135

Jan XIII - XIV

965-972

JAN XIII – XIV

1 października 965 – 6 września 972

RZYMIANIN

Jan był synem Jana Episcopusa. Jan był wychowywany na dworze papieskim. Za pontyfikatu Jana XII był bibliotekarzem i biskupem Umbrii w Narni. Został wybrany na papieża przy poparciu cesarza Ottona I Wielkiego. W grudniu 965 r. szlachta rzymska ze względu na surową dyscyplinę wprowadzoną przez Jana XIII doprowadziła do buntu przeciwko papieżowi i osadziła go w Zamku św. Anioła, a potem uwięziła w zamku w Kampanii. Jan XIII zdołał zbiec do Kapui. Papież wezwał cesarza i z pomocą jego armii wrócił do Rzymu. Uczestnicy buntu zostali ukarani. Papież i cesarz zachęcili do rozkrzewienia reform kluniackich. Synod w Rawenie w kwietniu 967 r. uchwalił prawo zabraniające duchowym zawierania małżeństw. Papież Jan XIII na prośbę cesarza erygował w 968 metropolię w Magdeburgu dla pracy misyjnej wśród Słowian, ale wbrew propozycji Ottona I Wielkiego nie rozciągnął władzy tego arcybiskupstwa na Polskę. W 968 r. papież Jan XIII poświęcił dzwon dla bazyliki laterańskiej i po raz pierwszy nadał mu imię. Od tego czasu w Kościele nadaje się dzwonom imiona lub nazwy symboliczne. 25 grudnia 965 r. Jan XIII ukoronował na współcesarza dwunastoletniego Ottona II (955 – 983) Za pontyfikatu Jana XIII Polska w 966 r. przyjęła chrzest za sprawą władcy Mieszka I, a w 968 r. ustanowiono pierwsze biskupstwo misyjne w Poznaniu z bp. Jordanem. Jan XIII przychylił się do prośby Bolesława II Pobożnego i założył biskupstwo w Pradze, ale zastrzegał, żeby liturgia była doprawiana w języku łacińskim a nie starocerkiewno - słowiańskim. Jan XIII zmarł w Rzymie i został pochowany w bazylice św. Pawła za Murami.