BONIFACY IV

25 sierpnia 608 – 8 maja 615

ITALCZYK

Bonifacy urodził się w Marsi dzisiaj prowincją Akwileji, był synem doktora Jana.

Za pontyfikatu Grzegorza I Wielkiego był diakonem i skarbnikiem. Po śmierci Bonifacego III został wybrany na papieża, ale oczekiwał przez dziesięć miesięcy na zatwierdzenie swojego wyboru przez cesarza Fokasa (602 – 610), zanim mógł zostać konsekrowanym.

Papież Bonifacy IV dawny Panteon adaptował do potrzeb sakralnych i konsekrował budowlę jako bazylikę pod wezwaniem S.Maria ad Martyres zwanej także S. Maria in Rotunda, gdzie umieścił liczne relikwie wydobyte z katakumb. Jest to pierwszy przypadek zmiany świątyni pogańskiej na kościół katolicki. Od pontyfikatu Bonifacego IV obchodzi się w Kościele uroczystość Wszystkich Świętych. Bonifacy IV zwołał synod w Rzymie 610 r. by przywrócić dyscyplinę w klasztorach. Postanowiono, że zakonnicy mogą otrzymać święcenia kapłańskie. Bonifacy zamienił swój rzymski dom w klasztor. W czasie trwania pontyfikatu Bonifacego IV powróciła w Kościele sprawa monofizytyzmu za przyczyną Awarów, Słowian i Persów podczas najazdów na wschodnie tereny cesarstwa. W 614 r. Persowie zdobyli Jerozolimę i wywieźli relikwie Krzyża św. do Ktezyfonu.

Bonifacy IV zmarł w Rzymie i został pochowany w bazylice św. Piotra.

Kościół czci Bonifacego IV jako świętego w liturgii 25 maja.