52
Św. Hormizdas
514-523
20 lipca 514 – 6 sierpnia 523
ITALCZYK
Hormizdas był synem Justusa, urodzony we Frosinone w rodzinie arystokratycznej. Hormizdas był żonaty przed przyjęciem święceń kapłańskich i miał syna Sylweriusza, który później został papieżem (536 – 537).
Za pontyfikatu Symmacha Hormizdas był archidiakonem Kościoła rzymskiego.
W 515 r. doszło do ugody między Kościołem rzymskim a Kościołami wschodnimi w duchu dekretów z Chalcedonu i dogmatycznego listu papieża Leona I. Ustalono, że biskupi muszą oficjalnie wypowiedzieć w swoich kościołach wyznanie wiary, potępić przywódcę monofizytów w obecności świadków, oraz podpisać oświadczenie zawierające wyznanie wiary napisane przez notariuszy papieskich. Przypadki wypędzonych biskupów miały być na nowo rozpatrywane przez Stolicę Apostolską. Sprawy biskupów, których oskarżono o prześladowanie ortodoksów, były zarezerwowane do rozstrzygnięcia przez papieża. Oświadczenie podpisane przez biskupów wschodnich jest powszechnie znane jako formuła Hormizdasa formuła Hormisdae.
Sobór Watykański I włączył formuła Hormizdasa do konstytucji dogmatycznej Pastor aeternus (18 lipca 1870 r.). Wkrótce rozpoczęły się nowe spory o prymat stolicy biskupiej Rzymu i Konstantynopola pogłębione z powodu propozycji mnichów scytyjskich pragnących wprowadzić nową formułę teopaschatyczną – „jedna z osób Świętej Trójcy cierpiała w ciele”.
Papież ustosunkował się negatywnie do sformułowań teopaschatycznych. Hormizdas zmarł w Rzymie i został pochowany w bazylice św. Piotra.
Kościół czci Hormizdasa jako świętego w liturgii 6 sierpnia.