież elekt przyjął imię Benedykt VIII. Jego brat i następca na tronie Piotrowym Romanus di Tuscolo późniejszy papież Jan XIX sprawował wówczas władzę świecką w Rzymie.
Papież Benedykt VIII koronował 14 lutego 1014r. w Rzymie króla Niemiec Henryka II Bawarskiego na cesarza, a jego żonę Kunegundę na cesarzową. Benedykt VIII uzyskał od Henryka II potwierdzenie przywilejów i darowizn, a także zapewnienie swobody wyboru papieży, jednakże koronacja papieska miała się odbyć w obecności posłów cesarskich. Benedykt VIII brał udział w synodzie w Pawii 1 sierpnia 1022r. Synod ten poparł reformy wywodzące się z Cluny i Gorze, potępił symonię i jak najsurowiej zabronił zawierania małżeństw kapłanom po subdiakonacie i konkubinatu wszystkim duchownym, a dzieci zrodzone z tych związków były przeznaczone do stanu niewolnego. Ustalono kary za nieprzestrzeganie celibatu. Henryk II Bawarski zatwierdził te dekrety i uznał je za prawo obowiązujące w całym cesarstwie. Za pontyfikatu Benedykta VIII powstał Zakon Kamedułek założony przez św. Romualda (952 – 1027).
Benedykt VIII wprowadził do liturgii rzymskiej mszy św. śpiew Credo według nicejskiego wyznania wiary wraz z wyrazem Filioque.
Papież Benedykt VIII uczynił z Rzymu politycznr centrum Italii, orężem poszerzając granice Państwa Kościelnego, wyswobadzając spod najazdu Arabów Sycylię odnosząc zwycięstwo w bitwie morskiej pod Cannoe w 1019r. Za pontyfikatu Benedykta VIII Henryk II Bawarski odbył nieudaną wyprawę na Polskę, zakończoną układami w Budziszynie 30 stycznia 1018. w czasach Benedykta VIII zaczął się szerzyć manicheizm.
Benedykt VIII zmarł w Rzymie i został pochowany w bazylice św. Piotra.