JAN II

Merkury

2 stycznia 533 – 8 maja 535

Rzymianin

Merkury był synem arcykapłana Projektusa. Po śmierci Bonifacego II na Stolice Apostolska po dwu i pół miesiącach, dewagacji wybrano na papieża Merkurego, kapłana rzymskiego kościoła S. Clemente. Merkury nie chcąc używać imienia pogańskiego bożka był pierwszym papieżem, który po wyborze zmienił imię. Merkury przyjął imię papieża-męczennika – Jana I.

Ponieważ po śmierci Bonifacego II podejmowano próby uzyskania godności papieskiej drogą świętokupstwa, Janowi II udało się uzyskać potwierdzenie dekretu wydanego przez senat Rzymu skazującego na banicję każdego, kto by dążył do uzyskania godności papieskiej świętokupstwem.

Król Atalaryk rozkazał, by rozporządzenie to wyryto w marmurze i zawieszono w portyku bazyliki św. Piotra.

Papież Jan II w 533 r. uznał formułę teopaschityczną zaproponowana przez mnichów scytyjskich. Akoimeci wspólnota zakonna w Konstantynopolu, mnisi Sostenionu zw. Bezsennymi (pełnili służbę bożą nieprzerwanie dniem i nocą), zwalczała formułę teopaschityczną i odmawiała tytułu Theotokos (Matka Boga) Najświętszej Maryi Pannie. Król Justynian I zażądał od papieża Jana II potępienia mnichów, co papież uczynił 24 marca 534 r. i poinformował o tym fakcie cesarza. W liście Raddentus honorem cesarz Justynian I (527-565) uznawał papieża za zwierzchnika wszystkich Kościołów.

Jan II zmarł W Rzymie i został pochowany w portyku bazyliki św. Piotra.