43

Św. Celestyn I

422-432

CELESTYN I

10 września 422 – 27 lipca 432

ITALCZYK

Celestyn był synem Pryskusa, urodził się w Kampanii.

Po śmierci Bonifacego I, papieżem został wybrany Celestyn I. Za pntyfikatu Celestyn I wzmogły się rozbieżności doktrynalne w kościele. Rozważano zagadnienie wzajemnego stosunku pierwiastka boskiego i ludzkiego w osobie Zbawiciela.

Celestyn I potępił na synodzie rzymskim 10 sierpnia 430 r. Nestoriusza, głoszącego że w Chrystusie istniały obok siebie dwie natury: boska i ludzka. Chrystus-człowiek, zrodzony z Maryi, był tylko wybranym naczyniem, w którym zamieszkał Logos – Bóg. Jeżeli Chrystus nie był Bogiem to Maryja nie powinna być nazywana Matką Boga Theotokos, tylko Matką Chrystusa Christotokos. Cesarz bizantyjski Teodozjusz II (408 – 450) zwołał na prośbę Nestoriusza w 431 sobór do Efezu – III Sobór Powszechny.

Sobur ogłosił dogmat o Bożym Macierzyństwie Najświętszej Maryi Panny Theotokos nadał Maryi tytuł Bogurodzicy, a następnie powtórzył uchwały doktrynalne Soboru Nicejskiego I – Syn współistotny Ojcu.

Sobór potępił nauki Nestoriusza, pozbawił go urzędu wykluczając z kapłaństwa.

Papież Celestyn I chcąc zapobiec szerzeniu się pelagianizmu wyświęcił swego diakona Palladiusza na pierwszego biskupa Irlandii. Za pontyfikatu Celestyn I został naprawiony kościół S. Maria in Trastevere zniszczony przez Wizygotów. Rozpoczęto budowę kościoła S. Sabina na Awentynie.

Celestyn I zmarł w Rzymie i został pochowany na cmentarzu św. Priscilli przy Via Salaria w pobliżu bazyliki św. Sylwestra.

Kościół czci Celestyna I jako świętego w liturgii 6 kwietnia.