121
904-911
29 stycznia 904 – 14 kwietnia 911
RZYMIANIN
Sergiusz był synem Benedykta, pochodził z arystokratycznej rodziny hrabiów Tuskulum.
Za pontyfikatu Stefana V był diakonem rzymskim, Formozus konsekrował go na biskupa Caere.
Sergiusz dwukrotnie starał się uzyskać godność papieską występując przeciwko Teodorowi II i Janowi IX. Brał udział w „synodzie trupim”. Ponieważ synod ten unieważnił udzielone przez Formozusa święcenia, Sergiusz przyjął ponownie święcenia kapłańskie z rąk papieża Stefana VI. Po śmierci Teodora II Sergiusz został wybrany na papieża przez stronnictwo antyformozjańskie i objął Lateran, ale ustąpił miejsca papieżowi Janowi IX popieranemu przez cesarza Lamberta ze Spoleto (867).
Sergiusz został deponowany, potępiony i skazany na wygnanie. Po deponowaniu papieża Leona V, Sergiusz podjął kolejną próbę skutecznego objęcia Stolicy Apostolskiej. Uwięził antypapieża Krzysztofa i z pomocą księcia Alberyka I ze Spoleto (zm. 925) uzyskał godność papieża i został konsekrowany.
Papież Sergiusz III rządził w Rzymie w interesie stronnictwa szlacheckiego, na czele, którego stał Teofilakt (zm. 920), któremu papież przekazał wszystkie swoje świeckie uprawnienia. Papież Sergiusz III odbudował bazylikę św. Jana na Lateranie, zniszczoną przez trzęsienie ziemi w 897r. w czasie „synodu trupiego” Sergiusz III wybijał własną monetę i jako pierwszy od czasów Hadriana I (772 – 795) umieścił na niej swoją podobiznę – na głowie miał stożkowatą mitrę.
Sergiusz III zmarł w Rzymie i został pochowany w bazylice św. Piotra.