92

Św. Zachariasz

741-752

ZACHARIASZ

3grudzień 741 – 15 marzec/26 kwietnia 752

GREK

Zachariasz był synem Polychroniusza z Kalabrii. Jako diakon współpracował z Grzegorzem III.

Wybór Zachariasza na papieża nie wymagał już cesarskiego zatwierdzenia, niemniej jednak Zachariasz natychmiast po wyborze wysłał legatów do cesarza Konstantyna V  Kopronyma (719 – 775), zawiadamiając go o wstąpieniu na tron św. Piotra i prosząc o przywrócenie kultu obrazów.

Zachariasz był ostatnim z papieży tzw. Wschodnich, który zwrócił się do cesarza o zatwierdzenie swojego wyboru.

Po zdobyciu Konstantynopola cesarz Konstantyn V przywrócił ikonoklazm. Po skończonym panowaniu bizantyjskim w Italii Zachariasz zmienił kierunek polityki papieskiej, porozumiał się z królem Longobardów, od którego uzyskał zwrot zagrabionych zamków i patrymoniów. Zachariasz jako przedstawiciel księstwa rzymskiego zawarł pokój z królem Longobardów. Zachariasz wydał orzeczenie na prośbę Pepina, iż lepiej by tytuł królewski należał do tego, kto jej nie ma. W następstwie tej decyzji złożono z tronu króla Childeryka III, a Bonifacy namaścił na króla Pepina.

Decyzja Zachariasza w przekazaniu korony nowej dynastii karolińskiej, miała decydujące znaczenie w stosunkach między papiestwem a cesarstwem. Papież Zachariasz odrestaurował i upiększył wiele kościołów. Przeniósł swoją siedzibę z Palatynu do Lateranu i powiększył tamtejszy pałac. Przetłumaczył na język grecki Dialogi papieża Grzegorza I Wielkiego.

Zachariasz zmarł i został pochowany w Rzymie w bazylice św. Piotra.

Kościół czci Zachariasza jako świętego w liturgii 15 marca.