107

Św. Mikołaj I Wielki

858-867

MIKOŁAJ I WIELKI

24 sierpnia 858 – 13 listopada 867

RZYMIANIN

Mikołaj był synem urzędnika miejskiego Teodora, urodzony w Rzymie około 820r. Za pontyfikatu Sergiusza II został subdiakonem, a za Leona IV diakonem. Był doradcą Benedykta III.

Po śmierci Benedykta III Mikołaja wybrano na papieża, konsekrowano i koronowano. Koronowano Mikołaja I po raz pierwszy w historii papiestwa.

Mikołaj I jako pierwszy z papieży sformułował całościowo pogląd, ze papież jest zastępcą Chrystusa na ziemi. Papież sprawuje władzę i opiekę nad całym Kościołem, jest wolnym i niezależnym od władzy świeckiej. Papieskie dyspozycje obowiązują zarówno świeckich, jak i duchownych, są ostateczne i niezmienne. Synody należy traktować jak organy wykonawcze papieskich poleceń.

Papież jako kierujący życiem Kościoła nie podlega sądowi, a przywileje Kościoła nie mogą być uszczuplone, czy odebrane przez władzę świecką.

Mikołaj I zwany Wielkim zakładał oddzielenie Kościoła od władzy świeckiej. Za niedopuszczalne uważał ingerowanie władzy świeckiej w wybory biskupów, opatów i zwoływanie synodów. Uznawał niezależność władzy świeckiej w sprawach nie związanych z Kościołem, ale zarazem żądałby życie w państwach kształtowało się według zasad chrześcijańskich. Uzależniało to państwo od Kościoła. Koronację cesarza pojmował jako przekazanie mu urzędu, a wraz z nim praw i obowiązków wobec Kościoła.

Mikołaj I głosił uniwersalność Kościoła rzymskiego, prymat papieża wśród chrześcijan i nad władzą świecką.

Ostateczna decyzja należy wyłącznie do papieża – tak w Kościele wschodnim jak i zachodnim. Papież Mikołaj I stał na stanowisku nierozerwalności sakramentu małżeństwa. Za pontyfikatu Mikołaja I Cyryl i Metody w 863r. dokonali chrystianizacji Moraw.

Mikołaj I zmarł w Rzymie i został pochowany w bazylice św. Piotra.

Kościół czci Mikołaja jako świętego w liturgii 13 listopada.