113
891-896
6 października 891- 4 kwietnia 896
RZYMIANIN
Formozus urodzony ok. 815 r. był synem Leona. Został biskupem Porto za pontyfikatu Mikołaja I, za Hadriana II i Jana VIII pełnił funkcje legata papieskiego w Bułgarii, we Francji i w Niemczech. Papież Jan VIII zarzucając zdradę i opuszczenie siedziby biskupiej ekskomunikował Formuzusa. Papież Jan VIII po ucieczce Formuzusa do Troyes z biskupstwa w Porto deponował go i ekskomunikował. Na synodzie w Troyes w 878 r. Jan VIII przeniósł Formozusa do stanu świeckiego. Papież Marynus I w 882 r. uwolnił Formozusa od ekskomuniki, a papież Hadrian III przywrócił mu biskupstwo. Formozus jako biskup Porto w 885 r. konsekrował papieża Stefana VI. Formozus dzięki poparciu cesarza Gwidona III (891-894) został wybrany na papieża, w zamian musiał się zgodzić na koronację syna cesarza Lamberta ze Spoleto na współcesarza. Papież Formozus popierał działalność misjonarzy w Anglii i północnych Niemczech. Pontyfikat Formuzusa uwikłanego w polityczne walki stronnictw, ciągnął się przez lata i przebierał dramatyczne i drastyczne formy. Dominacja dynastii spoletańskiej zmusiła papieża do szukania pomocy u króla wschodnich Franków Alnulfa (850-899). Papież Formozus w 896 r. ukoronował Arnulfa w bazylice św. Piotra. Po wyjeździe Arnulfa do Niemiec, papież Formozus zmarł. Nowy król Italii Lambert i nowo obrany papież Stefan VI poddali na tzw.;synodzie trupim’ w styczniu 897 r. osądowi zmarłego dziewięć miesięcy wcześniej Formozusa. Formozus zmarł w Rzymie, jego zwłoki wydobyte z Tyboru pochowano w bazylice św. Piotra.