137
974-983
październik 974 – 10 lipca 983
RZYMIANIN
Benedykt był synem Dawida, hrabią Tuskulum, krewnym księcia Alberyka II, był spokrewniony z rodem Krescencjuszy. Benedykt był biskupem Sutri koło Viterbo. Po śmierci Benedykta VI Sicco przedstawiciel cesarza, odmówił uznania Bonifacego VII za prawowitego papieża. Obyła się nowa elekcja na której wybrano Benedykta VII. Wybór na papieża Benedykt zawdzięczał poparciu cesarza Ottona II.
Papież Benedykt VII zaraz po wyborze zwołał synod i ekskomunikował Bonifacego VII, który latem 980r. dokonał zamachu stanu, zmuszając Benedykta VII do opuszczenia Rzymu, ale dopiero w marcu 981r. cesarz Otton II przybył do Włoch i ponownie osadził na tronie papieskim Benedykta VII. Bonifacy II zbiegł do Konstantynopola z częścią skarbu watykańskiego.
Papież Benedykt VII nadał wiele przywilejów kościołom i zakonom w Niemczech, Galii, Italii i Flandrii. Benedykt VII przyznał biskupowi Dietrichowi z Trewiru specjalne przywileje ceremonialne i przydzielił mu Kościół tytularny SS. Quatro Coronati na Monte Caelio, był to pierwszy przypadek kościoła tytularnego cudzoziemcowi.
Papież Benedykt VII przewodniczył licznym synodom, poświęconym reformie kluniackiej. W marcu 981r. zwołał synod w bazylice św. Piotra, który opowiedział się przeciwko symonii – świętokupstwu. Papież Benedykt VII popierał dzieło chrystianizacji Słowian, przyznał biskupowi Moguncji prawo wikariuszy apostolskich do konsekrowania królów niemieckich.
Benedykt VII zmarł w Rzymie i został pochowany w kościele Świętego Krzyża Jerozolimskiego w klasztorze S. Croce.