Nadszedł dzień 7 października 1993 roku. Właśnie wtedy przypadła X rocznica powstania parafii pod wezwaniem Matki Boskiej Królowej Męczenników i właśnie wtedy przybył do wspólnoty w Fordonie ks. arcybiskup Metropolita Gnieźnieński Henryk Muszyński by swoim autorytetem i władzą duchową potwierdzić świętość tego Bożego Przybytku. W specjalnym wydaniu gazetki parafialnej „Na oścież" ks. Proboszcz zaprosił wiernych na spotkanie z Arcypasterzem i uroczystość poświęcenia świątyni:

„ Wdzięczny Bogu i ludziom, którzy pomogli w budowie świątyni, z radością zapraszam na konsekracją kościoła w X rocznicę powstania naszej parafii, tj. dnia 7 października 1993 roku. "

Ks. Zygmunt Trybowski

           Po przybyciu ks. arcybiskupa nastąpiło jego powitanie oraz wymiana uścisków z przybyłymi kapłanami. Sprzed budynków parafialnych ruszyła procesja ministrantów z krzyżem, dzieci, młodzieży szkolnej oraz księży. Na końcu dostojnie wraz z proboszczem podążał ks. arcybiskup Metropolita Gnieźnieński. Procesja zbliżyła się do świątyni i weszła do niej. Parafianie zaintonowali pieśń maryjną. Tak wprowadzony do kościoła ks. arcybiskup przyklęknął przed prezbiterium i pochylił głowę przed ołtarzem. Następnie zasiadł na przygotowanym dla niego specjalnym miejscu. Po chwili do mikrofonu podeszły dzieci z parafii i poprosiły o poświęcenie świątyni. Następnie młodzież zdała relację z przebiegu życia parafii a jeden z parafian (przedstawiciel Rady Budowlanej) podsumował wysiłki związane z budową i kształtowaniem się wspólnoty.

Ksiądz arcybiskup podziękował za te relacje i zaczęła się Msza św. Nastąpiło najpierw uroczyste powitanie ks. arcybiskupa, którego z radością przyjął ks. Zygmunt Trybowski. W swoim wystąpieniu nawiązał do słów Piotra Skargi: „Ci, którzy Panu Bogu kościoły widome budują - pierwej kościół serdeczny w sobie zbudowali", a także wspomniał wszystkich tych, którzy włożyli ogromny trud w budowę świątyni. Na zakończenie poprosił ks. arcybiskupa o sprawowanie ofiary i konsekrację świątyni oraz arcypasterskie błogosławieństwo.

Ks. Metropolita podziękował za słowa powitania i wygłosił okolicznościową mowę:

„Z sercem przepełnionym głęboką wdzięcznością wobec Boga i ludzi, staje się dziś uczestnikiem łaski Boga i naszej wspólnej radości. Błogosławię Boga Najwyższego za to, że doczekaliśmy się tej wzniosłej chwili - chwili, gdy w tej dolinie, która nosi na sobie znamię śmierci, zostaje konsekrowany na wieki, na zawsze, Dom Wiecznego Boga. Dziękuję za słowa powitania skierowane pod moim adresem. Z całego serca, jak tylko umiem, pozdrawiam całą wspólnotę tutaj zgromadzoną z ks. Prałatem Proboszczem Zygmuntem Trybowskim, tak bardzo mi bliskim i drogim. Pozdrawiam też wszystkich braci kapłanów; tak licznie tu zgromadzonych, ku mojej wielkiej radości; przedstawicieli nowo erygowanej Kapituły Chełmżyńskiej i Kartuskiej, drogich braci kapłanów, proboszczów, prefektów, alumnów i cały zgromadzony tutaj Lud Boży. Bóg pragnie wpisać to wydarzenie w dzieje - nie tylko tej wspólnoty parafialnej - ale i w dzieje naszego całego Świętego, Bożego Gnieźnieńskiego Kościoła. I wpisuje to wydarzenie, tę budowlę, która została wzniesiona waszym wspólnym trudem, waszą wspólną ofiarą i dziś otrzymuje niejako pieczęć Boga Najwyższego. Cieszę się ogromnie, że przygotowaliście się do tej chwili poprzez rekolekcje - że ten hymn wznoszony tutaj dla uczczenia Boga Najwyższego przez mury tej pięknej świątyni znajduje swoje dopełnienie w naszych duszach i naszych sercach. Niech więc Duch Święty nas umocni, niech utwierdzi to wszystko, co jest z Bogiem i niech przemówi do nas żyjący, obecny wśród nas Jezus Chrystus Zmartwychwstały, który nas dzisiaj tu zgromadził i pragnie zostawić na wieki tę świątynię jako znak wiary, waszej wspólnoty, waszej miłości i jednocześnie z tego miejsca pragnie rozlewać jak najobficiej swoją dobroć, swoją łaskę, tak by każdy z nas był świętą świątynią Boga, w którym mieszka; a wszyscy razem, żebyśmy stanowili żywy organizm, któremu na imię Jezus Chrystus żyjący na wieki."

Następnie ks. Arcybiskup poświęcił wodę, którą pokropił zgromadzonych oraz ołtarz i ściany kościoła. To święte pokropienie miało przypominać sakrament Chrztu św., poprzez który obmyci z grzechu pierworodnego sami staliśmy się świątyniami Boga.