16

Św. Kalikst I

217-222

KALIKST I

RZYMIANIN

Kalikst był Domitiusa z Trastevere. Jako niewolnik Marka Aureliusza Karpofora, bogatego dygnitarza przebywał na dworze cesarskim. Po zwolnieniu z przymusowych prac w kopalniach Sardynii za wstawiennictwem chrześcijanki Marcji Kalikst przebywał w Antium, gdzie otrzymywał pieniądze na swoje utrzymanie od papieża Wiktora I. Za pontyfikatu Zefiryna Kalikst został diakonem i opiekunem katakumb w Rzymie przy Via Appia nazywane później jego imieniem.

Po śmierci Zefiryna większość społeczności chrześcijan w Rzymie wybrała Kaliksta na papieża. Mniejszość chrześcijan opowiedziała się za Hipolitem. Doprowadziło to do powołania pierwszego w dziejach papiestwa antypapieża. Kalikst I wprowadził wiele zarządzeń dyscyplinarnych. Wykluczył z Kościoła bp. Sabeliusza z Libii za głoszenie błędnych poglądów monarchiańskich o Trójcy Świętej. Kalikst I złagodził wykonywanie pokuty – pozwalał na odpuszczanie grzechów ciężkich. Przypomniał, że Kościół otrzymał prawo przebaczania wszystkich grzechów ciężkich. Przypomniał, że Kościół otrzymał prawo przebaczania wszystkich grzechów i wskazywał zarazem na miłosierdzie Boga. Na tej podstawie polecił przyjmować do Kościoła tych, którzy uprzednio zostali wykluczeni z niego na stałe za bałwochwalstwo, morderstwo, nieczystość. Warunkiem natomiast powtórnego włączenia do Kościoła tych, którzy w czasie prześladowań odstąpili od wiary, tzw.,,upadłych’’ lapis, było odbycie przez nich pokuty kościelnej. Kalikst I uznał ważność małżeństwa między wolną kobietą a niewolnikiem.

Kalikst I zginął śmiercią męczeńską, został pochowany na cmentarzu Kalepodiusza przy Via Aurelia.

Kościół czci Kaliksta I jako świętego w liturgii 14 października.

W  I K O N O G R A F l l  Św. Kalikst przedstawiany jest w stroju pontyfikalnym z tiarą na głowie. Jego atrybutami są: księga, kamień na księdze, pastorał.