PELAGIUSZ I

    Pelagiusz był synem Jana, pochodził z rodziny arystokratycznej. Pelagiusz był diakonem rzymskim i pełnił funkcję papieskiego apokryzjariusza. Za pontyfikatu Wigiliusza był doradcą cesarza Justyniana I w Konstantynopolu. Gdy papież Wigiliusz został uwięziony i wywieziony z Rzymu Pelagiusz został wysłany przez cesarza do Rzymu i pełnił obowiązki  papieskiego wikariusza. Gdy Rzym 17 grudnia 546 r. został zdobyty przez ostrogockiego króla Totilę (541-552), Pelagiusz osobiście zjawił się przed nim i otrzymał obietnicę oszczędzenia mieszkańców.Pelagiusz został wysłany przez króla Totilę do Konstantynopola, gdzie bezskutecznie zabiegał o pokój króla Ostrogotów z cesarzem Bizancjum. Pelagiusz popierał Wigiliusza w oporze przeciwko cesarzowi, który nalegał, by papież potępił Trzy Razdziały.  Pelagiusz napisał Refutatorium przeciwko Wigiliuszowi, gdy ten był skłonny ulec cesarzowi za co został aresztowany i więziony.Po śmierci Wigiliusza w nowej sytuacji Pelagiusz potępił Trzy Rozdziały i został uwolniony. Zawarł porozumienie z cesarzem Justynianem I, który desygnował go na papieża i wysłał do Rzymu, co wywołała zgorszenie  w Kościele zachodnim. Nowy papież nie był jednak życzliwie przyjęty przez  rzymskich duchownych. Żaden biskup nie chciał konsekrować Pelagiusza.Pelagiusz po wielomiesięcznych oczekiwaniach został konsekrowany na  papieża przez dwóch biskupów. Wyznał wówczas swoją wiarę i zaznaczył  przywiązanie do czterech ekumeniczny soborów, szczególnie soboru chalcedońskiego. Od pontyfikatu Pelagiusza I papieże przed konsekracją mieli obowiązek uzyskania potwierdzenia swojego wyboru przez cesarza.