46
Św. Hilary I
461-468
19 listopada 461 – 29 lutego 468
SARDYŃCZYK
Hilary był synem Krispinusa. Za pontyfikatu Leona I Wielkiego był archidiakonem, i legatem papieskim na „synodzie zbójeckim” w Efezie w sierpniu 449 r.
Po śmierci Leona I Wielkiego na papieża wybrano Hilarego.
W czasie pontyfikatu Hilarego, w Italii rządził germański wódz Rikimer, który mimo protestów papieża założył w Rzymie gminę ariańską. Papież Hilary przeciwstawił się napływowi sekt do Rzymu i zajął się organizacją Kościoła. Hilary potwierdził z wielkim przekonaniem prymat biskupa Rzymu.
Hilary zwołał na 19 listopada 465 r. synod w Rzymie. Odbył się on w kościele S. Maria Maggiore i dotyczył sporów jurysdykcyjnych biskupów. Papież zakazał biskupom naznaczania swoich następców.
Hilary żywił głęboką wiarę w interwencję św. Jana Ewangelisty podczas „synodu zbójeckiego” skąd ledwie uszedł z życiem. Na jego cześć wybudował kaplicę przylegającą do laterańskiego baptysterium. Wybudował również kaplicę ku czci św. Jana Chrzciciela i kaplicę Świętego Krzyża. Hilary zmarł w Rzymie i został pochowany w klasztorze, który ufundował w pobliżu kościoła S. Lorenzo fuori le Mura.
Kościół czci Hilarego jako świętego w liturgii 28 lutego.