131
946-955
AGAPIT II
10 maja 946 – grudzień 955
RZYMIANIN
Nic nie wiemy o pochodzeniu Agapita i jego wcześniejszym życiu.
Po śmierci Marynusz II, książę Alberyk II zalecił wprowadzenie reform kluniackich w Rzymie. Z pomocą mnichów przybyłych z Gorze koło metzu przeprowadził reformy dyscyplinarne w opactwie św. Pawła za Murami.
Pontyfikat Agapita II przypadł na okres zmian politycznych w Italii. Papież dążył do uzyskania niezależności i wzrostu swego autorytetu. Na monetach bito jego imię w pełnym brzmieniu, a nie tylko monogram jak u poprzedników. Na synodzie rzymskim w 949r. papież Agapit II zatwierdził decyzje poprzednich synodów, odbytych: w Verdun (947); Mousson (948), i w Ingelheim (7 czerwca 948) zwołanego przez Ottona I Wielkiego.
Papież Agapit II w 948r. rozszerzył uprawnienia jurysdykcyjne metropolii w Hamburgu na Danię, a w 955r. nadał Ottonowi I Wielkiemu uprawnienia dotyczące m. In. Mianowania biskupów duńskich i jurysdykcji nad zakonami w Niemczech. Papież wysłał paliusz arcybiskupowi Kolonii Brunonowi, bratu króla Niemiec. Poparł królewski plan przekształcenia klasztoru św. Maurycego w Magdeburgu w centrum misji i organizacji życia kościelnego na terytorium Słowian zachodnich. W czasie pontyfikatu Agapita II chrześcijaństwo przyjęły: Dania, Szwecja i Czechy.
Książę Alberyk II na łożu śmierci w 954r. zgromadził możnych i kler z papieżem na czele w bazylice św. Piotra i kazał im przysiąc, że po śmierci panującego papieża Agapita II wybiorą na Stolicę Piotrową jego nieślubnego syna księcia Oktawiana.
Papież Agapit II zmarł w Rzymie i został pochowany w bazylice św. Jana na Lateranie.