64
579-590
26 listopada 579 – 7 lutego 590
GOT
Pelagiusz był synem Gota Unigilda i urodził się w Rzymie. Pelagiusz został wybrany na papieża w czasie oblężenia Rzymu przez Longobardów i konsekrowany w sierpniu 579 r. bez wymaganej zgody cesarza. Za czasów Pelagiusza II ustały prześladowania chrześcijan w Hiszpanii ponieważ król Rekkared I (586 – 601) porzucił arianizm. Synod w Toledo – maj 589 r., potępił aranizm.
Longobardowie zagrażali Rzymowi, papież nie mogąc liczyć na militarną pomoc cesarza bizantyjskiego Tyberiusza II 9578 – 582),zwrócił się o pomoc militarną i stałą opiekę nad Kościołem do króla Franków. W tym też okresie rozpoczął się spór o tytuł „patriarchy ekumenicznego” – którym posługiwali się biskupi Konstantynopola w znaczeniu „najwyższy na obszarze swego patriarchatu”. Papież Pelagiusz II uważał że tytuł ten narusza supremację papieską. Papież Pelagiusz II powiększył prezbiterium bazyliki św. Piotra i dokładnie nad grobem Apostoła ustawił główny ołtarz. Rozbudował kościół S. Lorenzo fuori le Mura w którym na łuku triumfalnym widnieje mozaikowy portret papieża Pelegiusza II z czasów jego pontyfikatu. Założono także klasztor św. Pankracego.
Pelagiusz II zmarł w Rzymie i został pochowany w portyku bazyliki św. Piotra.