20

Św. Fabian

236-250

FABIAN

Z łac. Fabian – uprawiający bób

10 stycznia 236 – 20 stycznia 250

RZYMIANIN
 

Św. Fabian, papież, męczennik pochodził z rodu Favia. Pontyfikat Fabiana był wolny od prześladowań chrześcijan.

Fabian podzielił Rzym na siedem kościelnych okręgów, na czele każdego z nich umieścił diakona, którego w pracy wspierał subdiakoni i sześciu pomocników. Papież podjął na szeroką skalę prace budowlane na rzymskich cmentarzach, m.in. zakończył budowę krypty biskupiej w katakumbach  Kaliksta.

Papież Fabian nakazał sprowadzić z Sardynii ciała zmarłych – papież Poncjana i antypapieża Hipolita i pochował je ze czcią w Rzymie.

Sprowadzenie ciał osób skazanych na śmierć, mogło być dokonane tylko za zgodą cesarza. Świadczyło to o wpływach, jakie miał papież Fabian na dworze cesarskim. Fabian osobiście wyświęcił Nowacjana przyszłego antypapieża. Papieża Fabiana, zamęczono w więzieniu w Rzymie za cesarza Decjusza (249 – 251), w wyniku wznowienia prześladowań chrześcijan. Fabiana pochowano najpierw w katakumbach św. Sebastiana po roku 1854, kiedy to odnaleziono  płytę nagrobną z jego imieniem, tytułem i skrótem słów „męczennik” w języku greckim. Patron garncarzy

Kościół czci Fabiana wraz z Sebastianem jako świętego w liturgii 20 stycznia.

W  IKONOGRAFII Święty jest przed­stawiany w papieskim stroju pontyfikalnym lub w kapie i tiarze. Czasami z gołębiem na głowic. Po­danie głosi, że Fabian zna­lazł się na zgromadzeniu kleru i ludu, które zwołano w celu wybrania nowego papieża po śmierci Anterosa. Niespodziewanie spoczął nad jego głową gołąb. Fakt ten odczytano jako widomy znak Boży i doko­nano wyboru. Jego atrybutami są: anioł z narzędzia­mi męki, krucyfiks, miecz, palma męczeńska.