133
963-965
4 grudnia 963 – 1 marca 965
RZYMIANIN
Leon był synem Jana. Przed wyborem na papieża był laikiem – osobą świecką. Synod 6 listopada 963 r. za zgodą cesarza Ottona I (962- 973) złożył z urzędu papieża Jana XII, a wybrał na papieża protoskrinariusza Leona, urzędnika Pałacu lateranskiego. Leon VIII otrzymał wszystkie święcenia oraz konsekrację w ciągu jednego dnia – 6 grudnia 963 r. ale niezgodnie z prawem kanonicznym. Zdetronizowany Jan XII nie zrezygnował jednak z utraconego urzędu, wywołał rozruchy przeciwko Leonowi VIII. Bunt zwolenników Jana XII przebywającego w Tiwoli, wojska niemieckie krwawo stłumiły. Po wyjeździe cesarza Ottona I z Rzymu, Jan XII ponownie sięgnął po urząd papieski i Leon VIII musiał uciekać szukając schronienia u cesarza. Na synodzie w bazylice św. Piotra 26 lutego 964 r. Jan XII złożył z tronu i ekskomunikował Leona VIII jako uzurpatora na Stolicy Apostolskiej, wyświęconego niekanoniczne a święcenia udzielone przez Leona VIII uznano za nieważne. Po nagłej śmierci dwudziestoośmioletniego Jana XII, Rzymianie wybrali na papieża kardynała – diakona Benedykta V, nie przyjmując do wiadomości elekcji Leona VIII, który był pod opieką cesarza Ottona I Wielkiego. Mieszkańcy miasta nie chcieli wpuścić Leona VIII narzuconego im przez synod i cesarza. Cesarz nie uznał wyboru Benedykta V i otoczył Rzym, zdobywając miasto głodem. 23 czerwca 964 r. Leon VIII objął we władanie Stolicę Apostolską a na synodzie zwołanym w kościele św. Jana na Lateranie pozbawiono Benedykta V godności papieskiej i deportowano do Hamburga. Leon VIII zmarł w Rzymie i został pochowany w bazylice św. Piotra.